Verhaal van het lelijke eendje (samenvatting en lessen)

Het verhaal Het lelijke eendje geschreven door de Deense schrijver Hans Christian Andersen (1805-1875) en voor het eerst gepubliceerd op 11 november 1843, is een van de klassiekers uit de kinderliteratuur en is in de loop der decennia herschreven en bewerkt voor diverse media.

Het verhaal van een eendje dat dacht dat hij lelijk was totdat hij een prachtige zwaan bleek te zijn, betovert duizenden kinderen over de hele wereld en maakt het mogelijk om uit een kort verhaal een reeks belangrijke levenslessen te trekken.

Samenvatting

De geboorte van het eendje

Er was eens een eend die zorgvuldig uitzocht waar ze haar nest zou maken. Ze legde ze uiteindelijk op een beschutte plek, bij de rivier, met veel gebladerte. De eend bleef de eieren uitbroeden tot ze begonnen te breken en er prachtige gele eendjes uit kwamen.

Slechts één ei, een groter ei, bleef intact. Geïntrigeerd broedde ze er nog meer uit en hielp toen de schaal te breken met haar snavel. Daaruit kwam een vreemd, grijs kuiken, helemaal anders dan de anderen.

Het verschil ontdekken

Iedereen die de eend feliciteerde - de kalkoen, de kippen, het varken - zei dat ze een prachtig kroost had gekregen, behalve het lelijke eendje.

"Hij is groot en saai," "Hij heeft een verwarde blik," verweten degenen die niet wisten hoe ze met de andere vogel uit het nest moesten omgaan.

De broers van het lelijke eendje, zich bewust van de situatie, begonnen toen degene die een beetje vreemd was uit te sluiten.

Uiteindelijk werd de eend zelf beschaamd en liet het andere jong in de steek.

Verlatenheid en lijden

En zo groeide het lelijke eendje op - alleen en lijdend - met het gepik van kippen en vervolging door andere dieren. Moe van het lijden besloot het lelijke eendje op een mooie dag weg te lopen.

Eerst kwam hij in een meer vol met wintertalingen, waar ze geen aandacht schonken aan het lelijke eendje. Gewend aan het lijden, was het tenminste beter om onopgemerkt te blijven dan aangevallen te worden door de andere dieren. Maar de rust duurde niet lang, op een dag kwamen er jagers die iedereen wegjoegen.

Weer verdwaald in de wereld vond hij een andere vijver die als schuilplaats diende. Daar zag hij voor het eerst prachtige witte zwanen en was meteen verbaasd. Nog steeds dwalend zocht hij nog enkele schuilplaatsen en leed voor al die schuilplaatsen.

De zelfontdekking van het eendje en zijn happy end

Ondertussen ontwikkelde het eendje zich en toen hij naast de zwanen een nieuw onderkomen vond, ontdekte hij door de weerspiegeling van het water dat hijzelf ook een van die wezens was die hij zo bewonderde.

De zwanen in de groep verwelkomden hem onmiddellijk en het eendje, eens vernederd, begon het gezelschap te krijgen van zijn soortgenoten en zijn hart was vervuld van geluk.

Het verhaal sluit af met de opmerking dat op een mooie dag een kind langs het meer wandelde toen het naar het oude lelijke eendje keek en vol bewondering zei: "kijk, ouders, wat is die nieuwe zwaan mooi, het is de mooiste van allemaal!".

Lessen uit het verhaal van het Lelijke Eendje

Hoe om te gaan met eigenwaarde

Het sprookje van het lelijke eendje stimuleert het zelfvertrouwen van het kind op verschillende manieren.

Enerzijds leert het kinderen om niet te oordelen over wat anders is We moeten eerder accepteren wat anders is en de schoonheid zien in wat bijzonder is in elk wezen.

Het lelijke eendje leert ons ook om niet proberen te zijn wat we niet zijn We moeten juist trots zijn op wat ons onderscheidt van de groep.

Het verhaal wijst ons ook op het belang van niet toegeven aan sociale druk die onze individuele kenmerken verbergen of verminderen.

Het belang van volharding

Een andere belangrijke les van Hans Christian Andersen is dat veerkracht en doorzettingsvermogen zijn essentieel .

Merk op hoe het lelijke eendje volhardt in zijn reis, zelfs wanneer iedereen hem achtereenvolgens vernedert.

Bij elke nieuwe poging lijkt het arme eendje meer afgeslacht te worden, maar toch heeft hij hoop op een betere plek - en dat blijkt ook zo te zijn.

De zoektocht naar je plaats in de wereld

Het lelijke eendje voelt dat hij duidelijk niet thuishoort in het nest waar hij geboren is. Als hij volwassen wordt en de voortdurende vernederingen beu is, gaat hij op zoek naar een omgeving die zijn verschil verwelkomt.

De reis van de protagonist om vrienden en een vijver met meer mededogen te vinden was kronkelig, het eendje maakte een reeks wrede ervaringen mee die discriminatie nog duidelijker maakten. Het is echter de moeite waard te onderstrepen dat hij nooit heeft opgegeven op zijn persoonlijke weg naar betere tijden.

Daarom is een van de belangrijkste lessen van het verhaal: probeer altijd je plaats te vinden over de hele wereld Nooit toegeven aan conformisme of je hoofd laten zakken.

Aanpassing van Het eendje lelijke voor tekenfilms gemaakt door Disney

Het verhaal van het lelijke eendje heeft in de loop der decennia een aantal audiovisuele bewerkingen gekregen.

De beroemdste bewerking was waarschijnlijk die uit 1939 van de Disney Studios.

De ongeveer 9 minuten durende animatie werd geregisseerd door Jack Cutting en op 7 april in de bioscoop uitgebracht. Bekijk de cartoon in zijn geheel:

Wie was Hans Christian Andersen?

Hans Christian Andersen werd op 2 april 1805 in Denemarken geboren, vermoedelijk als zoon van een wasserijmoeder en een schoenmakersvader, en werd op 11-jarige leeftijd wees.

Er zijn echter onbevestigde vermoedens dat hij in feite de bastaardzoon was van koning Christian VIII met een niet nader genoemde gravin.

Portret van Hans Christian Andersen

Wat bekend is, is dat Hans Christian Andersen tijdens zijn leven vrijgezel was en geen kinderen had. Hij wijdde een groot deel van zijn tijd aan het schrijven van literaire teksten op basis van Deense folklore, die generaties overstijgen.

Hij schreef klassiekers als De kleine zeemeermin, De nieuwe kleren van de koning e Soldaat van lood .

Hans Christian Andersen stierf op 4 augustus 1875.

Maak ook kennis met