ویژگی های آثار اسکار نیمایر

اسکار نیمایر یکی از معماران برزیلی بود و ویژگی های خود را در سراسر کشور ما و سراسر جهان گسترش داد.

به طور کلی می توان برخی از ویژگی های راهنمای آثار معماری اسکار نیمایر را شناسایی کرد.

0>در میان الگوهای تکرار شونده، شایان ذکر است که استفاده از خیلی از منحنی ها ارائه ایده ای از سبکی در ساختارها است. به گفته معمار:

این نه زاویه مناسب است که مرا جذب می کند و نه خط مستقیم، سخت و انعطاف ناپذیر... آنچه مرا جذب می کند منحنی آزاد و نفسانی است.

آثار او او با ویژگی های مدرنیستی عمیقاً تحت تأثیر معمار سوئیسی لوکوربوزیه قرار گرفت.

اگرچه او از معماری ساخته شده در خارج از کشور وام گرفت، در پروژه های معمار نیز می توان مجموعه ای از عناصر هنر استعماری برزیل را بیابید (مثلاً در استفاده از کاشی قابل توجه است).

اسکار در طول کارهای خود از بتن آرمه استفاده زیادی کرد و همیشه برای اصالت .

اثار اصلی و ویژگی های آنها

کلیسای جامع برازیلیا (برازیلیا)

پروژه اسکار عجیب است ، ساخت و ساز مذهبی مدرنیستی، از شانزده ستون بتنی مسلح که به یک دایره مرکزی متصل هستند، تشکیل شده است.

معبدی که معمار در برازیلیا بنا کرد به نوسا سنهورا آپارسیدا، حامی برزیل اختصاص داده شده است. به هر حال، این نام رسمی فضا است: کلیسای متروپولیتانا نوساSenhora Aparecida.

ساختمان کلیسا در سال 1970 با منحنی های فراوان، یک سری پنجره های شیشه ای رنگارنگ و چهار زنگ مشخص افتتاح شد.

کلیسای جامع برازیلیا را عمیقاً بشناسید.

ساختمان کوپان (سائوپائولو)

ساختمان معروف کوپان، ساخته شده از بتن مسلح در دهه 1950 در گهواره سائوپائولو، از یک موج الهام گرفته شد و هدف از ایجاد حرکت به سائوپائولو است.

ساختمان مسکونی با شش بلوک به شکل S ساخته شده است و در Avenida Ipiranga شماره 200 (درست در مرکز شهر) واقع شده است. این ساختمان همچنین دارای یک مرکز هنری در طبقه همکف است.

موزه اسکار نیمایر (Curitiba)

«موزه چشم» یا «olhão»، به عنوان معمولاً به آن می گویند، این ساختمانی است که در سال 1978 افتتاح شد تا مجموعه ای از دبیرخانه های دولتی در کوریتیبا را در خود جای دهد.

در سال 2002 ساخت و ساز خطوط جدیدی پیدا کرد زیرا olhão اضافه شد - تنها پس از آن فضا نیز به یک هنر تبدیل شد. موزه و طراحی.

این مجموعه در حال حاضر مجموعه‌ای از اسناد مربوط به زندگی معمار اسکار نیمایر (مدل‌ها، عکس‌ها، سوابق آثار) را در خود جای داده است.

Sambódromo (ریودوژانیرو)

نام رسمی ساختمانی که توسط اسکار نیمایر طراحی شده است، معروف به سامبودرومو، پروفسور پاسارلا، دارسی ریبیرو است.

این ساختمان در سال 1983 افتتاح شد تا محل نگهداری از رژه مدرسه درکاریوکاهای سامبا علاوه بر یک سری نمایش در طول سال. این ساختمان همچنین دارای یک مؤسسه آموزشی است.

ساخت و ساز ساخته شده از بتن مسلح شکل جدیدی به Marquês de Sapucaí داده است و مشخصه ترین ویژگی این اثر طاق عظیمی است که تاج پراچا دا آپوتئوس را می پوشاند.

موزه هنرهای معاصر (نیتروی)

ساختمان فرهنگی که در وسط منظره ای سرشار از زیبایی طبیعی (در ساحل اینگا، منطقه نیتروی) قرار گرفته است، در سال 1991 برای برپایی مجموعه ای از نمایشگاه های هنر معاصر.

به نظر می رسد این ساختمان از یک سفینه فضایی الهام گرفته شده است و در لبه دریا شناور است و بازدیدکنندگان را به تحسین مناظر خلیج گوانابارا دعوت می کند.

وزارت آموزش و پرورش و بهداشت (ساختمان کاپانما) (ریودوژانیرو)

این ساختمان توسط لوکوربوزیه سوئیسی، یکی از نام‌های بزرگ معماری مدرنیستی طراحی شده است. یکی از استادان معماری برزیل. نیمایر هنوز جوان بود که در کنار کارلوس لئو و لوسیو کاستا، همکارانش در دفتر معماری، پروژه را ساخت.

وزارت آموزش و پرورش و بهداشت، معروف به ساختمان کاپانما، در سال 1936 در قلب شهر افتتاح شد. ریودوژانیرو.

مجتمع پامپولا (بلو هوریزونته)

مجموعه پامپولا در سال 1940 افتتاح شد. ایده ساخت یک مجتمع تفریحی بزرگ با کلیسا بود. ، رستوران ها، فضاهایی برای تعامل اجتماعی.

Theدعوت برای انجام این کار توسط جوسلینو کوبیستچک، که در آن زمان شهردار بلو هوریزونته بود، انجام شد و از معمار دعوت کرد تا فضا را طراحی کند، و به ویژگی شخصی او اشاره کرد. در بالا تصویری از کلیسای این مجموعه است.

Ibirapuera (سائوپائولو)

پارک عمومی که قلب شهر سائوپائولو است افتتاح شد. در سال 1954 - اگرچه اولین پیشنهاد در سال 1951 توسط معمار ارائه شد و در سال های بعد اصلاح شد.

دعوت به اسکار دلیل خاصی داشت: پارک باید 400 سالگرد شهر سائوپائولو را جشن بگیرد. .

مرکز حزب کمونیست فرانسه (پاریس)

نی مایر یک کمونیست بود و از دعوت شدن برای طراحی مقر حزب در پایتخت فرانسه خوشحال بود.

در ساختمانی که در سال 1965 افتتاح شد، معمار تصمیم گرفت از منحنی هایی که قبلاً مشخصه سبک او بود استفاده کند و فضایی آزاد در جلوی ساختمان بگذارد تا تعامل اجتماعی را ارتقا دهد.

داستان اسکار نیمایر

منشا

اسکار نیمایر سوارس فیلهو در 15 دسامبر 1907 در ریودوژانیرو به دنیا آمد.

آموزش

نیمایر در سال 1934 به عنوان مهندس معمار از دانشکده ملی هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد.

حرفه کاری

در همان سالهای اول کار از او برای کار در دفتر دعوت شد. معمار بزرگ لوسیو کاستا، در کنار کارلوس لئو و آفونسو ادواردو ریدی.

Aاولین کار مهمی که گروه در آن شرکت داشت به دلیل ساخت وزارت آموزش و پرورش و بهداشت، معروف به ساختمان Capanema، ساخته شده تحت هدایت معمار مدرنیست سوئیسی لوکوربوزیه، که به عنوان الهام بخش برای گروه خدمت کرد و شخصا در ریودوژانیرو برای ساختن ویژگی های اولیه پروژه.

اسکار نیمایر و لوسیو کاستا

اولین پروژه نیمایر که در سال 1937 ساخته شد Obra do Berço (واقع در ریودوژانیرو) بود. . دو سال بعد، او توسط Jucelino Kubitschek، شهردار وقت Belo Horizonte، برای طراحی Conjunto da Pampulha دعوت شد.

با گذشت سالها، معمار به طور فزاینده ای برای طراحی آثار دعوت می شد. نمونه‌هایی از آثار او عبارتند از: دفتر مرکزی Banco Boavista، در ریودوژانیرو (1946)، ساختمان‌ها در Hansa، برلین (1954)، موزه هنر مدرن در کاراکاس (1954)، ساختمان‌های عمومی در برازیلیا (1956)، دانشگاه کنستانتین، در الجزایر (1969)، در میان دیگران.

نیمیر همچنین خانه خود را در Estrada das Canoas (در ریودوژانیرو) طراحی کرد.

جوایز

مشهور معمار در طول زندگی حرفه ای خود پنج جایزه بزرگ دریافت کرده است. آنها عبارتند از:

• جایزه شیر طلایی در دوسالانه ونیز (1949)
• جایزه صلح لنین، از اتحاد جماهیر شوروی (1963)
• جایزه معماری پریتزکر (1988)
• جایزه هنری پرنس آستوریاس (1989)
• مدال شایستگی فرهنگیdo Brasil (2007)

زندگی سیاسی

در طول سالها، اسکار کمونیست باقی ماند و در سال 1945 به حزب کمونیست برزیل پیوست.

نیمیر او بود. حتی مسئول طراحی مقر حزب کمونیست در پاریس است.

دفتر مرکزی حزب کمونیست در پاریس

تبعید

این معمار به عنوان استاد در دانشگاه کار می کرد. دانشگاه برازیلیا، اما در سال 1965، در کنار حدود دویست استادی که به تهاجم نظامی معترض بودند، به دلایل سیاسی استعفا داد.

دو سال بعد از کار در برزیل ممانعت به عمل آمد و به فرانسه نقل مکان کرد. در سال 1972 او دفتر خود را در خیابان معروف شانزه لیزه در پاریس افتتاح کرد. او در فرانسه پروژه Bolsa do Trabalho de Bobigny و مرکز فرهنگی لو هاور را انجام داد.

کتاب های منتشر شده

اسکار نیمایر در طول زندگی خود آثار زیر را منتشر کرد:

• فرم در معماری (1978)
• منحنی های زمان - خاطرات (1998)
• دانشگاه کنستانتین: دانشگاه رویاها (2007)
• ریو - از استان تا کلان شهر (1980)
• تجربه من در برازیلیا (1961)
• خانه هایی که در آن زندگی می کردم (2005)
• معماری من - 1937-2005 (2005)
• مکالمه معمار (1993)
• هستی و زندگی (2007)
• تواریخ (2008)
• موزه هنرهای معاصر نیتروی (1997)
• حالا چی؟ (2003)
• ؟ (2004)

معماری که برازیلیا را طراحی کرد

Juscelino Kubitschek، رئیس جمهور وقت، قبلاً معمار را برای طراحی مجموعه Pampulha در زمانی که شهردار بلو هوریزونته بود دعوت کرده بود.

وقتی این سیاستمدار رئیس جمهور جمهوری شد، از اسکار دعوت کرد تا مجموعه ای از ساختمان های عمومی مانند کاخ آلوورادا، کنگره ملی، کاخ پلانالتو و دادگاه عالی فدرال را بسازد. این آثار بین سالهای 1957 و 1958 انجام شد.

زندگی شخصی

اسکار دو بار ازدواج کرد. اولین ازدواج او با آنیتا بالدو در سال 1928 بود. او به مدت 76 سال با او بود و در 4 اکتبر 2004 بیوه شد.

در کنار آنیتا، او یک دختر داشت - که او نیز معمار و طراح بود - به نام آنا ماریا نیمایر (1930-2012).

در سال 2006 معمار با منشی وقت ورا لوسیا کابریرا ازدواج کرد که تا پایان عمر در کنار او ماند.

مرگ

نیمیر، قربانی نارسایی تنفسی، در ریودوژانیرو (در بیمارستان ساماریتانو)، در 5 دسامبر 2012، در سن 104 سالگی درگذشت.