کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره: تاریخچه، سبک و ویژگی ها

کلیسای سانتا ماریا دل فیوره، همچنین به عنوان کلیسای جامع فلورانس شناخته می شود، در سال 1296 شروع به ساخته شدن کرد. زمان یکی از بزرگترین در مسیحیت است.

بسیاری از محققان و مورخان آن را مجلل می دانند. این کلیسای جامع است که توسط آرنولفو دی کامبیو (1245-1301/10) به عنوان اولین نماد معماری رنسانس طراحی شده است.

یکی از بارزترین عناصر در این اثر، حضور چشمگیر و نوآورانه Duomo است که توسط طراحی شده است. فیلیپو برونلسکی (فلورانس، 1377-1446).

کار بر روی کلیسای جامع - که مقر اسقف نشین فلورانس نیز می باشد - سال ها به طول انجامید و ساخت آن یکی از بناهای تاریخی بزرگ ایتالیا به حساب می آید.

تاریخچه بنای تاریخی

ساخت کلیسا در سال 1296 آغاز شد - اولین سنگ نما در 8 سپتامبر 1296 گذاشته شد.

این پروژه شجاعانه بر اهمیت فرهنگی و اقتصادی فلورانس در زمینه نه تنها ایتالیا بلکه در اروپا تاکید کرد. در آن زمان، شهر دوره ای از فراوانی اقتصادی را تجربه می کرد که عمدتاً به دلیل تجارت ابریشم و پشم بود.

طراحی اولیه کلیسا توسط معمار ایتالیایی آرنولفو دی کامبیو طراحی شد. خالق که در سال 1245 متولد شد و بین سال های 1301 تا 1310 درگذشت - تاریخ دقیق آن مشخص نیست - از عاشقان سبک گوتیک بود و یک سری عناصر از آن سبک را وارد کار خود کرد. معمار بین سال های 1296 تا 1302 روی کلیسای جامع کار کرد.

با مرگکار آرنولفو تنها در سال 1331 از سر گرفته شد، متوقف شد.

کمی درباره آرنولفو دی کامبیو

معمار و هنرمند ایتالیایی در ابتدای کار خود به ویژه در رم کار کرد تا اینکه در سال 1296 آرنولفو برای شروع مهمترین پروژه خود به فلورانس نقل مکان کرد: کلیسای جامع شهر.

آرنولفو علاوه بر مسئولیت کلیسای باشکوه، مجسمه های روی نما را نیز امضا کرد (که اکنون در موزه دومو هستند) ، Palazzo Vecchio (Palazzo della Signoria)، کلیسای Santa Croce و گروه کر صومعه بندیکتین.

نام Arnolfo di Cambio بنابراین برای معماری شهر ضروری است.

سبک کلیسای جامع

کلیسای سانتا ماریا دل فیوره یکی از بزرگترین آثار گوتیک در جهان است .

علیرغم اینکه با سبک گوتیک مشخص شده است، کلیسای جامع دارای مجموعه‌ای از تأثیرات سبک‌های دیگر است که دوره‌های تاریخی را که کلیسا طی کرده است به تصویر می‌کشد.

ناقوس کلیسا

نام مهم دوم جوتو است که در سال 1334 نامگذاری شد. استاد کار بود و شروع به ایجاد ناقوس کلیسا کرد.

اما سه سال پس از شروع کار، استاد درگذشت. کار با آندره آ پیزانو (تا سال 1348) ادامه یافت و جانشین او فرانچسکو تالنتی بود که از سال 1349 تا 1359 کار کرد و توانست برج ناقوس را تکمیل کند.

لازم به یادآوری است که در زمان اجرای پیزانو منطقهبه شدت از مرگ سیاه رنج برد، که در نهایت جمعیت را به نصف کاهش داد (از 90000 نفر تنها 45000 نفر باقی مانده بود). 414 پله (85 متر ارتفاع) de Fabris (1808-1883).

مرمرها از متنوع ترین رنگ ها در طراحی جدید گنجانده شدند.

نما بین سال های 1871 و 1884 ساخته شد و به دنبال تقلید از سبک فلورانسی بود. قرن چهاردهم .

نمای کلیسای جامع.

چرا این کلیسا سانتا ماریا دل فیوره نامیده می شود؟

نیلوفر را نماد فلورانس ، به همین دلیل برای نامگذاری کلیسای جامع شهر انتخاب شد.

این گل برای فرهنگ فلورانس بسیار مهم است زیرا به مقدار زیاد در مزارع منطقه یافت می شود.

پرچم جمهوری فلورانس تصویر سوسن را دارد.

موقعیت و ابعاد

در قلب فلورانس، در منطقه توسکانی ایتالیا، کلیسای سانتا ماریا واقع شده است. del Fiore در وسط میدان Duomo پوشانده شده است.

میدان Duomo.

کلیسای جامع 153 متر طول، 43 متر عرض و 90 متر عرض دارد. ارتفاع گنبد در داخل 100 متر است.

وقتی تازه ساخته شد، در قرن پانزدهم، کلیسا بزرگترین در اروپا و ظرفیت پذیرش 30000 مؤمن را داشت. در حال حاضر این کلیسا از نظر وسعت پس از دو کلیسای دیگر، یعنی کلیسای سنت پیتر (واتیکان) و کلیسای جامع سنت پل (لندن) دوم است.

گنبد سانتا ماریا دل فیوره

گنبد کلیسای جامع یک پروژه نوآورانه بود که توسط برونلسکی طراحی شد.

در سال 1418 مقامات ایتالیایی نگران سوراخ سقف کلیسا بودند که به خورشید و باران اجازه ورود می داد. وقتی کار کلیسا به پایان رسید، هیچ راه حلی برای سقف وجود نداشت که به همین دلیل بدون سرپوش باقی ماند.

ساختمان از آب و هوای بد رنج می برد و از ترس عواقب ساخت و ساز، سیاستمداران در آن زمان یک مسابقه عمومی را برای کشف پیشنهادات پروژه برای گنبد راه اندازی کردند.

آرزو ساختن بزرگترین گنبد در جهان بود، اما کسی ظاهر نشد که از نظر فنی برای انجام کار استعداد داشته باشد.

برنده 200 گیلدر طلا و امکان درج نام آنها پس از مرگ بر روی کار دریافت می کند.

این پروژه به دلیل چالش های ساخت و ساز بسیار دشوار بود. همه گزینه هایی که به نظر می رسید وجود داشتند بسیار پرهزینه بودند و در نهایت غیرقابل اجرا شدند. با این حال، چندین معمار مشهور آن زمان برای دریافت این جایزه با هم رقابت کردند.یک پروژه بسیار نوآورانه ایجاد کرد که به ساختار داربست گران قیمت و پیچیده نیاز نداشت.

ایده او ساخت دو گنبد بود که یکی در داخل دیگری قرار داشت. گنبد داخلی دارای پایه ای به ضخامت دو متر و ضخامت بالای آن 1.5 متر خواهد بود. گنبد دوم ضخامت کمتری داشت و برای محافظت از بنا به ویژه در برابر باران، آفتاب و باد در نظر گرفته شده بود. قرار بود این دو گنبد توسط یک راه پله به هم متصل شوند که هنوز هم برای بازدیدکنندگان باز است.

با وجود برنده نشدن در مسابقه (که بدون برنده به پایان رسید)، پروژه بسیار بدیع برونلسکی توجه مقامات را به خود جلب کرد. .

فیلیپو برونلسکی، خالق اجلاس.

برونلسکی دانش زیادی را از دنیای جواهرات به ارمغان آورد و مدتی را قبل از مسابقه در رم گذراند و ساختار آن را مطالعه کرد. آثار باستانی.

زرگر کار بر روی بنای تاریخی را در سال 1420 با عنوان مدیر پروژه گنبد (به ایتالیایی معروف به provveditore ) آغاز کرد.

لورنزو گیبرتی، همچنین یک زرگر، همکار حرفه ای برونلسکی و بزرگترین رقیب او، به عنوان معاون مدیر منصوب شد و مسئولیت کنترل کار را بر عهده داشت.

ساخت و ساز در طول پیشرفت خود مشکلات متعددی داشت، افسانه ها می گویند که به خصوص به دلیل شخصیت پیچیده فیلیپو برونلسکی.

گنبد به تازگی ساخته شده استدر سال 1436.

کنجکاوی در مورد بنای تاریخی

منظره از بنای تاریخی

کسی که می خواهد به بالکن دیدگاه برسد باید بر یک صعود شیب دار که شامل 463 است غلبه کند. پله ها.

با رسیدن به قله، بازدیدکنندگان می توانند از منظره ای پانوراما از فلورانس لذت ببرند.

منظره کلیسای جامع فلورانس.

رقابت بین برونلسکی و گیبرتی

گفته می شود که نویسنده کار روی گنبد در ابتدا آسیب دید زیرا او و گیبرتی دقیقاً حقوق سالانه یکسانی دریافت می کردند - 36 فلورین - حتی اگر برونلسکی تنها نویسنده این ایده بود.

مدتی پس از پیشرفت ساخت و ساز، بی عدالتی اصلاح شد: برونلسکی حقوق زیادی دریافت کرد (100 گیلدر در سال) و گیبرتی همچنان همین مبلغ را دریافت می کرد.

دخمه برونلسکی

ما اطلاعات کمی داریم، اما خالق گنبد، فیلیپو برونلسکی، در سردابی واقع در کلیسای جامع، با صورت رو به گنبدی که خود ساخته بود، دفن شده است.

این زرگر در 5 ژوئن 1446 درگذشت و با یک پلاک به خاک سپرده شد. افتخار، واقعیتی نادر و نشانه ای از به رسمیت شناختن او است زیرا این نوع آیین فقط مختص معماران بود.

دخمه ای که برونلسکی در آن دفن شده است.

همچنین ببینید