Inhoudsopgave
De Nicomachaeïsche Ethiek wordt beschouwd als een fundamenteel werk van de filosoof Aristoteles en als een van de belangrijkste boeken voor het begrijpen van de westerse cultuur. Het is een belangrijk werk waarin kwesties betreffende moraal en karakter worden besproken.
Wat wij de Nicomachaeïsche Ethiek noemen is een verzameling van tien boeken over de meest uiteenlopende onderwerpen, met speciale aandacht voor geluk en de middelen om dat te bereiken.
Samenvatting
Aristoteles had Plato als zijn leermeester en, de cultuur van onderwijs en reflectie voortzettend, begon hij ook zijn zoon, Nicomachus, les te geven.
Het is vanuit de aantekeningen van Nicomachus dat Aristoteles de ideeën opvoert en bespreekt die centraal staan in de westerse filosofie, met name die welke besproken worden in Plato's De Republiek.
Volgens de leer die in de Nicomachaeïsche Ethiek is ingevoegd, is ethiek geen abstract en ver verwijderd begrip, opgesloten in de leeromgeving, maar wordt zij gezien als iets praktisch en tastbaars, een oefening die het menselijk geluk tot bloei laat komen.
Een van de centrale thema's voor het boek is overigens geluk, het onderwerp van aandacht vooral in de boeken I en X van de productie.
Aristoteles neemt een rol als pedagoog op zich omdat hij bezorgd is over de opvoeding en toekomst van zijn eigen zoon.
Volgens de filosoof is geluk het uiteindelijke doel van de mens, een hoogste goed waarnaar ieder mens streeft, "het edelste en aangenaamste wat er op de wereld bestaat".
Nog steeds volgens de filosoof discipel van Plato,
"Het soevereine goed is het geluk, waarnaar alle dingen neigen" (...)
"Het is in het nastreven van geluk dat goed menselijk handelen gerechtvaardigd is."
Het werk begint met een zeer algemeen overzicht, een beschouwing over het goede en het goede. Aristoteles onderscheidt de mens van het dier, omdat de mens in tegenstelling tot de dieren het hoogste geluk nastreeft en bereikt.
Ongeacht of we een gewone man of een groot intellectueel zijn, we willen allemaal gelukkig zijn, en om dat te bereiken oefenen we onze deugden uit met het beste voor ogen. Het gebruikte concept van deugdzaamheid, hoewel enigszins gewijzigd, is geërfd van zijn voorgangers Socrates en Plato.
Het is duidelijk dat Aristoteles beseft dat het begrip geluk van individu tot individu verschilt, maar de filosoof probeert een theorie uit te werken die iedereen beschouwt.
Volgens de filosoof zijn er drie mogelijke soorten levens:
- Dat van de genoegens, waarbij de mens een gijzelaar wordt van wat hij begeert;
- die politiek, die eer zoekt door overreding;
- de contemplatieve, de enige die in feite de essentie van geluk bevat.
Het contemplatieve leven wordt geleid door het denken en heeft zijn oorsprong in onze ziel, het geheim om het te bereiken is de elementen in zichzelf te zoeken, en niet te verlangen naar iets dat erbuiten ligt. Op deze manier is voor Aristoteles het grootst mogelijke goed om te bereiken intellectueel genot, intrinsiek verbonden met het contemplatieve leven.
Zie ook: 4 becommentarieerde kerstverhalen voor kinderenOver de titel
De keuze van de titel verwijst naar de zoon van de filosoof, Nicomachus genaamd. Nicomachus was niet alleen de zoon van Aristoteles, maar ook zijn leerling en het was uit zijn aantekeningen als leerling dat de filosoof de tekst opstelde.
Een curiositeit: Nicomachus was ook de naam van Aristoteles' vader.
Zie ook: Bergmans Het Zevende Zegel: een samenvatting en analyse van de filmOver Aristoteles
Aristoteles, die beschouwd wordt als de eerste wetenschappelijke onderzoeker, was een leerling van de grote filosoof Plato uit 367 v. Chr. Geboren in Stagyrië, een kolonie van Ionische oorsprong in Macedonië, in 384 v. Chr., woonde Aristoteles jarenlang in Athene, waar hij van zijn meester leerde.
Na de dood van Plato trok Aristoteles naar Aeolida, vervolgens naar Lesbo, totdat hij terugkeerde naar Macedonië.
De vader van Aristoteles, ook wel Nicomachus genoemd, werd onder zeer gunstige omstandigheden geboren en was arts van Amasius II, koning van Macedonië. Op 17-jarige leeftijd werd de jongeman naar Athene gestuurd om zijn studie af te ronden. Daar ontmoette hij zijn leermeester Plato en trad hij toe tot Plato's Academie, waar hij twintig jaar bleef.
Aristoteles kreeg de leiding over de opvoeding van Filips van Macedonië toen de jongen 13 was, en hij onderwees gedurende slechts twee jaar de belangrijkste grondbeginselen aan degene die Alexander de Grote zou worden.
Figuur die Aristoteles voorstelt die de leer doorgeeft aan Alexander de Grote, die toen pas 13 jaar oud was.
Bij zijn terugkeer naar Athene in 334 v.C. stichtte Aristoteles een lyceum in het gymnasium van de tempel van Apollo. De school werd een referentiecentrum in de regio.
Aristoteles' leven was gewijd aan onderzoek, onderwijs en onderricht.
Helaas is veel van zijn werk in de loop der tijd verloren gegaan; bijna alles wat we nu weten is afkomstig van de aantekeningen van zijn discipelen.
Na Alexanders dood begon de filosoof te vrezen voor zijn eigen leven, omdat hij werd vervolgd door Atheense democraten die hem ervan beschuldigden zijn leerling te verdedigen. Aristoteles zocht zijn toevlucht in Calcis en stierf in 322 v.Chr.
Buste van Aristoteles.
Maak ook kennis met
