9 opowieści biblijnych dla dzieci (z interpretacją)

Uważana za najważniejsze dzieło literackie ludzkości, Biblia może być ogromnym źródłem wiedzy dla ludzi na wszystkich etapach życia.

Jeśli szukasz opowieści, które mógłbyś opowiedzieć swoim dzieciom przed snem, co powiesz na historie, które przekazują starożytne lekcje pełne mądrości? Aby Ci pomóc, wybraliśmy 8 historii, dostosowanych do dzieci, które każdy powinien znać:

1. stworzenie świata

Stworzenie świata Pieter Bruege.

Na początku istniał tylko Bóg, ale czuł się samotny. Wtedy postanowił stworzyć wszystkie rzeczy. Najpierw stworzył światło, ponieważ jest ono podstawą życia, i oddzielił je od ciemności.

Nazwał światło "dniem", a ciemność "nocą"; potem zapadła noc i po raz pierwszy zaświtało. Następnie, drugiego dnia, stworzył niebo i połączył wszystkie wody, tworząc morza.

Trzeciego dnia pojawiła się ziemia i z entuzjazmem Bóg sprawił, że pojawiły się nasiona, rośliny i kwiaty. Wkrótce pojawiły się piękne drzewa i ich kolorowe owoce.

Czwartego dnia słońce i chmury zaczęły ozdabiać niebo; tej samej nocy księżyc i gwiazdy zabłysły po raz pierwszy. Następnego ranka Bóg napełnił morza i rzeki życiem, różnorodnymi rybami i stworzeniami wielu rodzajów.

W końcu ziemia została zamieszkana przez wszystkie gatunki. Ponieważ nie był jeszcze usatysfakcjonowany, szóstego dnia Bóg stworzył człowieka na swój obraz. Zdumiony pięknem stworzenia, siódmego dnia Bóg odpoczął.

(Na podstawie Księgi Rodzaju 1:3 - 2:3)

Słynny odcinek przedstawia biblijny pogląd na stworzenie świata, który ma na celu wyjaśnić wszystko, co istnieje Planeta, fauna, flora i sami ludzie powstaną z woli Boga.

W fabule widzimy, że Jego dzieło było stopniowe: każdego dnia budował trochę więcej i sprawiał, że życie rozkwitało w najróżniejszych formach.

Siódmego dnia Bóg zakończył swoją pracę i zatrzymał się, aby odpocząć. Dlatego właśnie katolicyzm uważa niedzielę za święto. dzień święty który powinien być przeznaczony na oddawanie czci Bogu i odpoczynek.

2. stworzenie ludzkości

Bóg stworzył świat, ogromny kolorowy ogród pełen życia, ale brakowało mu kogoś, kto by się tym wszystkim zajął. To właśnie wtedy, używając gliny i gliny, uformował pierwszego człowieka.

Dzięki boskiemu tchnieniu Adam zaczął żyć. Był zdumiony pięknem rzeczy, które go otaczały. Bóg posłał po zwierzęta wszystkich gatunków i nakazał mu wybrać imię każdego z nich.

Jednak mężczyzna był samotny w tym cudownym ogrodzie i zaczął odczuwać smutek. Wtedy Wszechmogący wziął jedno z jego żeber, z boku jego serca, i użył go do stworzenia pierwszej kobiety.

W ten sposób narodziła się Ewa, towarzyszka Adama: stworzeni dla siebie, zakochali się w sobie i rozmnożyli. W wyniku tej miłości i woli Bożej rasa ludzka rozrosła się i rozprzestrzeniła po całym świecie.

(Adaptacja Księgi Rodzaju 2-3)

Narodziny Adama i Ewy symbolizują początek ludzkości. Bóg szukał kogoś, kto strzegłby wspaniałego ogrodu, który stworzył, i w tym celu zainspirował się własną postacią, aby stworzyć człowieka z gliny.

Adamowi brakowało jednak kogoś, z kim mógłby dzielić się tą doskonałością W ten sposób narodziła się Ewa, stworzona z żebra Adama i składająca się z tego samego materiału co on. Narracja przypomina nam, że nie czujemy się kompletni, gdy jesteśmy całkowicie sami.

W ten sposób Adam i Ewa przeżyliby pierwszą historię miłosną i dokonali fundamentalnego odkrycia na temat bycia człowiekiem: urodziliśmy się, aby miłość i więź nie izolować się.

Jonasz i wielka ryba

Jonasz i wieloryb przez H. Mandela.

Jonasz był prorokiem, który poświęcił swoje życie głoszeniu Słowa Bożego. Pewnego dnia otrzymał rozkaz od Boga: musiał udać się do Niniwy i ostrzec jej mieszkańców przed czekającą ich karą.

Ponieważ ziemia ta stanowiła zagrożenie dla ludu Izraela, Jonasz był przerażony i postanowił zignorować swoją misję. Zamiast tego wsiadł na statek w drodze do Tarszisz, który znajdował się w przeciwnym kierunku. Jednak Bóg uważnie go obserwował i zesłał ogromny sztorm.

Załoga, podejrzewając, że Jonasz jest za to odpowiedzialny, postanowiła wrzucić go do wody. Bóg, aby go uratować, zesłał gigantyczną rybę, która go pochłonęła. Tak więc przez trzy dni i trzy noce Jonasz modlił się i prosił o przebaczenie, żałując, że nie postąpił zgodnie z Jego wolą.

W końcu, gdy Jonasz zgodził się iść i głosić do Niniwy, został zrzucony na plażę przez ogromną rybę. Przybywając tam, ostrzegł ludzi, że Bóg zniszczy tę ziemię, jeśli nie zmienią swojego zachowania w ciągu 40 dni.

Mieszkańcy Niniwy uwierzyli w przesłanie proroka i posłuchali jego rady, zmieniając swój styl życia. I tak, po 40 dniach, otrzymali boskie przebaczenie i wszystko pozostało na swoim miejscu.

(Na podstawie Księgi Jonasza, Stary Testament)

Historia Jonasza przypomina wartość posłuszeństwa Człowiek, który do tej pory był wierny Bogu, nie chciał słuchać Jego planów i próbował zmienić przeznaczenie, które go czekało.

Kiedy został wrzucony do morza, mógł to być jego koniec, ale Bóg na to nie pozwolił, ponieważ miał misję Uwięziony w brzuchu ryby przez wiele dni, Jonasz zdaje sobie sprawę, że nie ma ucieczki od woli Boga i ostatecznie ją akceptuje.

Fabuła pokazuje również, że przebaczenie może uzyskać każdy, kto naprawdę żałuje.

4) Samuel, sługa Boży

Dawno, dawno temu żyła bardzo pobożna kobieta, której wielkim marzeniem było zostać matką. Każdego roku prosiła Boga, aby dał jej dziecko, ale jej pragnienie się nie spełniało. Aż pewnego dnia postanowiła złożyć obietnicę: jeśli zajdzie w ciążę, odda swoje dziecko na służbę Kościołowi.

Wkrótce jej modlitwy zostały wysłuchane i urodził się chłopiec, któremu nadano imię Samuel. Kiedy osiągnął odpowiedni wiek, jego matka poszła dostarczyć go do Kościoła, wypełniając swoją część obietnicy.

Pewnego dnia zawołał do niego głos i pomyślał, że to przemawia kapłan Eli. Eli powiedział wtedy, że Samuel musi nauczyć się słuchać głosu Boga i powinien odpowiedzieć "Mów, Panie, Twój sługa słucha", jeśli to się powtórzy.

W nocy chłopiec usłyszał ten sam głos i odpowiedział w sposób, którego się nauczył. Od tego momentu Bóg zaczął przemawiać do Samuela, ostrzegając go przed wieloma rzeczami, które miały się wydarzyć.

W ten sposób chłopiec stał się posłańcem woli Pana i zaczął ostrzegać innych przed tym, co ich czeka w przyszłości.

(Na podstawie Księgi Samuela, Stary Testament)

Urodzony jako odpowiedź na modlitwy swojej matki, Samuel był już przeznaczony do służyć Bogu Rodzina wypełnia swój obowiązek i oddaje dziecko Kościołowi, gdy nadejdzie właściwy moment.

Chociaż Samuel stara się uczyć i dobrze zachowywać, wciąż nie wie, jak zareagować, gdy po raz pierwszy słyszy boski głos.

Później, kiedy odkrywa, że potrzebuje okazywać pokorę Mówiąc, że jest gotów go słuchać i wykonywać jego rozkazy, kontynuuje szerzenie słowa Bożego wśród ludzi.

5. narodziny dzieciątka Jezus

W arabskim mieście Nazaret żyła młoda kobieta o dobrym sercu o imieniu Maria. Pewnego dnia niespodziewanie odwiedził ją Anioł Gabriel, istota wysłana przez Boga, aby powiedzieć jej, że to ona została wybrana na matkę Bożego dziecka. Dziewczyna otrzymała wtedy polecenie, aby nadać dziecku imię Jezus.

Jej mąż, cieśla Józef, przyjął ciężarną żonę i razem postanowili wychować Jezusa.

Będąc już w zaawansowanej ciąży, Maryja musiała udać się z Józefem do Betlejem, zgodnie z rozkazem cesarza rzymskiego, Cezara Augusta.

Po wyczerpującej podróży dotarli do celu, ale w mieście nie było już noclegu, więc schronili się w stajni.

Maryja miała już urodzić, więc w cichy sposób, pośród zwierząt i otoczony miłością, narodził się Jezus, umieszczony w żłobie.

Daleko stamtąd trzej mędrcy - Melchior, Baltasar i Gaspar - postanowili podążać za jasną gwiazdą na niebie, ponieważ wiedzieli, że tej nocy narodzi się oświecona istota.

W ten sposób dotarli do stajenki w Betlejem i ofiarowali Dzieciątku złoto, kadzidło i mirrę.

Historia narodzin tego, który zostanie uznany za zbawiciela ludzkości, niesie ze sobą bardzo piękną naukę, że prostota i życzliwość .

Opowiada nam o przyjściu tego oświeconego człowieka na ziemię, pokazując towarzystwo pary Maryi i Józefa pośród trudności i ciepłe powitanie Jezusa.

Wskazuje nam również na pokorę tej rodziny, przypominając o ubogim i prostym pochodzeniu Jezusa i Jego zaangażowaniu na rzecz ludzi.

Dobry Samarytanin

Dobry Samarytanin przez Davida Teniersa Młodszego.

Pewnego dnia mężczyzna zapytał Jezusa, co powinien zrobić, aby wejść do Królestwa Niebieskiego. Odpowiedział, że powinien postępować zgodnie ze słowami Biblii: czcić Boga ponad wszystko i kochać bliźniego jak siebie samego.

Mężczyzna zapytał więc: "Kim jest bliźni?" Jezus odpowiedział na to pytanie za pomocą starej historii: przypowieści o dobrym Samarytaninie.

Pewnego razu żydowski mężczyzna szedł z Jerozolimy do Jerycha, w trudnej podróży, która trwała dwa pełne dni. Szedł szczęśliwie, ale został zaatakowany przez grupę bandytów, którzy obrabowali go i pobili, pozostawiając jego ciało na drodze.

Kapłan i kapłan przechodzili obok rannego człowieka, ale szli dalej, ignorując jego cierpienie. Wtedy przechodził Samarytanin, lud, który w tamtych czasach był rywalem Żydów.

Zaniepokojony zakrwawionym ciałem, zatrzymał się, aby pomóc drugiemu człowiekowi. Najpierw oczyścił jego rany, a następnie umieścił nieznajomego na swoim ośle. Następnie zabrał mężczyznę do gospody i poprosił o opiekę nad nim, oferując pokrycie kosztów.

Kiedy Jezus skończył opowieść, ten, który zadał pytanie, zapytał: "Ale kto w ogóle był bliźnim?" A Syn Boży odpowiedział: "Ten, który miał współczucie. Więc zrób to samo!".

(Na podstawie Łukasza 10:25-37, Nowy Testament)

Ta historia mówi o podstawowych wartościach, takich jak dobroczynność, empatia, szacunek Jako kompas, który powinien kierować naszymi działaniami i postępowaniem, nigdy nie możemy zapominać o traktowaniu innych istot ludzkich z taką samą godnością, jakiej sami od nich oczekujemy.

Podobnie jak bohater tej historii, nie możemy ignorować cierpienia innych. Zamiast odwracać twarz, gdy widzimy kogoś, kto potrzebuje pomocy i udawać, że nie jest to nasz problem, mamy moralny obowiązek wyciągnąć rękę i szerzyć dobro na całym świecie.

7) Izaak w Gerarze

Kiedy Abraham i Sara byli już w podeszłym wieku, Bóg dał im syna i zapowiedział, że z niego powstanie wielki i ważny ród. Kiedy Izaak był już dorosły, w regionie zaczął panować głód.

Widząc, że wielu wyjeżdża w poszukiwaniu lepszego życia, pomyślał o podróży do Egiptu. Wtedy Bóg pojawił się w wizji i przemówił do niego: "Jeśli pozostaniesz w tej ziemi ze swoją rodziną, będę po twojej stronie i będę ci błogosławił".

Mężczyzna bez wahania posłuchał Bożych rozkazów i pozostał w Kanaanie. Dzięki Bożej opiece plony się rozmnożyły, a zwierzęta hodowlane rosły silne i zdrowe. Wkrótce bogactwo Izaaka wzrosło i zaczęło niepokoić otaczających go ludzi.

Zazdrośni, zasypali jego studnie ziemią, uniemożliwiając zwierzętom picie wody, i kazali mu odejść. Wtedy Izaak i jego rodzina przenieśli się do Doliny Gerar. Tam wykopał studnię i znalazł źródło czystej wody.

Twierdząc, że Isaac nie ma prawa do tej wody, miejscowi zamknęli studnię. Historia powtórzyła się kilka razy: nawet jeśli jego praca została zniszczona przez tych, którzy mu zazdrościli, Isaac pozostał spokojny i po prostu zaczął od nowa.

Po pewnym czasie pozostali zaczęli zdawać sobie sprawę, że mężczyzna musiał być strzeżony przez Boga. Ich przywódca postanowił więc go odszukać i zawrzeć pokój.

(Adaptacja Księgi Rodzaju 26)

W obliczu nędzy i niedostatku w swojej ziemi, Izaak przygotowywał się do odejścia, ale Bóg zdecydował inaczej. Postępowanie zgodnie z tym nakazem nie wydawało się zbyt logiczne, ponieważ każdy szukał możliwości wzbogacenia się gdzie indziej.

Mimo to nie kwestionował otrzymanej misji i wypełnił zarezerwowane dla niego przeznaczenie.Zawsze zachowując absolutne zaufanie do Boga Mężczyzna odpierał wszystkie ataki i nigdy się nie zawahał ani nie porzucił swojego celu.

Historia ta jest imponującym przykładem kogoś, kto nigdy nie stracił wiary i zawsze dążył do celu. zachować pokój Nawet wtedy, gdy był upokarzany i wyzywany przez tych, którym nie podobał się jego sukces.

8) Arka Noego

Arka Noego Edwarda Hicksa.

Pewnego razu Bóg patrzył na świat i był bardzo zasmucony ludźmi. Wydawali się coraz bardziej samolubni i podli, zapomnieli o takich wartościach jak dzielenie się i miłość bliźniego.

Rozczarowany wszystkimi grzechami, które widział, Stwórca postanowił położyć kres tak wielkiemu złu. Poszukał więc Noego, dobrego człowieka, i dał mu trudną misję: musiał stworzyć gigantyczny statek, zdolny przetrwać potop.

Następnie Noe musiał zebrać po kilka zwierząt z każdego rodzaju i wystarczającą ilość pożywienia, aby je nakarmić. Jeśli uda mu się to zrobić, cała jego rodzina zostanie ocalona podczas straszliwej burzy, która miała nadejść.

Mężczyzna pracował przez wiele lat, aż ukończył pracę. Wszyscy wokół kwestionowali to, co robił. Kiedy łódź została ukończona, Pan ostrzegł, że Noe będzie miał tylko 7 dni na przygotowanie wszystkiego.

Gdy tylko wszyscy wsiedli do łodzi, Bóg zesłał deszcz, który trwał 40 dni i 40 nocy. Woda zalała wszystko i rozprzestrzeniła zniszczenie, podczas gdy Arka Noego płynęła przez ponad rok.

Pod koniec tego czasu ziemia wyschła, wszyscy mogli zejść na ląd i ponownie rozpocząć życie na planecie. Zadowolony z wysiłków Noego, Bóg wybaczył ludzkości i obiecał, że nigdy więcej nie ześle takiego potopu.

(Adaptacja Księgi Rodzaju 6-9)

Noe, człowiek, który według Biblii żyłby 500 lat, był odpowiedzialny za ocalenie życia na Ziemi podczas ogromnego potopu. Za swoje zachowanie był wybrany przez Boga i musiał pracować przez długi czas, aby zbudować Arkę.

Dla tych, którzy nie wiedzieli o jego misji, gigantyczna konstrukcja wydawała się absurdalna, ale Noah znał swój cel W ten sposób, dzięki jego wysiłkom, boska wola zwyciężyła i całe życie powróciło.

9) Dawid i Goliat

Saul był królem Izraela, ale żył z dala od boskich praw, więc Bóg przemówił do proroka Samuela i nakazał mu odszukać synów Jessego, ponieważ jeden z nich miał zasiąść na tronie.

Jesse miał ośmiu synów, a Samuel znał najstarszego i najsilniejszego, ale posłuchał głosu Pana, który ostrzegł go, aby nie patrzył na wygląd chłopców, ale szukał dobrego serca.

Dawid był najmłodszym synem, nastolatkiem, który opiekował się owcami. Gdy tylko na niego spojrzał, prorok otrzymał potwierdzenie i pobłogosławił młodzieńca świętym olejem.

Od tego dnia siła Boża towarzyszyła pasterzowi, który prowadził swoje życie wśród dolin i zwierząt. Jednak wybuchła wielka wojna między ludem Izraela a Filistynami.

W armii filistyńskiej znajdował się Goliat, groźny olbrzym, którego nikt nie mógł pokonać. Z ciałem chronionym zbroją, zwykł głośno krzyczeć, wyzywając rywalizujących żołnierzy do walki.

Pewnego dnia Dawid przechodził obok i słuchał jego słów. Odważny, wziął procę i wypełnił kieszeń kamykami i wyruszył, by zaatakować olbrzyma. Goliat roześmiał się, gdy zobaczył rozmiar swojego przeciwnika, ale nie dał się zastraszyć.

Dawid wystrzelił kamień między oczy olbrzyma, co spowodowało, że stracił przytomność i upadł. Od tego momentu uwolnił Izrael od zagrożenia ze strony Goliata i stał się bohaterem dla swojego ludu. Później został koronowany na króla.

(Dostosowane z Księgi Samuela: 17, Stary Testament)

Jest to bez wątpienia jedna z najbardziej inspirujących narracji zrodzonych z tekstów biblijnych. Kiedy Bóg wysłał Samuela, aby znalazł nowego króla, ostrzegł go, że nie ma znaczenia, jak wielki on jest, ale jak odwaga twojej duszy .

Mimo że był mały i pozornie wątły, David miał wiara w Boga i w siebie Dlatego nie przestraszył się wielkości giganta i zdołał go pokonać, wiedząc, że może liczyć na boską ochronę w najtrudniejszych chwilach.