A Cidade e as Serras: analiza i streszczenie książki Eça de Queirós

Miasto i góry to powieść portugalskiego pisarza Eça de Queirósa, opublikowana w 1901 roku i będąca rozwinięciem opowiadania Cywilizacja .

Książka opowiada o relacjach Jacinto z cywilizowanym Paryżem i spokojnym Tormesem.

[uwaga, poniższy tekst zawiera spoilery].

Streszczenie

Powieść Eça de Queirós opowiada historię Jacinto, potomka Portugalczyków, który urodził się i dorastał w Paryżu. Narratorem powieści jest jego najlepszy przyjaciel, Zé Fernandes.

Jacinto miał bogate i szczęśliwe dzieciństwo w centrum francuskiej stolicy, gdzie rozwinął miłość do cywilizacji i postępu.

Narracja zmienia się, gdy Jacinto otrzymuje list od Tormesa z informacją o burzy, która zniszczyła kościół w jego posiadłości, w którym pochowani są jego starzy krewni.

Jacinto postanawia udać się do Sierras na inaugurację kościoła. Po pewnych trudnościach w podróży przybywa do Tormes. Sierras są dla niego dobre i tam osiedla się, żeni i ma dwoje dzieci.

Miasto i góry i produkcja literacka Eça de Queirós

To jest powieść pośmiertna Twórczość Eça de Queirós można podzielić na trzy fazy: przedrealistyczną, realistyczną i postrealistyczną. Miasto i góry jest w tym drugim.

Jego największe dzieła pochodzą z drugiej fazy, w której powieściopisarz tworzy ostra krytyka portugalskiego społeczeństwa W ostatniej fazie autor wydaje się być pogodzony ze swoim krajem, co możemy zaobserwować w tej powieści.

Portugalska wieś jest wywyższona przez autora, z jego naturalną żywiołowością i prostymi, ale pracowitymi i poprawnymi ludźmi.

W kontekście twórczości Eça, ta egzaltacja wsi może być również rozumiana jako krytyka portugalskiego społeczeństwa miejskiego, które było pod ogromnym wpływem francuskich nawyków.

Ale najbardziej urzekł ją ogromny apetyt Jacinto, entuzjastyczne przekonanie, z jakim układał na talerzu kopce kabideli, potem wysokie góry ryżu z piekarnika, a następnie steki z licznymi cebulami, wywyższając naszą kuchnię, przysięgając, że nigdy nie próbował czegoś tak wysublimowanego.

Miastem tej książki jest Paryż, co można rozumieć jako analogię do portugalskiej elity, która inspirowała się paryskim stylem życia. Miasto to było również ostatnim miejscem zamieszkania autora, gdzie zmarł.

Tło historyczne

Koniec XX wieku i początek XXI wieku charakteryzowały się wzrostem pozytywistycznych idei i teorii cywilizacyjnych. Metoda naukowa i innowacje technologiczne, które wynikały z uprzemysłowienia, wskazywały na świetlaną przyszłość.

Jednak w tym samym czasie, gdy miasta rozrastały się, a elity prosperowały, masa proletariuszy wypędzonych ze wsi zajęła peryferie dużych ośrodków miejskich, żyjąc w niepewnych warunkach.

Avenue Champs Elysées w Paryżu, gdzie mieszkał Jacinto.

Analiza Miasto i góry

Praca Eça pokazuje nam krytyczne spojrzenie na Paryż i pozytywistyczną elitę, która wierzy, że technologia i wiedza doprowadzą społeczeństwo do czasów szczęścia i dobrobytu. Jednak ta sama elita żyje znudzona w środku miasta, angażując się w banalne relacje, oparte na interesach i pozbawione głębi.

Przedstawione przez autora teorie filozoficzne służą przede wszystkim uzasadnieniu postawy głównego bohatera Jacinto, którego filozoficzną maksymę na początku powieści można streścić w matematycznym wzorze: suma nauki razy suma potencji równa się suma szczęścia.

Powieść początkowo przedstawia postać pełną fortuny i szczęścia, nazwaną przez narratora Księciem Wielkiego Przedsięwzięcia, jednak życie w Paryżu okazuje się pełne pozorów i pozbawione większego znaczenia.

Pewnej nocy w moim pokoju, zdejmując buty, skonsultowałem się z Cricketem:

- Jacinto jest taki zwiędły, garbaty... O co chodzi, Cricket?

Czcigodny czarnoskóry oświadczył z ogromną pewnością:

- Jego Ekscelencja cierpi na obfitość.

Jacinto popada w depresję i zaczyna interesować się pesymizmem. Ten nurt filozoficzny służy jako uzasadnienie dla niepokoju Jacinto, który porzuca swoje zajęcia, aby pozostać w domu.

Panorama miasta staje się kompletna, gdy Jacinto i Zé Fernandes mają widok na Paryż ze szczytu wzgórza. Miasto jest szare, jego obrzeża ogromne i pozbawione życia, postęp cywilizacyjny wydaje się przynosić więcej nieszczęścia niż szczęścia.

Ale co, mój Hiacynt! Twoja Cywilizacja nienasycenie domaga się regaliów i przepychu, które uzyska tylko w tej gorzkiej społecznej dysharmonii, jeśli Kapitał da Pracy, za każdy dyszący wysiłek, okruch z kąskiem. Dlatego nie do naprawienia jest to, że plebs służy, plebs przesiewa!

Eça nie neguje wygód cywilizacji ani pozytywnego aspektu kosmopolitycznego społeczeństwa, które łatwiej akceptuje odmienność niż społeczeństwo wiejskie.

W górach Douro Jacinto jest początkowo postrzegany z nieufnością. Ze względu na przeszłość swojej rodziny, sąsiedzi uważają go za miguela.

W Paryżu krąg przyjaciół Jacinto jest bardziej otwarty i składa się z wielu różnych osób. Mimo to stawką w tych relacjach są światowe interesy, a nie pokrewieństwo.

W opozycji do nieurodzajnego miejsca, jakim jest miasto, Eça przedstawia góry Douro jako miejsce żyzne, pełne życia i szczęścia. Opis gór jest obszerny i szczegółowy, zwłaszcza ich naturalna bujność.

W górach czy w mieście każdy czeka na swojego króla Sebastiana. Nawet loteria Misericórdia jest formą Sebastianizmu.

Jedzenie w serra jest również wywyższane jako coś naturalnego i dobrego w porównaniu z jedzeniem w Paryżu, pełnym sosów i bulionów, które ukrywają prawdziwą istotę jedzenia.

W górach Eça de Queirós również panuje głód i nędza, ale w tym przypadku Jacinto może zaradzić sytuacji i zapewnić godność prostym ludziom z tej krainy.

Interpretacja

Miasto i góry to książka, która przedstawia nam dwa różne scenariusze, Paryż i Tormes. Jedność tych scenariuszy daje nam główny bohater Jacinto i jego stan duszy.

Narracja proponuje odczytanie wartości, które nie jest statyczne. Na początku tezą Jacinto i powieści jest to, że cywilizacja jest najwyższą siłą i najwyższym szczęściem. Z drugiej strony antytezą jest to, że sierry są miejscem, w którym natura kwitnie i uciska człowieka, który musi konkurować z nią o przestrzeń i żywność.

W trakcie powieści teoria Jacinto zaczyna być udowadniana jako błędna. Pomimo przebywania w mieście i w otoczeniu najwyższej cywilizacyjnej potęgi, Jacinto nie czuje się szczęśliwy. Początkowa teza zostaje zaprzeczona, podobnie jak jej antyteza.

Wtedy zrozumiałem, że w duszy Hiacynta zapanowała równowaga życia, a wraz z nią Wielkie Przedsięwzięcie, którego przez tak długi czas był księciem bez księstwa.

Podróż Jacinto do Sierras stanowi syntezę powieści. Sierras w swoim naturalnym stanie również przedstawia zło, takie jak głód i nędza. Ale cywilizująca interwencja Jacinto naprawia sytuację.

Wielka potęga cywilizacji oferuje tak wiele możliwości i tak wiele ścieżek, że jednostka nie może być szczęśliwa, ponieważ tak ogromna oferta uniemożliwia działanie, podczas gdy góra, ze swoją naturą, jest zaproszeniem do działania. Nie ma jednak pozytywnych aspektów, które oferuje cywilizacja.

Syntezą jest życie w górach z pewnymi wygodami cywilizacji, które pozwalają Jacinto cieszyć się "pewną" mocą, aby osiągnąć ostateczne szczęście.

Główne postacie

Hiacynt

To główny bohater, książę Grand Venture, zamożny, zdrowy i inteligentny, ze szczęśliwym dzieciństwem w Paryżu, entuzjasta cywilizacji, nowych technologii i erudycji.

Zé Fernandes

Jest narratorem i najlepszym przyjacielem Jacinto. Ma małą posiadłość w górach niedaleko Tormes. Poznaje Jacinto w szkole w Paryżu i odwiedza jego pałac na Polach Elizejskich.

Krykiet

Jest najstarszym sługą Jacinto, towarzyszącym mu od dzieciństwa.

Don Galeão

To dziadek Jacinto, który opuścił Portugalię i przeniósł się do Paryża.

Biedronka

Jest kuzynką Zé Fernandesa i mieszka w górach. Wyszła za mąż za Jacinto, z którym ma dwoje dzieci.

Podsumowanie

Zasada narracji

Powieść rozpoczyna się historią starożytnych władców Tormesu. Don Galeão, spacerując ulicami Lizbony, poślizgnął się na skórce pomarańczy i został uratowany przez Don Miguela. Od tego dnia stał się sympatykiem i obrońcą monarchy.

Dom Tormes w górach Sierra.

W 1831 r. Pedro powrócił do Portugalii i zgłosił pretensje do tronu. Bardziej niż spór o władzę, obaj bracia reprezentowali różne idee: Miguel był konserwatywny i absolutystyczny, a Pedro liberalny.

Przeprowadzka do Paryża

Wraz ze zwycięstwem liberalizmu i upadkiem Dom Miguela, Dom Galeão opuścił Portugalię i przeniósł się do Paryża, do pałacu pod numerem 202 na Polach Elizejskich.

W stolicy Francji rodzi się jego syn Cintinho, słabe dziecko, które staje się chorowitym dorosłym. Cintinho podkochuje się w córce sędziego i nie opuszcza Paryża, aby się z nią ożenić. Umiera wkrótce po ślubie, ale ma syna Jacinto z Teresinha Velha.

Jacinto jest silnym, bardzo inteligentnym i szczęśliwym dzieckiem. Spędza dzieciństwo bez żadnych chorób i otrzymuje dobre oceny w szkole średniej. Jako nastolatek nie cierpi z powodu przesadnego sentymentalizmu.

Z drugiej strony, Jacinto ma idealne życie: jego przyjaciele są lojalni, niezależnie od ich stanu posiadania, jego inteligencja i talent są doceniane, a on skosztował tylko miodu z miłości.

Nie interesując się swoją partią, Jacinto nie zadał sobie trudu, aby skomponować ją z ulgą lub błyskotliwością.

Błogosławiony hiacynt

Szczęście Jacinto jest takie, że narrator i jego przyjaciel z liceum, Zé Fernandes, nazywają go Księciem Wielkich Przygód. Jacinto jest obywatelem Paryża, kosmopolitą i ma szczęście na swoją korzyść. Jest pod silnym wpływem pozytywistycznych idei i postępu cywilizacyjnego.

Opracował kilka teorii, które wykazały wyższość miast nad życiem na wsi. Idee te wywarły wrażenie na ludziach z jego kręgu, ponieważ wszyscy wierzyli, że rozwój technologiczny i erudycja są drogą do szczęścia dla jednostek. I tylko w mieście można było w pełni wykorzystać moc tych dwóch czynników.

Dwa wyjątkowe impulsy, odpowiadające dwóm wyjątkowym funkcjom, wydawały się być żywe w tym tłumie - zysk i przyjemność.

Jacinto jest reprezentantem maksymalnego szczęścia, jakie miasto może dać człowiekowi. Z niemal nieograniczonym majątkiem i wielką fortuną mieszka w Paryżu w otoczeniu najnowszych innowacji i zgromadził wielką erudycję.

Zé Fernandes i Jacinto mieszkają razem w Paryżu, dopóki Zé Fernandes nie musi wrócić do swojej wioski w Guidões, w Douro, gdzie spędza siedem lat zarządzając rodzinną posiadłością.

Powrót do Paryża

Po powrocie do Paryża Zé Fernandes zastaje swojego księcia Gran Venturę w zupełnie innej sytuacji niż wtedy, gdy opuścił stolicę Francji. Jacinto jest szczupły i blady, z pełnym harmonogramem przyziemnych zadań i zobowiązań, które nie wydają się sprawiać księciu żadnej przyjemności.

Pałac Hyacinth jest pełen najróżniejszych innowacji technologicznych. Istnieją niezliczone wynalazki stworzone w celu ułatwienia niektórych codziennych zadań, ale wydają się mieć własne życie i zagrażać swoim użytkownikom. Przeglądając biurko Hyacinth, Zé Fernandes skaleczył się, próbując dotknąć jednego z tych urządzeń.

Biblioteka w pokoju 202 jest pełna książek: ponad 30 tysięcy woluminów zajmuje wszystkie ściany pokoju, który jest zaciemniony przez stosy książek, które zasłaniają okna.

Mój szczęśliwy przyjaciel, uwolniony w końcu z duszącego otulenia swojej ogromnej biblioteki, w końcu zrozumiał niezrównaną przyjemność płynącą z czytania książek.

Nieszczęśliwe życie codzienne

Jednak nawet ze wszystkimi innowacjami i całą możliwą erudycją, Jacinto nie wydaje się szczęśliwy w Paryżu. Jego filozofia nie wydaje się przynosić pożądanego efektu. Maksymalny postęp i maksymalna erudycja nie przyniosły maksymalnego szczęścia.

Narracja jest kontynuowana z kilkoma przyziemnymi spotkaniami, które są bardziej irytujące niż zabawne. Postęp technologiczny w domu powoduje więcej kłopotów niż łatwości. Podczas ważnej kolacji z Wielkim Księciem winda, która miała przewieźć jedzenie z kuchni do spiżarni, zatrzymuje się, a goście zostają bez głównego dania, które utknęło w martwym punkcie.

Kolejnym wydarzeniem jest przeciek w rurach z ciepłą wodą, który zamienił pałac w rzekę parzącej wody. Jacinto nie wydaje się jednak wstrząśnięty tymi niepowodzeniami i nadal podąża za swoją filozofią. Przeprowadza remont domu, kupuje więcej książek i wypełnia swój pałac kolejnymi wynalazkami, mając nadzieję, że niektóre z nich przyniosą mu satysfakcję, którą wierzy, że może tylko znaleźćw mieście.

Burżuazja triumfuje, bardzo silna, cała zatwardziała w grzechu - i przeciwko niej bezsilne są krzyki humanitarystów, rozumowania logików, bomby anarchistów.

Jacinto nalega na maksymalny postęp i maksymalną erudycję. Kontynuując wyposażanie domu w nowe wynalazki, otrzymuje list informujący o burzy w Tormes, która spowodowała zawalenie się małego kościoła w jego posiadłości wraz z kośćmi jego byłych krewnych.

Książę nakazuje odbudowę kościoła i zaczyna pojawiać się pomysł udania się do Tormes w celu reinauguracji przestrzeni. W międzyczasie życie w Paryżu toczy się dalej i nawet Zé Fernandes zaczyna ulegać wpływowi miasta. Zakochuje się w luksusowej prostytutce, wydaje wszystkie swoje pieniądze na tę kobietę, aż znika i zostawia go w Paryżu.

Powrót do Tormes

Jacinto postanawia udać się nawet w góry na inaugurację kościoła. Rozpoczynają się przygotowania do podróży. Książę jest najbardziej podekscytowany planami podróży. Zamierza zabrać swoją wielką cywilizację do Tormes.

Pudełka i kolejne pudełka były wysyłane z Paryża w góry z wielomiesięcznym wyprzedzeniem, aby Jacinto mógł przybyć do posiadłości i znaleźć takie same wygody jak w swoim pałacu na 202.

W dniu swojej podróży Jacinto i Zé Fernandes opuszczają Paryż z jeszcze większym bagażem na długą podróż pociągiem do Tormes. Z powodu burzy pociąg spóźnia się z dotarciem do Hiszpanii, a dwaj przyjaciele są pospiesznie przenoszeni do innego wagonu, aby kontynuować podróż.

Podczas podróży pociągiem walizki i służący zostają pozostawieni. Jacinto i Zé Fernandes docierają do Tormes, mając na sobie jedynie ubrania. Po długiej i męczącej podróży dwaj przyjaciele mają nadzieję znaleźć na stacji zarządcę posiadłości Tormes lub dozorcę z końmi, aby wspiąć się na pasmo górskie w kierunku posiadłości Jacinto.

Z pewnością, Zé Fernandes! Z pewnością Kartezjusza: "Myślę, więc uciekam!" Jak chcesz, w tej chacie, bez łóżka, bez fotela, bez książki?

Ale nikt nie pojawia się na stacji. Zaskoczeni Jacinto i Zé Fernandes biorą osła, aby udać się w góry. Kiedy docierają do domu w Tormes, czeka ich kolejna niespodzianka. Prace w domu nie zostały jeszcze zakończone, a pudełka wysłane z Paryża nie dotarły.

Rozczarowanie i miła niespodzianka

Już bardzo późno i zmęczeni, oboje decydują się spędzić noc w posiadłości pozbawionej jakichkolwiek luksusów. Jacinto jest bardzo zirytowany brakiem luksusu i zamieszaniem, które stało się jego planowaną podróżą. Tak bardzo, że postanawia wyjechać do Lizbony następnego dnia.

Jednak nawet pośród tak wielu rozczarowań, Jacinto miał swoje pierwsze dobre doświadczenie w górach, prosty, ale niezwykle smaczny obiad. Następnego dnia Zé Fernandes wyjechał do Guidões i wysłał Jacinto zmianę czystych ubrań.

Zé Fernandes wraca do swojej rutyny w górach i spędza miesiące bez wieści o Jacinto, który, jak sądzi, przebywa w Lizbonie. Do czasu, gdy dowiaduje się, że jego książę nie opuścił Tormes.

Ponieważ właściciel trzydziestu tysięcy tomów był teraz, w swoim domu w Tormes, po zmartwychwstaniu, człowiekiem, który miał tylko jedną książkę.

Ponowne spotkanie Fernandesa i Jacinto

Fernandes wyrusza do Tormes, aby odnaleźć swojego przyjaciela. Tam znajduje Jacinto silnego i szczęśliwego, ponieważ od jakiegoś czasu nie był w Paryżu. Jacinto osiedla się w górach, ale jego duch wciąż jest związany z miastem.

Książę ma ekstrawaganckie plany dotyczące posiadłości, takie jak fabryka serów importowana ze Szwajcarii i ogród warzywny ze wszystkimi gatunkami na świecie, ale stopniowo zaczyna rozumieć prostotę gór i akceptuje ją.

Odkrywanie Portugalii

Jacinto jest oszołomiony ziemią, dopóki nie zdaje sobie sprawy z nędzy i głodu, które również istnieją w jego posiadłości. Promuje poprawę wszystkich domów w swojej posiadłości. Jego życzliwość wobec biednych zaczyna być znana w całej serra.

W grudniu Zé Fernandes obchodzi urodziny i z tej okazji przygotowuje kolację i potańcówkę w domu. Jest to okazja, aby przedstawić Jacinto swoim sąsiadom, przyjaciołom i rodzinie.

Kolacja nie odbywa się zgodnie z oczekiwaniami, goście nie są zadowoleni i wydają się nieco podejrzliwi wobec swojego specjalnego gościa. Wkrótce odkrywa, że w górach istnieje podejrzenie, że Jacinto jest miguelistą, tak jak jego dziadek.

A teraz, wściekły na ten odmienny wynalazek, który otoczył mojego biednego Jacinto wrogością, zepsuł ten piękny wieczór lat....

Jacinto uważa tę historię za zabawną. Jednym z zamiarów Zé Fernandesa było przedstawienie księcia swojej kuzynce, jednak nie mogła ona przyjść na kolację z powodu choroby ojca. Fernandes zabiera Jacinto do domu kuzynki następnego dnia, aby ich sobie przedstawić.

Kilka miesięcy później pobrali się i zamieszkali w Tormes, gdzie urodziło im się dwoje dzieci, dziewczynka i chłopiec. Cywilizacja rozwija się w górach, ale w bardzo dyskretny sposób, z telefonami łączącymi dom w Tormes z niektórymi niezbędnymi usługami i przyjacielem Zé Fernandesem w Guidões.

Zé Fernandes wciąż wraca do Paryża, ale tylko po to, by potwierdzić, że cywilizacja pozostaje taka sama, z jej reklamami, twarzami pełnymi ryżowego pyłu i teatrami rozmaitości.

Czytaj Miasto i góry

Powieść Miasto i góry autorstwa Eça de Queirós, można przeczytać w całości w formacie pdf.

Posłuchaj Miasto i góry

Poznaj również