15 Braziliaanse Romantische schrijvers en hun belangrijkste werken

De Romantiek was een culturele, artistieke, literaire en filosofische beweging die aan het eind van de 18e eeuw in Europa opkwam. De periode, vol politieke en sociale transformaties, bracht een geest van verzet en betwisting met zich mee.

In tegenstelling tot het rationalisme dat tot dan toe de boventoon voerde, kwamen het individu en zijn emoties centraal te staan, vaak geïdealiseerd of overdreven.

In ons land arriveerde de stroming midden in de strijd voor de afschaffing van de slavernij en het proces van de onafhankelijkheid van Brazilië, als een echo van de veranderingen die gaande waren.

1. Gonçalves de Magalhães

Beschouwd als de voorloper van de romantiek in Brazilië Gonçalves de Magalhães (1811 - 1882) was een arts, diplomaat en schrijver uit Rio de Janeiro. De auteur maakte kennis met de beweging in de periode dat hij in Europa woonde en bracht de invloeden ervan naar ons grondgebied.

In 1836 lanceerde hij het boek Poëtische zuchten en verlangen die, hoewel niet gewaardeerd door de critici, de eerste mijlpaal werd van de Braziliaanse romantische literatuur.

Zijn verzen gaven een gevoel van nationalisme die toen van kracht was en die zich na de in 1822 uitgeroepen Onafhankelijkheid uitbreidde.

Net als anderen uit zijn tijd schreef Gonçalves de Magalhães over de inheemse figuur. Hoewel het een fictieve kijk was, ver van de werkelijkheid, weerspiegelde het de zoektocht naar autonome en typisch Braziliaanse identiteitselementen.

2. alvares de azevedo

Álvares de Azevedo (1831 - 1852) was een jonge schrijver uit São Paulo die leidde de tweede generatie van het Braziliaanse modernisme, ook bekend als "ultra-romantisch".

In deze latere fase werd de beweging gekenmerkt door extreme subjectiviteit. Naast een diep sentimentalisme gaven de teksten stem aan donkere emoties zoals eenzaamheid, lijden en het verlangen om aan de werkelijkheid te ontsnappen.

Er was ook een groot pessimisme en een obsessie voor het thema van de dood, die in het geval van de auteur uiteindelijk samenviel met zijn biografie. Hij had verschillende gezondheidsproblemen, waaronder tuberculose, en stierf op slechts 20-jarige leeftijd.

Zijn bekendste werk, getiteld Twintig jaar Lier, werd postuum gepubliceerd, in 1853, en werd een grote invloed op de genre poëzie.

Rust mijn eenzame bed

In het vergeten bos der mensen,

In de schaduw van een kruis, en schrijf erop:

Hij was een dichter - hij droomde - en hij hield van het leven.

(Fragment uit het gedicht Herinneringen aan sterven)

Bekijk ook onze analyse van de beste gedichten van Álvares de Azevedo.

Casimiro de Abreu

Casimiro de Abreu (1839 - 1860), eveneens lid van de tweede generatie van de beweging, was een dichter, romanschrijver en toneelschrijver uit Rio de Janeiro die tijdens zijn jeugd in Portugal woonde.

Daar kwam hij in contact met verschillende hedendaagse auteurs en schreef hij de meeste van zijn werken. verheffing van hun land, het heimwee naar het vaderland en de familieleden die hij achterliet.

Onder zijn werken, de poëtische verzameling Veren Na verloop van tijd werd hij een referentie bij het Braziliaanse en Portugese publiek.

4. José de Alencar

José de Alencar (1829 - 1877), een schrijver uit Ceará die de geschiedenis van onze literatuur heeft beïnvloed, was ook een verdediger van de slavernij, omdat hij stelling nam tegen de abolitionistische strijd.

Uw naam wordt aangeduid als drijvende kracht achter de nationale roman, met verhalen die de Braziliaanse realiteit centraal moesten stellen. De Guarani (1857) e Iracema (1865), ook bekend als inheemse werken.

Het is belangrijk op te merken dat deze romans, waarin de inheemse Braziliaanse bevolking centraal stond, dat niet op een objectieve of realistische manier deden. Integendeel, er was een idealisering van deze volkeren geen echte kennis van hun ervaringen.

Een verdacht geluid verbreekt de zoete harmonie van het dutje. De maagd slaat haar ogen op, die de zon niet verblinden; haar zicht wordt verstoord. Voor haar, en allen die haar aanschouwen, staat een vreemde krijger, als hij een krijger is en niet een of andere boze geest van het woud.

(Fragment uit de roman Iracema)

Lees onze recensies over de boeken Iracema en Senhora.

5. Gonçalves Dias

Ook onderdeel van de Indiase traditie Gonçalves Dias (1823-1864) was een belangrijke figuur in de beweging.

Als journalist en advocaat voltooide hij zijn studie in Europa en begon in deze periode zijn literaire carrière. Zijn lyrische composities weerspiegelen het heimwee naar Brazilië, waarbij hij zijn toestand vergelijkt met die van een balling.

Zijn beroemdste verzen, die in het beroemde Ballingschap Gedicht beschrijf de schoonheid van de nationale landschappen met de unieke en onvergetelijke elementen van zijn fauna en flora.

Bekijk onze recensies van Poema do Exílio en I-Juca Pirama.

6. Castro Alves

Foto door Alberto Henschel.

Castro Alves (1847 - 1871), die tot de derde romantische generatie behoorde, was een Bahiaans dichter die nog steeds wordt herinnerd voor maatschappelijke zorgen die hij zijn literatuur heeft ingeprent.

Beschouwd als een van de grootste schrijvers van zijn tijd, schreef hij talloze verzen over de geweld en onrecht die viel op tot slaaf gemaakte mensen.

In 1870 publiceerde hij Het zwarte schip een gedicht in zes delen dat vertelt over een verschrikkelijke reis op weg naar Brazilië en dat nog steeds wordt beschouwd als een van de belangrijkste van onze songteksten. Jaren later werd de compositie opgenomen in een dichtbundel met de titel De slaven .

Om meer te weten te komen over de auteur, bekijk onze analyse van het gedicht Navio Negreiro.

7. Maria Firmina dos Reis

De in Maranhão geboren Maria Firmina dos Reis (1822 - 1917) was de eerste afro-afkomstige romanschrijver Zijn moeder, Leonor Felipa, was een slavin en zijn vader was een plaatselijke koopman.

Als tijdgenoot van de Romantiek was zij een voorloper van de abolitionistische strijd en schreef zij over dit onderwerp nog vóór Castro Alves.

Zijn beroemdste werk, Ursula (1859), brengt een belangrijke vernieuwing: voor het eerst in onze literatuur hebben we een zwarte vrouw die nadenkt over negritude in Brazilië.

Met andere woorden, Maria Firmina dos Reis plaatst zwarte burgers niet alleen als object van het discours van die tijd, maar ook als subject, spraakproducenten over hun eigen ervaringen.

Ik en driehonderd andere lotgenoten werden in het nauwe en besmette ruim van een schip gestopt. Dertig dagen van wrede kwellingen en absoluut gebrek aan alles wat voor het leven nodig is brachten we in dat graf door, totdat we de Braziliaanse stranden bereikten.

(Fragment uit de roman Ursula)

8. junqueira Freire

Junqueira Freire (1832 - 1855), een Bahiaans auteur die behoorde tot de veilige generatie van de Romantiek, onderscheidde zich op het gebied van de poëzie. In zijn verzen kwamen religieuze, sociale en filosofische thema's aan bod, waarbij hij ook reflecteerde op de de complexiteit van het voelen van liefde .

Op 19-jarige leeftijd trad hij, op wens van zijn familie, toe tot de orde van de benedictijner monniken, hoewel hij geen roeping had. In deze periode begon hij te schrijven over de angst die hij voelde.

Een van de grootste namen in de nationale ultra-romantiek, Junqueira Freire manifesteerde zijn verdriet en woede voor het lot waartoe hij was veroordeeld, het celibaat en het isolement van het kloosterleven afwijzend.

Zijn meest opvallende werk, Inspiraties uit het klooster (De dichter kreeg later toestemming om het klooster te verlaten, maar stierf kort daarna aan een hartkwaal.

Ik heb altijd van je gehouden: - en ik wil bij je horen

Voor altijd ook, vriend dood.

Ik wil de grond, ik wil de aarde - dat element;

Wie voelt niet de ups en downs van het geluk.

(Fragment uit het gedicht Dood)

9 Fagundes Varela

De schrijver en bohémien van Rio de Janeiro, Fagundes Varela (1841 - 1875) behoorde ook tot de ultra-romantische generatie. Zijn composities richten zich voornamelijk op beschrijvingen van natuur die een bucolische toon aanneemt.

Zoals veel van zijn tijdgenoten schreef de dichter over zijn meest negatieve emoties: melancholie, pessimisme, het verlangen om aan de werkelijkheid te ontsnappen, obsessie met de dood . Zijn teksten vertoonden echter al sociale en politieke thema's, waarmee hij ook de volgende generatie benaderde.

Daarom beschouwen veel geleerden het als een overgangsdichter waarin sporen van de verschillende fasen van de Romantiek zijn verwerkt. Liederen en fantasieën (1865) is zijn bekendste boek, met daarin een ontroerend gedicht over zijn overleden zoon, getiteld "Lied van de Calvarieberg".

10. Joaquim Manuel de Macedo

De schrijver, arts en politicus van Rio de Janeiro, Joaquim Manuel de Macedo (1820 - 1882) onderscheidde zich op het Braziliaanse toneel als romanschrijver, dichter en toneelschrijver.

Zijn schrijven, dat vaak als sentimentalistisch wordt beschouwd, won de aandacht van het publiek en werd een van de grootste literaire successen van die tijd. Het grootste voorbeeld is De Moreninha (1844), beschouwd als een het begin van de braziliaanse roman die de hedendaagse maatschappij portretteert.

Het werk richt zich vooral op de gewoonten van de bourgeoisie, en vertelt geïdealiseerde liefde tussen een medisch student en een meisje van slechts 14 jaar oud.

In een van de straten van de tuin waren twee tortelduiven aan het toeteren; maar toen ze voetstappen voelden, vlogen ze weg en landden niet ver weg, op een struik, begonnen ze teder te kussen: en dit tafereel speelde zich af voor de ogen van Augustus en Carolina!....

Dezelfde gedachte, misschien, straalde in die beide zielen, want de ogen van het meisje en de jongen ontmoetten elkaar op hetzelfde moment en de ogen van de maagd gingen bescheiden omlaag en een vuur, dat pejoratief was, werd in haar wangen ontstoken.

(Fragment uit de roman A Moreninha)

Bekijk ook onze analyse van het boek A Moreninha.

11. machado de Assis

Machado de Assis (1839 - 1908) was een auteur die een revolutie teweegbracht in onze literatuur door het Realisme in de nationale context te brengen. Dit vernieuwende karakter en de universele thema's van zijn werken maakten de schrijver tot een tijdloze naam die de lezers blijft veroveren.

Vóór zijn realistische fase had Machado's schrijven echter een grote romantische invloed die verschillende kenmerken vertoont die met de derde generatie van de beweging worden geassocieerd.

Dit is bijvoorbeeld zichtbaar in de zijn eerste romans, Wederopstanding (1872) e De hand en de handschoen (1874), en in de verhalenbundel Middernachtsverhalen (1873).

12. Manuel Antônio de Almeida

Manuel Antônio de Almeida (1830 - 1861), pedagoog en arts uit Rio de Janeiro, was een romantische auteur van de eerste generatie die tijdens zijn leven slechts één werk publiceerde. Hij wijdde zich echter ook aan de journalistiek en tekende kronieken, artikelen en recensies.

De soap Memoirs of a Militia Sergeant werd oorspronkelijk gepubliceerd in hoofdstukken, tussen 1852 en 1853, in de krant Correio Mercantil In tegenstelling tot de trends van die tijd richt de plot zich op de lagere klassen van de bevolking Het is een poging om de malandragem (schurkenstreek) van Rio de Janeiro in beeld te brengen.

Met een soms humoristische toon en functionerend als een kroniek van manieren, die geportretteerde stedelijke samenleving van die tijd, drukt het boek ook kenmerken uit van de realistische beweging die jaren later zou ontstaan.

Tot dan toe onverschillig voor wat er om haar heen gebeurde, leek ze nu deel te nemen aan het leven, aan alles wat haar omringde; ze bracht hele uren door met het aanschouwen van de hemel, alsof ze nu pas merkte dat die blauw en mooi was, dat de zon hem overdag verlichtte, dat hij 's nachts vol sterren stond.

(Fragment uit de roman Memoirs of a Militia Sergeant)

Zie ook de analyse van het boek Memoirs of a Militia Sergeant.

13. narcisa amalia

Narcisa Amalia (1852 - 1924), een naam die vaak vergeten wordt als we het over auteurs uit deze periode hebben, was de eerste vrouw die in ons land professioneel journaliste werd. Daarnaast was ze vertaalster en tekende ze talrijke opinieartikelen die een sterk sociaal bewustzijn .

Zijn teksten gingen onder meer over de rechten van vrouwen en slaven, waarbij hij ook een republikeins standpunt innam.

Een ander aspect dat door zijn werk loopt is de zoektocht naar een nationale identiteit Zijn enige gepubliceerde boek, Nevels (1872) weerspiegelt deze zorgen en gaat ook over de natuur en gevoelens.

De gruwel van het leven, verblind, vergeet ik!

Er zijn dalen, luchten en hoogten binnenin,

Die de blik van de wereld niet bezoedelt, de tedere...

Maan, bloemen, lieve wezens,

En het klinkt in elk struikgewas, in elke grot,

De symfonie van eeuwige passie!

- En hier ben ik, weer sterk voor de strijd.

(Fragment uit het gedicht Waarom ik sterk ben)

14. Bernardo Guimarães

Journalist, magistraat en schrijver uit Minas Gerais, Bernardo Guimarães (1825 - 1884) was een beruchte aanhanger van de abolitionistische beweging Hoewel hij poëzie schreef, waarvan veel voor die tijd als obsceen werd beschouwd, onderscheidde de auteur zich vooral als romanschrijver.

Sommige van zijn werken vertonen een Indianistische tendens die toen in zwang was, zoals De stem van de Pajé (1860), De kluizenaar van Muquém (1864) e De Indische Afonso (Maar zijn grootste succes was ongetwijfeld de roman Slaaf Isaura (1875).

De plot volgt de avonturen van een jong tot slaaf gemaakt meisje, het afbeelden van geweld en misbruik Het boek was een groot succes onder hedendaagse lezers en hielp de Braziliaanse samenleving bewust te maken van de wreedheid van deze daden.

Bekijk ook de volledige samenvatting van het boek A Escrava Isaura.

15. Franklin Távora

Franklin Távora (1842 - 1888) was een advocaat, politicus en schrijver uit Ceará, bekend als voorloper van noordoostelijk regionalisme Hoewel hij kan worden beschouwd als een romantische auteur, vertoonden zijn werken al enige realistische kenmerken.

De Pruik (1876), haar meest gevierde roman, heeft een hoofdrol... figuur van een bandiet beïnvloed door het gewelddadige en subversieve gedrag van zijn vader.

In het werk zien we een gedetailleerd portret van het leven in het noordoosten, met talrijke populaire verwijzingen en het gebruik van een eenvoudige en typische taal van die regio.

Cabeleira had tweeëntwintig jaar oud kunnen zijn. De natuur had hem begiftigd met krachtige vormen. Zijn voorhoofd was smal, zijn ogen zwart en loom; zijn neus was niet erg ontwikkeld, zijn lippen waren dun als die van een jongen.

(Fragment uit de roman Cabeleira)