4 komentowane historie świąteczne dla dzieci

Czytanie dzieciom świątecznych opowieści może być świetnym sposobem na zapewnienie im rozrywki w okresie Bożego Narodzenia i przekazanie ciekawych wiadomości na temat życia i tego wyjątkowego okresu.

Mając to na uwadze, wybraliśmy 4 klasyczne historie, które odnoszą się do Bożego Narodzenia i mogą być opowiadane w domu lub służyć jako wsparcie dla wczesnej edukacji dzieci.

1. narodziny dzieciątka Jezus

Maryja była młodą kobietą o dobrym sercu, która mieszkała w arabskim mieście Nazaret. Pewnego dnia odwiedził ją anioł Gabriel, który przyniósł jej wiadomość, że została wybrana na matkę Bożego dziecka, które miało nazywać się Jezus.

Kiedy miała urodzić, ona i jej mąż, cieśla Józef, musieli udać się do Betlejem, zgodnie z rozkazem rzymskiego cesarza Cezara Augusta.

Podróż była dość męcząca, a kiedy dotarli do Belém, nie było dla nich zakwaterowania.

Była noc i Maryja już zaczynała przeczuwać, że jej dziecko przyjdzie na świat. Na szczęście znaleźli schronienie w stajni.

Tam, wraz ze zwierzętami, Jezus narodził się bez większego wysiłku, w spokojnym i bezbolesnym porodzie.

Dzieciątko zostało umieszczone w żłobie, miejscu, w którym zostawiano pożywienie dla zwierząt. To była jego pierwsza kołyska.

Na niebie gwiazda wyróżniała się intensywną jasnością i znajdowała się wysoko nad "małym Bogiem".

Daleko stąd, trzej mężczyźni o imionach Melchior, Gaspar i Baltasar wyczuli, że ta gwiazda jest wyjątkowa. Byli mądrzy i wiedzieli, że tej nocy narodzi się boska istota.

Tak więc trio, które stało się znane jako "trzej magowie", przez wiele dni podążało za gwiazdą.

W ten sposób przybyli do stajenki i podarowali Dzieciątku Jezus złoto, kadzidło i mirrę.

Historia ta jest najważniejszą opowieścią bożonarodzeniową dla chrześcijan, ponieważ opowiada o poczęciu i narodzinach Jezusa. bohater w noc bożonarodzeniową .

Boże Narodzenie to właśnie uroczystość narodzin tego człowieka, który według religii chrześcijańskiej był istotą boską, synem Boga, który przyszedł na świat jako zbawiciel.

Tak więc historia ta przypomina o trudnościach, przez które przeszli Maryja i Józef w tym momencie oraz o tym, jak przybycie Jezusa było skromne i pozbawione luksusów, wraz ze zwierzętami.

Dla chrześcijan opowiadanie tej historii dzieciom może być okazją do przypomnienia sobie ducha Bożego Narodzenia i połączenia się z nim. Prawdziwa symbolika Jezusa prosty i miły człowiek, który przybył z ludu do głoszenie miłości .

2. szewc i elfy

Dawno, dawno temu żył sobie skromny szewc, który mieszkał z żoną w prostym domu. Małżeństwo przeżywało trudności, a mężczyzna nie miał już pieniędzy, przez co został mu tylko kawałek skóry na zrobienie jednego buta.

Zostawił swój warsztat posprzątany, a skórę na stole. Zniechęcony, poszedł spać wcześnie i głodny.

Następnego dnia, gdy się obudził, czekała go miła niespodzianka! Skórzany krój został przekształcony w piękną i dobrze wykonaną parę butów!

Mężczyzna zbadał buty i zobaczył, że rzeczywiście były bardzo dobrze zszyte.

Tego popołudnia przechodzący w pobliżu bogaty dżentelmen zdecydował się wejść do warsztatu szewskiego i kupił buty za sporą sumę pieniędzy.

Szewc był usatysfakcjonowany i mógł kupić więcej skóry, aby kontynuować swoją działalność. Tak też się stało, a skóra została ponownie pozostawiona na jego ławce.

W nocy po raz kolejny coś się wydarzyło i następnego ranka kolejne pary butów były gotowe do sprzedaży.

Skromny szewc był bardzo szczęśliwy. Mógł sprzedawać swoje buty po jeszcze wyższej cenie. I przez jakiś czas działo się to samo, a jego sytuacja finansowa poprawiała się.

Pewnego dnia, zaintrygowani, mężczyzna i jego żona wpadli na pomysł, aby spróbować dowiedzieć się, kto wykonuje tę pracę. Następnie ukryli się w nocy i obserwowali wydarzenia.

W ten sposób mogli zobaczyć, że małe elfy spędziły całą noc na szyciu butów.

Ale jedna rzecz zwróciła uwagę szewca: małe istoty były bez płaszczy i boso, marzły.

On i jego żona postanowili uszyć ubrania i buty dla elfów, które zostały pozostawione na blacie w Wigilię.

Kiedy elfy dotarły na miejsce i zobaczyły prezenty, były zdumione! Założyły nowe ubrania i buty i zaczęły skakać dookoła.

Potem już nigdy nie wrócili, ale szewc był szczęśliwy, że miał ich pomoc w trudnym momencie i teraz mógł spokojnie kontynuować swoją pracę, ponieważ miał wielu klientów.

Jest to baśń autorstwa braci Grimm, która pochodzi z początku XIX wieku i została włączona do zbioru baśni braci Grimm, opublikowanego w 1812 roku.

Opowiada o biednym szewcu, który otrzymuje pomoc od zaczarowanych istot, aby wydostać się z trudnej sytuacji.

W narracji możemy znaleźć wartości takie jak hojność Para postanawia uszyć ubrania dla swoich małych przyjaciół.

Jest też niesamowity czynnik w tej historii, którym jest szczęście Możemy jednak postrzegać ten sukces w bardziej symboliczny sposób, w którym "elfy" są aspektami samego człowieka, takimi jak wytrwałość i zaufanie w lepszych czasach.

W ten sposób, wychodząc ze skomplikowanego momentu, człowiek pomaga stworzeniom, które mu pomogły, dając im prezent na Boże Narodzenie i ratując poczucie solidarności, którego powinniśmy doświadczać przez cały rok.

3. mała swatka

To był czas Bożego Narodzenia i było mroźno, z dużą ilością śniegu, ponieważ ta historia rozgrywa się na półkuli północnej.

Pewna bardzo biedna dziewczyna chodziła po ulicach bez nakrycia głowy i bez butów.

Niosła w fartuchu kilka pudełek zapałek i przechadzała się między przechodzącymi, oferując je:

Kto chce kupić zapałki? Dobre, tanie zapałki!

Ludzie patrzyli na nią i odwracali wzrok, więc nie był to dobry dzień sprzedaży.

Bez grosza i głodna, dziewczyna patrzyła na światła, które zdobiły miasto i czuła zapach jedzenia, który opanował ulice, ponieważ wszyscy przygotowywali pyszne kolacje.

Myślała o powrocie do domu, ale nie miała odwagi, ponieważ nie mogła niczego sprzedać, bała się, że ojciec ją pobije. Poza tym w jej skromnym i zimnym domu nie było ogrzewania ani jedzenia.

Jej palce były sparaliżowane przez zimno i dziewczyna pomyślała, że płomień zapalonej zapałki mógłby ją ogrzać, choćby na chwilę.

Wtedy zdobyła się na odwagę i zapaliła zapałkę. Światło ognia oczarowało ją i przez sekundę miała złudzenie, że znajduje się przed kominkiem, który ogrzewał całe jej ciało.

Wkrótce jednak ciepło zniknęło, mecz zgasł, a ona wróciła do rzeczywistości, zdając sobie sprawę, że siedzi w lodowatym śniegu.

Zapalił więc kolejną zapałkę i wyobraził sobie siebie w jadalni, z ogromnym stołem zastawionym mnóstwem pysznego jedzenia. Czuł cudowny zapach pieczonego mięsa i ślinił się z pożądania.

Ale znowu płomień zgasł i dziewczyna znalazła się w tej samej smutnej sytuacji, kuląc się pod zimną ścianą.

Kiedy zapaliła trzecią zapałkę, "przeniosła się" pod piękną choinkę wypełnioną prezentami. Była to jeszcze większa i bardziej udekorowana sosna niż ta, którą widziała przez okno bogatej rodziny.

Drzewo miało wiele małych światełek, które ją oczarowały, ale nagle światełka zaczęły się unosić i znikać.

Mała dziewczynka spojrzała w niebo i zobaczyła tylko gwiazdy. Spadająca gwiazda przemknęła przez przestrzeń i mała dziewczynka pomyślała: "Ktoś musiał umrzeć!" Miała tę myśl, ponieważ pamiętała swoją drogą babcię, obecnie nieżyjącą, która kiedyś powiedziała, że kiedy gwiazda spada na niebie, jest to znak, że jakaś dusza opuszcza Ziemię.

Zapaliła kolejną zapałkę i wkrótce pojawiła się jej babcia. Była promienna i piękna. Jej wnuczka wykrzyknęła ze szczęścia:

Babciu! Zabierzesz mnie ze sobą? Kiedy mecz się skończy, wiem, że już cię tu nie będzie...

I tak oboje wstąpili do nieba, gdzie nie było już zimna, głodu ani smutku.

Następnego ranka ludzie przechodzący obok zobaczyli ciało małej dziewczynki leżące bez ruchu, z purpurowymi ustami i rękami pełnymi spalonych zapałek. Wszyscy się litowali, a niektórzy mówili:

Biedactwo! Musiała próbować się rozgrzać!

Dziewczyna zmarła z zimna w noc Bożego Narodzenia, mając złudzenie, że przeżyła szczęśliwe chwile.

To smutna historia świąteczna została napisana przez Hansa Christiana Andersena w XIX wieku, a dokładniej opublikowana w 1845 r. Tutaj przedstawiamy jej adaptację.

Klasyczna opowieść zasadniczo porusza trudny temat, jakim jest śmierć Temat jest potraktowany w fantazyjny sposób, ponieważ jest skierowany do dzieci.

Kontekst, w którym autor napisał tę opowieść, bardzo różnił się od tego, w którym żyjemy dzisiaj, więc przedstawia raczej wyidealizowaną sytuację.

W każdym razie, na podstawie tej narracji można pomyśleć o innych wartościach, takich jak solidarność (który w tym przypadku nie istnieje), a także nierówność społeczna Brak uczuć i hipokryzja ludzi, którzy nie pomogli dziewczynie poprzedniej nocy, a następnego ranka opłakiwali jej śmierć.

Dlatego ta opowieść może być interesującym źródłem do rozmowy z dziećmi na te tematy i przypomnienia im, że duch Bożego Narodzenia powinien być obecny o każdej porze roku, że powinniśmy pomaganie innym i zastanowić się, dlaczego na świecie jest tak wiele niesprawiedliwości.

4. zabawkowy żołnierz

Ilustracja autorstwa Vilhelma Pedersena do publikacji opowiadania w 1838 r.

Pewnej Wigilii chłopiec otrzymał pudełko zawierające 25 zabawkowych żołnierzyków. Jeden z nich różnił się od pozostałych, nie miał nogi, ponieważ kiedy został wykonany, brakowało mu ołowiu, aby go wykończyć.

Tak czy inaczej, chłopiec był zachwycony prezentem i ustawił wszystkie żołnierzyki na swojej półce pełnej zabawek.

Mały jednonogi żołnierz został umieszczony obok pięknej woskowej baletnicy balansującej na jednej nodze.

Gdy zapadła noc, wszystkie zabawki ożyły, a mały żołnierz i baletnica zakochali się w sobie.

Ale jednej z zabawek, klaunowi, nie podobała się ich bliskość i kazał żołnierzowi trzymać się z dala od dziewczynki.

Kiedy pewnego dnia chłopiec poszedł się pobawić, postawił małego żołnierza przy oknie, aby był strażnikiem klasy.

Nie wiadomo więc, co dokładnie się stało, ale biedny mały żołnierz wypadł z okna i zgubił się na ulicy.

Tam znalazła ją dwójka bawiących się w tym miejscu dzieci, które wpadły na pomysł umieszczenia zabawki w małej papierowej łódce i wypuszczenia jej do wody płynącej rynną.

W ten sposób mały żołnierz znalazł się w przepuście i wylądował w rzece. Kiedy dotarł do rzeki, został połknięty przez dużą rybę i pozostał w jej żołądku.

Wkrótce potem rybacy, którzy tam byli, zdołali złowić rybę i sprzedać ją w sklepie rybnym.

Dziewczynka, która kupiła rybę, była tą, która przygotowywała jedzenie w domu chłopca, więc kiedy ryba została otwarta, był tam mały żołnierz, który został umyty i wrócił na półkę z zabawkami chłopca.

Baletnica była bardzo szczęśliwa, podobnie jak mały żołnierz. Stało się jednak coś strasznego. Jakimś cudem dzielny żołnierz znalazł się w kominku i zaczął być trawiony przez płomienie. Spoglądając w bok, zobaczył, że baletnica również tam była.

W ten sposób wosk i ołów połączyły się, tworząc serce.

Ta historia została napisana przez Duńczyka Hansa Christiana Andersena. Opublikowana w 1838 roku, jest częścią nordyckich baśni i stała się klasyką, adaptowaną na potrzeby teatru, przedstawień audiowizualnych i tanecznych.

Jest to narracja miłosna, który również wyświetla przygody pokazując postać z niepełnosprawnością, która może stawić czoła wielu wyzwaniom.

Przedstawia miłość między żołnierzem a baletnicą w podobny sposób do Romea i Julii, w której para jest tak zakochana, że decyduje się zrezygnować z życia, aby pozostać razem.

W ten sposób możemy myśleć o tej historii jako o punkcie wyjścia do wyobrażenia sobie wraz z dziećmi innych możliwych wyników, w których para może podążać bardziej pozytywnymi i szczęśliwszymi ścieżkami.