Spis treści
Pointylizm, znany również jako dywizjonizm lub chromoluminizm, był ruchem, który był częścią okresu postimpresjonistycznego (lub neoimpresjonistycznego).
Malarze, którzy przyjęli pointylizm, stosowali technikę polegającą na nanoszeniu na płótno małych kropek regulacyjnych wykonanych z kolorów podstawowych, aby widz mógł poczuć mieszankę kolorów na swojej siatkówce.
Główne nazwiska pointylizmu to Georges Seurat (1859-1891) i Paul Signac (1863-1935). Vincent van Gogh (1853-1890) również namalował kilka obrazów techniką pointylizmu.
Wieża Eiffla (1889), namalowany przez Georges'a Seurata
Czym jest pointylizm
Wszystko zaczęło się, gdy Georges Seurat (1859-1891), przedstawiciel impresjonizmu, zaczął eksperymentować w swoich obrazach, używając małych, regularnych pociągnięć pędzla (wielokolorowych kropek) z regularnego wzoru.
Oczekiwano, że ludzkie oko - a ostatecznie mózg - połączy kolory podstawowe. Oznacza to, że pomysł Seurata polegał na stworzeniu obrazu, w którym Nie mieszaj farb na palecie, ale używaj podstawowych kolorów na płótnie, w małych kropkach, i czekać, aż ludzkie oko osiągnie proponowane przez niego kolory.
Pływanie w Asnières (1884), autorstwa Seurata
Zobacz też: Sztuka romańska: zrozum czym jest dzięki 6 ważnym dziełom (i ich cechom)W pointylizmie widzimy wiele malowanie zewnętrzne ze szczególnym uwzględnieniem efektu światła słonecznego obecnego na obrazach.
Pointylizm wykorzystywał ekstremalna technika skrupulatny, systematyczny i naukowy.
Kiedy i gdzie
Pointylizm (w języku francuskim Pointillisme ) pojawił się we Francji między XIX a XX wiekiem - a dokładniej w ostatnich dekadach XIX wieku - i miał kilku zwolenników.
Termin dot painting (w języku francuskim malowanie punktowe ) została wymyślona przez Félixa Fénéona (1861-1944), francuskiego krytyka sztuki, który skomentował wiele prac Seurata i jego współczesnych. Félix był jedną z osób najbardziej odpowiedzialnych za popularyzację tego pokolenia artystów.
Młodzi Prowansalczycy przy studni (1892), autorstwa Paula Signaca
Technika pointylizmu
Od czasów impresjonizmu artyści opuszczali studio i malowali naturę - zwłaszcza efekt światła - za pomocą swobodnych, lekkich pociągnięć pędzla.
Postimpresjonizm podążał za niektórymi stylami, które zostały już ustanowione, chociaż wykorzystując odrębną technikę. Na przykład malarze pointylistyczni pozostali malowanie krajobrazów na zewnątrz choć pomijając lekkie pociągnięcia pędzla i faworyzując użycie techniki.
Zainteresowani opracowaniem obrazu, artyści pointylistyczni zestawienie kolorów podstawowych zamiast łączyć je w palecie, a następnie stosować na płótnie.
Sosna Bonaventure (1893), autorstwa Paula Signaca
Duży wpływ na malarzy pointylistów miał naukowiec Michel Chevreul (1786-1889), który w 1839 roku opublikował książkę zatytułowaną Prawo jednoczesnego kontrastu kolorów (w oryginale Ustawa o jednoczesnym kontrastowaniu kolorów ).
Prekursorami pointylizmu byli Jean-Antoine Watteau (1684-1721) i Eugène Delacroix (1798-1863).
Główni artyści i dzieła pointylizmu
Paul Signac (1863-1935)
Urodzony 11 listopada 1863 roku Francuz Paul Signac był jednym z awangardowych malarzy, którzy rozwinęli technikę pointylizmu.
Twórca rozpoczął swoją karierę jako architekt, ale wkrótce porzucił deskę kreślarską, by poświęcić się wyłącznie sztukom wizualnym.
W 1884 roku założył, wraz z kilkoma kolegami, Salon des Indépendants, gdzie poznał malarza Seurata, który wraz z nim stworzył pointylizm.
Port Saint-Tropez (1899)
Kreacje Signaca przedstawiały w szczególności Europejskie krajobrazy przybrzeżne z przedstawieniem łodzi, pomostów, kąpiących się, podkreślonych promieniami słońca.
Ciekawostka: oprócz malarstwa Signac pisał również teksty teoretyczne, takie jak książka Od Delacroix do neoimpresjonizmu (1899), w którym omawia w szczególności pointylizm.
Georges Seurat (1859-1891)
Francuski malarz urodzony 2 grudnia 1859 roku uważany jest za twórcę neoimpresjonizmu. Już w szkole Georges rysował, a ze względu na swoje zainteresowanie sztuką, w 1875 roku rozpoczął kurs u rzeźbiarza Justina Lequiena.
Trzy lata później wstąpił do École des Beaux-Arts, gdzie malował głównie portrety i akty. Podczas studiów rozwinął szczególne zainteresowanie kwestiami naukowymi w sztuce i był pod dużym wpływem Davida Suttera (który łączył muzykę i matematykę).
Cyrk (1890-1891), autor: Georges Seurat
Przez całą swoją krótką karierę poświęcił się malowaniu przede wszystkim pejzaży - i to pejzaży ciepłych (ze szczególnym uwzględnieniem wpływu słońca na rysunek). Georges Seurat był uczniem Paula Signaca .
Najbardziej znanym dziełem Georges'a Seurata jest Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte Zewnętrzny obraz przedstawia weekend na francuskiej wyspie na Sekwanie i znajduje się w Art Institute of Chicago. Zwróć uwagę zwłaszcza na efekt światła i cienia zastosowany na płótnie.
Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte Georges Seurat
Płótno ilustruje szereg bardzo wyrazistych postaci: od żołnierzy po dobrze ubrane panie z parasolkami i psem.
Vincent van Gogh (1853-1890)
Vincent van Gogh, jeden z najsłynniejszych holenderskich malarzy, urodził się 30 marca 1853 roku i był jednym z największych nazwisk postimpresjonizmu.
Ze skomplikowaną historią życia, Van Gogh przeszedł serię kryzysów psychiatrycznych i był nawet hospitalizowany.
Portret Père Tanguy (1887), autorstwa Van Gogha
Na poziomie zawodowym Van Gogh był bardzo sfrustrowany, ponieważ udało mu się sprzedać tylko jeden obraz za życia. Jedyną osobą, która pomogła malarzowi się utrzymać, był jego młodszy brat, Theo.
Twórczość holenderskiego malarza przechodziła przez wiele faz. Van Gogh poznał malarza Seurata w Paryżu i w niektórych jego pracach możemy dostrzec zastosowanie techniki pointylistycznej wprowadzonej przez francuskiego malarza, jak na przykład autoportret namalowany w 1887 roku:
Zobacz też: 21 najlepszych seriali do maratonu na HBO Max
Autoportret namalowany techniką pointylistyczną w 1887 roku przez Van Gogha
Jeśli lubisz tego artystę, skorzystaj również z okazji, aby przeczytać artykuł Podstawowe dzieła Van Gogha i jego biografię.
Poznaj również
