Conto Amor, Clarice Lispector tərəfindən: təhlil və şərh

"Amor" qısa hekayəsi Laços de Família , Klaris Lispektorun 1960-cı ildə nəşr olunmuş əsərinə daxil edilmişdir. O, adi bir insanın həyatındakı bir epizodu təsvir edir. gündəlik təcrübə, onu özü və ətrafındakı dünya haqqında düşünməyə vadar edən epifaniyaya məruz qalır.

"Amor" qısa hekayəsinin təhlili və şərhi

"Amor" qısa hekayəsidir. üçüncü şəxs. rəvayətçi hər şeyi biləndir , duyğulara, hisslərə və daxili monoloqlara çıxışı var. Süjet vaxtını ailə və ev işlərinə sərf edən ana, arvad və evdar qadın Ananın ətrafında cərəyan edir.

Baxmayaraq ki, onun oğlu, əri və kor kişi kimi digər personajlar da görünür o, tramvay pəncərəsindən baxır, müəllifin ona psixoloji sıxlıq verdiyi yeganə şəxs Anadır.

Biz onun gününü və onun haqqında aldıqları müxtəlif əhval-ruhiyyələri izləyirik. Bu, onu bütün həyatını yenidən düşünməyə vadar edir: kor adamın saqqız çeynədiyini görmək.

"Təhlükəli saat": düşüncə və narahatçılıq

Onun ehtiyatlılığı təhlükəli saatda ehtiyatlı olmaq üçün azaldıldı. günortadan sonra ev artıq ehtiyac olmadan boş olanda, günəş yüksək olanda ailənin hər bir üzvü öz vəzifələrini bölüşdürürdü. Təmiz mebellərə baxaraq heyrətdən ürəyi bir az da sıxıldı. (...) Sonra alış-verişə gedərdim və ya təmir üçün əşyalar götürərdim, qiyabi olaraq evin və ailəmin qayğısına qalırdım.onlardan. Qayıdanda günorta idi və məktəbdən gələn uşaqlar onu tələb edirdilər. Sakit titrəyişi ilə gecə belə gələcəkdi. Səhər mən sakit vəzifələrlə oyanırdım. Mebelləri yenə tozlu və çirkli görəcəkdim, sanki qayıtdıqlarına peşman olmuşdular.

Ana həyatını ailəsinə, evin baxımına həsr edən, hər şeyi saxlamağa çalışan fəal qadın kimi təsvir edilir. üçün, "şeylərin möhkəm kökü" üçün. Ananın və evdar qadının həyatının gətirdiyi saysız-hesabsız vəzifələr arasında onun beyni çox vaxt məşğul olur.

Ancaq günorta vaxtı o, diqqətini özünə yönəltmək üçün hazır olduğu "təhlükəli saat" var idi. . Orada o, həyatı və onu bu nöqtəyə aparan yol haqqında düşünməyə başlayır.

Keçmişinin "narahat ucaldılmasından" uzaqda, Ana, deyəsən, artıq özünü ondan əvvəlki insan kimi tanımır. evlilik. Söyləyicinin təbirincə desək, o, “qadın taleyinə düşmüşdü”.

Bütün vaxtını ərinə, uşaqlarına, ev işlərinə həsr etməyə, özündən imtina edən, özünü unudan qadın stereotipinə düşməyə başladı. yalnız ailəsinə diqqət yetirmək.

Qurduğu "böyüklər həyatı" haqqında düşündüyü bu anda Ananın narazılığı məşhurdur, bunu dastançının sözləri ilə ifadə edir: " sən də yaşaya bilərsən. xoşbəxtlik olmadan".

"O bunu belə istədi və seçdi" ifadəsinin təkrarlanması onu vurğulayır.onun yaşayış tərzinə görə məsuliyyəti, həmçinin yaşayış yeri. "Saatın qeyri-sabit sonunda" onun üzünə qayıdan "böyük qəbul" oldu.

Saqqız çeynəmiş kor adam: gündəlik həyatın epiphaniyası

Alış-verişdən sonra nahar üçün Ana keçmiş və indiki haqqında düşüncələrinə dalaraq tramvayla evə qayıdırdı. “Təhlükəli saat” demək olar ki, sona çatdıqda, o, öz işini davam etdirməyə hazır idi, bütün dünyasını silkələyən bir görüntü gəldi: kor adam saqqız çeynəyir.

O, qaranlıqda saqqız çeynəyirdi. Əzab çəkmədən, açıq gözlərlə. Çeynəmə hərəkəti onu gülümsədi və birdən gülümsəməyi dayandırdı, gülümsədi və gülümsəməyi dayandırdı - sanki onu təhqir etdi, Ana ona baxdı. Və onu görən hər kəsdə nifrət dolu qadın təəssüratı yaranardı. Lakin o, getdikcə daha çox əyilib ona baxmağa davam etdi - tramvay qəfil işə düşdü, onu hazırlıqsız geri atdı, ağır trikotaj çantası qucağından düşdü və yerə çırpıldı - Ana qışqırdı, konduktor əmr verdi. dayanmaq. nə olduğunu bilmədən dayandı — tramvay dayandı, sərnişinlər qorxmuş görünürdülər.

Gündəlik həyatın bir hissəsi olan görüntü insanların çoxu tərəfindən diqqətdən kənarda qalsa da, Anaya dağıdıcı təsir göstərdi. götürdüyü alış-verişi yerə atdı və hamının diqqətini çəkdi.

O, kişiyə "sanki onu təhqir etmiş kimi" baxdı, çünkiSadə varlıq onun özgələşmiş dincliyini pozdu, çünki onu həyatın sərtliyi ilə, xam reallıqla qarşı-qarşıya qoydu.

O, kişini bir anlıq görsə də, "zərər oldu", Ananın evləndiyi gündən bəri yaşadığı şüşə qübbəni sındıraraq, "dünya yenidən bərbad hala düşmüşdü". O, artıq müdafiə olunmurdu, o, həyat və "mənasızlıq", "qanunsuzluq" ilə üz-üzə idi.

Onun təşkilatlanmış və sabit qalmaq üçün bütün cəhdlərinə baxmayaraq ("o sakitləşmişdi"), " böhran nəhayət gəldi" və bütün nəzarət darmadağın oldu.

Uzun müddətdən sonra ilk dəfə olaraq "şirin ürəkbulanma ilə dolu bir həyatla", orijinal, gözlənilməz şeylərlə, gözəlliklə qarşılaşdım. və əzab.

Botanika bağı: dünyanı gəzib-dolaşmaq və müşahidə etmək

Kor adamın gözündən yayınan və narahat olan Ana sağdan getməyi unudub. tramvayın yerini itirir və bildikləri bir yeri tapana qədər sərgərdan gəzir. Onun gözləri yeni obyektiv vasitəsilə reallığı müşahidə etdi, "kəşf etdiyi həyat" bədənində nəbz etdi.

O, Nəbatat Bağında dayandı və burada oturaraq təbiətə baxdı, vəhşi olduğu və doğulduğu, böyüdüyü, çürüdüyü, yeniləndiyi hər şey. Kor adamdan sonra, indi onun düşüncələrinə sövq edən, həyatın kövrəkliyi və gücü haqqında düşünməyə aparan bağ idi.

Narahatlıqla ətrafa baxdı. Filiallar əgəryelləndi, kölgələr yerdə yelləndi. Bir sərçə yerə qarışdı. Və qəflətən özünü narahat hiss edərək ona elə gəldi ki, pusquya düşüb.

Bu "parıldayan dünya"dan aldanıb qorxan, "dişlərinizlə yemək", məftunluq və ikrah arasında bölünərək, oradan çıxdı. düşündü və onu gözləyən ailəsini xatırladı.

Günahkarlıq hissi ilə tükənərək, yol boyu gördüklərini və hiss etdiklərini unutmadan evə qaçmaq qərarına gəldi.

Evə qayıdıb: uzaqlaşma və şübhə

Evə qayıdanda həsrət qaldı, "can sinəsində döyünürdü". Dünya birdən-birə "çirkli, tez xarab" görünsə də, onu çağıran, sınağa çəkən, iştirak etməyə dəvət edən "onunki" görünürdü.

Artıq onun evində, "həyat həyatı" ki, o, birdən-birə "mənəvi cəhətdən dəli yaşamaq yolu" kimi göründü.

Həyat dəhşətlidir, dedim ona alçaq, ac səslə. Əgər kor adamın çağırışına əməl etsəniz nə edərdiniz? O, tək gedəcəkdi... Ona ehtiyacı olan kasıb və varlı yerlər var idi. Onlar ona lazım idi... Qorxuram, dedi. O, uşağın incə qabırğalarını qollarının arasında hiss etdi, onun qorxulu fəryadını eşitdi. Ana, oğlanı çağırdı. Onu itələdi, üzünə baxdı, ürəyi sıxıldı. Ananın səni unutmasına imkan vermə, dedi.

Oğlu onu qucaqlamağa çalışsa da, "korun zəngi"ni unuda bilmir. Kəşf etmək üçün orada mövcud olan bütün dünyanı, gerçək olanı xatırlayındəhşətli, eyni zamanda dinamik, imkanlar və sürprizlərlə dolu həyat.

Ana "acdır", o hər şeyi geridə qoymaq arzusunu hiss edir, "ürəyi ən pis arzu ilə dolu idi. yaşamaq". O, öz evində yersiz görünür, həm də ərini və uşaqlarını tərk etmək barədə düşünmək günahından əziyyət çəkir.

Ailə və gündəlik: sevgi və uyuşma

Daha sonra qəhrəman düşünməyə başlayır. ailəsinin üzərinə, ona gətirdiyi rahatlıq hissini bərpa etdi.

Safanı, ailəni əhatə etdilər. Gündən yorulmuş, razı olmamaqdan xoşbəxt, günah görməyə o qədər razıdır. Onlar hər şeyə yaxşı və insani bir ürəklə gülürdülər. Uşaqlar onların ətrafında heyranlıqla böyüdülər. Və bir kəpənək kimi Ana barmaqlarının arasından tutdu ki, bir daha heç vaxt ona məxsus olmadı.

Ana qohumlarının yanında hiss etdiyi sakitliyi təqdir etməyə başladı və öz-özünə soraqlaşdıqdan sonra həyatının necə olacağını soruşdu. O, günortadan sonra vəhy etdi: "Kor adamın açdığı şey onun günlərinə sığarmı?".

Mən indiki anı, sevinc və ailə təhlükəsizliyini yaddaşımda saxlamağa çalışdım. Lakin o, dünyanın dəhşətli tərəfini unuda bilmirdi: “Aşiqin bədxahlığı ilə gülün içindən ağcaqanad çıxacağını, gölün qaranlığında su zanbaqlarının süzüləcəyini qəbul etmişdi”.

Beləliklə, o, həyatın qeyri-müəyyənliyini, məhvini qəbul etdi, qəfildən xəbərdar oldu.sevdiyi hər şeyin efemerliyi.

Mətbəx sobasındakı partlayışı, cihazda adi səs-küy eşitdikdən sonra Ana qorxdu və ərinin yanına qaçdı və dedi: "Mən heç nə istəmirəm. başınıza gəlməsin, heç vaxt!".

O, onun qucağında axsayırdı. Bu gün günortadan sonra sakit bir şey pozuldu və bütün evdə zarafatlı, kədərli bir ton vardı. Yatmaq vaxtıdır, dedi, gecdir. Özünə aid olmayan, amma təbii görünən bir jestlə qadının əlindən tutdu, arxasına baxmadan onu özü ilə apardı, onu yaşamaq təhlükəsindən uzaqlaşdırdı.

Kişi onu sakitləşdirməyi bacardı, onu hər şeyin yaxşı olduğuna inandırdı. Ər onun əlindən tutaraq Ananı yuxuya aparır və onu öz işinə, adi həyat tərzinə, məişət dincliyinə aparır.

Son cümlələr Ananın <300-ə batmaq üçün qayıdıb getdiyi yolu vurğulayır. 6>özgələşmə əvvəlkinin:

İndi o, güzgü qarşısında saçlarını daradı, bir anlıq qəlbində dünya olmadan.

Hekayənin mənası

Ana dünyadakı saysız-hesabsız qadınlar kimi sosial gözləntiləri yerinə yetirən, ailə quran və ailə həyatı quran orta səviyyəli evdar qadını simvollaşdırır. Beləliklə, onun gündəlik həyatı onu xarici aləmdən, onun sürprizlərindən və dəhşətlərindən uzaqlaşdıraraq ev işləri və uşaq böyütməklə dolmağa başladı.

Qaranlıqda mexaniki, təkrar-təkrar saqqız çeynəyən kor adamın görüntüsü. , olmadanonu əhatə edəni görə bilmək , deyəsən, Ananın yaşam tərzinin metaforasıdır.

Sanki gözlərini yummuş kimi, nəyi görmədən gündəlik işini təkrar edirdi. evinizin divarlarından kənarda uzanın. Ola bilsin ki, o, özünü o kişidə görüb, Ana gündəlik işini alt-üst edir. O, qorxudan nahar yumurtalarını qırır, tramvayda yanlış stansiyada yola düşür və öhdəliklərini unudaraq Nəbatat bağında gəzintiyə çıxır.

Bir müddət o, həyatını dəyişmək, hər şeyi atmaq və hər şeyi atmaq istəyinə düşür. dünyaya düşmək , naməlumları kəşf etmək . Ailəsi ilə birlikdə yaşamağa davam etdikdən sonra yenidən onlara qarşı hiss etdiyi məhəbbət onu işğal edir və qaçmaq ideyalarını unudur, rutin və qorunan həyatına davam edir.

Qısa hekayənin adı sevgidir. bu qadına rəhbərlik edir. Əri və uşaqlarına olan məhəbbətdən ötrü, o, özünü bütünlüklə onların razı qalmasına və qayğısına qalmağa həsr edir. Bir neçə saat əvvəl ona hakim olan epifaniyanı və başqa həyatlar yaşamaq arzusunu unutmaq üçün dünyanı görməyin başqa yollarını təcrübədən keçirin:

Yatmazdan əvvəl, şamı üfürür kimi, günün kiçik alovu

Kəşfiyyata getmək istəyindən və ya marağından başqa Ana ailəsini sevir. Günün sonunda, gördüyü və hiss etdiyi hər şeydən sonra belə, o, eşqinə görə eyni şəkildə yaşamağa davam etməyi seçdi.

Klaris Lispektor, müəllif

Portret müəllif.

Clarice Lispector (10 dekabr 1920 - 9 dekabr 1977)dövrünün ən böyük müəllifləri arasında seçilən ukraynalı Braziliya yazıçısı. O, iyirmidən artıq əsəri ilə yanaşı, romanlar, povestlər, seriallar, esselər, uşaq hekayələri və başqaları nəşr etdirmişdir.

Onun ədəbi yaradıcılığının kəsişən xüsusiyyətlərindən biri də personajların olduğu povestlərin yaradılmasıdır. həyatları boyu epifaniyalarla qarşılaşırlar. onları dəyişdirən və düşüncələrə aparan gündəlik həyatları.

Laços de Família , "Amor" qısa hekayəsini özündə cəmləşdirən əsərdə hekayələr ailə üzərində qurulur. fərdi və kollektiv arasındakı əlaqələr və gərginlik. Bu konkret əsərdə mövzular müəllifin öz həyatı ilə kəsişir.

Klaris ədəbi karyerası, iki uşaq böyütməsi və Mauri Qurgel Valente ilə evlənməsi arasında bölünüb. Evlilik 1959-cu ildə, yazıçı diplomat olduğu üçün çox vaxt səyahətə çıxan ərinin yoxluğundan yorulduğunda sona çatdı.

Həmçinin bax