Norberto Bobbio: leven en werk

Norberto Bobbio (1989-2004) was een belangrijke Italiaanse intellectueel die zijn bijdrage leverde met dissertaties over democratie en mensenrechten.

De jurist was een van de grootste academici van de vorige eeuw en tevens een belangrijk politiek activist in een turbulent Italië.

Biografie van Norberto Bobbio

Norberto Bobbio werd beschouwd als de filosoof van de democratie De intellectueel is een overtuigd verdediger van de mensenrechten en heeft een succesvolle carrière achter de rug, die niet alleen in Italië maar ook in andere landen over de hele wereld wordt erkend.

Zijn leven omspande vrijwel de gehele twintigste eeuw (1909-2004) en Bobbio was dus ook in de eerste plaats een getuige van sociale en politieke veranderingen : twee wereldoorlogen, de opkomst en ondergang van het communisme, het nazisme en het totalitarisme.

De oorsprong van de democraat

Norberto, geboren op 18 oktober 1909 in een zeer traditionele familie, was de zoon van een chirurg (Luigi Bobbio) en de kleinzoon van een schoolhoofd (Antonio Bobbio). Zijn grootvader schreef al voor een aantal plaatselijke kranten en was bekend in het gebied waar ze woonden.

Bobbio's familie heeft altijd een vrij comfortabel leven gehad en genoot sociaal aanzien. Volgens de autobiografie van de filosoof over deze periode van zijn leven:

we woonden in een prachtig huis, met twee bedienden, plus een privé-chauffeur (...) en twee auto's.

De academische achtergrond van Norberto Bobbio

De intellectueel studeerde af aan de universiteit van Turijn in de rechten (in 1931) en in de filosofie (in 1933).

Politiek belang

Bobbio ontstond twee keer gearresteerd om politieke redenen De eerste daarvan was op 15 mei 1935, samen met collega's van de groep Rechtvaardigheid en Vrijheid.

De tweede keer dat hij werd gearresteerd was in februari 1944. Over deze laatste arrestatie, die plaatsvond toen zijn vrouw zwanger was, verklaarde Norberto in zijn autobiografie

Onze levens werden door elkaar geschud. We maakten allemaal pijnlijke ervaringen mee: angst, ontsnappingen, arrestaties, gevangenschap. En we verloren geliefden. Door dit alles en daarna zullen we nooit meer worden wie we daarvoor waren. Onze levens werden in twee delen gesplitst, een "voor" en een "na".

De filosoof vocht tegen het fascisme, was een actieve deelnemer aan de poging om de dictator Mussolini omver te werpen. Bobbio maakte deel uit van de beweging van Rechtvaardigheid en Vrijheid en het Verzet, en sloot zich aan bij socialisten en liberalen om het regime te verslaan.

Aldo Capitini met Norberto Bobbio in 1961

Hoewel hij zich in Italië slechts één keer kandidaat stelde voor een openbaar ambt (en niet werd verkozen), is Norberto nam actief deel aan het democratische spel die verantwoordelijk was voor de herstructurering van de politiek in het roerige naoorlogse scenario.

Academische carrière

Bobbio was hoogleraar aan de Universiteit van Turijn, waar hij van 1948 tot 1972 rechtsfilosofie en van 1972 tot 1979 politieke filosofie doceerde.

Hij doceerde ook aan de Universiteit van Camerino, de Universiteit van Padua en de Universiteit van Siena.

De Intellectuele stichtte de eerste leerstoel sociale wetenschappen in Italië Ook richtte hij in 1950 in Venetië samen met collega's de European Society of Culture (SEC) op, een instelling waarvan hij jaren later erevoorzitter werd.

Parallel altijd schreef voor tijdschriften en kranten het verspreiden van hun kennis.

Nadat hij zich wegens pensionering uit de academische wereld had teruggetrokken, bleef hij essays schrijven voor de media.

Norberto Bobbio in Brazilië

In september 1982 was de intellectueel met zijn vrouw in Brazilië op uitnodiging van de Universiteit van Brasilia en de rechtenfaculteit van de USP.

De academicus nam deel aan een evenement in Brasília van de reeks Encontros da UnB en twee conferenties in São Paulo.

Erkenning

Norberto Bobbio draaide Emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Turijn Hij werd ook emeritus hoogleraar aan een aantal instellingen over de hele wereld (zoals universiteiten in Buenos Aires, Parijs en Madrid).

Het werd ook beschouwd als senator voor het leven van Italië In 1984 werd Sandro Pertini, toen president van de Republiek, in de functie benoemd.

Persoonlijk leven

Norberto Bobbio was getrouwd met Valeria Cova (het huwelijk vond plaats op 28 april 1943), met wie hij drie kinderen kreeg en meer dan vijf decennia getrouwd was. De kinderen van Bobbio zijn: Luigi, Andrea en Marco.

De dood van de intellectueel

Norberto Bobbio overleed op 9 januari 2004, in zijn woonplaats, op 94-jarige leeftijd in het Molinette Ziekenhuis.

Werken van Norberto Bobbio

De eerste keer dat hij schreef over de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens was in 1951, na het geven van een lezing op 4 mei in Turijn. Vanaf dat moment begon Norberto Bobbio steeds vaker te schrijven om zijn kennis te verspreiden.

Zijn hoofdthema's zijn: mensenrechten, politiek, ethiek, de rol van de staat, recht. Bobbio was ook een verstokte verdediger van sociale rechten (onderwijs, gezondheid en werk).

Zijn in het Portugees gepubliceerde boeken waren:

• Maatschappij en staat in de moderne politieke filosofie (1986)
• Welk socialisme? (1987)
• Thomas Hobbes (1991)
• Gelijkheid en vrijheid (1996)
• Dagboek van een eeuw (1997)
• De tijd van het geheugen (1997)
• Locke en de natuurwet (1997)
• Intellectuelen en macht (1997)
• Essays over Gramsci en het concept van de burgermaatschappij (1999)
• Ideologieën en macht in crisis (1999)
• Algemene theorie van de politiek (2000)
• De toekomst van de democratie (2000)
• Tussen twee republieken (2001)
• Essays over politieke wetenschap in Italië (2002)
• Dialoog rond de Republiek (2002)
• Het probleem van de oorlog en de wegen van de vrede (2003)
• Het tijdperk van de rechten (2004)
• Het einde van de lange weg (2005)
• Noch met Marx, noch tegen Marx (2006)
• Rechtspositivisme (2006)
• Van structuur naar functie: nieuwe studies in de rechtstheorie (2007)
• Rechten en plichten in de republiek: de grote thema's van politiek en burgerschap (2007)
• Van fascisme naar democratie (2007)
• Politiek woordenboek (2007)
• Wet en macht (2008)
• De afwezige derde: essays en betogen over oorlog (2009)
• Welke democratie? (2010)
• Lof voor sereniteit (2011)
• Rechts en links (2012)
• Rechtsorde theorie (2014)
• Studies voor een algemene theorie van het recht (2015)
• Politiek en cultuur (2015)
• Theorie van de rechtsregel (2016)
• Tegen de nieuwe despotismen (2016)
• Essays over politieke wetenschap in Italië (2016)
• Jusnaturalisme en juridisch positivisme (2016)
• Autobiografie: een politiek leven (2017)
• Staat, regering, samenleving (2017)
• Liberalisme en democratie (2017)
• De theorie van de regeringsvormen (2017)
• Geschriften over Marx: dialectiek, staat, burgermaatschappij (2018)

Zinnen van Noberto Bobbio

We weten steeds minder.

Dictatuur corrumpeert de geest van mensen. Het dwingt hypocrisie, leugens en dienstbaarheid af.

Mijn respect voor de klassieken bereikte het punt waarop ik nooit het bekende beeld durfde op te nemen om op hun rug te klimmen, een dwerg op de rug van reuzen, groter dan zij, alleen door op hun rug te staan. Ik had altijd het gevoel dat als ik dat had gedaan, een van hen het recht zou hebben om enigszins geërgerd te zeggen:

- Doe me een plezier, kom naar beneden en neem plaats aan mijn voeten.

De fundamentele reden waarom ik in sommige perioden van mijn leven enige belangstelling voor politiek heb gehad of, met andere woorden, zo niet de plicht - een te ambitieus woord - dan toch de eis voelde om mij met politiek bezig te houden en soms, zij het zeer zelden, politiek te bedrijven, is altijd het onbehagen geweest bij het zien van de enorme ongelijkheden, zo onevenredig alstussen rijk en arm, tussen degenen aan de top en degenen aan de onderkant van de sociale ladder, tussen degenen die macht hebben, dat wil zeggen het vermogen om het gedrag van anderen te bepalen, zowel op economisch als op politiek en ideologisch gebied, en degenen die dat niet hebben.

Maak ook kennis met