Romeinse kunst: schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur (stijlen & uitleg)

De Romeinse kunst uit de oudheid had als referentie twee eerdere beschavingen - de Griekse en de Etruskische - en slaagde er zo in samen te smelten. praktisch en harmonieus .

De talen van de Romeinse schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur weerspiegelen de idealen van een beschaving die lange tijd een enorm en machtig rijk was, dat officieel teruggaat tot 753 voor Christus en duurde tot de 4e eeuw na Christus.

De artistieke uitingen van deze maatschappij bleven in eerste instantie sterk verbonden met die van de Grieken uit de Hellenistische fase.

De Griekse religiositeit werd ook opgenomen door de toe-eigening van de mythologie, die verschillende namen voor dezelfde goden en godinnen begon voor te stellen.

In Pompeii zijn schilderijen gevonden met scènes uit de Griekse mythologie (Foto: Divulgação/ Cesare Abbate/ Pompeii Sites)

Naarmate de tijd verstreek, en nadat het Romeinse Rijk al was geïnstalleerd, kwamen er veranderingen in de kunst die werd geproduceerd, vooral op architectonisch gebied.

Ten opzichte van het praktische van de Etrusken begint de Romeinse cultuur dus meer populaire en expressieve kenmerken te vertonen.

Vanaf de 3e eeuw begon een proces van conflicten tussen de Romeinen en de barbaarse volkeren, dat leidde tot een zekere verwaarlozing van kunst en architectonische constructies.

Dit was het moment waarop de Romeinen aan hun verval begonnen, dat in de vijfde eeuw resulteerde in het verlies van het West-Romeinse Rijk aan de Germaanse barbaren.

Oude Rome Schilderijen

De schilderkunst in Rome werd op grote schaal beoefend in de steden Pompeii en Herculaneum, begraven door as na de uitbarsting van de vulkaan op de Vesuvius in 79 na Chr. De meeste archeologische vondsten van Romeinse schilderkunst zijn op deze plaatsen gevonden.

In Pompeii bevindt zich een zeer goed bewaarde archeologische site, waarin verschillende elementen zijn waar de invloed van de Griekse cultuur duidelijk te zien is.

De schildertechniek die zij gebruikten was de fresco die bestaat uit het aanbrengen van de verf op het nog natte pleisteroppervlak, zodat deze langer houdbaar is.

Deze kunstuiting is ingedeeld in vier stijlen: inlegwerk, architectonisch, versierd en ingewikkeld.

In de eerste fouling Op de muren werd een laag gips aangebracht om de marmeren texturen te imiteren, alsof het blokken in de vorm van bakstenen waren.

Detail van schilderij in Romeinse stijl embedded die marmer imiteert

In de tweede stijl is de architecturaal Het gebruik van gips werd afgeschaft en kunstenaars begonnen alleen verf te gebruiken om het idee van uitsteeksels en diepten over te brengen.

Grote panelen in deze stijl zijn gevonden in de Villa van de Mysteriën, een huis uit de hogere klasse in Pompeii, daterend uit de 1e eeuw.

Romeinse architecturale stijl schilderij gevonden in Pompeii toont menselijke figuren van ongeveer 150cm

Nu al in stijl versierd werden beelden gemaakt die de illusie wekten van ramen met figuren van dieren en de natuur, maar met een vlakker en bescheidener effect.

Stijl versierd van de Romeinse fresco schilderkunst

Dan komt de laatste stijl, de ingewikkeld Er waren ook schilderijen van mensen bijna levensgroot, staand of zittend.

Stijl ingewikkeld van de Romeinse schilderkunst, met een combinatie van andere stijlen...

Romeinse schilderijen waren erop gericht de werkelijkheid op een fantasierijke manier weer te geven, waarbij technieken werden gemengd die de schilderijen in het werkelijke tafereel probeerden te brengen en de architectuur sierden.

Bovendien was een merkwaardig thema dat naar voren kwam in de in Pompeii gevonden schilderingen erotische kunst. Sommige muurschilderingen toonden scènes die de seksuele praktijk van die samenleving uitbeeldden (waaronder homo-erotische afbeeldingen) in een gebouw dat vermoedelijk een bordeel was.

Romeinse muurschildering in de stad Pompeii toont erotische scène

Oude Rome beeldhouwkunst

Romeinse beeldhouwwerken waren lange tijd kopieën van Griekse exemplaren. De laatste periode van het oude Griekenland, de Hellenistische periode, heeft de Romeinen sterk beïnvloed.

Beeldhouwwerken dienden vaak als versiering van architectonische gebouwen en beeldden historische feiten en belangrijke personen uit.

Romeins beeld van Augustus van Prima Porta (circa 190 v.Chr.), thans in het Vaticaan.

Romeinse sculpturen verschilden in sommige opzichten van Griekse sculpturen. De Romeinen hechtten grote waarde aan de realistisch beeld van de figuren, zelfs als dit een schoonheidsideaal opoffert.

Zo zijn er afbeeldingen van oudere persoonlijkheden, machtige mannen vereeuwigd in marmer met expressielijnen die hun werkelijke leeftijd weergeven op het moment dat de beelden werden ontworpen.

Romeinse beeldhouwkunst vermoedelijk van Cato de Oudere (80 BC), levensgroot gemaakt in marmer

Een curiositeit van de Romeinse beeldhouwkunst is dat ze, net als de Griekse beeldhouwkunst, niet helemaal wit waren, zoals men zich had voorgesteld. Men heeft ontdekt dat dergelijke iconen van de klassieke kunst oorspronkelijk beschilderd waren, vaak met levendige kleuren.

Architectuur van het oude Rome

De Romeinse architectuur was de beroemdste kunsttaal van die beschaving. Met indrukwekkende en grandioze werken wisten de Romeinen kennis van andere beschavingen aan te passen aan hun eigen belangen.

Het was van het Etruskische volk dat zij de techniek van boog en de kluis, kennis die de Grieken niet hadden ontdekt en die het mogelijk maakte gebouwen met grote binnenruimten en zonder zuilen te innoveren.

Dankzij de boog konden zij gigantische projecten uitvoeren, zoals het amfitheater, het Colosseum, dat door Vespesianus werd gebouwd en in de 1e eeuw door Domitianus werd voltooid.

Deze constructie bestaat uit drie verdiepingen met bogen die boven elkaar zijn geplaatst en biedt plaats aan 40.000 zittende en 5.000 staande personen.

Zo zijn de ornamenten in het amfitheater geïnspireerd op Griekse kunst en de structuur van Etruskische inspiratie.

Het Romeinse Colosseum, gebouwd in de 1e eeuw, bood plaats aan 40.000 mensen.

Het Pantheon, de tempel van de goden, is een voorbeeld van een gebouw waar het gebruik van de koepel te zien is. Oorspronkelijk werd het gebruikt om mythologische goden te vereren, maar later werd het omgevormd tot een christelijke kerk.

In dit bouwwerk kunnen wij het ronde plafond aanschouwen, dat aan de bovenkant een opening heeft, waardoor het mogelijk is de hemel te bewonderen en een bijna magische ervaring te beleven, die het firmament zelf simuleert.

Romeins Pantheon, structuur uit 130 na Christus, toont een gewelfd plafond met binnenvallend zonlicht

Kenmerken van de oude Romeinse kunst

De meest opvallende kenmerken van de Romeinse kunst houden verband met het vermogen van dit volk om Griekse en Etruskische invloeden te verenigen, waarbij de hellenistische esthetiek werd geïntegreerd met de objectiviteit van de Etrusken.

Zo creëerden zij werken die een klassiek schoonheidsideaal volgden, maar belangrijke kenmerken introduceerden om hun idealen te weerspiegelen, zoals een getrouwe en realistische weergave van persoonlijkheden in de beeldhouwkunst.

In de architectuur vielen het gebruik van bogen en grandioze gebouwen op, vaak versierd met sculpturale panelen die historische feiten voorstelden, terwijl de bijzonderheden van de schilderkunst de rijkdom aan details en diepte-effecten en de kleurrijkheid ervan waren.

Misschien bent u ook geïnteresseerd in Oude Griekse Kunst

Bibliografische referenties:

• GOMBRICH, Ernst Hans. A história da arte. 16. ed. Rio de Janeiro: LTC, 1999.
• PROENÇA, Graça. Geschiedenis van de kunst. São Paulo: Ed. Ática, 2010.