Inhoudsopgave
Oorspronkelijk gepubliceerd in Clear Enigma (1951) is het gedicht "De Wereldmachine" ongetwijfeld een van de meesterwerken van de schrijver uit Minas Gerais.
Uit de titel zelf blijkt een relatie van intertekstualiteit met het epische werk De Lusiades door Luís Vaz de Camões, beschouwd als een mijlpaal in de Portugese literatuur.
De Wereldmachine
En terwijl ik vaag loop
een steenachtige mijnweg,
en aan het eind van de avond een schorre bel
vermengd met het geluid van mijn schoenen
die langzaam en droog was; en vogels zweefden
in de loodzware lucht, en zijn zwarte vormen
worden langzaam verdund
in de grotere duisternis, komende van de heuvels
en mijn eigen gedesillusioneerde wezen,
opende de wereldmachine
voor degenen die er al voor terugschrokken om het te breken
en de gedachte daaraan deed me huiveren.
Zie ook: De 24 beste actiefilms die je moet zienHet opende majestueus en omzichtig,
zonder een onzuiver geluid te maken
geen flits meer dan verdraaglijk
door leerlingen besteed aan inspectie
Zie ook: Island of Fear: uitleg van de filmvoortdurende en pijnlijke woestijn,
en door de geest uitgeput van mentatie
een hele realiteit die uitstijgt boven
uw eigen gedebuteerde afbeelding
in het aangezicht van het mysterie, in de afgronden.
Het opende in pure rust, en uitnodigend
hoeveel zintuigen en intuïties er nog over waren
die, na ze gebruikt te hebben, ze al verloren hebben
en ik zou ze ook niet willen terughalen,
als we tevergeefs en voor altijd herhalen
dezelfde onbeschreven trieste pelgrimstochten,
ze allemaal uit te nodigen, in cohort,
toe te passen op het niet-verontreinigde weiland
van de mythische aard van de dingen,
aldus tegen mij gezegd, hoewel een stem
of blazen of echoën of eenvoudige percussie
zou getuigen dat iemand, over de berg,
aan iemand anders, nachtelijk en ellendig,
in colloquium was rubriek:
"Wat heb je gezocht in jezelf of buiten
je wordt beperkt en dat is nooit gebleken,
zelfs als het gaat om opgeven of overgave,
en met elk voorbijgaand moment meer en meer krimpen,
Kijk, merk op, luister: deze rijkdom
overschot aan elke parel, deze wetenschap
subliem en formidabel, maar hermetisch,
die totale verklaring van het leven,
die eerste en enige link,
dat je je niet langer kunt voorstellen, want zo ongrijpbaar
openbaarde zich voor de vurige zoektocht
waarin je jezelf hebt verteerd... zie, overweeg,
open je borst om hem te beschermen.
De mooiste bruggen en gebouwen,
wat in de workshops wordt uitgewerkt,
wat werd gedacht en vervolgens bereikt
afstand superieur aan de gedachte,
land middelen gedomineerd
en passies en impulsen en kwellingen...
en alles wat het aardse wezen definieert
of strekt zich zelfs uit tot dieren
en bereikt de planten om op te nemen
in de rancuneuze slaap van de ertsen,
draait rond de wereld en wordt weer opgeslokt
in de vreemde geometrische orde van alles,
en de oorspronkelijke absurditeit en zijn raadsels,
uw waarheden hoger dan zovelen
monumenten opgericht voor de waarheid;
is de herinnering aan de goden, en de plechtige
gevoel van dood, dat bloeit
in de stam van het meest glorieuze bestaan,
alles presenteerde zich in die glimp
en riep me in zijn verheven koninkrijk,
eindelijk onderworpen aan menselijk zicht.
Maar toen ik met tegenzin antwoordde
op zo'n prachtige oproep,
Want het geloof was verzacht, en zelfs het verlangen,
de zwakste hoop - dat verlangen
om de dikke duisternis te zien verdwijnen
Dat tussen de zonnestralen is filteren;
als ter ziele gegane geloven opgeroepen
en de vreugde van de dag kwam niet voor
het opnieuw kleuren van het neutrale gezicht
dat ik langs de paden ga die demonstreren,
en alsof een ander wezen, niet langer dat
bewoner van mij voor zoveel jaren,
om mijn wil te bevelen
die, al wispelturig, dichterbij kwam...
zoals die terughoudende bloemen
op zichzelf open en gesloten;
alsof een laat geschenk niet langer
smakelijk, eerder verachtelijk,
Ik sloeg mijn ogen neer, niet nieuwsgierig, gelazerd,
die het aangebodene niet oogst...
die zich openstelde voor mijn vindingrijkheid.
De strengste duisternis was al geland
op de steenachtige mijnweg,
en de wereldmachine, afgestoten,
Hij vermande zich geleidelijk,
terwijl ik inschatte wat ik verloren had,
Hij volgde langzaam, met onhandige handen.
Analyse en interpretatie van het gedicht
Complex en moeilijk te begrijpen, "The World Machine" is een van Drummonds meest raadselachtige teksten. 2000, De Folha de São Paulo beschouwd als het grootste Braziliaanse gedicht.
De tekst van de auteur wordt gewoonlijk geassocieerd met de tweede generatie van het nationale modernisme, en vertoont enkele van de meest evidente kenmerken ervan: de afwezigheid van rijm, vrije verzen en alledaagse thema's, onder andere. In Clear Enigma De modernist keert echter terug naar de klassieke invloeden zowel qua thema als qua vorm.
Hier is er een strikte preoccupatie met de metriek. Elke strofe is een tertet, dat wil zeggen dat hij uit drie verzen bestaat. De verzen zijn op hun beurt allemaal decasyllables (gevormd door tien lettergrepen), met hetzelfde ritme van grote werken als De Lusiades .
Het idee van de "wereldmachine" als metafoor voor de tandwielen die het universum bewegen De beroemdste manifestatie ervan is canto X van het epische gedicht van Camões.
In de tekst heeft de navigator Vasco da Gama het voorrecht deze machine te leren kennen, dankzij de nimf Tethys. Zo ontdekt hij zijn uiteindelijke bestemming en alles wat in het verschiet ligt. Zijn enthousiasme vindt echter geen weerklank in de verzen van de Braziliaanse dichter.
De handeling begint in Minas Gerais, de geboorteplaats van Drummond, wat hem dichter bij dit onderwerp brengt. In een alledaagse scène loopt de man langs de weg als hij plotseling een enorme openbaring krijgt. Hij, die uitgeput is, "gedesillusioneerd", weet niet hoe hij hierop moet reageren. epifanie .
Geconfronteerd met de "totale verklaring van het leven", een kennis die... voorbij menselijk begrip Achtervolgd door de grootsheid van alles wat bestaat, blijft hij klein en kwetsbaar, zonder hoop iets te begrijpen dat zoveel groter is dan hijzelf.
