خانه بزرگ & سنزالا، اثر ژیلبرتو فریره: خلاصه، درباره انتشارات، درباره نویسنده

کتاب روشنفکر ژیلبرتو فریره بزرگترین کلاسیک جامعه شناسی برزیل محسوب می شود. جامعه شناس به دور از رمانتیک کردن استعمارگر پرتغالی، اهمیت اختلاط و اختلاط سه نژادی را که مردم ما را تشکیل می دادند، بالا می برد.

Casa-grande & senzala یکی از کتاب‌های اساسی برای درک تاریخ و ترکیب برزیل در نظر گرفته می‌شود.

چکیده

کار طراحی شده توسط جامعه‌شناس ژیلبرتو فریر، کتابی کلاسیک است که به شکل‌گیری مردم برزیل می‌پردازد. برجسته کردن نقایص و ویژگی‌های آن و ویژگی‌های منشأ آن.

این کتاب تأکید می‌کند که جامعه برزیل تا چه اندازه مردسالار بود، جنبه‌های زندگی روزمره در مستعمره را برجسته می‌کند (برای مثال، از فریره می‌آموزیم که تقریباً هیچ مدارس بود، بچه ها در بوته بزرگ می شدند).

نویسنده همچنین در آثار خود سبک استعمار پرتغال را با توجه به استعمار اسپانیایی و انگلیسی متمایز می کند.

Casa-grande & سنزالا به‌ویژه جنبه‌های مربوط به اختلاط را مورد توجه قرار می‌دهد، که به طور بالقوه با شدت زیادی رخ داده است زیرا تعداد کمی از زنان سفیدپوست در مستعمره موجود بودند. کلیسای کاتولیک، در مواجهه با این سناریوی کمبود، ازدواج مردان پرتغالی را با مردم بومی (هرگز با زنان سیاهپوست) تشویق کرد.

فریر همچنین منشأ اسطوره هرزگی برزیلی، جنسیت تشدید شده را به اشتباه بررسی می کند. منسوب به مردم بومیو بردگان این روشنفکر همچنین در مورد منشأ ظلم و ستم علیه زنان بحث می کند که چگونه مردان احساس مالکیت را نسبت به زنان خود پرورش می دهند.

در Casa-grande & senzala، نظراتی در مورد تأثیر کلیسای کاتولیک بر تصمیمات مستعمره، با تأکید بر این واقعیت که دسترسی به کشیش برای سیاه پوستان یا مزیتزوها ممنوع بود، ارائه شده است. عادات منشأ برزیل و نقش های اجتماعی که اقشار مختلف مردم ایفا می کنند.

یک جامعه کشاورزی در آمریکای گرمسیری شکل گرفت، یک جامعه برده دار در تکنیک استثمار اقتصادی، ترکیبی از هند. - و بعداً سیاه - در ترکیب. جامعه ای که توسعه می یافت کمتر با آگاهی نژادی از آن دفاع می کرد. تقریباً در پرتغالی های جهان وطنی و پلاستیکی، به جز انحصارگرایی مذهبی که در یک سیستم پیشگیری اجتماعی و سیاسی به کار گرفته شده است.

درباره انتشار کتاب

کتاب Casa-grande & در سال 1933 راه اندازی شد. ; senzala مهمترین نشریه نویسنده گیلبرت فریر بود. این اثر در چندین کشور ترجمه و منتشر شد: آرژانتین (در سال 1942). ایالات متحده (در 1946)؛ فرانسه (در 1952)؛ پرتغال (در 1957)؛ آلمان و ایتالیا (در 1965)؛ ونزوئلا (در 1977)؛ مجارستان و لهستان (در 1985).

در رابطه با واکنش انتقادی، روشنفکر Antônio Cândido، که Casa-grande & سنزالا یکی ازآثار مربوط به قرن بیستم در برزیل، می‌گوید:

امروز ارزیابی تأثیر این نشریه برای شما دشوار است. این یک زلزله واقعی بود، با واکنش های مطلوب اکثر خوانندگان، به ویژه روشنفکرترین، از جمله کمونیست ها. اما از جانب عناصر محافظه‌کار و راست‌گرا محدودیت‌های زیادی وجود داشت. شما باید انتقادات بعدی در مورد رویکرد محافظه کارانه به بسیاری از مواضع ژیلبرتو فریر را فراموش کنید، زیرا از منظر تاریخ ایده ها، کتاب او به دلیل میزان زیادی از ابهام زدایی به عنوان یک نیروی رادیکال عمل کرد.

( مصاحبه ای که در مجله علوم اجتماعی برزیل ارائه شد.)

جلد شماره اول Casa-Grande & Senzala.

نسخه کمیک

در سال 1981، Editora Brasil-América یک اقتباس کمیک را منتشر کرد که به صورت سیاه و سفید برای کار ژیلبرتو فریره ساخته شده بود. کسانی که مسئولیت کار را بر عهده داشتند، Estêvão Pinto (که متن را امضا کرد) و Ivan Wasth (که تصویرها را امضا کرد) بودند.

اولین اقتباس برای کمیک.

دومین اقتباس از کلاسیک برای کمیک‌ها، که قبلاً رنگی ساخته شده بودند، در سال 2001 توسط ناشر ABEGraph ساخته شد.

دومین اقتباس از کمیک.

گیلبرتو فریر که بود؟

پرنامبوکانو ژیلبرتو فریر در 15 مارس 1900 به دنیا آمد. او فرزند یک استاد و قاضی (آلفردو فریر) و یک زن خانه دار (فرانسیسکا د) بود.ملو فریر). او در رسیف به مدرسه رفت و در سال 1918 برای تحصیلات عالی در ایالات متحده آمریکا را ترک کرد.

او در دانشگاه بیلور در رشته هنرهای لیبرال تحصیل کرد و فوق لیسانس و دکترا را در رشته های سیاسی، حقوقی و اجتماعی دریافت کرد. علوم در دانشگاه کلمبیا. او در سال 1923 به برزیل بازگشت.

پس از ده سال زندگی مجدد در وطن خود، معروف ترین کتاب خود را منتشر کرد - Casa-grande & محله های برده - برای درک ساختار اجتماعی برزیل ضروری است.

در سال 1946، فریر به عنوان معاون فدرال موسس انتخاب شد، مهمترین دستاورد در طول دوره او ایجاد بنیاد Joaquim Nabuco بود.

The جامعه شناس جوایز ادبی متعددی دریافت کرد و توسط چندین دانشگاه برزیلی و خارجی به عنوان دکتر افتخاری کائوزا شناخته شد. او همچنین عنوان شوالیه امپراتوری بریتانیا را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد.

او در 18 جولای 1987 در زادگاهش درگذشت.

پرتره گیلبرت فریر.