जोसे डी अॅलेन्कारची 7 सर्वोत्कृष्ट कामे (सारांश आणि उत्सुकतेसह)

जोसे डी अॅलेन्कार यांनी ब्राझिलियन साहित्यातील काही उत्कृष्ट अभिजात लेखन केले. राष्ट्रीय थीम असलेल्या कादंबरीचे संस्थापक मानले गेले, आम्ही लेखकाच्या काही महत्त्वपूर्ण कामांची निवड केली आहे.

1. Cinco Minutos, 1856

पाच मिनिटे हे जोसे डी अॅलेन्कार यांनी लिहिलेल्या पहिल्या कथांपैकी एक होते. त्याच्या कारकिर्दीच्या सुरुवातीसही, लेखकाने फ्युइलटन आणि प्रासंगिक शैली राखली. रिओ डी जनेरियोमध्ये सेट केलेल्या या छोट्या कथेत, नायक थेट त्याच्या चुलत भावाकडे वैयक्तिक केस सांगण्यासाठी जातो. यात एक जिव्हाळ्याचा स्वर आहे, जवळजवळ एक गुपित तुम्हाला सांगायचे आहे.

"माझा चुलत भाऊ, मी तुम्हाला सांगणार आहे ही एक जिज्ञासू कथा आहे. पण ती एक कथा आहे, कादंबरी नाही. पेक्षा जास्त गोष्टींसाठी दोन वर्ष, दुपारचे सहा वाजले असतील, मी रोसिओला बसने आंदराईला जायला निघालो. तुम्हाला माहीत आहे की मी या जगात सर्वात कमी वक्तशीर माणूस आहे; माझ्यातील प्रचंड दोष आणि माझ्या काही गुणांपैकी मी नाही. वक्तशीरपणा, राजांचे ते सद्गुण आणि इंग्रजांची ती वाईट प्रथा मोजू नका. स्वातंत्र्याचा उत्साही, मी हे मान्य करू शकत नाही की माणूस स्वत: ला त्याच्या घड्याळाचा गुलाम बनवतो आणि स्टीलच्या छोट्या सुईच्या हालचालीद्वारे किंवा त्याच्या दोलनांद्वारे त्याच्या कृतींचे नियमन करतो. पेंडुलम."

निनावी नायकाला उशीर झाला आहे आणि त्याला हवी असलेली बस चुकली आहे. अशाप्रकारे, तो कार्लोटाबरोबर मार्ग ओलांडतो, जो आतापर्यंत अज्ञात व्यक्ती आहे जिच्याशी तो वेडा होतो. कार्लोटा सोळा वर्षांची होती, खूप आजारी होती,PDF फॉरमॅट.

7. Encarnação, 1893

येथे सूचीबद्ध केलेल्या पुस्तकांपैकी Encarnação हे मरणोत्तर प्रकाशित झालेले एकमेव पुस्तक होते. सुरुवातीला मालिकांमध्ये प्रकाशित झालेली ही कथा लेखकाने लिहिलेल्या शेवटच्या कथांपैकी एक होती. रिओ डी जनेरियोमधील साओ क्लेमेंटे हे सेटिंग आहे, जिथे कार्लोस हर्मानो डी अग्वीआर आणि ज्युलिएटा हे जोडपे शेतात राहतात. दुर्दैवाने पत्नीचा गर्भपातामुळे मृत्यू होतो. आपल्या पत्नीच्या मृत्यूमुळे व्यथित होऊन, हर्मानोने ज्युलिएटच्या पुतळ्यांची मालिका ऑर्डर केली जी तो घराभोवती ठेवतो.

शेजारी, अमालिया, ज्याला हर्मानो आणि ज्युलिएटाची कथा माहित होती, जेव्हा तिला स्त्रियांच्या सावल्या दिसतात शेताच्या आजूबाजूला विखुरलेले, हरमानोने चिरंतन प्रेमाचे वचन मोडले आहे असा विश्वास आहे. शेजारच्या जीवनाचे इतके निरीक्षण करून, अमालिया हर्मानोच्या प्रेमात पडते. हर्मानो, बदल्यात, अमालियाने देखील मंत्रमुग्ध होतो.

विधुर शेवटी धैर्य दाखवतो आणि त्याच्या दिवंगत पत्नीच्या वस्तूंपासून मुक्त होतो:

"अमेलियावर आंधळेपणाने प्रेम करत असताना , तिला त्याच्याशी लग्न करण्यास सांगण्याचा निर्णय घेतला, हर्मानोने आपल्या पहिल्या पत्नीच्या अवशेषांना द्यायला हवे त्या गंतव्यावर विचार केला, तो तोपर्यंत तो ठेवू शकला नाही, कारण तो त्याच्या सध्याच्या पत्नीवर विश्वासघात करण्याचे कृत्य असेल: त्याने तसे केले. तथापि, तिला सोडून देण्याचे धाडस केले नाही आणि जणू त्या प्रतिमा आणि वस्तू स्वतःहून काढून टाकल्यासारखे होते, जे त्याच्या जीवनात इतके गर्भित होते की ते त्याचा एक भाग होते. ते स्वतःला नैतिकरित्या विकृत करणे असेल. त्याने एक संकल्प केला जो समेट करू शकेल. ज्युलिएटच्या त्या दोन खोल्यांमध्ये त्याने अशा प्रकारच्या कुरघोड्या जमवल्याजे काही त्याच्या मालकीचे होते ते सर्व बंद केले आणि जणू काही ती त्याच्या पहिल्या पत्नीचा आत्मा असलेली थडगी होती.

विधुराने पुन्हा लग्न केले आणि एकत्र त्यांना एक मुलगी झाली, जिचा जन्म तिच्या आईच्या पोटी झाला आहे. वैशिष्ट्ये, अमालिया, पण लेट ज्युलिएटाचीही.

पुस्तक Encarnação सार्वजनिक डोमेनमध्ये उपलब्ध आहे आणि PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते.

जोस डी अॅलेंकार कोण होते?

लेखक अतिशय मनोरंजक ऐतिहासिक काळात जगले: दुसऱ्या राजवटीच्या समकालीन, हा एक क्षण होता जेव्हा देशाला राष्ट्रीय पौराणिक कथा एकत्र करायची होती. हे योगायोगाने नाही की D.Pedro II ने लेखक, शिल्पकारांना आर्थिक मदत केली. या काळात चित्रकार आणि संगीतकार.

जोसे डी अॅलेन्कार हे ब्राझिलियन रोमँटिसिझममधील सर्वात मोठे नाव होते (चळवळीच्या पहिल्या टप्प्यापासून). त्यांनी अधिक बोलचाल आणि राष्ट्रीय भाषेचा प्रचार केला. ब्राझिलियन अकादमीने त्यांना अमर केले. पत्रे, खुर्ची क्रमांक २३.

अलेन्कारला क्षयरोग झाला होता, मृत्यूच्या भीतीने त्याने आपले सर्वस्व विकले आणि आपल्या कुटुंबासह (पत्नी आणि मुले) युरोपला गेले. तो लंडन आणि पॅरिसमध्ये राहिला, परंतु पोर्तुगालमध्ये राहिला. 12 डिसेंबर 1877 रोजी वयाच्या 48 व्या वर्षी आजारपणाने त्यांचे निधन झाले

जोसे डी अॅलेन्कार (1829 - 1877) वयाच्या 48 व्या वर्षी मरण पावले.

4 जीवनाबद्दल उत्सुकता आणि जोस डी अॅलेंकारचे काम

1. लेखक एका पुजार्‍याचा मुलगा होता

लेखक फादर जोस मार्टिनियानोचा अवैध मुलगा होतापरेरा डी अॅलेंकार (1794-1860).

जोसे मार्टिनियानो परेरा डी अॅलेंकार, जोसे डी अॅलेन्कारचे वडील.

2. लेखकाचे आई-वडील चुलत भाऊ होते

जोसे मार्टिनियानो परेरा डी अलेन्कार, जोसे डी अॅलेन्कारचे वडील, ब्रह्मचर्य सोडून दिल्यानंतर त्यांनी थेट चुलत भाऊ (प्रथम पदवी) डी. आना जोसेफिना डी अॅलेन्कारशी लग्न केले. त्यांना मिळून बारा मुले होती.

3. जोसे डी अॅलेंकार आणि डी. पेड्रो II यांचे फारसे चांगले जमले नाही

लेखक आणि सम्राट दोघेही वारंवार गुंतले होते. वादग्रस्त आणि समस्या निर्माण करणारे, जोसे डी अॅलेंकार न्यायमंत्री झाले आणि साम्राज्याचे सिनेटर होण्याची त्यांची इच्छा होती. स्थान डी.पेड्रो II ने सूचित केले होते, ज्याने लेखकाला कधीही पोहोचू दिले नाही. दोघांमधील रेकॉर्ड केलेला संवाद ज्ञात आहे, जिथे सम्राट म्हणाला असेल: “तू खूप तरुण आहेस” आणि अलेन्कारने “मी आहे का? तसे असल्यास, वयात येण्याआधीच तुमच्या महाराजांनी मुकुट नाकारायला हवा होता”

जोस डी अॅलेन्कार तरुण म्हणून.

4. इरासेमाची पहिली आवृत्ती लिलावात गेली

साओ पाउलोमधील कला लिलावात खास असलेल्या दुत्रा लीलेस, जोसे डी अॅलेन्कारच्या इरासेमा पुस्तकाची पहिली आवृत्ती लोकांसमोर आणली, प्रकाशकाने १८६५ मध्ये प्रकाशित केली Typographia Viana & मुले. हा तुकडा पूर्वी साओ पाउलो राज्याबाहेरील एका निनावी ग्रंथाचा होता आणि 1 डिसेंबर 2015 रोजी त्याचा लिलाव करण्यात आला. लिलावगृहाने हे काम किती किंमतीला विकले गेले हे उघड केले नाही.किंवा खरेदीदार कोण होता.

इरासेमाच्या पहिल्या आवृत्तीचे पृष्ठ.

हे देखील पहा

जोसे डी अॅलेन्कारने सांगितलेली कथा ही एक रोमँटिक क्लासिक आहे जी भोळेपणाने आणि मुलासारखी आपुलकीने भरलेली आहे.

पुस्तक सार्वजनिक डोमेनमध्ये पाच मिनिटे उपलब्ध आहेत आणि PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकतात.

2. विधवा, 1857

लाइक फाइव्ह मिनिट्स, विधवा ही रिओ डी जनेरियो येथे आधारित शहरी कादंबरी आहे. नायक जॉर्ज आणि कॅरोलिना आहेत. जॉर्ज हा एका श्रीमंत व्यावसायिकाचा मुलगा आहे जो लहानपणीच मरण पावला आणि मुलगा अनाथ झाला. जॉर्जच्या वडिलांचे जुने मित्र मिस्टर आल्मेडा हे त्यांचे शिक्षक म्हणून जबाबदार होते. वयात आल्यावर, जॉर्ज वस्तू ताब्यात घेतो आणि जीवनाचा आनंद घेऊ लागतो.

तथापि, अनेक वर्षांच्या मजामस्तीनंतर, कंटाळा येतो आणि जॉर्ज स्वतःला एकटा आणि उदास वाटतो. एका चांगल्या दिवशी तो कॅरोलिनाला भेटतो, एक नम्र मुलगी जी तिच्या आईसोबत सांता तेरेसा येथील एका छोट्या घरात राहते. दोघांचे लग्न झाले, परंतु लग्नाच्या काही काळापूर्वी, जॉर्जला कळले की त्याचे नशीब आता नाही. हताश, जॉर्ग एका गल्लीत चालत गेला जिथे सहसा आत्महत्या केल्या जातात:

"अर्ध्या तासानंतर, दोन पिस्तूलच्या गोळ्या ऐकू आल्या; जे कामगार कामासाठी येत होते, त्यांनी त्या ठिकाणी धाव घेतली जिथे आवाज सुरू झाला होता आणि त्यांनी पाहिले वाळू दएका माणसाचा मृतदेह, ज्याचा चेहरा बंदुकीच्या स्फोटाने पूर्णपणे विद्रूप झाला होता. एका रक्षकाने त्याच्या फ्रॉक कोटच्या खिशात हात घातला आणि त्याला एक पाकीट सापडले, ज्यामध्ये काही लहान बिले आणि एक दुमडलेले पत्र होते, जे त्याने उघडले आणि वाचले: "माझा मृतदेह ज्याला सापडेल त्याला मी ताबडतोब दफन करण्यास सांगतो. माझ्या बायकोला आणि माझ्या मित्रांना या भयानक तमाशापासून वाचवण्यासाठी. त्यासाठी माझ्या पाकिटात असलेले पैसे तुला सापडतील." जॉर्ज दा सिल्वा 5 सप्टेंबर, 1844. एका तासानंतर, सक्षम अधिकारी आत्महत्येच्या ठिकाणी पोहोचला आणि वस्तुस्थिती जाणून घेतल्यानंतर, मृत व्यक्तीची शेवटची इच्छा पूर्ण करण्यासाठी पावले उचलली."

त्यावर विश्वास ठेवून विधवा झाल्यामुळे, कॅरोलिना शोकात आहे आणि तिला पुन्हा कधीही माणूस नको आहे. पण सत्य हे आहे की जॉर्ज प्रत्यक्षात मरण पावला नव्हता, तो नुकताच युनायटेड स्टेट्सला गेला होता, जिथे त्याने त्याचे नशीब सावरण्यासाठी आणि त्याचे नाव साफ करण्यासाठी काम केले.

ब्राझीलला परतल्यावर, तो कॅरोलिनाला भेटतो, जिला आता विधवा म्हटले जाते. त्याच्या पत्नीच्या प्रेमात, जॉर्जने घडलेल्या सर्व गोष्टी उघड केल्या आणि कॅरोलिना त्याला माफ करते. ते एकत्र एका दुर्गम शेतात आनंदाने राहतात.

अधिक वाचा A Viuvinha चे सखोल विश्लेषण, José de Alencar.

A viuvinha हे पुस्तक सार्वजनिक डोमेनवर उपलब्ध आहे आणि PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते.

3 .

ओ ग्वारानीची पहिली आवृत्ती.

ची परिस्थितीउत्कृष्ट नमुना द ग्वारानी हे रिओ डी जनेरियो राज्याच्या आतील भागात, सेरा डॉस ओर्गोस येथे पॅक्वेर नदीच्या काठी एक शेत आहे. ही कथा 17 व्या शतकात सेट केली गेली आहे आणि नायक पेरी, या प्रदेशातील एक भारतीय आणि सेसिलिया, एक पोर्तुगीज खानदानी D.Antônio de Mariz यांची मुलगी आहेत. पेरी हा गोईटाकस जमातीतील एक भारतीय आहे ज्याने मारीझ कुटुंबाचे रक्षण केले आणि त्याच्या निष्ठेच्या प्रदर्शनाद्वारे घराचा विश्वास संपादन केला आणि कुटुंबासह राहू लागला. सेसी या सुंदर मुलीवर भारतीयांचे आंधळे आणि श्रद्धाळू प्रेम होते, जिने प्रेमी गोळा केले.

जेव्हा त्याला समजले की कुटुंबावर Aimorés, प्रदेशातील स्थानिक लोकांकडून हल्ला होण्याचा धोका आहे, तेव्हा पेरीने सर्वात मोठा त्याग केला: Aimorés नरभक्षक होते म्हणून, पेरी स्वतःला विष देते आणि लढायला जातो. त्याची योजना अशी होती की, जेव्हा त्याला गिळंकृत केले जाईल, तेव्हा टोळी मरेल आणि मारीझ कुटुंबाला शांतता मिळेल. सुदैवाने, पेरीची गणना पूर्ण होत नाही आणि वेळेत तो वाचला. शेताला आग लागली आहे, डी.अँटोनियो डी मारिझने भारतीयाचा त्वरीत बाप्तिस्मा केला आणि त्याला सेसीबरोबर पळून जाण्याची परवानगी दिली.

"भारतीयाने आदल्या रात्रीचे दृश्य सांगितले, जेव्हा सेसिलिया झोपली तेव्हापासून ते क्षणापर्यंत स्फोटाने घराचा स्फोट झाला होता, फक्त अवशेषांचा ढीग उरला होता.

त्याने सांगितले की त्याच्याकडेD. Antônio de Mariz साठी सर्व काही तयार होते, Cecília वाचवून पळून जाण्यासाठी; पण त्या थोर माणसाने नकार दिला, कारण त्याची निष्ठा आणि त्याचा सन्मान त्याला त्याच्या पदावर मरणाची मागणी करतो.

- माझे बाबा! तिचे अश्रू पुसत मुलीने कुरकुर केली. काही क्षण शांतता होती, त्यानंतर पेरीने आपले कथन संपवले आणि डी. अँटोनियो डी मारिझने त्याचा बाप्तिस्मा कसा केला आणि त्याच्या मुलीच्या तारणाची जबाबदारी त्याच्यावर सोपवली हे सांगितले.

- तुम्ही ख्रिश्चन आहात का, पेरी ?... मुलीने उद्गार काढले, जिचे डोळे अपार आनंदाने चमकले.

- होय; तुझे वडील म्हणाले: “पेरी, तू ख्रिश्चन आहेस; मी तुला माझे नाव देतो!”

- धन्यवाद, माझ्या देवा, मुलगी म्हणाली, हात पकडत आणि आकाशाकडे डोळे वर करून म्हणाली."

O पुस्तकाचे तपशीलवार विश्लेषण वाचा Guarani.

O guarani हे पुस्तक सार्वजनिक डोमेनमध्ये उपलब्ध आहे आणि PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते.

4. Lucíola, 1862

Lucíola ही कादंबरी सांगते प्रेमाची शोकांतिका कथा. कथाकार, पाउलो, लूसिया नावाच्या एका स्त्रीशी झालेला प्रणय सांगतो, जिच्याशी तो प्रेमात पडला होता. हे सर्व 1855 मध्ये सुरू झाले, जेव्हा तो रिओ डी जनेरियोला गेला. एका पार्टीच्या रात्री पाउलो लुसियाला भेटतो आणि वेश्यासोबत मंत्रमुग्ध होते. ते एकत्र एक गुप्त प्रेमसंबंध राखतात, समाजाच्या नजरेपासून दूर.

लुसियाला वेश्याव्यवसायाचे जीवन सोडायचे आहे, म्हणून ती तिची बहीण अॅनासोबत शहरापासून दूर जाते स्वतःचे शरीर विकण्याचा निर्णय घेतला नाहीस्वतःची इच्छा: कुटुंब पिवळ्या तापाने आजारी असल्याने, लुसियाला घरासाठी संसाधने शोधणे भाग पडले. संपूर्ण कथनात आम्हाला असेही आढळून आले की मुलीचे खरे नाव मारिया दा ग्लोरिया होते - लुसिया हे नाव तिने पूर्वी मरण पावलेल्या मित्राकडून घेतले होते.

मारिया दा ग्लोरिया (लुसिया) आणि पाउलो यांच्यातील प्रेम अधिकाधिक घन होत आहे. शेवटी मुलगी गरोदर राहते. ती स्वतःच्या मुलाला स्वीकारत नाही कारण तिचा असा विश्वास आहे की तिच्या भूतकाळामुळे तिचे शरीर गलिच्छ आहे. प्रेमींचे नशीब तस्करी आहे: लुसिया मरण पावली, गर्भवती झाली आणि पाउलो एकटा राहिला. मुलगा मात्र त्याने दिलेले शेवटचे वचन पाळतो आणि तरुणीचे लग्न होईपर्यंत आपल्या वहिनी आनाची काळजी घेतो.

"सहा वर्षांपूर्वी ती मला सोडून गेली; पण मी तिला स्वीकारले. आत्मा, जो ती माझ्यासोबत कायमचा असेल. माझ्या हृदयात ती इतकी जिवंत आणि उपस्थित आहे, जणू काही मी तिला माझ्याकडे कोमलतेने विराजमान होताना पाहू शकतो. वर्षात काही दिवस आहेत आणि दिवसात काही तास आहेत जे तिने तिच्या आठवणीने पवित्र केले आहेत. , आणि ते फक्त तिच्या मालकीचे आहेत. तिला जिथे पाहिजे तिथे मी जिथे आहे तिथे तिचा आत्मा दावा करतो आणि मला आकर्षित करतो; मग ती माझ्यामध्ये राहणे अत्यावश्यक आहे. तिची आत्मा फिरत असलेल्या ठिकाणे आणि वस्तू देखील आहेत; तिच्या प्रेमाशिवाय मी त्यांना पाहू शकत नाही माझ्यावर स्वर्गीय प्रकाशाप्रमाणे आच्छादित आहे.

अनाचे दोन वर्षांपूर्वी लग्न झाले आहे. ती तिच्या पतीसोबत आनंदाने राहते, जो तिच्यावर तिच्या लायकीप्रमाणे प्रेम करतो. तो चांगुलपणाचा देवदूत आहे; आणि तारुण्य, तिच्या बालपणीची कृपा वाढवत आहे. तिचे तिच्या बहिणीशी साम्य वाढले; तथापि, तिच्यात - त्याचा अभाव आहेदैवी अग्नीचे ते अंतरंग तेज. लुसियासारखे आत्मे, देव त्यांना एकाच कुटुंबात दोनदा देत नाही, किंवा तो त्यांना जोड्यांमध्ये तयार करत नाही, परंतु गोलाकार प्रकाशित करण्यासाठी नियत केलेल्या महान तार्‍यांप्रमाणे वेगळा आहे.

मी माझ्या लुसियाची इच्छा पूर्ण केली; मी त्या मुलीचे वडील म्हणून सेवा केली आहे; तिच्या आनंदाने मी माझ्यावर खूप प्रेम करणाऱ्या त्या गोड मैत्रिणीची कृतज्ञता व्यक्त केली."

लुसिओला हे पुस्तक सार्वजनिक डोमेनमध्ये उपलब्ध आहे आणि ते PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते.

5. Iracema, 1865

Iracema ची पहिली आवृत्ती.

Iracema ही José de Alencar ची सर्वात प्रसिद्ध कादंबरी आहे. कथेचे नायक इरासेमा ही एक तरुण भारतीय स्त्री आहे. , आणि मार्टिम , एक पोर्तुगीज साहसी. इरासेमा ताबाजाराच्या शेतातील जमातीशी संबंधित होती, ती शमन अराक्वेमची मुलगी होती. एका सुंदर दुपारी, ती मुलगी घाईघाईने जंगलात खोलवर असलेल्या मार्टिमवर विषारी बाण सोडते. यासाठी दोषी अविचारी हावभाव, इरासेमा त्याला सोडवतो आणि त्याला टोळीकडे घेऊन जातो.

"हे इरासेमाचे हावभाव, दिसण्यासारखे, झटपट होते. धनुष्यात भिजलेला बाण निघून गेला.

रक्ताचे थेंब अनोळखी व्यक्तीच्या चेहऱ्यावर उमटले.

पहिल्या आवेगातून, वेगवान हात तलवारीच्या क्रॉसवर पडला, पण नंतर हसला. तरुण योद्धा त्याच्या आईच्या धर्मात शिकला, जिथे स्त्री कोमलता आणि प्रेमाचे प्रतीक आहे. त्याला त्याच्या जखमेपेक्षा त्याच्या आत्म्याने जास्त त्रास सहन करावा लागला.

त्याने त्याच्या डोळ्यात आणि चेहऱ्यावर जी भावना ठेवली, मला माहित नाही. पण कुमारिकेने तिच्याकडून दधनुष्य आणि उइराकाबा, आणि तिला झालेल्या दुखापतीची जाणीव करून योद्धाकडे धावले.

ज्या हाताने त्वरीत घायाळ झाले, त्या हाताने टपकणारे रक्त अधिक जलद आणि दयाळूपणे थांबवले. मग इरासेमाने प्राणघातक बाण तोडला: त्याने काटेरी टोक आपल्याजवळ ठेवून अज्ञात व्यक्तीला शाफ्ट दिला.

योद्धा म्हणाला:

- तू माझ्याशी शांतीचा बाण तोडशील का?"

मार्टिमने शमनला प्रदेशाच्या सुरक्षेसाठी मदत करण्याचे वचन दिल्याप्रमाणे, त्या बदल्यात त्याला निवास, भोजन आणि त्याला हव्या त्या स्त्रियांची ऑफर दिली जाते. आधीच इरासेमाच्या प्रेमात पडलेला, मार्टिम इतर कोणालाही स्वीकारत नाही. उत्कटता, तथापि, निषिद्ध होते, कारण इरासेमाने गुप्त डी जुरेमा ठेवला होता, ज्यामुळे तिला कुमारी राहण्याची गरज होती. भयंकर प्रेमात आणि इतर कोणताही मार्ग नसताना, मार्टिम आणि इरासेमा एकत्र पळून जातात.

या प्रेमाचे फळ काही महिन्यांनंतर जन्म झाला, तो मोआसीर आहे, जो पहिला ब्राझिलियन मानला जातो (पोर्तुगीज पुरुषासह भारतीय स्त्रीचा मुलगा) इरासेमाचा मृत्यू मोआसीरच्या जन्मानंतर लगेच होतो आणि वडील मार्टिम मुलाला घेऊन पोर्तुगालला परततात.

इरासेमा या पुस्तकाचे तपशीलवार विश्लेषण वाचा.

इरासेमा हे पुस्तक सार्वजनिक डोमेनमध्ये उपलब्ध आहे आणि ते PDF स्वरूपात विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते.

6. Senhora, 1875

सेनहोराची दुसरी आवृत्ती.

जोसे डी अॅलेन्कारची कादंबरी सेन्होरा ही लेखकाची स्वारस्याच्या विवाहाच्या संबंधात सर्वात गंभीर निर्मिती आहे - भूतकाळातील वारंवार परिस्थिती. कथेचे नायक ऑरेलिया कॅमार्गो, एगरीब मुलगी, शिवणकाम करणारी मुलगी आणि फर्नांडो सेक्सास, मुलीचा प्रियकर. ऑरेलियाशी लग्न करण्याचे आर्थिक भवितव्य आशादायक नाही हे लक्षात येताच, फर्नांडोने तिची अदलाबदल अॅडलेड अमराल या कुटुंबातील श्रीमंत मुलीशी केली.

परिवर्तन घडते जेव्हा ऑरेलिया अनाथ होते आणि तिला तिच्या वडिलांकडून अनपेक्षित संपत्ती मिळते. आजोबा फर्नांडोचा बदला घेण्याच्या इच्छेने तिने त्याला विकत घेण्याचा प्रस्ताव ठेवला. व्यवहार पार पडला आणि दोघांचे लग्न झाले. तथापि, या कथेचा शेवट आनंदी आहे: फर्नांडो त्याचे मॅन्युमिशन विकत घेण्यासाठी पैसे गोळा करण्याचे काम करतो आणि ऑरेलिया, तिच्या नवऱ्यातील बदल लक्षात घेऊन, त्याला क्षमा करण्याचा निर्णय घेते.

"ऑरेलियाला सेक्सासकडून अनेक कागदपत्रे मिळाली आणि त्याने त्यांची नजर त्यांच्यावर गेली. त्यांच्याकडे विशेषाधिकार आणि दागिने आणि इतर वस्तूंच्या विक्रीची बिले यासंबंधी बार्बोसाचे विधान होते.

- आता आमचे बिल," कागदाचा एक पत्रक उलगडत सेक्सास पुढे म्हणाला. तुम्ही मला पैसे दिले . एक लाख क्रुझेरो; बँको डो ब्राझीलमध्ये ऐंशी हजार मी तुम्हाला परत परत केल्याचे तपासा; आणि वीस हजार रोख, 330 दिवसांपूर्वी मिळाले. 6% व्याजाने, या रकमेने तुम्हाला Cr$ 1,084.71 मिळवले. Cr$ 21,084.71, मध्ये चेक व्यतिरिक्त. ते बरोबर नाही का?

ऑरेलियाने चेकिंग खाते तपासले; तिने एक पेन घेतला आणि व्याज सहज काढले.

- ते बरोबर आहे"

वाचा सेन्होरा पुस्तकाचे तपशीलवार पुनरावलोकन.

सेन्होरा हे पुस्तक सार्वजनिक डोमेनमध्ये उपलब्ध आहे आणि ते येथे विनामूल्य डाउनलोड केले जाऊ शकते