Spis treści
Sebastião Salgado (1944) to brazylijski fotograf mieszkający w Paryżu i uważany za jednego z najbardziej utalentowanych fotoreporterów na świecie.
Sebastião podróżował do ponad 130 krajów i realizował różne projekty. Brazylijczyk zaczął fotografować w 1973 roku, w wieku prawie 30 lat, jako samouk, głównie z perspektywy społecznej i humanitarnej.
Zdjęcie kopalni w Serra Pelada, z serii Gold
Prawdziwe ludzkie mrowisko to obraz krajobrazu kopalni złota Serra Pelada, w stanie Pará (gmina Curionópolis). Największa kopalnia odkrywkowa na świecie była eksploatowana przez górników z nieludzkie warunki dla pracowników.
Sebastião Salgado spędził 33 dni na terenie kopalni o głębokości 200 metrów, rejestrując codzienne życie niepewnych robotników. Zdjęcia zostały zrobione w 1986 roku podczas tak zwanej gorączki złota.
Poza Sebastião Salgado, inni fotografowie byli już w Serra Pelada, ale tworzyli konkretne prace bardziej dziennikarskim okiem. Sebastião był reporterem, który spędził więcej czasu w regionie, aby uzyskać głębszy wgląd w lokalną sytuację.
Zanim fotograf mógł wejść do kopalni, sześć lat wcześniej próbował wykonać pracę bez powodzenia ze względu na dyktaturę wojskową, która nie zezwoliła na wizytę. Chociaż zdjęcia zostały wykonane w latach 80. XX wieku, Sebastião zdecydował się wydać tę pracę dopiero w listopadzie 2019 roku.
Zdjęcie kopaczy przy pracy, z serii Gold
Świadectwo życia górników w niepewnych sytuacjach, wykonane obiektywem Sebastião Salgado, stworzyło bardzo mocne obrazy. Tutaj widzimy robotników stłoczonych, bez żadnego zabezpieczenia, schodzących 200 metrów pod ziemię po niebezpiecznych drabinach wykonanych z drewna.
Złoto w kopalni zostało odkryte w 1979 roku, a w szczytowym okresie wydobycie dawało pracę nawet 50 000 robotników w strasznych warunkach. Nosili oni, za pomocą rąk i głów, w górę i w dół, worki z około 40 kilogramami ziemi, aby znaleźć w nich niepewne złoto.
3. codzienne zdjęcie górników z serii Gold
Na czarno-białym obrazie widzimy tylko rysy jednego pracownika, chociaż wszyscy inni pojawiają się w tle, pokazując nieludzkie warunki pracy w kopalni.
Jego postawa przypomina ikonografię katolickich postaci religijnych, podejście, które Sebastião Salgado przypisuje swojemu pochodzeniu z Minas Gerais i głębokiemu wpływowi estetyki barokowej.
4. zdjęcie pracownika kopalni niosącego worek ziemi, z serii Gold
Jest to jedno z nielicznych nagrań z tylko jedną postacią w serii zdjęć pracowników kopalni. Mężczyzna w pozycji wysiłkowej dźwiga na plecach worek z ziemią, rozkładając ciężar za pomocą głowy.
Na pierwszym planie widzimy dłoń innego kolegi, kąt, który stymuluje widza do myślenia o wielu możliwych odczytaniach: czy kolega by mu pomógł? Czy był to znak, że kolega już przeszedł przez tę sytuację, a zatem wkrótce koszmar się skończy?
Wystawa Złoto - kopalnia złota Serra Pelada została zainaugurowana w São Paulo, a jej kuratorką była żona fotografa - Lélia Wanick Salgado. Na wystawie znalazło się 56 fotografii (31 wcześniej niepublikowanych, pozostałe zostały już wydane w publikacji Taschen).
Seria, która stała się książką, przynosi interesującą prowokację fotografa, która tłumaczy, co zmotywowało go do wykonania pracy:
"Co takiego jest w tym żółtym, nieprzezroczystym metalu, że skłania ludzi do porzucenia swoich miejsc, sprzedania dobytku i przemierzenia kontynentu, aby zaryzykować życie, kości i zdrowie psychiczne dla marzenia?".
Zobacz też: 10 głównych utworów Aleijadinho (skomentowanych)Sebastião Salgado
Zdjęcie trzech robotników wiejskich z serii Robotnicy
Na tym zdjęciu trzech robotników wiejskich, młody mężczyzna na pierwszym planie trzyma narzędzie pracy i mamy wskazówki dotyczące niepewnego scenariusza, w którym odbywa się handel.
Fotografia Sebastião Salgado stara się nadać godność i siłę fotografowanym, w ruchu, który szuka ujawniają, co napędza tych pracowników i zrozumieć ich siłę i odporność.
Powyższy obraz jest jednym z przykładów zapisu kolektywności, pracownika i jego kolegów w miejscu pracy.
W serii, w której się znajduje - zatytułowanej Workers - Sebastião Salgado zdecydował się zarejestrować ludzi wykonujących najróżniejsze zawody, których wspólną cechą są wyczerpujące i ciężkie warunki pracy.
Powyższe zdjęcie zostało wybrane na okładkę książki Sebastião zatytułowanej Robotnicy: archeologia epoki przemysłowej (1996).
Zdjęcie lokalnego rynku, z serii Pracownicy
Na zdjęciu widzimy zatłoczony rynek, z prawdopodobnie niepewnymi pracownikami niosącymi na głowach kosze, prawie wszystkie puste. W centrum obrazu, z bohaterem, jest chłopiec, który nie powinien pracować.
Dzięki panoramicznemu spojrzeniu kamera Sebastião Salgado dociera do najróżniejszych kontekstów, które łączy pewien rodzaj wyzysku pracownika.
Seria przedstawia na przykład rybaków łowiących tuńczyki na Sycylii i górników w kopalniach siarki w Indonezji, a także robotników w kopalniach Kuwejtu i rdzennych Brazylijczyków pracujących przy budowie tam.
Zdjęcie demonstrujących robotników z serii Robotnicy
Na zdjęciu widzimy wielu robotników wiejskich, głównie mężczyzn, zebranych razem na swego rodzaju wiecu lub proteście. Trzymają oni symboliczne narzędzie pracy na polu: motykę. Robotnicy zajmują całe pole widzenia zdjęcia, dając wrażenie morza ludzi.
Będąc ekonomistą, Sebastião Salgado był w stanie inaczej spojrzeć na klasę robotniczą, obserwując, jak zmienił się rynek pracy od rewolucji przemysłowej do pojawienia się komputerów.
"Te obrazy, te fotografie, są zapisem epoki - rodzajem delikatnej archeologii czasu, który historia zna pod nazwą rewolucji przemysłowej".
Sebastião Salgado
Zdjęcie dwóch imigrantek z serii Exodus
Dwie kobiety ukarane przez czas i zmęczenie były bohaterkami fotografii Sebastião Salgado. Niewiele o nich wiemy, tylko tyle, że są pracownicami migrującymi z różnych pokoleń i że na ich twarzach maluje się zmęczenie.
Zobacz też: 16 najlepszych filmów akcji do obejrzenia na Amazon Prime VideoPrzez również być imigrantem Sebastião Salgado twierdzi, że nawiązał pewną współpracę z osobami fotografowanymi w ramach projektu Exodus.
Wybrani bohaterowie to anonimowi ludzie, którzy musieli opuścić swoją ojczyznę z ważnego powodu, prowadzeni do celu, często nieznanego i niepewnego.
Wystawa Exodus, która miała swoją premierę w 2000 roku, zawiera 300 zdjęć podzielonych na pięć głównych tematów (Afryka, Walka o ziemię, Uchodźcy i migranci, Megamiasta i Portrety dzieci). Książka z tej serii została również wydana w 2000 roku.
Zdjęcie obozu dla uchodźców z serii Exodus
Uchodźcy pochodzenia afrykańskiego koczujący w niepewnych warunkach, to portret, który Sebastião Salgado postanowił uwiecznić. Na obrazie widzimy mężczyzn, kobiety i dzieci stłoczonych razem na pustkowiu bez podstawowych warunków sanitarnych i bez dostępu do higieny i podstawowych artykułów.
Migranci - często uchodźcy lub wygnańcy - często uciekali przed wojną, katastrofami ekologicznymi, a nawet kryzysami gospodarczymi.
"To niepokojąca historia, ponieważ niewielu ludzi opuszcza swoją ojczyznę z własnej woli. Niektórzy wiedzą, dokąd zmierzają, pewni, że czeka ich lepsze życie. Inni po prostu uciekają, czując ulgę, że żyją. Wielu z nich nigdzie nie dotrze".
Sebastião Salgado
Przez siedem lat Brazylijczyk poszukiwał imigrantów i robił dokumentację fotograficzną w 40 krajach - zwłaszcza w dziewięciu dużych miastach naznaczonych imigracją.
Zdjęcie trójki dzieci z serii Exodus
Obraz jest uderzającym zapisem trójki małych czarnych dzieci pod zwykłym kocem, z widocznymi tylko częściami twarzy.
O spojrzenie każdego dziecka zawiera unikalną ekspresję Podczas gdy dziecko w centrum ma zdziwione spojrzenie, dziecko po prawej stronie ma wyczerpane rysy, a dziecko po lewej stronie ma bardziej pytającego ducha.
Mówiąc o wygnanych, Sebastião Salgado oddzielił specjalną sesję, w której starał się oddać głos wyłącznie dzieciom, które ostatecznie stają się ofiarami tych ekstremalnych sytuacji.
Ci, którzy decydują się, z jakiegokolwiek powodu, odejść: to był temat wybrany w Exodusie, kiedy zdecydował się opowiedzieć o migracjach na naszej planecie. Aby nie pominąć nikogo, kto był zaangażowany w ten proces migracji, Sebastião podkreślił przyszłość, poświęcając w swoim eseju wyjątkową przestrzeń dzieciństwu.
11. zdjęcie lodowca z serii Genesis
Zdjęcie lodowca w odległym zakątku planety to wspaniały hołd dla natury Jest to również próba zaalarmowania, zwrócenia uwagi człowieka na ciągłe agresje wobec środowiska.
"Genesis opowiada o początkach, o nietkniętej planecie, jej najczystszych częściach i tradycyjnym sposobie życia, który współistnieje w harmonii z naturą. Chcę, aby ludzie spojrzeli na naszą planetę w inny sposób, aby poczuli się poruszeni i zbliżyli się do niej".
Sebastião Salgado
W ciągu ośmiu lat (między 2004 a 2012 rokiem) fotoreporter sportretował 32 ekstremalne regiony naszej planety, skupiając się na relacji między człowiekiem a środowiskiem.
Zdjęcie dwóch rzek i rodzimego lasu, z serii Genesis
Zdjęcie lasu i dwóch rzek przecinających las przedstawia wspaniałość natury i rzadka sceneria, jak dotąd nietknięta przez człowieka.
Pomysł na serię Genesis pojawił się w latach 90-tych, kiedy Sebastião i Lélia Salgado otrzymali zadanie utrzymania rodzinnej posiadłości, w której dorastał Sebastião. Dom znajduje się w dolinie Rio Doce w stanie Minas Gerais.
Jednak o ile w dzieciństwie chłopca region ten był naznaczony silną obecnością natury, kiedy Sebastião i Lélia wrócili na ziemię, zastali tylko wylesianie i środowisko w agonii.
Pomysł jego żony polegał na przesadzeniu ponad 300 gatunków drzew i próbie nakłonienia zwierząt do powrotu na te tereny.
"Po pewnym czasie wszystko zaczęło się rodzić na nowo. Wróciły ptaki, owady, robaki. Życie zaczęło wracać wszędzie w mojej głowie i tak narodził się pomysł fotografowania Genesis. Poszedłem po życie, po to, co jest najbardziej bajeczne na naszej planecie".
Sebastião Salgado
Zdjęcie Indian żeglujących po rzece, z serii Genesis
Gdy trzy kajaki przecinają rzekę, jeden z nich na pierwszym planie, mglisty krajobraz w tle ma podkreślone elementy naturalne (woda poprzez swoje odbicie i blask księżyca). Tutaj brazylijski fotograf demonstruje harmonijne integracja między człowiekiem a środowiskiem .
Seria Genesis to długoterminowa inicjatywa, której celem jest portretowanie natury na całym świecie: krajobrazów Amazonii, Patagonii, Etiopii, a nawet Alaski. Ideą jest rejestrowanie natury w jej szczytowym momencie, podkreślając piękno świata, w którym żyjemy.
Wystawa Genesis, składająca się z 250 fotografii, której kuratorem jest Lélia Wanick, objechała wiele dużych miast na całym świecie, prezentując zakątki nieznane większości ludzi.
Wystawa została podzielona na pięć sektorów: Planeta Południe, Sanktuaria Przyrody, Afryka, Wielka Północ, Amazonia i Pantanal.
Projekt dał również początek filmowi dokumentalnemu Sól ziemi ( Sól ziemi ), autorstwa Wima Wendersa i Juliano Ribeiro Salgado. Zobacz oficjalny zwiastun:
Sól ziemi - oficjalny zwiastunCzy jesteś entuzjastą sztuki brazylijskiej? W takim razie uważamy, że z przyjemnością przeczytasz poniższe artykuły:
