Romantiek: kenmerken, historische context en auteurs

In de 19e eeuw ontstond in de Europese landen de Romantiek, een artistieke school die zich afzette tegen het classicisme, en die zich later over de Atlantische Oceaan verspreidde.

De Romantiek was een artistieke stroming die haar sporen naliet in de poëzie, de romantiek en het theater. In Brazilië is de aanwezigheid van romantische kenmerken al aan het eind van de 18e eeuw waarneembaar.

Kenmerken van de Romantiek

De Romantiek kreeg in elk land heel eigen kenmerken, zodat het moeilijk is om het gedrag van auteurs die in zulke verschillende werelden zijn ondergedompeld te veralgemenen. De Portugese Romantiek bijvoorbeeld heeft heel eigen contouren in vergelijking met de Engelse Romantiek.

Deze variatie is niet alleen het gevolg van ruimtelijke kwesties (door de verschillende contexten van de verschillende landen), maar ook van temporele kwesties. Aangezien de eerste generatie Romantische auteurs relatief lang heeft bestaan, heeft zij een specifieke en uiteenlopende aanpak vergeleken met de auteurs van latere generaties.

In ieder geval hebben wij hier geprobeerd enkele van die kenmerken te systematiseren die de centrale leidende kenmerken van de Romantiek lijken te zijn

Over de afzender van het bericht

De focus van de romantische visie op de wereld is het onderwerp; er is een totaal protagonisme van de zender van de boodschap.

In het licht van de snelle maatschappelijke veranderingen is de romantische mens niet in staat de conflicten met zijn omgeving op te lossen en neemt hij zijn toevlucht tot temporele en ruimtelijke ontwijking. In temporele zin keert hij terug naar de gotische Middeleeuwen en in ruimtelijke zin zoekt hij zijn toevlucht tot verlaten landschappen of het exotische Oosten.

Het belang van de nacht

De romantiek verkiest de nacht boven de dag, omdat het in die periode gemakkelijker is toegang te krijgen tot het onbewuste en de dromen. Zij streeft naar een expressieve vrijheid.

Waardering voor de plaatselijke cultuur

De romantiek heeft een patriottische inslag, een cultus van de moedertaal en de folklore. De Italiaan Guiseppe Mazzini noemde de eeuw zelf het "uur van de komst van de naties".

Het romantische ideaal

In de regel is er een idealisering van de geliefde vrouw, bijna gezien als een perfect en onbereikbaar object van verlangen.

Het formaat van het schrijven

Met het einde van het Realisme nam de invloed van de Griekse mythologie en ook van de klassieke fictie af. Het epos, dat al in de 18e eeuw in een crisis leek te verkeren, wordt vervangen door het politieke gedicht en de historische roman.

In het theater zijn de verschillen nog opvallender: de simplistische dualiteit tussen tragedie en komedie maakt plaats voor de creatie van drama, dat in staat is het sublieme en het groteske te versmelten.

Historische context van de Romantiek

De historische periode die aanleiding gaf tot de romantiek was in volle gang.

In 1760 brak de industriële revolutie uit; de eerste fase zou duren tot 1860, aanvankelijk in Engeland, en zou uiteindelijk de vorm van productie in fabrieken drastisch veranderen.

In 1789 brak de Franse Revolutie uit, waarbij de bevolking de idealen van vrijheid, gelijkheid en broederschap aanhing.

In de Europese landen die als het meest ontwikkeld werden beschouwd - Frankrijk en Engeland - was er een periode van diepgaande sociale en politieke veranderingen. Volgens Karl Mannheim, de Romantiek:

"drukt de gevoelens uit van degenen die ontevreden zijn over de nieuwe structuren: de adel, die al gevallen is, en de kleine burgerij, die nog niet is opgestaan: vandaar de nostalgische of rancuneuze houdingen die de hele beweging doorkruisen".

Nog in Europa werd het einde van de 18e eeuw in Portugal gekenmerkt door de vlucht van de koninklijke familie. In 1808 scheepte het hof zich in caravels in en trok massaal naar Brazilië, destijds een overzeese kolonie, vanwege handelsconflicten met andere Europese mogendheden.

De romantiek in Portugal begon met de publicatie, in 1825, van het gedicht "Camões", geschreven door Almeida Garrett. In Brazilië was de belangrijkste datum de proclamatie van de onafhankelijkheid in 1822, en het was vanaf deze datum dat zich een geschikte omgeving ontwikkelde voor ontwikkelingen op literair gebied.

Frontispice van de eerste editie van Camões, door Almeida Garrett, het gedicht was een mijlpaal van de Romantiek in Portugal.

Romantiek in Brazilië

Belangrijkste kenmerken van de Romantiek in Brazilië

Nationalisme

Zowel Alencar's koloniale roman als Gonçalves Dias' Indianistische poëzie beoogden... het stichten van een mythisch verleden Het hoofddoel was te proberen een verhaal te construeren voor het land dat nog maar zo kort geleden onafhankelijk was geworden.

De geschriften uit deze periode maken het gevoel van ufanisme en patriottisme duidelijk.

Indianisme

De figuur van de Indiër leende zich onmiddellijk voor de rol van een nationale held: goed, naïef, moedig. Dit is het ideale scenario voor de de mythe van de goede wilde opnieuw uitvinden .

Romantische werken vereerden vaak ook onze tropische natuur. De romans van José de Alencar zijn een voorbeeld van deze sterk romantische trek.

Onmogelijke liefde

Meestal autobiografisch geworteld, was de ervaring van de romantici egocentrisch en verhaalde het verdriet van het verliefd zijn op een onrealiseerbare liefde.

Versterkt subjectivisme en sentimentaliteit

Bij de romantici overliep het geschrift een idealisme en doorleefde ervaringen in gevallen van platonische liefdes Door de grotere vormvrijheid konden de dichters zich zonder grote esthetische zorgen uitdrukken en het door de geliefde opgewekte gevoel laten stromen.

Historische context van de romantiek in Brazilië

In Brazilië werd in 1822 de onafhankelijkheid uitgeroepen en begon het bewind van Pedro I.

Drie jaar later was het de beurt aan de Romantiek om haar eerste stappen in het land te zetten, gebracht door Gonçalves de Magalhães die gedronken had van Franse invloeden. Zijn boek Poëtische zuchten en verlangen Het werd gepubliceerd in 1836 en is zelfs gepubliceerd in Frankrijk.

Poëtische zuchten en verlangen , uitgebracht in 1936, was het boek dat werd beschouwd als het beginpunt van de Romantiek in Brazilië.

In hetzelfde jaar richtte Gonçalves de Magalhães in Parijs met zijn vrienden Pôrto Alegre, Sales Tôrres Homem en Pereira da Silva het tijdschrift Nitheroy op.

In de publicatie propageerden de auteurs systematisch Romantische idealen (vooral met betrekking tot nationalisme) en wezen zij ook het gebruik van heidense mythologie af.

Portret van Gonçalves de Magalhães, de persoon die de Romantiek in Brazilië introduceerde.

De Braziliaanse Romantiek is verdeeld in drie fasen, elk met zeer verschillende contouren en kenmerken. Lees hieronder meer over de details van elke generatie.

De fasen van de romantiek in Brazilië

Eerste fase

De eerste fase van de Braziliaanse romantiek is sterk getekend door nationalisme en indianisme. De auteurs uit die tijd schreven met een ufanistische toon, waarbij ze hun eigen land prezen.

De grote naam van deze generatie was Gonçalves Dias (1823-1864), die overigens wordt beschouwd als onze eerste grote romantische dichter.

Gonçalves Dias werd zelfs geprezen door de Portugese romanticus Alexandre Herculano, die Dias' verzen waarschijnlijk leerde kennen tijdens zijn verblijf in Portugal.

Gonçalves Dias, een van de belangrijkste namen van de eerste fase van de romantiek in Brazilië.

Gonçalves Dias, zoon van een Portugese immigrant en een halfbloed, studeerde rechten in Coimbra, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met romantische idealen.

Terug in Brazilië, in 1845, verspreidde de dichter de kennis die hij in Europa had opgedaan en beïnvloedde hij een hele generatie schrijvers. De teksten van Gonçalves Dias richtten zich op de grote romantische thema's zoals liefde, natuur en God.

Een andere grote naam uit deze periode was José de Alencar (1829-1877), die klassiekers van nationalistisch proza publiceerde zoals O guarani en Iracema.

De schrijver was ook politicus en was sterk betrokken bij de consolidatie van een Braziliaanse literatuur die minder beïnvloed was door de Portugese kolonisatoren.

Tweede fase

De tweede fase van de romantiek wordt vaak de ultra-romantische generatie genoemd. De collectieve idealen van de opbouw van een nationale identiteit lijken te zijn verlaten om plaats te maken voor een periode van intens subjectivisme.

Sommigen bekritiseren deze generatie schrijvers omdat ze te egocentrische en te sombere gedichten schreven, met een pessimistische en melancholische inslag. De grootste vertegenwoordiger van deze generatie was Álvares de Azevedo (1831-1852).

Álvares de Azevedo, een exponent van de tweede fase van de Braziliaanse romantiek.

Derde fase

De derde fase van de Braziliaanse romantiek staat bekend als de Condor-generatie. Deze periode werd gekenmerkt door een sterk streven naar een nationale identiteit die ver af stond van de cultuur van de kolonisator.

Deze generatie werd gedreven door libertaire idealen, vooral onder invloed van de Franse schrijver Victor Hugo. De schrijvers wilden ontsnappen aan de egocentrische toon van de vorige generatie en hielden zich bezig met sociale kwesties, waarbij ze pertinente collectieve thema's bespraken zoals abolitionisme en republicanisme.

De grootste naam van de derde fase van de romantiek was Castro Alves (1847-1871).

Castro Alves, uitstekende dichter van de derde fase van de romantiek in Brazilië.

De romantiek hield in ons land ongeveer vijfenveertig jaar stand, met de publicatie van Postume herinneringen van Brás Cubas (door Machado de Assis) en De Mulatto (door Aloísio de Azevedo). Beide werden uitgebracht in 1881.

Belangrijkste literaire werken

Europese romantiek

• Het lijden van de jonge Werther door Goethe (Duitsland, 1774)
• Het verhaal van Tom Joses door Henry Fielding (Engeland, 1749)
• Camões , gedicht van Almeida Garrett (Portugal, 1825)

Braziliaanse romantiek

• Poëtische zuchten en verlangen door Gonçalves de Magalhães (1836)
• Iracema door José de Alencar (1875)
• Het slavenschip door Castro Alves (1880)

Belangrijkste romantische auteurs

In Europa

• Goethe (Duitsland)
• Almeida Garrett (Portugal)
• Henry Fielding (Engeland)
• Byron (Frankrijk)
• Alexandre Herculano (Portugal)

In Brazilië

• Gonçalves de Magalhães (Eerste generatie)
• Gonçalves Dias (Eerste generatie)
• José de Alencar (Eerste generatie)
• Álvares de Azevedo (Tweede generatie)
• Casimiro de Abreu (Tweede generatie)
• Castro Alves (Derde generatie)
• Sousândrade (Derde generatie)

Maak ook kennis met