Inhoudsopgave
De Romantiek was een kunsttak die in Brazilië opkwam in de eerste helft van de 19e eeuw, na de onafhankelijkheid van het land.
In Europa was de beweging al sinds de vorige eeuw aan de gang en vond zij, net als op nationale bodem, een vruchtbare bodem in de literatuur.
Sommige literaire werken waren opmerkelijk in het bepalen van de stijl, vol vrije verzen, sentimentaliteit en idealisaties.
1. poëtische zuchten en verlangen, door Gonçalves Magalhães.
Poëtische zuchten en verlangen wordt beschouwd als het literaire werk dat de Romantiek in Brazilië vestigde, in 1836.
Geschreven door Gonçalves Magalhães (1811-1882), bevat het verschillende elementen van de stijl die al in Europese landen opkwam, zoals de valorisatie van individualiteit, affectief en emotioneel karakter en nationalisme.
Achterflap van Suspiros poéticos e saudades
Het werk is een compilatie van gedichten en bestaat uit twee delen. Het eerste bestaat uit 43 poëtische teksten die betrekking hebben op verschillende onderwerpen, zoals religiositeit en historische gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan in verschillende delen van de wereld waar de auteur heeft gereisd.
Het tweede deel, getiteld Verlangen ligt de nadruk juist op het nostalgische gevoel naar vroegere liefdes, vaderland en familie.
Gonçalves Magalhães stelt in de proloog van het boek:
Het is een Boek van Gedichten geschreven volgens de indrukken van plaatsen; soms zittend tussen de ruïnes van het oude Rome, mediterend over het lot van rijken; soms op de top van de Alpen, de verbeelding dwalend in het oneindige als een atoom in de ruimte, soms in de gotische kathedraal, de grootsheid van God bewonderend, en de wonderen van het christendom; soms tussen de cipressen die hun schaduw verspreiden over graven; of tenslotte nadenkend overDit zijn de gedichten van een pelgrim, gevarieerd als de scènes van de natuur, divers als de fasen van het leven, maar die harmoniëren door de eenheid van de gedachte, en met elkaar verbonden zijn als de ringen van een ketting; gedichten van de ziel en van het hart, en die alleen door de ziel en het hart moeten worden beoordeeld.
Lira dos vinte anos, door Álvares de Azevedo
Twenties Lyre is het bekendste werk van Álvares de Azevedo (1831-1852), een schrijver uit São Paulo die een kort leven leidde en op 20-jarige leeftijd stierf aan tuberculose. Het werk in kwestie werd postuum gepubliceerd, in 1853.
Op dezelfde manier als Poëtische zuchten en verlangen Het is ook een gedichtenbundel, die in drie delen is verdeeld.
De gepresenteerde teksten zijn geladen met melancholie, klaagzang en frustratie, wat begrijpelijk is vanwege de ziekte en vroegtijdige dood van de auteur.
Verschillende gedichten passen in de ultraromantische esthetiek, met veel verwijzingen naar de dood en een zekere onverschilligheid voor het leven.
Wij kunnen dergelijke kenmerken waarnemen in het fragment uit het gedicht Herinneringen aan het sterven :
Als in mijn borst de vezel barst,
Dat de geest bindt aan levende pijn,
Vergiet geen tranen voor mij
Op het demente ooglid.
Noch bladeren de onzuivere materie
De bloem van de vallei die in slaap valt in de wind:
Ik wil geen noot van vreugde
Wees stil voor mijn trieste overlijden.
Ik verlaat het leven zoals jij de verveling verlaat
Uit de woestijn, de windloper,
Als de uren van een lange nachtmerrie...
Dat brokkelt af bij de kraak van een bel;
3 - A moreninha, door Joaquim Manoel de Macedo
Het boek De brunette is een van de klassiekers van de Braziliaanse literatuur en werd gepubliceerd door Joaquim Manuel de Macedo in 1844 tijdens de eerste fase van de Romantische beweging. De auteur, die was afgestudeerd als arts, zette zich in voor de literatuur en werd een enorm succesvol schrijver.
Het werk is belangrijk omdat het de eerste romantische roman was. Voordien waren alleen gedichtenbundels in deze stijl gepubliceerd.
Dit is fictie, verdeeld in 23 hoofdstukken, met als centraal thema de romantische, geïdealiseerde en maagdelijke liefde tussen de personages Augusto en Carolina.
Het taalgebruik van de schrijver is colloquiaal en geeft een beeld van het gedrag van de carioca-elite in de eerste helft van de 19e eeuw. Het toont ook een zeker nationalistisch karakter en waardering voor de natuur, met een vertelling in de derde persoon.
Vanwege de zoete lectuur en de verhaallijn met spanning en liefde met een happy end was het werk zeer succesvol onder de toenmalige high society, en wordt het nog steeds gelezen.
In een van de straten van de tuin waren twee tortelduiven aan het toeteren; maar toen ze voetstappen voelden, vlogen ze weg en landden niet ver weg, op een struik, begonnen ze teder te kussen: en dit tafereel speelde zich af voor de ogen van Augustus en Carolina!....
Gelijke gedachte, misschien, scheen in die beide zielen, want de blikken van het meisje en de jongen ontmoetten elkaar op hetzelfde moment, en de ogen van de maagd gingen bescheiden omlaag, en in haar wangen werd een vuur ontstoken, dat pejo was. En de jongeman, wijzend naar beiden, zei:
Zie ook: 7 Afrikaanse korte verhalen met commentaar- Ze houden van elkaar!
En het meisje mompelde alleen maar:
- Ze zijn gelukkig.
De Guarani, door José de Alencar
De roman De Guarani werd in 1857 gepubliceerd door José de Alencar. Het verhaal, dat behoort tot de eerste fase van de romantiek in Brazilië, heeft een indianistisch karakter en presenteert een verhaal waarin het universum van de blanke in contact met de indiaan wordt vermengd.
Het verhaal is verdeeld in vier delen en probeert een beeld te schetsen van Brazilië in de 17e eeuw. Voordat het als boek werd uitgebracht, werd het verhaal in pamfletten gepubliceerd, hoofdstuk voor hoofdstuk.
In het werk wordt de Indiër op een geïdealiseerde manier weergegeven, zozeer zelfs dat het hoofdpersonage Peri een Indiër is die als symbool van een nationale held wordt weergegeven, waarmee het idee van valorisatie van de natie wordt herhaald.
Het werk drukt ook de uitbundigheid van de bossen en de rassenvermenging uit, in dit geval door de romance tussen Peri en Ceci, een lief en zacht blank meisje dat verliefd wordt op de dappere krijger.
José de Alencar, die 27 was toen de roman werd gepubliceerd, probeerde een nationalistische en geïdealiseerde sfeer te scheppen, waarbij hij een onwerkelijke relatie tussen kolonisatoren en gekoloniseerden laat zien, en hoewel hij het karakter van een Indiaan "waardeert", doet hij dat volgens christelijke principes.
- Het lijdt geen twijfel, zei Antonio de Mariz, dat hij in zijn blinde toewijding aan Cecilia haar met gevaar voor eigen leven heeft willen behagen. Het is voor mij een van de meest bewonderenswaardige dingen die ik in dit land heb gezien, het karakter van die Indiaan. Sinds de eerste dag dat hij hier kwam en mijn dochter redde, is zijn leven een enkele daad van abnegatie en heldenmoed. Geloof me, Álvaro, hij is een Portugese heer in het lichaam van een wilde!
5 - Memoirs of a Militia Sergeant, door Manoel Antônio de Almeida.
Dit werk werd aanvankelijk ook gepubliceerd in een pamflet, per hoofdstuk, in de krant "Correio Mercantil", tussen 1852 en 1853.
De auteur, Manoel Antônio de Almeida (1830-1861) bouwt een humoristisch verhaal op dat de gebruiken van Rio de Janeiro in de eerste helft van de 19e eeuw weergeeft.
Tegen de stroom van conventionele romans in brengt het verhaal kenmerken die een beetje afwijken van wat men van de stijl verwacht. Er is geen sprake van vergezocht taalgebruik of idealisering, en de hoofdpersoon, Leonardo, is een soort antiheld.
Bovendien is het werk niet noodzakelijkerwijs gemaakt om door de elite te worden geconsumeerd, en neemt de lagere klassen van de samenleving een prominente plaats in de plot in.
Tot de elementen die het boek in de romantische beweging plaatsen behoren echter het happy end, de avontuurlijke sfeer en het liefdesverhaal dat wordt uitgebeeld tussen Leonardo en Luisinha.
Bekijk een fragment uit dit leuke stuk:
Toen zij aan land gingen, begon Maria een zekere afkeer te voelen; de twee gingen samenwonen; en een maand later werden de gevolgen van het vertrappen en knijpen duidelijk zichtbaar; zeven maanden later kreeg Maria een zoon, een formidabel kind, bijna drie meter lang, dik en rood, behaard, jankend en huilend; die, zodra hij geboren was, twee uur lang zoogde zonder de borst te verlaten. En dezegeboorte is zeker van alles wat we gezegd hebben het meest interessant, want de jongen waar we het over hebben is de held van dit verhaal.
6. Victor Hugo's Les Miserables
De ellendige beschouwd als een van de grote werken van de wereldliteratuur, werd geschreven door de Fransman Victor Hugo (1802-1885) en in 1862 in verschillende landen tegelijk gepubliceerd, waaronder Brazilië.
Het boek maakt deel uit van de zogenaamde "sociale romantiek", goed onderzocht door Victor Hugo, waarin aandacht wordt besteed aan de kwalen, het lijden en de strijd van de samenleving. Hetzelfde gebeurt in een ander romantisch werk van de auteur: The Hunchback of Notre Dame .
Het verhaal speelt zich af in het Parijs van de 19e eeuw, in de derde persoon, en volgt het leven van verschillende personages, met als rode draad Jean Valjean, een arme man die vele jaren in de gevangenis doorbrengt voor het stelen van een brood om zijn gezin te voeden. Bij het verlaten van de gevangenis is Jean woedend en gewelddadig, maar op een gegeven moment vindt hij verlossing en wordt hij getransformeerd, in overeenstemming met de christelijke waarden.
Het werk bevat ook spanning, avontuur, achtervolgingen en scènes van onmogelijke liefdes.
Zie ook: Boek O Ateneu, door Raul Pompeia (samenvatting en analyse)We hebben de diepten van dit bewustzijn al genoeg onderzocht en de tijd is gekomen om het verder te onderzoeken. We doen dit niet zonder emotie of beven. Er is niets verschrikkelijker dan dit soort contemplatie.
De ogen van de geest vinden nergens meer verblinding, niets meer gespannen dan de mens; ze zullen niet in staat zijn zich te richten op iets dat angstaanjagender, ingewikkelder, mysterieuzer en oneindiger is. Er is iets groters dan de zee: de hemel. Er is een groter schouwspel dan de hemel: het is het binnenste van een ziel.
7. Liefde voor het verderf, door Camilo Castelo Branco.
Camilo Castelo Branco (1825-1890), Portugese schrijver, is de auteur van Liefde voor het verderf Het speelt zich af in de Portugese steden Viseu, Coimbra en Porto en portretteert de 19e-eeuwse samenleving.
Het verhaal gaat over de verboden romance tussen de jonge Simão Botelho en Teresa de Albuquerque, die verliefd worden, maar die liefde niet kunnen beleven als gevolg van de vijandschap tussen hun twee families (wat ons terugbrengt bij Romeo en Julia door William Shakespeare).
Dit is een verhaal in derde persoon, dat, zoals het hoort bij romantiek, dramatische elementen met zich meebrengt, met veel intensiteit en gevoel van urgentie, en in dit geval geen happy end heeft.
Om elf uur stond Simão tegen de deur van het erf geleund, en op een afgesproken afstand de tuigmaker met zijn paard aan de teugels. Het geluid van muziek, afkomstig uit de afgelegen kamers, verontrustte hem, want het feest bij Tadeu de Albuquerque had hem verrast.
In de lange termijn van drie jaar had hij nooit muziek gehoord in dat huis. Als hij de geboortedag van Teresa had geweten, zou hij minder verbaasd zijn geweest over de vreemde vreugde van die kamers, altijd gesloten als in de dagen van het mortuarium. Simon stelde zich wild de hersenschimmen voor die vliegen, soms zwart, soms doorschijnend, rond de hartstochtelijke fantasie. Er is geen rationeel doel voor het mooie, noch voor de gruwelijke illusies, wanneerMet zijn oor aan het slot gekleefd hoorde Simon Botelho alleen het geluid van de fluiten en het bonzen van zijn geschrokken hart...
Het lijden van de jonge Werther, door Goethe
De roman in kwestie is een van de werken die de Romantiek in Europa inluidden. Hij werd geschreven door de Duitser Goethe (1749-1832), werd gepubliceerd in 1774 en vertelt ook het verhaal van een onmogelijke liefde, met Werther en Charlotte in de hoofdrol.
Het is mogelijk dat het werk een autobiografisch karakter heeft en de liefdesgevoelens van de auteur voor een getrouwde vriend weergeeft.
Het wordt beschouwd als een romantisch werk omdat het de liefde behandelt met passie, intensiteit en lijden, en een tragische sfeer.
Het is alsof iemand het gordijn dat het zicht van mijn ziel bedekte, heeft weggetrokken... Het schouwspel van het oneindige leven is voor mij veranderd in een eeuwig open graf. U zult zeggen: Dat is zo! Maar wanneer alles voorbijgaat... En wanneer alles draait met de snelheid van de bliksem en wij ons niet kunnen vasthouden met de volheid van onze levensenergie, wanneer wij zien dat alles wordt meegesleurd door de stroom, en helaas, wordt ondergedompeld enVerpletterd tegen de rotsen ... Dan is er geen moment dat u en de uwen niet verslindt, er is geen moment waarin u niet bent, waarin u geen vernietiger moet zijn.
De meest onschuldige van uw voetstappen kost het leven van duizenden arme insecten; één stap van u vernietigt het moeizame werk van de mieren en stuurt een kleine wereld in een schandelijk graf. Ach, het zijn niet uw grote en zeldzame rampen, die overstromingen die uw dorpen wegvagen, die aardbevingen die uw steden onder water zetten, die indruk op mij maken!
Wat mijn hart verteert is die heersende kracht die zich verbergt onder de totaliteit van de Natuur, en die niets voortbrengt dat niet vernietigt wat haar omringt, en uiteindelijk zichzelf... En zo dwaal ik gekweld rond. Hemel, aarde en hun actieve krachten om mij heen! Ik zie niets anders dan een monster dat eeuwig slokt en eeuwig terugkomt om te kauwen en te slikken.
