Spis treści
Marcel Duchamp był ważnym francuskim artystą początku XX wieku. Był jednym z tych, którzy byli odpowiedzialni za stworzenie ruchu dadaistycznego, który wraz z innymi europejskimi ruchami awangardowymi zrewolucjonizował sposób tworzenia i doceniania sztuki w świecie zachodnim.
Zobacz też: Paul Gauguin: 10 głównych dzieł i ich charakterystykaO Dadaizm opierał się na zakwestionowaniu roli artystycznej i wydobyciu na światło dzienne absurdalnej atmosfery, która unosiła się nad światem w kontekście I wojny światowej.
Portret Marcela Duchampa
Wybraliśmy 6 prac Duchampa, które mają fundamentalne znaczenie dla zrozumienia twórczości artysty i ruchu Dada.
1. Nagość schodząca po schodach (1912)
Nagość schodząca po schodach został wyprodukowany w 1912 roku. pierwsze duże dzieło Duchampa i pomimo swoich abstrakcyjnych cech przedstawia postać schodzącą po schodach.
Płótno zostało zgłoszone na wystawę, na której miało być prezentowane obok dzieł kubistycznych, ale zostało odrzucone, ponieważ było zbyt futurystyczne.
Później wziął udział w kubistycznej wystawie w Galeries J. Dalmau W następnym roku, podczas wystawy w Nowym Jorku w hotelu Armory Show praca powoduje kontrowersja i właśnie z tego powodu staje się ogromnym sukces .
Zobacz też: Czarna piosenka Pearl Jam: analiza tekstu i znaczenie2. Koło rowerowe (1913)
W 1913 roku Marcel Duchamp zdecydował się umieścić w swoim studio w Paryżu koło rowerowe przymocowane do drewnianej ławki. W ten sposób narodziła się jedna z pierwszych prac Duchampa. gotowy zatytułowany Koło rowerowe który wygrał tylko to status w 1916 roku.
Artysta lubił patrzeć na koło podczas tworzenia innych prac, czasami obracał je po prostu, aby zobaczyć ruch obiektu i porównywał tę czynność do obserwowania płomieni ognia migoczących w kominku.
Pierwsza wersja dzieła zaginęła, podobnie jak ta z 1916 r. Następnie artysta odtworzył ją w 1951 r. Uważa się, że Koło rowerowe to praca prekursor sztuki kinetycznej .
Warto pamiętać, że termin gotowy oznacza " gotowy obiekt ", czyli przedmiot, który nie został wyprodukowany przez artystę, ale przez wybrany jako sztuka .
Ten rodzaj sztuki stał się kamieniem milowym w ruchu dadaistycznym, ponieważ kwestionował jego produkcję, a także rolę artysty, przynosząc także irracjonalny charakter, który zaproponował Dadá.
3. Uchwyt na butelkę (1914)
Praca Uchwyt na butelkę powstał w 1914 roku, kiedy Duchamp nabył przedmiot w domu towarowym i postanowił zabrać go do swojego studia.
Prawdopodobnie to, co przykuło uwagę artysty, to agresywny" charakter utworu Metalowa konstrukcja służąca do pozycjonowania butelek, której kolczaste końce sprawiły, że jest również znana jako Jeż co oznacza "jeż".
Oryginalna wersja obiektu została wyrzucona do kosza przez siostry artysty, po tym jak przeprowadził się z Paryża i pozostawił tam dzieło. Obecnie istnieje 7 replik rozproszonych w muzeach na całym świecie.
Chociaż Duchamp twierdzi, że jego ready-mades Niektórzy badacze twierdzą, że metalowe pręty w tym dziele byłyby aluzją do organu prącia, a fakt, że nie mają one podpartych butelek, miałby mieć związek ze stanem kawalerskim artysty.
Praca jest kolejnym ważnym elementem dadaizmu, ponieważ, podobnie jak inne "gotowe przedmioty", została podniesiona do rangi sztuki, mimo że była produktem wytworzonym, wykonanym początkowo z innym zamiarem.
4. Źródło (1917)
Praca Źródło utworzona w 1917 r., spowodowała wrzawa w świecie artystycznym i do dziś jest powodem do refleksji. Jest to uważane za gotowy większego znaczenia w sztuce.
Historia Źródło W 1917 roku zorganizowano wystawę, na której artyści mogli zgłaszać swoje prace i uiszczać opłatę za ich wystawienie, co właśnie zrobił Duchamp, zgłaszając pisuar podpisany fikcyjnym nazwiskiem R. Mutt.
Praca została odrzucona W tym samym roku jednak zyskał rozgłos w roku następnym. o gotowy powiedział Duchamp:
To, czy pan Mutt stworzył Fontannę własnymi rękami, czy nie, jest nieistotne. Wybrał ją. Wziął przedmiot codziennego użytku i ustawił go tak, że jego użyteczność zniknęła pod nowym tytułem i punktem widzenia - stworzył nową myśl dla tego przedmiotu.
Ważną obserwacją jest to, że ostatnio pojawiły się wątpliwości co do autorstwa utworu Z listów wynika, że prawdziwa nazwa kryje się za Źródło, jest to, że Niemiecka artystka dadaistyczna Elsa von Freytag Loringhoven .
5. L.H.O.O.Q. (1919)
W tej pracy Duchamp użył jako wsparcia karty z przedstawieniem słynnego płótna Monalisa , wykonany w 1503 roku przez Leonarda Da Vinci.
Artysta ingerował w pracę, dodawanie wąsów i kozich bródek Na dole napisał nawet akronim L.H.O.O.Q. Litery, czytane po francusku, brzmią jak "Ona ma ogień w dupie".
Praca została zinterpretowana jako prowokacja o wartościach historii sztuki do tamtego momentu, skandalizując społeczeństwo sporą dawką humoru i ironii. Taka postawa jest spójna z Dadaizm który do pewnego stopnia cenił krytykę, rozpustę i sarkazm.
6. Panna młoda rozebrana przez swoich kawalerów, nawet lub Wielkie szkło (1913-1923)
Jest to prawdopodobnie najważniejsze dzieło w karierze Marcela Duchampa W 1913 roku artysta zaczął o tym myśleć i wykonał kilka szkiców, a w 1915 roku kupił dwie szklane płyty, które służą jako wsparcie dla dzieła.
Następnie dodaje kształty i figury. Pierwszą z nich była abstrakcyjna figura na górze, symbolizująca pannę młodą. Na dole artysta umieścił inne kształty, wykonane z tkaniny, wieszaków i kół zębatych.
W 1945 roku renomowany magazyn modowy Vogue wydrukowany na okładce model za Duże szkło jakby była oblubienicą tego dzieła.
Duchamp nie dał wielu wskazówek na temat znaczenia tego dzieła i do dziś toczy się debata na ten temat, ponieważ istnieje wiele linii interpretacji.
Kim był Marcel Duchamp?
Portret w podwójnej ekspozycji autorstwa Victora Obsatza
Marcel Duchamp urodził się 28 lipca 1887 roku w Blainville-Crevon we Francji. Pochodząc z zamożnej rodziny, środowisko rodzinne było stymulujące z artystycznego punktu widzenia.
Jego bracia Raymond Duchamp-Villon i Jacques Villon również byli artystami, do tego stopnia, że w 1904 roku Marcel przeprowadził się do Paryża, aby się z nimi spotkać i zapisać się do Akademii Julian.
Od tego momentu artysta brał udział w salonach i eksperymentował w oparciu o ruch kubistyczny.
W 1915 roku Duchamp postanowił przenieść się do Nowego Jorku, gdzie odnalazł dużą swobodę twórczą, współpracując z północnoamerykańskimi dadaistami.
W 1920 r. ponownie zaangażował się w europejski dadaizm, a w 1928 r. nawiązał bliskie kontakty z surrealistami. W tym czasie zaczął również brać udział w turniejach szachowych, czemu poświęcił się z wielkim oddaniem.
Artysta przez długi czas przebywał w USA, jednak zmarł 2 października 1968 roku w Neuilly-sur-Seine we Francji.
Marcel Duchamp prowadził intensywnie twórcze życie i wniósł ogromny wkład w przemyślenie sztuki, otwierając przestrzeń dla nowych propozycji i wartości w tej dziedzinie ludzkiego działania.
Możesz być także zainteresowany :
