Inhoudsopgave
Carlos Drummond de Andrade wordt beschouwd als een van de grootste dichters uit de nationale literatuur. kritisch beeld van zijn tijd.
Ik, Etiquette
Op mijn broek is een naam geplakt
die niet van mij is van mijn doop of van de burgerlijke stand,
een... vreemde naam.
Mijn jas komt met een drank herinnering
die ik ooit in mijn leven in mijn mond heb gestopt.
Op mijn T-shirt, het sigarettenmerk
Ik rook niet. Ik heb tot vandaag niet gerookt.
Mijn sokken praten product
die ik nooit heb meegemaakt
maar worden gemeld aan mijn voeten.
Mijn trainer is proclamakleurig
van iets onbewezen
door deze oude voorproever.
Mijn sjaal, mijn horloge, mijn sleutelhanger,
mijn das en riem en borstel en kam,
mijn glas, mijn beker,
mijn badhanddoek en zeep,
mijn dit, mijn dat,
van top tot teen,
zijn berichten,
pratende brieven,
visuele schreeuwen,
gebruiksaanwijzingen, misbruik, recidive,
gewoonte, gewoonte, urgentie,
onmisbaarheid,
en maak van mij een rondtrekkende man-omroeper,
slaaf van de zaak geadverteerd.
Ik ben, ik ben modieus.
Het is lief om modieus te zijn, zelfs als de mode...
is het ontkennen van mijn identiteit,
ruilen het voor duizend, hamsteren
alle handelsmerken,
alle logo's op de markt.
Met welke onschuld leg ik me erbij neer...
Ik die ooit was en mij kende
zo anders dan anderen, zo mezelf,
denken, voelen en solidariteit
met andere diverse en bewuste wezens
van zijn menselijke, onoverwinnelijke toestand.
Zie ook: Middeleeuwse kunst: middeleeuwse schilderkunst en architectuur uitgelegdIk ben nu een advertentie,
soms vulgair, soms bizar,
in de nationale taal of in een andere taal
(elke, voornamelijk).
En hierin verheug ik me, ik neem glorie...
van mijn nietigverklaring.
Ik ben niet - zoek maar op - een gecontracteerde advertentie.
Ik ben degene die verwend wordt...
reclame maken, verkopen
in bars feesten stranden pergola's zwembaden,
en in het zicht toon ik dit label
globaal in het lichaam dat opgeeft
van het kledingstuk en de sandaal van een essentie...
zo levendig, onafhankelijk,
dat mode of omkoping het niet in gevaar brengt.
Waar heb ik weggegooid
mijn smaak en vermogen om te kiezen,
mijn zeer persoonlijke eigenaardigheden,
zo mijn dat ze weerspiegeld werden in zijn gezicht,
en elk gebaar, elke blik,
elke plooi van het kledingstuk
een esthetiek samengevat?
Vandaag ben ik genaaid, ben ik geweven,
Ik ben opgenomen op een universele manier,
Ik verlaat de drukkerij, niet het huis,
van de vitrine halen ze me eruit, zetten me er weer in,
pulserend object maar object
die zich aanbiedt als een teken van andere
statische, geprijsde objecten.
Om zo op te scheppen, zo trots
dat ik niet mezelf ben, maar een industrieel artikel,
Ik vraag dat mijn naam wordt gerectificeerd.
De titel man past niet meer bij mij.
Mijn nieuwe naam is een ding.
Ik ben het ding, dinges.
Analyse en interpretatie van het gedicht Ik, Etiquette
Een deel van de lyrische productie van tweede generatie modernisme Braziliaans, dit is een van Drummonds gedichten die zich richten op de hedendaagse maatschappij en haar manieren van leven en functioneren.
Door het gebruik van vrije verzen en alledaags vocabulaire tracht de compositie het echte leven te benaderen en uit te beelden, met een toon van ironie en aanklacht.
In de titel zelf, evenals in de openingsverzen, merken we op dat dit onderwerp niet meer met zijn naam wordt aangeduid, maar met de merken van de producten die hij gebruikt en tentoonstelt.
Op mijn broek is een naam geplakt
die niet van mij is van mijn doop of van de burgerlijke stand,
een... vreemde naam.
Alsof het nemen van bewustzijn Met andere woorden, hij promoot uiteindelijk dingen die hij niet eens kende, alleen omdat ze maatschappelijk gewaardeerd worden.
Als hij om zich heen kijkt, somt hij producten op die hem omringen, die hij dagelijks gebruikt en die een etiket of een merknaam hebben. De verzen lijken te onderstrepen dat de kapitalistisch systeem beïnvloedt de meest triviale aspecten van onze routine.
Met een beroep op ieders wensen, de reclame arriveert aan alle kanten, met "boodschappen, / sprekende letters, / visuele kreten" die mensen verwarren en hun aandacht trekken.
Tegenover dit alles, als om enige verbazing te tonen, verifieert de proefpersoon dat hij een "zwervende reclameman" is geworden om de trends van zijn collega's te volgen.
Ik ben, ik ben modieus.
Het is lief om modieus te zijn, zelfs als de mode...
is het ontkennen van mijn identiteit,
Om erbij te horen, ontdekt hij dat hij zichzelf is kwijtgeraakt. In naam van futiliteiten en conventies die enkel gericht zijn op de schijn, is hij losgeraakt van zijn manier van zijn, van zijn ziel.
Deze ik-lyricus, die burgers uit de hele wereld en uit verschillende tijdperken kan vertegenwoordigen, denkt na over de manieren waarop wij in de valstrikken van consumentisme .
Zonder het te merken, dragen we bij aan dit systeem omdat we de behoefte voelen om onze waarde of succes te bewijzen door middel van ostentatie van materiële goederen.
Dit soort mentaliteit kan ertoe leiden dat we onze gevoelens en zelfs het lijden van anderen negeren, waardoor onze meest menselijke en zorgzame kant teniet wordt gedaan.
Ik ben niet - zoek maar op - een gecontracteerde advertentie.
Ik ben degene die verwend wordt...
reclame maken, verkopen
Met een sarcastische toon versterkt het onderwerp dat we deze regeling verdichten, zelfs als we er geen baat bij hebben, gewoon om ons geïntegreerd te voelen.
Zie ook: 6 gedichten van Carlos Drummond de Andrade over vriendschapVerblind door objecten, vergeten veel mensen te zorgen voor hun eigen essentie, iets dat "geen enkele mode of omkoping" in gevaar mag brengen of op het spel mag zetten.
Zo vraagt de lyrische zelf zich af wat er met hem is gebeurd en ook met deze collectieve manier van handelen en denken, die totaal omgekeerde prioriteiten vertoont.
Verloren in een voortdurende beweging van standaardisatie, Hij verifieert dat hij geen kritische geest meer heeft, hij is geworden zoals iedereen, zonder "smaak en vermogen om te kiezen".
De titel man past niet meer bij mij.
Mijn nieuwe naam is een ding.
Verstoken van een gevoel van individualiteit of identiteit, eindigt dit onderwerp de compositie met de mededeling dat hij een "ding" is geworden.
Dit zou dan de absolute overwinning van het kapitalisme zijn: de... mens omgezet in product die zichzelf als een object beschouwt.
Betekenis en boodschap van het gedicht
Dit is een van Drummonds composities waarin het poëtisch subject zijn visie op de wereld verwoordt. Met een aandachtige en betrokken blik becommentarieert hij de effecten die de kapitalistische logica op burgers heeft.
Een realiteit waarin we allemaal in permanente concurrentie leven, en waarin onze waarde wordt bewezen door geld en luxe objecten, bevordert uiteindelijk... ontmenselijking .
Via de media worden we naar de overmatige consumptie Beetje bij beetje neemt het "hebben" het over van het "zijn" en laten we het belangrijkste achterwege: dat wat niet te koop is, dat wat onbetaalbaar is.
Luister hieronder naar het gedicht dat Paulo Autran voordraagt:
I, Etiquette - Carlos Drummond de Andrade door Paulo AutranOver Carlos Drummond de Andrade
Carlos Drummond de Andrade (1902-1987) wordt beschouwd als de grootste Braziliaanse dichter van de 20e eeuw en is een fundamentele auteur in ons literaire panorama.
De modernist verwierp verschillende formules en lyrische tradities van de vorige generaties en vertaalde in zijn verzen het dagelijkse leven en de routine van de grote steden.
Hij verwoordde tijdloze emoties als liefde, nostalgie en eenzaamheid, maar zijn verzen waren ook doorspekt met politiek en sociaal commentaar op de tijd waarin hij leefde.
Als je de dichter leuk vindt, kijk dan ook even naar hem:
