Inhoudsopgave
Wanneer het onderwerp liefde is, is het bijna onmogelijk om niet te denken aan de woorden van Carlos Drummond de Andrade. Er zijn namelijk verschillende composities waarin de Braziliaanse dichter zich op sublieme wijze wijdt aan het beschrijven van het gevoel van liefde in zijn meest uiteenlopende facetten.
De zinloosheid van de liefde , gedicht gepubliceerd in het werk Lichaam (1984), werd geschreven in de laatste fase van het leven van de auteur, die in 1987 overleed. De ogenschijnlijk eenvoudige compositie draagt complexe boodschappen in zich over een van de meest onverklaarbare gevoelens die er bestaan.
Gedicht De zinloosheid van de liefde
Ik hou van je omdat ik van je hou.
Je hoeft geen minnaar te zijn,
en je weet niet altijd hoe je moet zijn.
Ik hou van je omdat ik van je hou.
Liefde is een staat van genade
en met liefde kun je niet betalen.
Liefde wordt vrijwillig gegeven,
wordt gezaaid in de wind,
bij de waterval, bij de eclips.
Liefde ontsnapt aan woordenboeken
en verschillende verordeningen.
Ik hou van je omdat ik niet van
genoeg of te veel voor mij.
Omdat liefde niet geruild kan worden,
is niet vervoegd of geliefd.
Want liefde is liefde voor niets,
gelukkig en sterk in zichzelf.
Liefde is de neef van de dood,
en de dood overwint,
hoezeer ze hem ook vermoorden (en dat doen ze)
elk moment van liefde.
Analyse van het gedicht
Eerste strofe
Ik hou van je omdat ik van je hou.
Je hoeft geen minnaar te zijn,
en je weet niet altijd hoe je moet zijn.
Ik hou van je omdat ik van je hou.
Liefde is een staat van genade
en met liefde kun je niet betalen.
Het openingsvers van het gedicht, dat hieronder wordt herhaald, lijkt samen te vatten wat het onderwerp in de hele compositie probeert over te brengen: "Ik hou van je omdat ik van je hou", dat wil zeggen dat de liefde wordt voorgesteld als iets onverklaarbaars of rechtvaardigen.
Integendeel, het is een gevoel dat het subject niet kan rationaliseren, hij weet gewoon dat het er is. In zijn begrip eist liefde niet dat de ander zich op een bepaalde manier gedraagt, het verwacht niets van de ander.
Meer dan dat, het doet de minnaar zijn fouten, zijn gebreken accepteren. Beschreven als een vorm van betovering, van "staat van genade", presenteert het een transformerende kracht in het leven van het onderwerp.
Drummond deconstrueert het populaire gezegde dat "liefde als liefde wordt betaald". Vanuit zijn perspectief hoeft het niet wederkerig te zijn om waar te zijn, het moet geen vergelding eisen.
Zie ook: 9 belangrijke kunstenaars uit de Week van de Moderne KunstTweede strofe
Liefde wordt vrijwillig gegeven,
wordt gezaaid in de wind,
bij de waterval, bij de eclips.
Liefde ontsnapt aan woordenboeken
en verschillende verordeningen.
In de tweede strofe handhaaft hij dezelfde gedachtegang door te stellen dat liefde noch verkocht noch gekocht kan worden, het is iets wat we geven zonder een vorm van compensatie te verwachten.
Niet alleen gericht op het paar, het gevoel lijkt een lens die in staat is om alles te veranderen, het zijn aanwezig in alle dingen "in de wind / in de waterval, in de eclips".
Toch "ontsnapt het aan woordenboeken" omdat geen enkele definitie ooit adequaat of volledig genoeg zal zijn om het te verklaren. Evenmin volgt het een reeks vastgelegde regels: we kunnen niet raden wat er zal gebeuren, hoe ver het liefdevolle gevoel ons zal leiden.
Derde couplet
Ik hou van je omdat ik niet van
genoeg of te veel voor mij.
Omdat liefde niet geruild kan worden,
is niet vervoegd of geliefd.
Want liefde is liefde voor niets,
gelukkig en sterk in zichzelf.
Om op deze manier van iemand te houden, bevestigt het subject dat hij niet "genoeg of te veel" van zichzelf kan houden, aangezien de andere persoon de prioriteit wordt en vaak voor hem blijft.
Dit komt omdat de lyrische zelf gelooft dat liefde niet kan worden uitgewisseld, en hij niet probeert de ander te overtuigen om van hem terug te houden. Hij houdt vol dat "liefde is liefde tot niets", dat wil zeggen, de het gevoel bestaat en is op zichzelf waardevol gelukkig en sterk".
Hieruit kunnen we afleiden dat alleen al het feit dat je van iemand houdt de manier waarop je leeft en de werkelijkheid onder ogen ziet, verandert.
Vierde vers
Liefde is de neef van de dood,
en de dood overwint,
hoezeer ze hem ook vermoorden (en dat doen ze)
elk moment van liefde.
In de laatste verzen van het gedicht definieert hij de liefde als iets dat behoort tot de familie van de dood, dat erop lijkt, maar dat uiteindelijk sterker is, omdat het erin slaagt die te overwinnen, erboven te staan.
In deze strofe legt Drummond de paradoxaal karakter Als het aan de ene kant eeuwig en onverwoestbaar kan zijn, is het aan de andere kant uiterst breekbaar en vaak vluchtig, iets dat kan eeuwig duren of in een seconde verdwijnen .
Betekenis van het gedicht De zinloosheid van de liefde
O woordspeling in de titel van het gedicht (de assonantie tussen "zonder" en "honderd") houdt rechtstreeks verband met de betekenis ervan. Zelfs als iemand probeert honderd redenen voor zijn passie op te sommen, zal hij die nooit kunnen verklaren.
In een zeer volwassen visie beschrijft het gedicht de liefde als iets dat in ons gebeurt en alles om ons heen verandert. Toch moet zij genereus zijn, geen eisen stellen en niets terug verwachten.
In gedachten houdend dat het gevoel eeuwig kan leven of in een oogwenk kan sterven, onderstreept hij het karakter tegenstrijdig en vluchtig van de liefde, waar de magie ook schijnt te zijn.
Over Lichaam (1984)
Het boek Lichaam - Nieuwe gedichten werd in 1984 gelanceerd door Editora Record. 124 pagina's poëzie gaan vergezeld van illustraties van de kunstenaar en architect Carlos Leão. Op de omslag staat ook een aquarel van de schilder.
Boekomslag Lichaam - Nieuwe gedichten (1984).
In het werk reflecteert de dichter, vanuit de wijsheid van zijn 82 jaar, onder meer op universele thema's als dood, liefde, menselijke relaties en ouderdom.
Deze periode van zijn lyriek, door theoretici aangeduid als de "fase van het geheugen", concentreert zich sterk op de herinneringen van de auteur. Zo vertalen zijn woorden uiteindelijk een soort balans die hij opmaakt over zijn leven, met een opsomming van de conclusies (en nieuwe twijfels) die hij heeft bereikt.
Over Carlos Drummond de Andrade
Carlos Drummond de Andrade (31 oktober 1902 - 17 augustus 1987) wordt wel de grootste nationale dichter van de 20e eeuw genoemd. Als een van de belangrijkste figuren van de tweede fase van het Braziliaanse Modernisme is zijn invloed op onze literatuur niet te overzien.
Zie ook: Het fascinerende verhaal van de oorsprong van de sambaZijn poëzie staat bol van sociaal en politiek commentaar en reflecteert zowel op metafysische kwesties als op de alledaagse angsten van het gewone volk.
Carlos Drummond de Andrade, foto door Folhapress.
Van de vele onderwerpen waarover Drummond schreef, is de liefde ongetwijfeld een van de belangrijkste. Zijn woorden overleven het verstrijken van de tijd en blijven actueel en relevant voor geliefden van alle leeftijden. Dat is ook de reden waarom zijn liefdesgedichten zo populair blijven.
Bekijk de lezing van Bruna Arantes, onderdeel van het project Alle poëzie :
Bruna ArantesEvenals andere composities van de auteur, De zinloosheid van de liefde In 2000 brachten Tunai en Milton Nascimento tijdens een concert een muzikale versie van het gedicht, die werd opgenomen op de plaat Bepaalde liederen .
Luister hieronder:
De liefde zonder redenen - Tunai en Milton Nascimento - Carlos Drummond de Andrade