Gedicht Pneumotorax van Manuel Bandeira (met analyse)

Gepubliceerd in 1930, in het boek Libertarisme het gedicht Pneumothorax, een van de meesterwerken van Manuel Bandeira (1886-1968), werd een klassieker van het Braziliaanse modernisme.

In een paar verzen zien we het verhaal van de eu-lyrische die longproblemen heeft en geen uitweg kan vinden. Met een dosis humor en ironie eindigt Bandeira zijn gedicht met een onverwachte conclusie.

Gedicht Pneumothorax volledig

Koorts, hemoptoë, dyspneu en nachtelijk zweten.

Het hele leven dat had kunnen zijn en niet was.

Hoest, hoest, hoest.

Hij liet de dokter komen:

- Zeg drieëndertig.

- Drieëndertig... drieëndertig... drieëndertig...

- Ademen.

..................................................................................

- Je hebt een uitgraving in je linkerlong en je rechterlong is geïnfiltreerd.

- Dus, dokter, is het niet mogelijk om pneumothorax te proberen?

- Nee.

Er zit niets anders op dan een Argentijnse tango te spelen.

Analyse van het gedicht Pneumothorax

Openingsverzen

Het modernistische gedicht Pneumothorax begint met een opsomming van de symptomen van een ziekte die we niet kennen: "Koorts, hemoptoë, dyspneu en nachtelijk zweten".

In het volgende vers staat een opmerking die iemand op zijn sterfbed verwacht. De betrokkene kijkt terug en denkt na over de rijkdom aan mogelijkheden die hij op zijn pad had en die hij uiteindelijk niet heeft benut: "Het hele leven dat had kunnen zijn en niet is geweest."

Even onderbreken de woorden de filosofische overwegingen van de patiënt en tonen de terugkeer van de symptomen: "Hoest, hoest, hoest".

Tussenliggende verzen

Meteen daarna, halverwege het gedicht, wordt de dokter gebeld:

Hij liet de dokter komen:

- Zeg drieëndertig.

- Drieëndertig... drieëndertig... drieëndertig...

- Ademen.

Wat we zien is de - vrij realistische - dialoog tussen de arts en de patiënt. Hier is een korte beschrijving van een klinisch onderzoek: de arts zegt de patiënt een aantal woorden te herhalen, hij gehoorzaamt.

Benadrukt moet worden dat Pneumothorax was een gedicht dat nauw verbonden was met de biografie van Manuel Bandeira, die gedurende zijn hele leven een reeks longproblemen had en een aantal procedures moest ondergaan.

Laatste verzen

Na een pauze in het gedicht, aangegeven door de interpunctie, krijgen we de diagnose van de patiënt, aanvankelijk ernstig, waarna de arts een nogal kille en objectieve beschrijving geeft van het onderzoek dat hij zojuist heeft gedaan: "U heeft een uitholling in de linkerlong en de rechterlong is geïnfiltreerd".

Hij presenteert geen oplossingen, hij stelt geen therapieën voor, hij geeft alleen in technische termen aan wat hij bij het onderzoek heeft kunnen vaststellen.

In de volgende regel is het de patiënt die een behandelingshypothese voorstelt ("Dus, dokter, is het niet mogelijk om pneumothorax te proberen?"), waaruit een zekere medische kennis blijkt. Er is ook een teken van hoop, de lezer wordt door het geïnformeerde antwoord wijsgemaakt dat de patiënt al eerder een soortgelijke situatie heeft meegemaakt.

Het antwoord, droog en direct, is vernietigend - "Nee" - en biedt geen uitweg.

Conclusie

Er zit niets anders op dan een Argentijnse tango te spelen.

In het laatste vers zien we eerder ironie dan depressie, we merken de aanwezigheid van humor Dit is een typisch kenmerk van Bandeira's tekst.

Aan het eind van het gedicht maakt de ik-lyricus een grapje over zijn diagnose, die hij nu met een zekere lichtheid onder ogen ziet.

Geconfronteerd met de door de arts vastgestelde onvermijdelijkheid, komt het poëtische subject tot de conclusie dat zijn enige alternatief is het beste maken van de weinige tijd die er nog is hier.

Het is de moeite waard de keuze van het gekozen muziekgenre te onderstrepen - de tango is een typisch dramatisch muziekgenre.

Luister naar het voorgedragen gedicht

Context van de publicatie van het gedicht Pneumothorax

Het gedicht Pneumothorax was gepubliceerd in Libertarisme Het gedicht, dat als titel de technische naam van een medische procedure draagt, vertelt een compleet verhaal met een begin, midden en einde.

Gebruik maken van een spreektaal - evenals in de rest van het werk - zien we een uiterst biografische tekst.

Bandeira, die zijn hele leven longproblemen had, was zesenvijftig jaar oud toen hij Pneumothorax.

Over Manuel Bandeira (1886-1968)

Dichter, journalist, criticus, schrijver, leraar - dat was Manuel Carneiro de Sousa Bandeira Filho, in het openbaar alleen bekend als Manuel Bandeira.

Hij werd op 19 april 1886 in Recife geboren als zoon van ingenieur Manuel Carneiro de Souza Bandeira en Francelina Ribeiro.

Manuel groeide op in een rijke familie van landeigenaren en politici.

Toen hij 16 was verhuisde hij naar Rio de Janeiro, waar hij architectuur probeerde te studeren, maar zijn studie werd onderbroken vanwege een longziekte.

Vanwege zijn broze gezondheidstoestand verhuisde hij voor behandeling naar Zwitserland. Een curiositeit: daar verbleef onze Braziliaanse dichter en raakte hij bevriend met de Franse dichter Paul Éluard.

Terug in Brazilië begon hij met produceren en startte zijn carrière met de lancering van zijn eerste boek ( De as van de uren , 1917).

Een van de grootste namen van het Modernisme, Manuel Bandeira nam in 1922 deel aan de Week van de Moderne Kunst en stuurde zijn beroemde gedicht De kikkers te lezen.

Gedurende zijn hele carrière schreef hij gedenkwaardige gedichten die zijn opgenomen in de lijst van meesterwerken van de Braziliaanse literatuur, zoals: Ik ga naar Pasargadaq. , Oproep aan Recife e Teresa .

Maak ook kennis met