Garbus z Notre Dame Victora Hugo: podsumowanie i analiza

Z oryginalnym tytułem Notre-Dame de Paris lub Matka Boża Paryska dzieło najbardziej znane jako Garbus z Notre Dame została opublikowana przez Victora Hugo w marcu 1831 r. Uważana za największą powieść historyczną autora, książka była jednym z jego wielkich sukcesów, przetłumaczona na kilka języków i rozpowszechniona w całej Europie.

Z katedrą Notre Dame jako główną scenerią, praca przyczyniła się do większego docenienia tego miejsca, a także architektury gotyckiej i zabytków z okresu przedrenesansowego.

Uwaga: od tego momentu artykuł zawiera informacje o fabule i zakończeniu książki!

Streszczenie książki

Wprowadzenie

Akcja rozgrywa się w Paryżu w czasach średniowiecza, a narracja toczy się w katedrze Notre-Dame, głównym kościele miasta w tym okresie. To tam Quasimodo, dziecko urodzone z deformacjami twarzy i ciała, zostaje porzucone przez rodzinę.

Bohater dorasta, ukrywając się przed światem, który źle go traktuje i odrzuca, i zostaje dzwonnikiem katedralnym na polecenie arcybiskupa Claudde'a Frollo. W tym czasie stolica Paryża była pełna obywateli w skrajnie niepewnej sytuacji, wielu spało na ulicach i żebrało o pieniądze, aby przeżyć.

Miejsce to nie miało policji, było patrolowane jedynie przez kilku strażników królewskich i członków szlachty, którzy podejrzliwie traktowali biednych jako zagrożenie społeczne.

Rozwój

Wśród dyskryminowanej części populacji była Esmeralda, Cyganka, która zarabiała na życie tańcząc przed kościołem. Frollo postrzega Esmeraldę jako pokusę dla jego kościelnej kariery i nakazuje Quasimodo ją porwać.

Dzwonnik zakochuje się w dziewczynie, która zostaje uratowana przez Febo, agenta straży królewskiej, w którym się zakochuje.

Czując się odrzucony, Frollo zabija swojego rywala i wrabia tancerkę, która zostaje oskarżona o morderstwo. Quasimodo udaje się zabrać ją do kościoła, gdzie byłaby bezpieczna ze względu na istnienie prawa schronienia. Jednak kiedy jej przyjaciele decydują się włamać do budynku i zabrać ją, Esmeralda zostaje ponownie schwytana.

Wnioski

Quasimodo przybywa zbyt późno i jest świadkiem publicznej egzekucji Esmeraldy na szczycie katedry wraz z Frollo. Wściekły dzwonnik zrzuca arcybiskupa z dachu i nigdy więcej nie jest widziany w regionie. Wiele lat później jego ciało zostaje znalezione w grobie ukochanej.

Główne postacie

Quasimodo

Quasimodo to człowiek, którego wizerunek odbiega od normy i przeraża ówczesnych ludzi. Żyje uwięziony w katedrze, ponieważ jest atakowany i pogardzany przez innych i postrzegany jako zagrożenie. Wręcz przeciwnie, okazuje się łagodnym i życzliwym człowiekiem, gotowym zostać bohaterem, aby uratować kobietę, którą kocha.

Claudde Frollo

Claudde Frollo jest arcybiskupem katedry, który adoptuje Quasimodo i rozwija obsesję na punkcie Esmeraldy. Chociaż w niektórych fragmentach wydaje się być miłosierny i zatroskany o innych, zostaje zepsuty przez swoje pragnienie, stając się małostkowym i brutalnym.

Esmeralda

Esmeralda jest jednocześnie celem męskiego pożądania i dyskryminacji z powodu bycia Cyganką i cudzoziemką. Zakochana w Febo, oddanym strażniku, wzbudza namiętność Frollo, co ostatecznie prowadzi ją do tragicznego losu.

Febo

Kapitan straży królewskiej jest mężczyzną, który ma romans z Flor-de-Lis, ale udaje, że odpowiada na miłość Esmeraldy, ponieważ czuje do niej pożądanie seksualne. W końcu umiera za to, ofiara zazdrości Frollo, któremu udaje się obciążyć Esmeraldę.

Analiza pracy

Portret francuskiego społeczeństwa

Oryginalny tytuł Matka Boża Paryska słynna powieść Victora Hugo nie skupia się dokładnie na Quasimodo W rzeczywistości postać ta pojawia się w tytule dopiero w 1833 roku, wraz z angielskim tłumaczeniem.

Dzieło, którego akcja rozgrywa się w roku 1482 miał być portretem XV-wiecznego francuskiego społeczeństwa i kultury, funkcjonując jako historyczne przedstawienie tego okresu.

Narracja rozgrywa się w katedrze Notre Dame, a budynek ten jest przedmiotem szczególnej uwagi w całej książce. Autor pisze całe rozdziały poświęcone opisowi jego architektury oraz różnym aspektom estetycznym i szczegółom tego miejsca.

Ponieważ kościół był głównym kościołem w okolicy, został przedstawiony przez Victora Hugo jako serce miasta, miejsce, w którym wszystko się działo.

Tam krzyżowały się losy ludzi ze wszystkich warstw społecznych: bezdomnych, nędzarzy, duchowieństwa, szlachty, bandytów, strażników, szlachty, a nawet króla Ludwika XI.

W ten sposób, jako przekrojowa przestrzeń w życiu wszystkich paryżan, katedra oferowała kompleksowy portret panoramy społecznej tamtych czasów .

Wskazywane jest również jako miejsce dobroci i miłości do innych, gdzie schronienie znajdowały sieroty, przestępcy i wszyscy ci, którzy potrzebowali schronienia. Z drugiej strony miały tam miejsce działania sprzeczne z wiarą chrześcijańską i wartościami głoszonymi przez religię.

Krytyka kleru i monarchii

A korupcja jest obecna w samym duchowieństwie grany przez Claudde'a Frollo, którego instynkty seksualne prowadzą go do porzucenia wiary i zabicia Febo z zazdrości o Esmeraldę.

Jej działania prowadzą do oskarżenia Esmeraldy, która, ponieważ jest uważana za "obywatela drugiej kategorii", jest automatycznie postrzegana jako winna.

W ten sposób można również zobaczyć system monarchiczny, w którym lud był uciskany, gdzie sprawiedliwość była w rękach bogatych i potężnych, manifestując się poprzez publiczne spektakle śmierci i tortur.

Książka pokazuje również firma wciąż bardzo naznaczone ignorancją i uprzedzeniami, które odrzuca wszystko, co jest inne, uważając je za brzydkie lub niebezpieczne.

Znaczenie Garbus z Notre Dame

Uwaga, którą Victor Hugo poświęca Katedra Notre-Dame w całej pracy sprawia, że wiele osób podkreśla, że budynek jest prawdziwy bohater .

Kiedy napisał Notre-Dame de Paris Victor Hugo był zaniepokojony niepewnym stanem katedry, która borykała się z problemami strukturalnymi. Jego celem było aby zwrócić uwagę Francuzów na estetyczne i historyczne bogactwo tak, aby można było rozpocząć jego renowację.

Książka, odnosząc gigantyczny sukces, spełniła swoją misję: zaczęła przyciągać coraz więcej turystów do tego miejsca, co sprawiło, że Francja przestała zaniedbywać katedrę. Kilka lat później, w 1844 roku, rozpoczęto prace renowacyjne.

Choć w zbiorowej wyobraźni najbardziej obecna pozostała postać Quasimodo, katedra i książka Victora Hugo na zawsze zapisały się w naszej pamięci. Co jeśli Quasimodo jest samą katedrą?

Niektóre interpretacje twierdzą, że postać "garbusa" byłaby metafora mówiąca o budynku Był postrzegany jako dekadencki i brzydki i był pogardzany przez miejscowych.

Victor Hugo w znacznym stopniu przyczynił się do docenienia katedry Notre Dame, czyniąc ją bardziej znaną i zmieniając ją w wieczny dom Quasimodo. Do dziś nie sposób spojrzeć na nią i nie wyobrazić sobie dzwonnika na szczycie.

Adaptacje utworu

Powieść Victora Hugo została zaadaptowana, a historia Quasimodo jest nadal opowiadana przez pokolenia. Garbus z Notre Dame Stała się operą, niemym filmem, a nawet filmem animowanym niezrównanego Disneya.

Obejrzyj zwiastun pierwszej adaptacji filmowej autorstwa Wallace'a Worsleya (1923):

Przypomnijmy sobie zwiastun filmu animowanego Disneya (1996):

Poznaj również