Inhoudsopgave
Zogenaamde kunstinstallaties zijn kunstwerken die noodzakelijkerwijs gebruik maken van de ruimte.
In dit onderdeel plannen kunstenaars hun werk door elementen in een omgeving, meestal musea en galeries, te rangschikken.
Op die manier proberen zij de artistieke objecten in verband te brengen met de plaats en met het publiek, dat vaak een interactie aangaat met het werk.
Wat is de oorsprong van kunstinstallaties?
De kunstinstallatie werd zo genoemd in de jaren 1960. Sinds haar ontstaan heeft men getracht haar grenzen te bepalen en haar te onderscheiden van andere verschijningsvormen zoals omgevingskunst, land art, assemblage en andere werken.
Het is soms een dubieuze uitdrukking die zich kan verbinden met andere artistieke stromingen en dus een hybride taal is.
Wij kunnen de oorsprong van de installaties in verband brengen met de werken met de titel Merz (1919) van Kurt Schwitters (1887-1948) en werken van Marcel Duchamp (1887-1968), met name twee die hij maakt voor tentoonstellingen in New York in 1938 en 1942.
In een ervan legt Duchamp - beschouwd als de "vader van het dadaïsme" - zakken houtskool neer op een plaats die normaal niet gebruikt wordt in galerijen: het plafond. Zo wordt het publiek gedwongen om zijn observatieperspectief te veranderen, wat zorgt voor vreemdheid.
Aan de andere kant, Kilometers touw voegt de kunstenaar touwtjes toe aan de museumomgeving, die de ruimte afbakenen.
Kilometers touw geproduceerd in 1942 door Marcel Duchamp
Jaren eerder, nog in 1926, ontwierp Piet Mondriaan (1872-1944) een kunstproject voor de Madame B Salon in Duitsland.
Het idee was om de muren van een kamer te bekleden met de representatieve kleuren van de kunstenaar en zo een ruimtelijke relatie te leggen met het chromatische universum. Het project werd uitgevoerd in 1970.
Minimalistische kunst en arte povera hebben ook werken voorgesteld die verband houden met het concept van installatie, zoals sculpturen van grote afmetingen.
Lees ook: Kunstwerken om Marcel Duchamp en het Dadaïsme te begrijpen.
Kunstenaars en werken
Veel kunstenaars gebruiken installaties als expressiemethode, evenals andere talen. Deze productie is dus vooral sinds de jaren tachtig vrij omvangrijk.
Wij hebben enkele werken geselecteerd van kunstenaars uit Brazilië en de wereld.
Yayoi Kusama
De Japanse kunstenares Yayoi Kusama werd geboren in 1929 en is vandaag de dag een van de meest gewaardeerde vrouwelijke kunstenaars ter wereld.
Haar kunst omvat trends uit de pop-art, het surrealisme en het minimalisme. stippen , de gekleurde bolletjes die zij in talloze werken inbrengt, of het nu gaat om schilderijen, installaties, collages, foto's of sculpturen.
Bij de installatie Hall of Infinite Mirrors - Field of Phalluses Yayoi creëert een spiegelend universum waaruit kleine witte fallische objecten, beschilderd met rode stippen, ontstaan. Deze gedurfde omgeving wekt de nieuwsgierigheid van het publiek, dat een interactie aangaat met het werk.
Hall of Infinite Mirrors (Veld van fallussen) door Yayoi Kusama
Jessica Stockholder
Dit is een Amerikaanse kunstenares geboren in 1959. Ze werkt met sculpturen, installaties, schilderijen en tekeningen.
Jessica stelt in haar werken een communicatie voor tussen kunstwerken en architecturale werken, waarbij ze onafgewerkte plaatsen creëert, waar draden, steigers, stoffen en andere elementen ons eraan herinneren dat we voortdurend in aanbouw zijn.
Zie ook: Dierenfabels (korte morele verhalen)
Jessica Stockholder's installatie uit 1991
Henrique Oliveira
Henrique Oliveira is een Braziliaanse kunstenaar uit het binnenland van São Paulo, geboren in 1973. Een deel van zijn werk bestaat uit het creëren van ruimtes die doen denken aan organen of organische elementen.
Daartoe gebruikt hij houtsplinters die op eerder gecreëerde structuren worden gelegd, waardoor hij tunnels of karkassen uitvindt die bedekt zijn met een materiaal dat ook met schilderen wordt geassocieerd, alsof het enorme kwasten zijn.
In veel van deze werken kan het publiek het werk betreden en zich in een lichaam voelen. Een van deze installaties is De oorsprong van de derde wereld tentoongesteld op de Bienal de Arte de São Paulo in 2010.
De oorsprong van de derde wereld door Henrique Oliveira
Rosana Paulino
De in 1967 geboren beeldend kunstenaar uit São Paulo, Rosana Paulino, is tevens kunsteducator en onderzoeker.
Ze heeft een zeer consistent werk waarin ze verschillende onderwerpen aansnijdt, voornamelijk de identiteit van zwarte vrouwen en het structurele racisme in de Braziliaanse samenleving.
Bij de installatie De wevers Er zijn 100 stukken in terracotta, katoen en garen opgesteld op de muren en de vloer van de galerie.
De wevers door Rosana Paulino
Cildo Meireles
Cildo Meireles, geboren in Rio de Janeiro in 1948, heeft een solide carrière en geniet internationale bekendheid. Cildo is zeer veelzijdig, met werken in de schilderkunst, beeldhouwkunst, fotografie, installaties, objecten, interventies en andere talen.
Omleiding naar het rood is een installatie die in 1967 in Rio de Janeiro voor het eerst werd gemonteerd, vervolgens verschillende keren opnieuw werd gemonteerd en in 1984 een definitieve versie kreeg.
Omleiding naar het rood door Cildo Meireles
Het werk is een kamer waarin alle objecten rood zijn. De kunstenaar definieert de plek als mogelijk maar onwaarschijnlijk. Hij kiest rood om het interieur van de mens voor te stellen, alsof de omgeving een lichaam is en het publiek dit lichaam betreedt.
Het is ook mogelijk een parallel te trekken tussen kleur en passie, enthousiasme en tegelijkertijd geweld, pijn en een staat van alarm. Dit wordt ook gerechtvaardigd door het feit dat Cildo motiveerde om dit werk te projecteren, namelijk de moord op een bevriende journalist van zijn familie tijdens de militaire dictatuur.
Zie ook: Gedicht Tijd van Mario Quintana (analyse en betekenis)Bovendien wordt het rood, dat aanvankelijk alleen de kamer lijkt te "kleuren", geleidelijk aan de materie zelf.
Dit is een installatie die je aanvankelijk "uitnodigt" om haar te verkennen, maar later agressief en verstikkend wordt.
Gemeenschappelijke kenmerken van installaties
Kunstenaars creëren installaties met uiteenlopende doeleinden. Er zijn talrijke bedoelingen aanwezig in deze werken, en ze kunnen op zeer verschillende manieren worden gerealiseerd. Sommige zijn efemeer, andere permanent, weer andere gemonteerd in verschillende ruimtes.
Het is echter mogelijk om enkele ideeën die in veel installaties aanwezig kunnen zijn met elkaar in verband te brengen. De poging om het perspectief van het publiek te veranderen is er een van, waardoor het de dingen vanuit andere gezichtspunten gaat bekijken.
Een ander interessant punt dat dit soort werk naar voren brengt is het concept van "objectivering" van kunstwerken waardoor ze verzamelwaardig worden.
De installaties gaan tegen dit idee in, want de werken zijn meestal grandioos, afhankelijk van de ruimte en het publiek, waardoor ze niet door verzamelaars kunnen worden verworven. Zo ontstaat ook een soort "kritiek" op de kunstmarkt.
Installaties Site Specificatie
Specifieke plaats , of site-specific, is een term die wordt gebruikt om artistieke projecten aan te duiden die speciaal voor vooraf bepaalde plaatsen zijn gemaakt.
Escadaria Selarón (2013) van Jorge Selarón is een voorbeeld van een installatie. locatiespecifiek
Meestal zijn deze werken het resultaat van een uitnodiging aan de kunstenaar om een werk te ontwikkelen dat een dialoog aangaat met de omgeving.
Zo hebben de "specifieke locaties" betrekking op omgevingskunst (installaties in een stedelijke omgeving) en op land art, werk uitgevoerd te midden van de natuur.
Aangezien ze op openbare plaatsen worden bewaard, zijn deze werken voor iedereen toegankelijk.
