Verhaal van Roodkapje (met samenvatting, analyse en oorsprong)

De geschiedenis van Roodkapje Het verhaal, dat al eeuwenlang wordt verteld, ontstond in de Middeleeuwen uit de mondelinge overlevering van de Europese boeren.

Het gaat over een meisje dat het bos doorkruist om haar zieke grootmoeder te bezoeken, maar halverwege wordt ze misleid door een boze wolf.

Omdat het einde van het oorspronkelijke verhaal tragisch was - de wolf verslond de grootmoeder en kleindochter - veranderden de gebroeders Grimm in de 19e eeuw het verhaal en voegden de figuur van de jager toe, die iedereen redt en een goede afloop garandeert.

Samenvatting van het verhaal

Er was eens een mooi, naïef meisje dat bij haar moeder woonde. Ze was gecharmeerd van haar grootmoeder - en grootmoeder van haar.

Het kleine meisje droeg altijd een cape met een rode kap, dus werd ze door iedereen Roodkapje genoemd.

Op een mooie dag werd de grootmoeder ziek en de moeder van Roodkapje vroeg het meisje of ze iets te eten voor de grootmoeder kon meenemen. Het huis van het meisje was in het dorp en dat van de grootmoeder midden in het bos, een eindje verderop.

De moeder overhandigt haar een mand met voedsel en geeft haar duidelijke bevelen niet met vreemden te praten en de kortste weg te nemen.

Nog in het begin van de weg naar het huis van haar grootmoeder, wordt het meisje onderbroken door een wolf, die heel vriendelijk is.

Roodkapje, naïef, trapt in de praatjes van de Wolf en zegt dat ze wat snoepjes gaat brengen naar haar grootmoeder, die ziek is.

Hij stelt dan voor dat het meisje een bepaalde weg neemt, om bloemen te plukken voor de oma.

Ondertussen neemt de slechte een kortere route en bereikt als eerste het huis van zijn grootmoeder.

Als de grootmoeder vraagt wie er aan de deur klopt, doet de wolf zich voor als het kleine meisje. De grootmoeder, ook naïef, leert hem hoe hij de deur moet openen. Zodra hij de oude vrouw ziet, verslindt de grote boze wolf haar meteen.

Dan trekt hij de kleren van zijn grootmoeder aan en gaat op het bed liggen wachten tot het meisje komt. Als Roodkapje op de deur klopt, antwoordt de Wolf alsof hij de grootmoeder is en bedriegt haar.

Het meisje merkt iets vreemds aan de "grootmoeder" en heeft dan het volgende gesprek:

- Oma, wat een grote oren heb jij!

- Het is om beter naar je te luisteren," antwoordde de wolf.

- Oma, wat heb jij grote ogen!

- Het is om je beter te zien!

- Oma, wat heeft u grote handen!

- Het is voor een betere grip!

- Oh oma, wat een grote, enge mond heb jij!

- Het is om je beter te neuken!

De wolf, heel gemeen en snel, verslindt ook het arme meisje.

Na het eten van de grootmoeder en kleindochter gaat de Wolf op bed liggen om een dutje te doen.

Gelukkig passeert een jager voor het huis en vindt het geluid van het gesnurk dat van binnenuit komt vreemd. Als hij het huis binnengaat vindt hij de Wolf, met een volle buik, liggend op het bed.

De jager is bang om de wolf met zijn geweer neer te schieten zonder eerst te proberen degenen te redden die in zijn buik zaten. Dus vakkundig, met een mes, opent hij de buik van de wolf en slaagt erin het meisje en haar grootmoeder te redden.

Roodkapje neemt, na gered te zijn, enkele grote stenen en vult samen met haar grootmoeder en de jager de buik van de wolf. Als hij wakker wordt, voelt de schurk met de zware stenen in zijn buik zijn benen wankelen en valt dood neer.

Dus, om het te vieren, verwennen de jager, de grootmoeder en het meisje zich met de lekkernijen die Roodkapje in haar mandje had.

Analyse van het verhaal

Het verhaal van Roodkapje brengt twee partijen tegenover elkaar: een naïeve en kwetsbare hoofdpersoon en een grote, sterke en machtige antagonist. Door ongehoorzaam te zijn aan haar moeder en een langere weg te volgen, zet Roodkapje onbewust haar eigen leven op het spel.

Zo kunnen we het verhaal begrijpen als een waarschuwing en voorzichtigheid Het is altijd goed om een beetje "kwaadaardigheid" te hebben, in de zin van begrijpen wanneer ze ons willen bedriegen .

De twee gezichten van Little Hat

Het is merkwaardig dat het meisje volwassen genoeg is om ongehoorzaam te zijn aan haar moeder (een figuur die zij vertrouwt), maar tegelijkertijd zo naïef is om de woorden van een vreemde te geloven.

De mannelijke figuren in de geschiedenis

Een ander belangrijk punt is de tegenstelling tussen de enige twee mannelijke figuren in het verhaal.

Het is goed te bedenken dat de familie van Roodkapje uitsluitend uit vrouwen bestaat - haar moeder en grootmoeder. Maar zowel degenen die haar veroordelen als degenen die haar redden zijn mannelijke vertegenwoordigers.

Illustratie van Roodkapje door Gustave Doré Illustratie door Gustave Doré (1832-1883) voor het boek Verhalen van Perrault , 1862.

Is de wolf aan de ene kant de vertegenwoordiger van wreedheid, geweld en wild instinct, aan de andere kant is de jager de vertegenwoordiger van altruïsme, bescherming en vrijgevigheid.

Verschillen tussen de versies van Perrault en de gebroeders Grimm

In de versie van de gebroeders Grimm, de bekendste en populairste bij het publiek, zien we een einde dat gekenmerkt wordt door gerechtigheid. Degene die de misdaad begaat wordt veroordeeld. Het "goede" wint het dus van het "kwade".

De wolf sterft met stenen in zijn buik en na zijn dood neemt de jager de huid van het dier mee naar huis, terwijl de grootmoeder feest viert door de knoedels te eten en de wijn te drinken.

In de versie van Perrault eindigt het verhaal met het verslinden van de grootmoeder en het meisje. Na de afsluiting voegt deze auteur een clou :

Je ziet hier dat jonge kinderen, vooral mooie, goedgebouwde en zachtaardige meisjes, heel slecht luisteren naar allerlei soorten mensen; en dat het niet vreemd is dat de wolf er zoveel van opeet. Ik zeg de wolf, want niet alle wolven zijn van hetzelfde type. Er zijn er met een sierlijk humeur, subtiel, zonder gal of woede, die - vertrouwd, zelfgenoegzaam en lief - jonge meisjes volgen in hun huizen, zelfs hundie niet weet dat deze delicate wolven de gevaarlijkste van alle wolven zijn.

Het korte fragment vertaalt zijn pedagogische zorg om de meisjes, die, naïef, alles geloven wat ze zeggen, te begeleiden.

In de versie van Perrault draagt Roodkapje een taart en boter, terwijl ze in de versie van de gebroeders Grimm een aantal taarten en een fles wijn bij zich draagt.

Oorsprong van Roodkapje en versies

In de oorspronkelijke versies die door middeleeuwse boeren mondeling werden overgeleverd, zaten verschillende groteske, sensuele en zelfs obscene elementen die uiteindelijk door latere vertellers werden verwijderd.

In 1697 publiceerde Charles Perrault de eerste versie van Roodkapje, aangepast aan deze mondelinge overleveringen. Het verhaal werd echter niet erg goed ontvangen door ouders, die weigerden hun kinderen een gewelddadige vertelling zonder happy end te vertellen.

In de volgende versie, die van de gebroeders Grimm, worden het meisje en haar grootmoeder gered wanneer een jager ontdekt wat er is gebeurd en voorstelt de slachtoffers te redden en de Wolf te straffen.

Zowel Perrault als de gebroeders Grimm streefden ernaar een moreel verheffend verhaal te brengen dat kinderen en jonge vrouwen zou leren over de gevaren van ijdelheid en naïviteit.

Er zijn in de loop der tijd verschillende versies van het verhaal geschreven, waaronder naast die van Grimm en Perrault, Het kleine meisje en de wolf door James Thurber, en Roodkapje en de wolf door Roald Dahl.

Het verhaal is ook bewerkt voor de film en resulteerde in films als Het gezelschap van wolven (1984), door Angela Carter, en Snelweg - Geen afslag (1996), door Matthew Bright.

Cartoon aanpassing