Enhavtabelo
La historio de Ruĝa Kapulineto , rakontita dum jarcentoj, aperis en la Mezepoko, el la buŝa tradicio de eŭropaj kamparanoj.
Vidu ankaŭ: La 13 nepre vidindaj verkoj de Beatriz MilhazesĜi rakontas pri knabino, kiu transiras la arbaron. viziti sian malsanan avinon, sed survoje ŝi estas trompita de malbona lupo.
Ĉar la fino de la originala rakonto estis tragika - la lupo formanĝis la avinon kaj la nepinon - en la 19-a jarcento, la fratoj Grimm; ŝanĝis la rakonton kaj ili aldonis la figuron de la ĉasisto, kiu savas ĉiujn kaj certigas feliĉan finon.
Resumo de la rakonto
Iam estis bela kaj naiva knabino, kiu vivis. kun sia patrino. Ŝi estis ravita de sia avino - kaj avino de ŝi.
La knabino ĉiam portis kapon kun ruĝa kapuĉo, tial ĉiuj nomis ŝin Ruĝkufulineto.
Iun belan tagon la avino. malsaniĝis kaj la patrino de Ruĝkufulineto demandas ĉu la knabino povus alporti al sia avino ion por manĝi. La domo de la knabino estis en la vilaĝo kaj la domo de la avino estis meze de la arbaro, je certa distanco.
La knabino tuj montris sian volontecon helpi. La patrino donas al ŝi korbon kun manĝaĵo kaj donas al ŝi klarajn ordonojn ne paroli kun fremduloj kaj preni la plej mallongan vojon.
En la komenco de la vojo al la domo de sia avino, la knabino estas interrompita de Lobo, kiu estas tre afabla.
Li ekparolas kaj demandas kien ŝi iras. Ruĝkufulineto, naiva, enamiĝas al la konversacio de la Lupo kaj diras ke ŝi prenos bongustaĵojn al sia avino, kiu estas.malsana.
Li tiam proponas, ke la knabino sekvu certan vojon, por pluki florojn por la avino.
Dume la malbonulo prenas pli mallongan vojon kaj unue alvenas al la domo de la avino.
Kiam la avino demandas kiu frapas ĉe la pordo, la Lupo ŝajnigas esti la knabino. La avino, ankaŭ naiva, instruas lin malfermi la pordon. Tuj kiam li vidas la maljunulinon, la Granda Malbona Lupo unufoje formanĝas ŝin.
Li tiam surmetas la vestaĵojn de la avino kaj kuŝas sur la lito, atendante la alvenon de la knabino. Kiam Ruĝkufiteto frapas la pordon, la Lupo respondas kvazaŭ li estus la avino, trompante ŝin.
La knabino rimarkas ion strangan pri la "avino" kaj poste havas la jenan konversacion:
<> 0>— Ho avino , kiajn grandajn orelojn vi havas!— Estas des pli bone aŭdi vin! — respondas la lupo.
— Avinjo, kiajn grandajn okulojn vi havas!
— Estas des pli bone vidi vin!
— Avinjo, kiajn grandajn manojn vi havas!
— Pli bone estas teni vin!
— Ho avino, kian grandan, timigan buŝon vi havas!
— Estas des pli bone manĝi vin!
<> 0>La Lupo, tre malica kaj rapida, formanĝas ankaŭ la kompatindan knabinon.Manĝinte la avinon kaj la nepinon, la Lupo kuŝas sur la lito por dormeti.
Foje, A. ĉasisto pasas antaŭ la domo kaj trovas la ronkan bruon kiu venas de interne stranga. Enirinte en la domon, li trovas Lobon, kun plena stomako, kuŝanta sur la lito.
La ĉasisto timas pafi Lobon per sia ĉaspafilo sen antaŭe provi savi kiu li estas.ĝi estis en via ventro. Poste, lerte, per tranĉilo, li malfermas la ventron de la Lupo kaj sukcesas savi la knabinon kaj la avinon.
Ruĝa Kapulineto, post savo, prenas kelkajn grandajn ŝtonojn kaj, kune kun la avino kaj la ĉasisto, plenigas la ventron de la Lupo.Lupo. Kiam li vekiĝas, la fiulo kun la pezaj ŝtonoj en la ventro sentas, ke liaj kruroj ŝanceliĝas kaj falas morta.
Do por festi, la ĉasisto, la avino kaj la knabino ĝojas pri la bongustaĵoj, kiujn Chapeuzinho portis enen. la korbo.
Analizo de la rakonto
La rakonto de Chapeuzinho metas du flankojn vizaĝon kontraŭ vizaĝo: naiva kaj vundebla protagonisto, kaj granda, forta kaj potenca antagonisto. Malobeante sian patrinon kaj prenante pli longan vojon, Ruĝkufulineto senkonscie riskas sian propran vivon.
Tiel ni povas kompreni la rakonton kiel averto kaj averto por esti singarda kun nekonataj homoj. Ĉiam estas bone havi iom da "malico", en la senco konscii, kiam oni volas trompi nin .
La du vizaĝoj de ĉapeleto
Estas kurioze. ke la knabino havas maturecon por elekti malobei sian patrinon (kiu estas figuro kiun ŝi fidas), sed samtempe pruvas naiva kredi la vortojn de fremdulo.
La virfiguroj en la rakonto
Alia grava punkto, kiun oni devas emfazi, estas la kontraŭstaro inter la nuraj du viraj figuroj en la rakonto.
Indas memori, ke la familio deChapeuzinho estas formita ekskluzive de virinoj - la patrino kaj la avino. Tamen, kaj tiuj, kiuj ŝin kondamnas, kaj tiuj, kiuj ŝin savas, estas viraj reprezentantoj.
Ilustraĵo de Ruĝkufiteto de Gustave Doré Ilustraĵo de Gustave Doré (1832-1883) por la libro Contes de Perrault , 1862.
Se unuflanke la Lupo estas la reprezentado de krueleco, perforto kaj sovaĝa instinkto, aliflanke la ĉasisto estas la reprezentanto de altruismo, protekto kaj malavareco.
Diferencoj inter la versioj de Perrault kaj la fratoj Grimm
En la versio de la fratoj Grimm, la plej konata kaj tiu, kiu plej plaĉas al la publiko, ni vidas finaĵon markitan de justeco. Kiu faras la krimon, tiu estas kondamnita. Tiel, "bono" venkas super "malbono".
Vidu ankaŭ: Sagarana: resumo kaj analizo de la laboro de Guimarães RosaLa Lupo mortas kun ŝtonoj en la ventro kaj, post sia morto, la ĉasisto prenas la haŭton de la besto hejmen dum la avino festas manĝi la kukojn kaj trinki la vinon.
En la versio de Perrault la rakonto finiĝas kun la avino kaj la knabino formanĝitaj. Post fermo, ĉi tiu aŭtoro inkluzivas moralon de la rakonto :
Vi povas vidi ĉi tie, ke junaj infanoj, precipe belaj, bone faritaj kaj afablaj knabinoj, tre malbone faras aŭskulti ĉiajn. de homoj; kaj ke ne estas stranga afero, ke la lupo manĝas tiom da ili. Mi diras la lupo, ĉar ne ĉiuj lupoj estas la sama speco. Estas tiuj kun gracia humuro, subtila, sen amareco aŭ kolero, kiuj — konataj, memkontenta kaj dolĉa — sekvas la knabinojn ĝis lailiaj domoj gxis iliaj cxambroj; sed tiam! Kiu ne scias, ke ĉi tiuj dolĉaj lupoj estas la plej danĝeraj el ĉiuj lupoj.
La mallonga trairejo spegulas lian pedagogian zorgon gvidi la knabinojn, kiuj, naive, kredas ĉion, kion ili diras.
<> 0>En la versio de Perrault, Ruĝa Kapulineto portas kukon kaj buteron, dum en la Fratoj Grimm temas pri kelkaj kukoj kaj botelo da vino.Origino de Ruĝĉapeleto kaj versioj
En la originalaj buŝe transdonitaj versioj de mezepokaj kamparanoj, estis pluraj groteskaj, malĉastaj kaj eĉ obscenaj elementoj kiuj estis poste forigitaj de pli postaj rakontantoj.
En 1697, Charles Perrault publikigis la unuan version de Ruĝkufulineto, adaptita. el tiuj buŝaj tradicioj. Tamen la rakonto ne estis tre bone akceptita de la gepatroj, kiuj rifuzis rakonti al siaj infanoj perfortan rakonton sen feliĉa fino.
En la sekva versio, tiu de la fratoj Grimm, siavice, la knabino kaj la avino estas savita kiam ĉasisto malkovras kio okazis kaj proponas savi la viktimojn kaj puni la Lupon.
La engaĝiĝo de kaj Perrault kaj la fratoj Grimm estis prezenti morale edigan rakonton kiu instruus infanojn kaj virinojn junajn. homoj pri la danĝeroj de vanteco kaj naiveco.
Pluraj versioj de la rakonto estis verkitaj dum la tempo, inter kiuj elstaras, krom tiuj de la Grimms kaj Perrault, LaKnabineto kaj la lupo , de James Thurber, kaj Ruĝkufulineto kaj la lupo , de Roald Dahl.
La rakonto ankaŭ estis adaptita por filmo kaj rezultigis filmojn tiajn. kiel The Company of Wolves (1984), de Angela Carter, kaj la Freeway – Dead End (1996), de Matthew Bright.
Adapto por bildstrioj
Ruĝa Kapulineto - plena rakonto en la portugala