Гісторыя Чырвонай Шапачкі (з кароткім зместам, аналізам і паходжаннем)

Гісторыя пра Чырвоную Шапачку , якая распавядалася стагоддзямі, узнікла ў сярэднявеччы з вуснай традыцыі еўрапейскіх сялян.

У ёй распавядаецца пра дзяўчынку, якая перасякае лес наведаць сваю хворую бабулю, але па дарозе яе падманвае злы воўк.

Паколькі канец арыгінальнай гісторыі быў трагічным - воўк зжэр бабулю і ўнучку - у 19 стагоддзі браты Грым змянілі апавяданне і дадалі фігуру паляўнічага, які ратуе ўсіх і забяспечвае шчаслівы канец.

Кароткі змест гісторыі

Жыла-была прыгожая і наіўная дзяўчына са сваёй маці. Яна была зачаравана сваёй бабуляй - а бабуля ёю.

Дзяўчынка заўсёды насіла накідку з чырвоным капюшонам, таму ўсе звалі яе Чырвонай Шапачкай.

У адзін цудоўны дзень бабуля захварэла, і маці Чырвонай Шапачкі пытаецца, ці можа дзяўчынка прынесці бабулі што-небудзь паесці. Хата дзяўчыны знаходзілася ў вёсцы, а хата бабулі — пасярод лесу, на пэўнай адлегласці.

Дзяўчынка адразу выказала гатоўнасць дапамагчы. Маці перадае ёй кошык з ежай і выразна загадвае не размаўляць з незнаёмымі людзьмі і ісці карацейшым шляхам.

На пачатку шляху да бабулінага дома дзяўчынку перапыняе Лоба, які вельмі добры.

Ён завязвае размову і пытаецца, куды яна ідзе. Чырвоная Шапачка, наіўная, трапляецца на размову Ваўка і кажа, што яна збіраецца аднесці смачнасці да сваёй бабулі, якаяхворы.

Потым ён прапануе дзяўчыне пайсці па пэўнай сцежцы, каб нарваць кветак для бабулі.

Тым часам дрэнны хлопец ідзе карацейшым шляхам і прыходзіць у дом бабулі першым.

Калі бабуля пытаецца, хто стукае ў дзверы, Воўк прыкідваецца дзяўчынкай. Бабуля, таксама наіўная, вучыць яго адчыняць дзверы. Як толькі ён бачыць старую жанчыну, Вялікі Злы Воўк з'ядае яе адным дыханнем.

Потым ён апранае адзенне бабулі і кладзецца на ложак, чакаючы прыходу дзяўчыны. Калі Чырвоная Шапачка стукае ў дзверы, Воўк адказвае, нібы бабуля, падманваючы яе.

Дзяўчынка заўважае нешта дзіўнае ў «бабулі» і вядзе такую ​​размову:

— Ой, бабуля, якія ў цябе вушы!

— Так цябе лепш чуваць! — адказвае воўк.

— Бабуля, якія ў цябе вялікія вочы!

— Так лепш цябе бачыць!

— Бабуля, якія ў цябе вялікія рукі!

— Лепей цябе трымаць!

— Ой, бабуля, які ў цябе вялікі, страшны рот!

— Лепей цябе з'есці!

Воўк, вельмі злы і хуткі, таксама з'ядае бедную дзяўчынку.

З'еўшы бабулю і ўнучку, Воўк кладзецца на ложак, каб задрамаць.

На шчасце, А. Паляўнічы праходзіць перад домам і знаходзіць храп, які даносіцца знутры, дзіўным. Увайшоўшы ў дом, ён знаходзіць Лоба з поўным страўнікам, які ляжыць на ложку.

Паляўнічы баіцца стрэліць у Лоба з драбавіка, не паспрабаваўшы папярэдне выратаваць яго.гэта было ў вашым жываце. Потым, спрытна, нажом, ён раскрывае жывот Ваўку і ўдаецца выратаваць дзяўчынку і бабулю.

Чырвоная Шапачка, выратаваўшыся, падымае некалькі вялікіх камянёў і разам з бабуляй і паляўнічы, напаўняе чэрава Ваўку. Калі ён прачынаецца, злыдзень з цяжкімі камянямі ў жываце адчувае, што яго ногі хістаюцца, і падае мёртвым.

Таму, каб адсвяткаваць, паляўнічы, бабуля і дзяўчына ў захапленні ад дэлікатэсаў, якія прынёс Шапеузіньё кошык.

Аналіз гісторыі

Гісторыя Чапеузіньё сутыкае два бакі: наіўнага і ўразлівага галоўнага героя і вялікага, моцнага і магутнага антаганіста. Не слухаючыся маці і выбіраючы больш працяглы шлях, Чырвоны Каптурок несвядома падвяргае ўласнае жыццё рызыцы.

Такім чынам, мы можам зразумець казку як папярэджанне і папярэджанне быць асцярожнымі з невядомымі людзьмі. Заўсёды добра мець крыху "зласці", у сэнсе ўсведамлення таго, калі нас хочуць падмануць .

Два твары капялюшыка

Цікава што ў дзяўчыны ёсць сталасць, каб не паслухацца маці (якой яна давярае), але ў той жа час быць наіўнай, каб паверыць словам незнаёмца.

Мужчынскія фігуры ў гісторыі

Яшчэ адным важным момантам, на які варта звярнуць увагу, з'яўляецца супрацьпастаўленне дзвюх толькі мужчынскіх фігур у казцы.

Варта памятаць, што сям'я г.Чапеузинью фарміруюць выключна жанчыны - маці і бабуля. Аднак і тыя, хто яе асуджае, і тыя, хто яе ратуе, з'яўляюцца прадстаўнікамі мужчынскага полу.

Ілюстрацыя «Чырвоная Шапачка» Гюстава Дорэ Ілюстрацыя Гюстава Дорэ (1832-1883) да кнігі Контэс de Perrault , 1862.

Калі, з аднаго боку, воўк з'яўляецца ўвасабленнем жорсткасці, гвалту і дзікага інстынкту, з другога боку, паляўнічы з'яўляецца прадстаўніком альтруізму, абароны і шчодрасці.

Адрозненні паміж версіямі Перо і братоў Грым

У версіі братоў Грым, самай вядомай і той, якая найбольш падабаецца публіцы, мы бачым канцоўку, адзначаную справядлівасцю. Той, хто здзейсніў злачынства, асуджаны. Такім чынам, «дабро» перамагае «зло».

Воўк памірае з камянямі ў жываце, і пасля яго смерці паляўнічы забірае скуру жывёлы дадому, а бабуля балюе, ядучы пірагі і піўшы віно.

У версіі Перо гісторыя заканчваецца тым, што бабуля і дзяўчынка пажыраюць. Пасля закрыцця гэты аўтар змяшчае мараль гісторыі :

Вы бачыце, што маленькія дзеці, асабліва прыгожыя, добра складзеныя і добрыя дзяўчынкі, вельмі дрэнна слухаюць разнастайныя людзей; і што гэта не дзіўна, што воўк з'ядае іх столькі. Я кажу воўк, бо не ўсе ваўкі аднолькавыя. Ёсць людзі з вытанчаным пачуццём гумару, тонкім, без горычы і гневу, якія — фамільярныя, самаздаволеныя і мілыя — сочаць за дзяўчатамі, пакуль недамоў сваіх, нават пакояў сваіх; але потым! Хто не ведае, што гэтыя салодкія-салодкія ваўкі самыя небяспечныя з усіх ваўкоў.

Кароткі ўрывак адлюстроўвае яго педагагічную заклапочанасць накіроўваць дзяўчынак, якія, наіўныя, вераць у што б ні казалі.

У версіі Перо Чырвоны Каптурок нясе торт і масла, у той час як у братоў Грым гэта некалькі пірожных і бутэлька віна.

Паходжанне Чырвонага Каптурка і версіі

У арыгінальных вусных версіях, якія перадаваліся сярэднявечнымі сялянамі, было некалькі гратэскных, пачуццёвых і нават непрыстойных элементаў, якія ў рэшце рэшт былі выдалены пазнейшымі апавядальнікамі.

У 1697 г. Шарль Перо апублікаваў першую версію Чырвонага Каптурка, адаптаваную з гэтых вусных паданняў. Аднак гісторыя была не вельмі добра прынята бацькамі, якія адмовіліся расказваць сваім дзецям гвалтоўнае апавяданне без шчаслівага канца.

У наступнай версіі, у версіі братоў Грым, у сваю чаргу, дзяўчынка і бабуля выратавана, калі паляўнічы даведаўся пра тое, што здарылася, і прапануе выратаваць ахвяр і пакараць ваўка.

Абавязацельствам Перо і братоў Грым было прадставіць маральна ўзвышаючую гісторыю, якая навучыла б дзяцей і жанчын у маладым узросце людзі аб небяспецы марнасці і наіўнасці.

З цягам часу было напісана некалькі версій гісторыі, сярод якіх вылучаецца, акрамя версій Грымаў і Перо, Маленькая дзяўчынка і воўк , Джэймс Тэрбер, і Чырвоная Шапачка і воўк , Роальд Дал.

Гісторыя таксама была адаптавана для фільма і прывяла да такіх фільмаў як Кампанія ваўкоў (1984), Анджэла Картэр, і Аўтастрада – Тупік (1996), Мэцью Брайт.

Адаптацыя для мультфільмаў