Historia e Kësulëkuqes (me përmbledhje, analizë dhe origjinë)

Historia e Kësulëkuqes , e treguar me shekuj, doli në mesjetë, nga tradita gojore e fshatarëve evropianë.

Ajo tregon për një vajzë që kalon pyllin për të vizituar gjyshen e saj të sëmurë, por gjatë rrugës ajo mashtrohet nga një ujk i keq.

Meqenëse fundi i historisë origjinale ishte tragjik - ujku gllabëroi gjyshen dhe mbesën - në shekullin e 19-të, vëllezërit Grimm ndryshuan narrativën dhe shtuan figurën e gjahtarit, i cili i shpëton të gjithë dhe siguron një fund të lumtur.

Përmbledhje e tregimit

Një herë e një kohë ishte një vajzë e bukur dhe naive që jetonte me nënën e saj. Ajo ishte e magjepsur nga gjyshja e saj - dhe gjyshja nga ajo.

Vajza mbante gjithmonë një pelerinë me kapuç të kuq, prandaj të gjithë e quanin Kësulëkuqe.

Një ditë të bukur gjyshja u sëmur dhe nëna e Kësulëkuqes pyet nëse vajza mund t'i sillte gjyshes diçka për të ngrënë. Shtëpia e vajzës ishte në fshat dhe shtëpia e gjyshes në mes të pyllit, në një distancë të caktuar.

Vajza tregoi menjëherë gatishmërinë e saj për të ndihmuar. Nëna i jep një shportë me ushqim dhe e urdhëron qartë që të mos flasë me të panjohur dhe të marrë rrugën më të shkurtër.

Në fillim të rrugës drejt shtëpisë së gjyshes së saj, vajza ndërpritet nga një Lobo, i cili është shumë i sjellshëm.

Ai nis një bisedë dhe e pyet se ku po shkon ajo. Kësulëkuqja, naive, bie në bisedën e Ujkut dhe thotë se do t'i çojë ushqimet e shijshme gjyshes së saj, e cila ështëi sëmurë.

Më pas i sugjeron vajzës të ndjekë një rrugë të caktuar, për të mbledhur lule për gjyshen.

Ndërkohë, i keqi merr një rrugë më të shkurtër dhe mbërrin i pari në shtëpinë e gjyshes.

Kur gjyshja pyet se kush po troket në derë, Ujku shtiret si vajza. Gjyshja, gjithashtu naive, e mëson të hapë derën. Sapo sheh plakën, Ujku i Madh i Keq e gllabëron me një hap.

Më pas vesh rrobat e gjyshes dhe shtrihet në krevat, duke pritur që vajza të vijë. Kur Kësulëkuqja troket në derë, Ujku përgjigjet sikur të ishte gjyshja, duke e mashtruar.

Vajza vëren diçka të çuditshme tek “gjyshja” dhe më pas bën bisedën e mëposhtme:

0>— O gjyshe, sa veshë të mëdhenj ke!

— Më mirë të të dëgjoj! - përgjigjet ujku.

— Gjyshe, sa sy të mëdhenj ke!

— Më mirë të të shoh!

— Gjyshe, sa duar të mëdha ke! 3>

— Është më mirë të të mbajë!

— O gjyshe, sa gojë e madhe, e frikshme që ke!

— Më mirë të ha!

— 0>Ujku, shumë i poshtër dhe i shpejtë, e përpin edhe vajzën e gjorë.

Pasi hanë gjyshen dhe mbesën, Ujku shtrihet në shtrat për të marrë një sy gjumë.

Për fat, A. gjahtari kalon para shtëpisë dhe i duket i çuditshëm zhurma e gërhitjes që vjen nga brenda. Me të hyrë në shtëpi, gjen Lobon, me barkun plot, të shtrirë në krevat.

Gjuetari ka frikë të qëllojë Lobon me pushkën e tij pa u përpjekur më parë të shpëtojë kush është.ishte brenda barkut tënd. Më pas, me mjeshtëri, me thikë, hap barkun e Ujkut dhe arrin të shpëtojë vajzën dhe gjyshen.

Kësulkuqja, pasi shpëtohet, merr disa gurë të mëdhenj dhe së bashku me gjyshen dhe gjahtari, mbush barkun e Ujkut.Ujku. Kur zgjohet, zuzari me gurët e rëndë në bark, ndjen se këmbët i lëkunden dhe bie i vdekur.

Kështu për të festuar, gjahtari, gjyshja dhe vajza janë të kënaqur me shijet që Chapeuzinho mbante brenda. shporta.

Analiza e tregimit

Historia e Chapeuzinhos vë përballë dy anë: një protagonist naiv dhe të pambrojtur dhe një antagonist të madh, të fortë dhe të fuqishëm. Duke mos iu bindur nënës së tij dhe duke marrë një rrugë më të gjatë, Kësulëkuqja pa vetëdije vë në rrezik jetën e tij.

Në këtë mënyrë, ne mund ta kuptojmë përrallën si një paralajmërim dhe paralajmërim për të qenë të kujdesshëm me njerëz të panjohur. Është gjithmonë mirë të kemi pak "keqësi", në kuptimin të kuptojmë kur duan të na mashtrojnë .

Dy fytyrat e kapelës së vogël

Është kurioze se vajza ka pjekuri për të zgjedhur të mos i bindet nënës së saj (e cila është një figurë që ajo i beson), por në të njëjtën kohë tregohet naive për të besuar fjalët e një të huaji.

Figurat mashkullore në histori

Një pikë tjetër e rëndësishme ajo që duhet theksuar është kundërshtimi mes dy figurave të vetme mashkullore në përrallë.

Vlen të kujtohet se familja eChapeuzinho është formuar ekskluzivisht nga gratë - nëna dhe gjyshja. Megjithatë, edhe ata që e dënojnë edhe ata që e shpëtojnë janë përfaqësues meshkuj.

Ilustrim i Kësulëkuqes nga Gustave Doré Ilustrim nga Gustave Doré (1832-1883) për librin Contes de Perrault , 1862.

Nëse nga njëra anë Ujku është përfaqësimi i mizorisë, dhunës dhe instinktit të egër, nga ana tjetër gjahtari është përfaqësuesi i altruizmit, mbrojtjes dhe bujarisë.

Dallimet midis versioneve të Perrault dhe vëllezërve Grimm

Në versionin e vëllezërve Grimm, më i njohuri dhe ai që kënaq më shumë publikun, shohim një fund të shënuar nga drejtësia. Kushdo që kryen krimin është i dënuar. Kështu, "e mira" fiton mbi "të keqen".

Ujku vdes me gurë në bark dhe, pas vdekjes së tij, gjahtari e merr lëkurën e kafshës në shtëpi, ndërsa gjyshja feston duke ngrënë ëmbëlsirat dhe duke pirë verën.

Në versionin e Perrault, historia përfundon me gllabërimin e gjyshes dhe vajzës. Pas mbylljes, ky autor përfshin një moral të tregimit :

Ju mund të shihni këtu se fëmijët e vegjël, veçanërisht vajzat e bukura, të bëra dhe të sjellshme, bëjnë shumë keq të dëgjojnë të gjitha llojet. të njerëzve; dhe se nuk është gjë e çuditshme që ujku ha kaq shumë prej tyre. Unë them ujku, sepse jo të gjithë ujqërit janë të njëjtit lloj. Ka nga ata me një sens humori të këndshëm, delikate, pa hidhërim apo zemërim, të cilët – të njohur, të vetëkënaqur dhe të ëmbël – i ndjekin vajzat deri nështëpitë e tyre, madje edhe në dhomat e tyre; por pastaj! Kush nuk e di se këta ujqër të ëmbël janë më të rrezikshmit nga të gjithë ujqërit.

Pjesa e shkurtër pasqyron shqetësimin e tij pedagogjik për të udhëhequr vajzat, të cilat, naive, besojnë çfarëdo që thonë.

0>Në versionin e Perrault, Kësulëkuqja përmban tortë dhe gjalpë, ndërsa tek Vëllezërit Grimm janë disa ëmbëlsira dhe një shishe verë.

Origjina e Kësulëkuqes dhe versionet

Në versionet origjinale të transmetuara gojarisht nga fshatarët mesjetarë, kishte disa elementë groteskë, sensualë dhe madje të turpshëm që u hoqën përfundimisht nga transmetuesit e mëvonshëm.

Në 1697, Charles Perrault botoi versionin e parë të Kësulëkuqes, të përshtatur nga këto tradita gojore. Megjithatë, historia nuk u prit shumë mirë nga prindërit, të cilët nuk pranuan t'u tregonin fëmijëve të tyre një rrëfim të dhunshëm pa një fund të lumtur.

Në versionin tjetër, ai i vëllezërve Grimm, nga ana tjetër, vajza dhe vajza dhe gjyshja shpëtohet kur një gjahtar zbulon se çfarë ndodhi dhe propozon të shpëtojë viktimat dhe të ndëshkojë Ujkun.

Angazhimi i Perrault dhe i vëllezërve Grimm ishte të paraqisnin një histori moralisht ngritëse që do t'u mësonte fëmijëve dhe grave të reja njerëzit për rreziqet e kotësisë dhe naivitetit.

Me kalimin e kohës janë shkruar disa versione të historisë, ndër të cilat veçohet, përveç atyre të Grimms dhe Perrault, TheLittle Girl and the Wolf , nga James Thurber, dhe Little Red Riding Hood and the Wolf , nga Roald Dahl.

Historia u përshtat gjithashtu për film dhe rezultoi në filma të tillë si The Company of Wolves (1984), nga Angela Carter, dhe Freeway – Dead End (1996), nga Matthew Bright.

Përshtatje për filma vizatimorë