ब्राजिलका लेखकहरूले लेखेका 11 सबैभन्दा सुन्दर कविताहरू

ब्राजिलियन साहित्यमा सुन्दर कविताहरूको समृद्ध स्रोत छ, तीमध्ये धेरै महिलाहरूले लेखेका छन्।

दुर्भाग्यवश, साहित्यिक आलोचनाले महान् महिला लेखकहरूलाई बेवास्ता गर्छ जुन अन्ततः आम जनताको ध्यान नदिइन्छ।

यस प्रमुख त्रुटिलाई कम गर्ने प्रयासमा, हामीले यहाँ महिला लेखकहरूका केही सुन्दर ब्राजिलियन कविताहरू भेला गरेका छौं।

1। पोर्ट्रेट, सेसिलिया मेइरेलेस द्वारा

आज मसँग भएको अनुहार थिएन,

यति शान्त, यति उदास, यति पातलो,

यी खाली आँखा पनि छैन,

न त तीतो ओठ।

मसँग यी हातहरू थिएनन्, बल बिना,

यसैले स्थिर र चिसो र मृत;

मसँग थिएन यो मुटु

त्यो पनि देखाउँदैन।

मैले यो परिवर्तन याद गरेन,

यति सरल, यति सहि, यति सजिलो:

— कुन ऐनामा हरायो

मेरो अनुहार?

माथिका पदहरू क्यारियोका लेखक सेसिलिया मेइरेलेस (1901-1964) को हुन्। कविताले एक प्रकारको आत्म-चित्र कोर्छ, मुख्यतया जीवनको परिवर्तन को प्रश्नमा केन्द्रित छ।

सेसिलियाको कवितालाई मौखिकताद्वारा चिन्हित सरल भाषाद्वारा चित्रण गरिएको छ, जसलाई देख्न सकिन्छ। "पोर्ट्रेट" मा। केवल बाह्र श्लोकहरूसँगै हामीले वर्तमानलाई कसरी एक्लोपन, उदासी, उदासी , थकान र समय बितेको चिन्हले चिन्हित गरेको देख्न सक्छौं। विगतमा के भयोब्रान्डहरू। दोस्रो खण्डमा, हामीलाई असर गर्नेहरूलाई याद गरिन्छ, आवश्यक छैन कि राम्रो तरिकाले: जसले छोडेर घाउहरू छोड्छ। कविताको अन्त्यमा, जुन घमाइलो तरिकामा समाप्त हुन्छ, हामी ती व्यक्तिहरूलाई पत्ता लगाउँदछौं जसले छोड्न बाध्य भए पनि, हामी भित्र आफ्नो एक टुक्रा छोड्छ।

9। सबमिशनको मत, फर्नान्डा यंग द्वारा

यदि तपाईं चाहनुहुन्छ भने, म तपाईंको सूट इस्त्री गर्न सक्छु, जुन तपाईंले लगाउनुहुन्न किनभने यो झुर्रिएको छ।

म लामो जाडोको लागि तपाईंको मोजा सिलाउँछु। .

रेनकोट लगाऊ, म तिमीलाई भिजाउन चाहन्न।

यदि यो रातमा लामो समयदेखि प्रतिक्षा गरिएको चिसो भयो भने, म तिम्रो सम्पूर्ण शरीर ढाक्न सक्छु।

र तपाईंले देख्नुहुनेछ कि मेरो मेरो नरम कपासको छाला, अहिले न्यानो छ, जनवरीमा ताजा हुनेछ।

शरद महिनाहरूमा म तपाईंको बालकनी सफा गर्छु, ताकि हामी सबै ग्रहहरू मुनि सुत्न सकौं।

मेरो सुगन्धले तपाईंलाई ल्याभेन्डरको स्पर्शले स्वागत गर्नेछ - ममा अरू महिलाहरू र केही अप्सराहरू छन् - त्यसपछि म तपाईंको लागि वसन्त डेजीहरू रोप्नेछु र त्यहाँ मेरो शरीरमा केवल तपाईं र हल्का लुगाहरू, द्वारा उतार्नुहुनेछ। काइमेराको कुल चाहना।

मेरो चाहना म तिम्रो आँखामा प्रतिबिम्बित देख्नेछु।

तर जब यो चुपचाप र छोड्ने समय हो, मलाई थाहा छ, दुख, म तिमीलाई टाढा छोड्नेछु मबाट।

मलाई तिम्रो मायाको भिक्षा माग्न लाज लाग्दैन, तर म मेरो गर्मीले तिम्रो बगैचा सुकाउन चाहन्न।

(म छोड्दिन - पनि यदि म चाहान्छु - कुनै फोटो।

केवल चिसो, दPlanets, the nymphets and all my poetry)।

मुख्य रूपमा उनको भावनात्मक र आत्मकथात्मक पदहरूका लागि परिचित, कवि, उपन्यासकार र पटकथा लेखक फर्नान्डा यंग 1970 मा Niterói (रियो दि जेनेरियो) मा जन्मिएकी एक युवा लेखिका हुन्।

"भोट अफ सबमिशन" एक सुन्दर कविता हो जसले प्रेम र प्रियलाई डेलिभरी बारे कुरा गर्छ। भावुक गीतकारले आफूलाई आफ्नो भक्ति समर्पण गर्न रोजेकालाई शरीर र आत्मा अर्पण गर्दछ। हामी देख्छौं, साना साना इशाराहरूमा, कसरी साझा दैनिक जीवन मार्फत स्नेह प्रसारित हुन्छ।

कविताको अन्तिम पङ्क्तिहरूमा, यद्यपि, प्रेम गर्नेले पहिले नै उसले छोड्ने दिनको अनुमान गर्छ र उसको निर्णय सोध्छ। प्रस्थान गर्न को लागी यसको वितरण को पेशा को रूप मा सम्मानित छ।

कविता लेखक आफैले पढेको हो र अनलाइन उपलब्ध छ:

10। दिनभरि, क्लाउडिया रोक्वेट-पिन्टोद्वारा

पूरा दिन एउटा विचार पछ्याउँदै:

अड्डाको जालको

विरूद्ध मूर्ख फायरफ्लाइज, र कुनै पनि

फुल्ने, सञ्झ्यालको फ्रेममा

प्रारम्भिक कोपिला

ले पनि काल्पनिक बगैंचामा ध्यान दियो।

मबाट धेरै टाढा

(अझै भित्र)

म मौनताको इनारमा ओर्लन्छु

जसलाई बिहानै गेरुन्डमा टाँसिन्छ

अब सेतो (अचम्मको ओठ जस्तै)

अब कालो (अन्धो जस्तो, जस्तै

डर घाँटीमा बाँधिएको)

धागोले मात्र समात्छ, नाजुक र विखण्डन,

असीमितअसीम,

न्युनतम जहाँ उत्कृष्टको टक्कर हुन्छ

र मसँग यति मात्र छ

सम्भावित जमिनको सपनालाई खारेज नगरेसम्म

मेरो खुट्टाले स्पाइक छुने सम्म

यस अन्तिम फूलको अनुहारमा।

क्लाउडिया रोक्वेट-पिन्टोको कवितामा प्रकृति र साना जनावरहरूको बलियो उपस्थितिले चिन्ह लगाइएको छ। क्यारियोका, 1963 मा जन्मेका, एक कवि हुन् - पाँच प्रकाशित पुस्तकहरू - एक साहित्यिक अनुवादक र सधैं जीवनको विवरणहरूमा रुचि राख्छन्।

उनका धेरै पदहरू फूलहरू र जनावरहरूको उपस्थितिमा समर्पित छन्। बगैंचामा साथै विधाका समस्याहरू र कविताको निर्माण आफैं सँग सरोकारहरू।

"पूरै दिन" मा क्लाउडियाको गीतलाई प्रतिनिधित्व गर्ने पदहरू समावेश छन्। राम्रो। एकातिर, कविताले आफ्नै भाषासँग ठूलो चासो देखाउँछ, पदहरू पछाडिको सृष्टि प्रक्रियालाई प्रकट गर्दछ, अर्कोतर्फ, तिनीहरूले पाठकलाई सानो प्रकृतिको सुन्दरता (फूल, जुगाली, बगैचा) को ब्रह्माण्ड ल्याउँछन्। ).

११। I-Woman, Conceição Evaristo द्वारा

दुधको एक थोपा

मेरो स्तनको बीचमा बग्छ।

रगतको दाग

मेरो खुट्टाको बीचमा मलाई सजाउँछ।

आधा काटेको शब्द

मेरो मुखबाट निस्कन्छ।

अस्पष्ट चाहनाहरूले आशाहरू पलाउँछ।

रातो नदीहरूमा म महिला

म उद्घाटन गर्छु जीवन।

निम्न स्वरमा

हिंस्रक रूपमा संसारका कानका पर्दा।

म अनुमान गर्छु।

म अनुमान गर्छु।

म पहिले लाइभ

पहिले – अहिले – के भइरहेको छआउनुहोस्।

म महिला-म्याट्रिक्स।

म ड्राइभिङ फोर्स।

म-महिला

बीउको आश्रय

मोटर-

विश्वको।

Afro-ब्राजिलियन साहित्यको ब्रह्माण्डमा व्यापक रूपमा परिचित, 1946 मा Minas Gerais मा जन्मिएका Conceição Evaristo, यो सूचीमा एक महान नामको रूपमा देखा पर्छन्।

कविका रचनाहरू लैङ्गिक मुद्दाहरू र सामाजिक र जातीय पुष्टिकरणको वरिपरि घुम्छन् मुख्यतया एक काली महिलाको रूपमा उनको अनुभव र कम मनपर्ने सामाजिक तहबाट।

Poemas da remembrance and other movements (2008) पुस्तकमा प्रकाशित "Eu-Mulher" मा, हामी लेखकको प्रतिबद्ध कविताको नमूना देख्छौं, महिलाको मूल्याङ्कन र पुष्टिमा केन्द्रित। शरीर यसको सबै विशेषताहरूमा। अत्यन्तै बलियो र शक्तिशाली, पदहरूले महिला क्षमताको पक्षमा मिल्छ।

यो पनि हेर्नुहोस्:

• एमिली डिकिन्सन: अनुवादित र विश्लेषण गरिएका कविताहरू

"Retrato" ब्राजिलको साहित्यमा सबैभन्दा चर्चित कविताहरू मध्ये एक हो र यसलाई पढाइन्छ:

सेसिलिया मेइरेलेसका १० अविस्मरणीय कविताहरू पनि पत्ता लगाउनुहोस्।<1

2। Aninha and her stones, by Cora Coralina

आफूलाई नष्ट हुन नदिनुहोस्...

नयाँ ढुङ्गाहरू जम्मा गर्दै

र नयाँ कविताहरू निर्माण गर्दै।

आफ्नो पुन: सिर्जना गर्नुहोस् जीवन, सधैं, सधैं।

ढुङ्गा हटाउनुहोस् र गुलाबको झाडी रोप्नुहोस् र मिठाई बनाउनुहोस्। फेरि सुरु गर्नुहोस्।

आफ्नो सानो जीवनलाई

कविता बनाउनुहोस्।

र तपाईं युवाहरूको हृदयमा बाँच्नुहुनेछ

र पुस्ताको सम्झनामा आउन। तिर्खा लागेकाहरूलाई यसको प्रयोगमा बाधा पुर्‍याउँछ।

कोरा कोरलिना (१८८९-१९८५) ब्राजिलियन साहित्यको ब्रह्माण्डमा प्रवेश गर्दा गोयाना लेखिका अन्ना लिन्स डोस गुइमारेस पेक्सोटो ब्रेटासले रोजेको उपनाम थियो। यो ढिलो प्रविष्टि - उनको पहिलो पुस्तक 75 वर्षको उमेरमा प्रकाशित भएको थियो - कुनै पनि हिसाबले उनको उत्पादनमा सम्झौता गर्दैन, जुन प्रचुर, सुसंगत थियो र लेखकलाई ब्राजिलियन साहित्यका महान लेखकहरू मध्ये एक स्थानको ग्यारेन्टी थियो।

हामीले फेला पारेका छौं। कोरा कोरलिनाका पदहरू र छोटो कथाहरू भित्री भाषाको स्वर, मौखिकता र अनौपचारिकता द्वारा चिन्हित लेखन। यो लिरिकल सेल्फ (वा कथाकार) जस्तै होपाठकको नजिक गएर कानमा एउटा गोप्य कुरा सुनाए । नियमको रूपमा, शब्दहरू सामान्य घटनाहरू , घरेलु दैनिक जीवन र सामान्य भावनाहरू वरिपरि घुम्छन्।

"अनिन्हा र उनको ढुङ्गाहरू" लाई सल्लाहको प्रस्तावको साथ पाठकलाई सम्बोधन गरिएको छ। कसैको जीवन कसरी चलाउने भन्नेमा। यो यस्तो हो कि कोही, अनुभवले भरिएको, सानाहरूतिर फर्कियो र वास्तवमा के मूल्य छ भनेर स्वीकार गर्यो।

यो रेखांकित गरिएको छ, पदहरूमा, जीवन पुन: सिर्जना गर्न र गहिरो प्रतिबिम्बको अवस्थामा स्थायी रूपमा रहन आवश्यक छ। र सिकाइ ।

कविताको शीर्षकले ढुङ्गालाई जीवनको कठिनाइहरूको रूपक बनाउँछ, छनोट निश्चित रूपमा प्रसिद्ध कविता इन मिडल द पाथ, कार्लोस ड्रमन्ड डे द्वारा लेखिएको छ। Andrade, वर्ष पहिले प्रकाशित।

"Aninha and her stones" पढेर हेर्नुहोस्:

Cora Coralina: आवश्यक कविताहरू बुझ्नको लागि लेख पत्ता लगाउने अवसर लिनुहोस्। लेखक।

3। Casamento, Adélia Prado द्वारा

त्यहाँ महिलाहरू छन् जसले यसो भन्छन्:

मेरो श्रीमान, यदि तपाईं माछा मार्न चाहनुहुन्छ भने,

तर उसलाई माछा सफा गर्न दिनुहोस्।

म होइन। म रातको कुनै पनि समयमा उठ्छु,

म स्केल, खोल्न, काट्न र नुन मद्दत गर्छु।

यो धेरै राम्रो छ, हामी भान्सामा एक्लै,

एक पटक केही बेरमा जब तिनीहरूको कुहिनो टक्कर हुन्छ,

उनी "यो कडा थियो"

"उसले हावामा फ्रेन्च टोस्टहरू दिँदै चाँदी ल्यायो"

र इशारा गर्छ उसको संगहात।

पहिलो भेट हुँदाको मौनता

गहिरो खोला जस्तै भान्साकोठा पार गर्छ।

अन्तमा, थालमा माछा,

आउनुहोस् सुत्न जानुहोस्।

चाँदीका चीजहरू पप:

हामी दुलही र दुलही हौं।

अडेलिया प्राडो (जन्म १९३५ मा), मिनास गेराइसबाट, ब्राजिलियनमा अर्को ठूलो नाम हो। साहित्य। माथिको कविता, उनको सबैभन्दा प्रसिद्ध कविताहरू मध्ये एक, पहिलो पटक 1981 मा प्रकाशित भएको थियो, पुस्तक टेरा डे सान्ता क्रुज ।

पदहरू चरम सहयोगिता बीचमा ओभरफ्लो। कथाको दुई मुख्य पात्र: पति र पत्नी। शीर्षक ("विवाह") ले हामीलाई यो पुरानो र स्थिर सम्बन्ध हो भनी विश्वास गराउँछ।

सौन्दर्य यो हो कि हामी सबै पदहरूमा हेर्छौं, कसरी विवाह प्रभावकारी रूपमा निर्माण हुन्छ, साझेदारीको आधारमा। साना पलहरू र दुईको लागि बलिदान। जब श्रीमान् माछा मारेर घर आउँछन्, श्रीमती उठ्छिन् - जति ढिलो भए पनि - उहाँको छेउमा बसेर उहाँका कथाहरू सुन्न।

घरको काम सकिएपछि दुबै जना सँगै फर्किन्छन्। खाट। अन्तिम पदहरू लगभग समय मा फिर्ता यात्रा जस्तै छन्: तिनीहरू विवाह, युवावस्थाको शुरुवातमा जान्छन्, र एकताको अनुभूतिलाई पुनर्जीवित गर्छन्।

Adélia Prado द्वारा 9 मनमोहक कविताहरू पनि पत्ता लगाउनुहोस्।

४। हाम्रो समयका मानिसहरूका लागि कविता, हिल्डा हिल्स्टद्वारा

जब म पद लेख्छु, तिमी पक्कै बाँच्दछु।

तिमी आफ्नो सम्पत्ति काम गर्छौ, र म काम गर्छु।

तिमीले भन्नेछौ रगतमा तिम्रो सुन छैन

र कविले तिमीलाई भन्छन्: समय किन्नुहोस्।

आफ्नो चल्ने जीवनलाई विचार गर्नुहोस्, सुन्नुहोस्

भित्रबाट तिम्रो सुन। यो अर्को पहेँलो हो जसको बारेमा म कुरा गर्दैछु।

म पद लेख्दा, मलाई नपढ्ने तिमी

मुस्कान, यदि कसैले मेरो जलिरहेको पदको बारेमा कुरा गर्छ भने।

कवि हुनुको स्वाद आभूषण, वार्तालाप जस्तै हुन्छ:

"मेरो बहुमूल्य समय कविहरूसँग खेर जान सकिँदैन"।

मेरो पलको भाइ: जब म मरे

एक असीमित चीज पनि मर्छ। यो भन्न गाह्रो छ:

कविको माया मर्छ।

र यो यति धेरै छ कि तपाइँको सुन किन्न सक्दैन,

र यति दुर्लभ, कि कम से कम टुक्रा धेरै विशाल छ

यो मेरो कुनामा फिट छैन।

साओ पाउलो हिल्डा हिल्स्ट (1930-2004) का विवादास्पद लेखिका उनको कामुक र भावुक पदहरूको लागि प्रसिद्ध भइन्। यद्यपि माथि छानिएको कविता प्रेम गीतको उदाहरण होइन।

1974 मा प्रकाशित पुस्तक Jubilo Memória Noviciado da Paixão , पूर्ण सैन्य तानाशाहीको अवधिमा, "Poemas ao हाम्रो समयका घरहरू" लेखनको शिल्प र कविको अवस्था मा केन्द्रित छ।

पदहरू आफूलाई समर्पित गर्नेहरू बीचको विरोधका साथ निर्माण गरिएको छ। साहित्य र जसले शब्दहरूमा समर्पित नभएको जीवन रोजेको छ।

दुईवटा संवाद प्रत्येक विकल्पको पीडा र आनन्दको बारेमा, जबसम्म, टच फाइनल को इशारामा, गीतात्मक आत्म व्यक्त गर्दछ कि उसको अवस्थाले उसलाई अनन्त बनाउँछ,किन्न सकिने र नाश हुने वस्तुहरू सङ्कलन गर्ने अरूको विपरीत।

हिल्डा हिल्स्टका १० उत्कृष्ट कविताहरू पनि पत्ता लगाउने अवसर लिनुहोस्।

५। स्पार्क, एना क्रिस्टिना सेसर द्वारा

मैले जिज्ञासापूर्वक

आकाश खोलें।

यसरी, बिस्तारै पर्दा पछाडि तानेर।

म प्रवेश गर्न चाहन्थें,

मुटु भन्दा पहिले मुटु,

पूरा

वा कम्तिमा अलिकति सर्नुहोस्,

त्यो पार्सिमोनीसँग जसले मलाई बोलाएको आन्दोलनहरू

म पनि

कसरी हेर्ने भनेर जान्न चाहन्थें,

र घुमाउरो गतिमा

मलाई घेरेका छालहरू जस्तै

, अदृश्य,

रेटिनासँग अँगालेर

जीवित वस्तुको हरेक सानो टुक्रा।

म चाहन्थे

(मात्र)

माथिबाट उडिरहेको उज्यालोमा नदेखेको अनुभव गर्नुहोस्

मसँग मिसिएको असीम प्रकाशको

आर्मफुल

पक्रन मन लाग्यो .

म

अवलोकन नगरिएको

अन्तरिक्षको सानो क्षणहरूमा कैद गर्न चाहन्थें

नग्न र पूर्ण

म चाहन्छु

कम्तिमा पर्दा खुला राख्नुहोस्

तिनीहरूलाई छुने असम्भव मा

मलाई थाहा थिएन

भित्रबाट बाहिर निस्कन्छ

एक घातक अनुभव थियो।

एना क्रिस्टिना सेसर (1952-1983) ब्राजिलका साहित्यका महान प्रतिज्ञाहरू मध्ये एक थिइन जसले लामो समयसम्म डिप्रेशनको इतिहास पछि आत्महत्या गरे, केवल एकतीस वर्षको उमेरमा संसार छोडेर। । तथापि, रियो दि जेनेरियोका युवा लेखकले कहिल्यै नबिर्सने एउटा समृद्ध विरासत छोडे।

कविता"फागुल्हा" पहिलो पटक सन् १९८२ मा रिलिज भएको एट योर फीट मा पुस्तकको रूपमा प्रकाशित भएको थियो। यसको गीतमा तीव्रता, मौलिकता र जोशले चिन्ह लगाइएको छ। गहिरो रूपमा काव्यात्मक, "फागुल्हा" एक धेरै बलियो छविबाट सुरु हुन्छ: यो जस्तै हो कि लिरिकल आफैले देख्न सक्षम भयो - र कसलाई कसरी प्रवेश गर्ने थाहा छ - आकाश।

जिज्ञासा र खोजको इच्छा अगाडि के छ यसले लिरिकल आफैलाई महसुस गराउँछ कि त्यहाँ चार्ज गर्न उच्च लागत छ।

6। प्रभात, एलिसा लुसिन्डा द्वारा

तिमीसँग सुतेका धेरै रातहरू

प्रेमको ब्यूँझिएको निद्रामा

विहानमा समाप्त हुने सबै कुराको

बिहानी एक प्रक्रिया बन्यो

कोमल पातहरूले ब्रस

कडा पर्खाल।

हाम्रो तिर्खा लुकाउँछ

रुखको खोड पछाडि

र रुख परिवर्तन हुन्छ

मा मात्र हामी सुन्छौं।

असफल प्रयासहरूको परेड पछि यो यसरी जान्छ

सबै गल्तीहरूको झलक

सबै बकवास जम्मा हुन्छ। पहाडको फेदमा व्यर्थमा

उडानमा एक दिनको लागि।

अन्धकार भए पनि

यो जाडो मौसममा बिहान हुन्छ

कसैले ध्यान दिँदैन,

हाम्रो रातमा बानी परेको छ।

एलिसा लुसिंडा (१९५८ मा एस्पिरिटो सान्टोमा जन्मेकी ) दैनिक जीवनमा केन्द्रित गीतको सिर्जनामा ​​लगानी गर्दछ,स्नेह र साना दैनिक परिस्थितिहरूको लागि।

प्रयोग गरिएको भाषा अनौपचारिक छ र मौखिकता मा आधारित छ, कविता र पाठक बीचको कुनै पनि सम्भावित अवरोधलाई तोड्न खोज्छ।

माथिको कवितामा हामीले लामो समयदेखि सँगै रहेको जोडीको सम्बन्ध देख्न सक्छौं। सम्पर्क र साझेदारी तिनीहरूको जीवनमा लगभग एक बानी भयो। पदहरू, तथापि, दम्पतीको लागि संकटको क्षणसँग सम्झौता गर्दछ, तर जुन गीतकार स्वयंले पूर्ण रूपमा विजयी हुनेछ भन्ने विश्वास गर्दछ।

7। ह्वेलको पुच्छर, एलिस सान्ट'आन्ना द्वारा

एउटा विशाल ह्वेलको पुच्छर

त्यसै क्षणमा कोठा पार गर्ने थियो

कुनै आवाज बिना जनावर

डुब्ने थियो फलकहरूमा

र यो हामीले बुझेबिना हराउनेछ

सोफामा विषयको अभाव

म के चाहन्थें तर म तिमीलाई बताउँदिन

०>ह्वेललाई अँगालो हालेर डुब्न थालेको छ

मलाई आजकल साह्रै बोर लाग्छ

बन्द पानी जम्मा हुने लामखुट्टेले

दिनको आन्दोलनको बावजुद

थकाएर घर पुगेको शव

हात पसारेर खोज्दै

एक गिलास पानी

आवश्यकता मङ्गलबार

वा चौथो बोयामा जानको लागि र आग्रह

एउटा विशाल

ह्वेलको पुच्छरलाई अँगालो हाल्नु र त्यसलाई पछ्याउनुहोस्

युवा लेखक रियो दि जेनेरियो एलिस सान्ट'आन्ना (1988 मा जन्म) बाट उनले पहिले नै ब्राजिल साहित्य को महान कविताहरु मा देखा पर्न सक्षम केहि मोती लेखेका छन्।

"Rabo de whale"यो सम्भवतः सार्वजनिक र आलोचकहरूको सन्दर्भमा उनको सबैभन्दा ठूलो सम्पादकीय सफलता हो, यो लेखकलाई ठूलो दृश्यता प्रदान गर्ने कामहरू मध्ये एक थियो।

कविता गहिरो इमेजरी , मिश्रण परिस्थितिहरू द्वारा विशेषता हो। वास्तविक जीवनबाट लिरिकल सेल्फको काल्पनिकताको साथ, जसले दैनिक बोरियतलाई राम्रो कल्पनाको खुराक ले जित्न चाहन्छ।

दिनहुँको नीरस अनुहारमा अप्रत्याशित कल्पना जीवन भनेको कोगव्हील हो जसले एलिसको संक्षिप्त र सरल कवितालाई चलाउँछ।

8. त्यहाँबाट जानेहरू छन्, एलिस रुइजद्वारा

त्यहाँ ती छन् जो पास गर्छन्

र सबै कुरा हुन्छ

पहिले नै चालिएका कदमहरूसँगै

त्यहाँ ती छन् जो छोड्नुहोस्

ढुङ्गा देखि काँच सम्म

तिनीहरु सबै भाँचिन्छन्

र त्यहाँ, धन्यबाद,

छोड्नेहरू

अस्पष्ट छन् छाप

बसेको

एलिस रुइज 1946 मा क्युरिटिबा मा जन्मिए र पाउलो लेमिन्स्कीसँग विवाह गरे, जसबाट उनको तीन छोरीहरू थिए। एलिसले हाइकु लेखेको पत्ता लगाउने लेखक नै थिए र उनलाई कविता उत्पादन जारी राख्न प्रोत्साहित गरे। हाइकाइसका अतिरिक्त, लेखकले छोटो कविताहरू पनि लेख्छन्, जस्तै माथिका पदहरू, पुस्तक Dois em um (2008) मा सम्मिलित।

"Tem os que passa" मा। एलिसले जीवनको परिवर्तन को बारेमा कुरा गर्छिन्, समय बित्दै जाँदा र आफ्नो भाग्य पार गर्ने मानिसहरूका प्रकारहरू: बित्नेहरू, छोड्नेहरू र जो स्मृतिमा क्रिस्टल बनेर रहन्छन्।

मा कविताको पहिलो भाग हामीले ती गुजरिरहेका व्यक्तिहरूलाई चिन्न सक्छौं, जो हाम्रो छेउबाट जान्छन् र धेरै छोड्दैनन्