Pearl Jam's Black song: tekstanalyse en betekenis

Zwart is een nummer van het eerste album van de Amerikaanse band Pearl Jam, genaamd Lt en uitgebracht in 1991.

De compositie van Eddie Vedder gaat over de breuk van een liefdesrelatie. Rapporten beweren dat de zanger sterke emoties toonde toen hij het nummer in de beginjaren zong.

Originele teksten

Hey, oh

Vellen leeg canvas

Onaangeroerde vellen klei

lagen voor me uitgespreid

Zoals haar lichaam ooit deed

Alle vijf horizonten

draaide om haar ziel

Als de aarde naar de zon

Nu de lucht die ik proefde en inademde

Heeft een wending genomen

Oh en alles wat ik haar leerde was alles

Oh ik weet dat ze me alles gaf wat ze droeg

En nu mijn bittere handen

Onder de wolken schuren

Van wat alles was

Oh de foto's hebben

Allemaal gewassen in het zwart

Alles getatoeëerd

Ik maak een wandeling buiten

Ik ben omringd door

Enkele spelende kinderen

Ik kan hun gelach voelen

Dus waarom zoek ik

Oh, en verdraaide gedachten die draaien

Rond mijn hoofd

Ik draai

Oh, ik draai

Hoe snel de zon weg kan vallen

En nu mijn bittere handen

Wieg gebroken glas

Van wat alles was

Alle foto's hadden

Allemaal gewassen in het zwart

Alles getatoeëerd

All the love gone bad

Veranderde mijn wereld in zwart

Alles wat ik zie is getatoeëerd

Alles wat ik ben

Alles wat ik zal zijn

Yeah

Ik weet dat je op een dag een mooi leven zult hebben...

Ik weet dat je een ster wordt

In de hemel van iemand anders

Maar waarom

Waarom

Waarom kan het niet

Waarom kan het niet van mij zijn

Vertaling

Hey, oh

Lege schilderdoeken

Onaangeroerde stukken klei

Ze werden voor me neergelegd

Zoals haar lichaam ooit was

Alle vijf horizonten

Draaiend om je ziel

Zoals de aarde rond de zon

Nu de lucht die ik heb geproefd en ingeademd

Van koers veranderd

En alles wat ik haar leerde was alles

Ik weet dat ze me alles gaf wat ze gebruikte

En nu mijn bittere handen

Ze vellen zich onder de wolken

Van wat eens alles was

Oh de beelden waren

Alles gewassen in het zwart

Alles tatoeëren

Ik ga wandelen

Ik ben omringd

door enkele spelende kinderen

Ik kan je lach voelen

Waarom verwelk ik dan?

Oh, en verwarde gedachten die wervelen

Rond mijn hoofd

Ik draai,

Oh, ik draai

Zo snel als de zon onder kan gaan

En nu mijn bittere handen

Ze verpakken gebroken glas

Van wat eens alles was

Oh de beelden waren

Alles gewassen in het zwart

Alles tatoeëren

Alle liefde is slecht geworden

Veranderde mijn wereld in duisternis

Alles tatoeëren wat ik zie,

Alles wat ik ben

Alles wat ik zal zijn

Yeah

Ik weet dat je op een dag een mooi leven zult hebben...

Ik weet dat je een ster wordt

In de hemel van iemand anders

Maar waarom?

Waarom?

Waarom niet?

Waarom kan het niet van mij zijn?

Analyse van het lied

De teksten hebben een sterke emotionele lading De set geeft een melancholische toon aan het nummer, dat het einde van een liefdesrelatie als centraal thema heeft.

De eerste strofe gaat over de verlatenheid die de zanger voelt bij het vertrek van zijn geliefde. Het doek en de klei, die ooit werden gebruikt voor artistieke creatie, blijven in de ogen van de zanger ongebruikt als statische objecten. De figuur van de eenzaamheid wordt neergezet als iets steriels en levenloos, alsof hij de betekenis wegneemt van wat hem omringt.

Lege schilderdoeken

Onaangeroerde stukken klei

Verlies is een belangrijk element: het geproefd hebben van de lucht die nu van koers is veranderd, is grotendeels de reden voor het verdriet en het gevoel van verlatenheid - vooral wanneer de geliefde een object van devotie was, waar de zanger omheen draaide als het centrum van zijn universum. Hoe ga je terug naar wat je vroeger was? is de grote vraag die gesteld wordt.

Zoals de aarde rond de zon

De ruil als essentieel element in de liefdesrelatie verschijnt in het tweede couplet. Het element van succes in de relatie verschijnt als een andere reden voor het lijden na de breuk, omdat het leven van de componist met de ruil voltooid was.

En alles wat ik haar leerde was alles

Ik weet dat ze me alles gaf wat ze gebruikte

Wat volgt is een van de meest diepgaande beelden in het lied: handen die zichzelf vellen. De figuur doet denken aan een repetitief, obsessief gedrag. De wolken nemen ons mee naar iets hogers, dat zich boven de zanger bevindt, als een plaats in het verleden, waar de beelden van wat ooit alles was, verblijven. Alleen zwart bedekt nog de goede herinneringen, alsof pijn in zwart tatoeëert wat ooit kleurrijk en gelukkig was.

Veranderde mijn wereld in duisternis

Alles tatoeëren wat ik zie,

De muzikant is zich bewust van zijn verdriet, maar hij begrijpt het niet. Hij is in staat om de wereld om hem heen en de "goede momenten" waar te nemen, maar hij kan niet worden besmet door vreugde, zoals blijkt uit de passage over de spelende kinderen. De zanger voelt zich verward door het verdriet dat hem omringt.

Ik ben omringd

door enkele spelende kinderen

Ik kan je lach voelen

Waarom verwelk ik dan?

Het thema van de duisternis die het leven van de zangeres omgeeft na het verlies van de geliefde wordt opnieuw opgepakt in het lied. Handen verzamelen gebroken glas als metafoor voor de scherven van een gebroken hart.

De laatste strofe is een soort crescendo, de coupletten worden achter elkaar gezongen met lange vocalen tussen de woorden door. Het is de laatste klaagzang over het verlies van de geliefde: de zanger erkent haar kwaliteiten, gelooft dat al haar dromen in vervulling zullen gaan, maar betreurt dat het niet in zijn hemel zal zijn.

Betekenis van de brief

De tekst van het lied vertelt het verhaal van het lijden dat wordt veroorzaakt door een breuk. De toon is melancholisch en het meest terugkerende beeld is dat van de duisternis die de persoon die de geliefde heeft verloren omringt. erkenning van de waarde van de verloren persoon is ook opvallend en wekt een soort rouw op bij de componist.

Verlies en rouw zijn de centrale elementen van de tekst. Verloren liefde wordt voorgesteld alsof het de dood van de geliefde betreft. De laatste coupletten die vertellen over een ster aan de hemel versterken dit beeld, als iemand die sterft en naar de hemel gaat.

De grunge beweging

Grunge is een subgenre van rockmuziek dat in de jaren tachtig in Seattle ontstond. Lt, Pearl Jam, en Nevermind, Esthetisch stond de beweging bekend om haar eenvoudige, uitgeklede kleding, gescheurde jeans en flanellen overhemden.

Geïnspireerd door hardcore, punk en volkse protestsongs zoals die van Neil Young, presenteerde grunge zich als een tegencultuurbeweging, met kritiek op de consumptieve en lege maatschappij van het einde van de 20e eeuw. Een ander belangrijk kenmerk is de apathie en een zeker nihilisme in de songs.

Aan het begin van de jaren negentig heerste er een soort gevoel van leegte door de opkomst van de consumptiemaatschappij. De nieuwe generaties stonden onder druk om financieel succes te boeken en de golf van optimisme voort te zetten die met de val van de Berlijnse muur en de opkomst van de beurzen was ontstaan. Een groot deel van de nieuwe generatie was ontevreden over dit in feite valse optimisme en de sociale druk.grunge ontstond als een uitlaatklep voor kritiek op de huidige situatie, vooral op de massacultuur en de entertainmentindustrie.

Muzikaal is de stroming vrij breed en omvat een grote verscheidenheid aan composities. Het gebruik van vervormde gitaar is een gemeenschappelijk kenmerk, dat voortkomt uit de invloed van punk, hoewel het ritme van grungemuziek veel langzamer is.

Stone Gossard Demos '91

De tekst werd gecomponeerd door Stone Gossard in 1990 en heette eerst E Ballad. Het was een van de vijf nummers opgenomen op een demo tape genaamd... Stone Gossard Demos '91 Het doel van de opname was het vinden van een drummer en een zanger voor de band.

Eddie Vedder, die op dat moment frontman was in San Diego, nam zijn stem op op drie nummers en werd gevraagd als zanger van Pearl Jam. Hij schreef de tekst van E Ballade op weg naar Seattle. Ze werd later... Zwart .

Maak ook kennis met