අන්තර්ගත වගුව
කලාවේ දී, අපි කාර්ය සාධනය ලෙස හඳුන්වන්නේ කලාකරුවා ඔහුගේ ශරීරය සහ ඔහුගේ ක්‍රියාවන් ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් ලෙස භාවිත කරන ප්‍රකාශන වර්ගයකි .
ප්‍රසංග කලාව පිළිබඳ සංකල්පය සමකාලීන කලාවේ භාෂාවක් ලෙස 20 වන ශතවර්ෂයේ දෙවන භාගයේ දී මතු වූ අතර, එය ද කාලපරිච්ඡේදය තුළ මතුවෙමින් තිබේ. කෙසේ වෙතත්, කාර්ය සාධනයට සමාන ක්‍රියා යුරෝපීය පෙරටුගාමීන්ගේ සන්දර්භය තුළ දැනටමත් සමහර කලාකරුවන් විසින් සිදු කර ඇත.
ලතින් සම්භවයක් ඇති පර්ෆෝමන්ස් යන යෙදුමේ තේරුම “හැඩය ලබා දීම” යන්නයි. “කරන්න” , “ඉදිරියට” ලෙස අර්ථ දක්වා ඇත.
එබැවින්, කලාකරුවා එය සිදු කරන අතරතුර, සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රේක්ෂකයින් ඉදිරියේ, පිටත්ව යන අතරතුර, කාර්යය ගොඩනගා ඇත. පසුව ඡායාරූපකරණය සහ වීඩියෝ වාර්තා පමණි.
ක්‍රියාකාරීත්වය සහ තවත් කලාත්මක ක්‍රමයක් වන සිදුවෙමින් අතර සම්බන්ධයක් ද ඇත. කෙසේ වෙතත්, ප්‍රසංගයක් පෙරහුරු ඉදිරිපත් කිරීමක් වන අතර, සිදුවීමක් සාමාන්‍යයෙන් සාමූහික අත්දැකීමක් සහ ප්‍රේක්ෂකයින් සමඟ අන්තර්ක්‍රියා කිරීම .
1 පොදු හෝ පෞද්ගලික අවකාශයේ සිදුවන ස්වයංසිද්ධ භාවය සහ වැඩිදියුණු කිරීම් ගෙන එයි. AAA-AAA (1978) - මරීනා අබ්‍රමොවික්
මරීනා ආබ්‍රමොවික් ප්‍රසංග කලාවේ ප්‍රමුඛතම නාමයකි. ඇගේ ගමන් පථය 70 දශකයේ ආරම්භ වූ අතර ඇය වසර 12ක් ඇගේ සහකරු වූ සෙසු රංගන ශිල්පියෙකු වූ උලේ සමඟ ක්‍රියා කිහිපයක් සිදු කළාය.
මෙම කෘතිවලින් එකක, AAA-AAA නමින් සහ 1978 දී සිදු කරන ලදී. , යුවළ ස්ථානගත කර ඇතඑකිනෙකාට මුහුණ ලා, ප්‍රේක්ෂකයින් ඉදිරියේ කෑගසමින් සිටියදී.
AAA AAA ප්‍රසංගයේ දී මරීනා අබ්‍රමොවික් සහ උලේ, එකිනෙකා ඉදිරියෙහි කෑගසමින්
අභිප්රාය වූයේ “ කවුද හයියෙන් කතා කරන්නේ කියා පෙන්වන්න ”, සංකේතාත්මකව බොහෝ සබඳතාවල, විශේෂයෙන්ම ආදර සබඳතාවල සිදු වන දේ නියෝජනය කරයි.
මෙය ජීවිතය සහ වේදිකාගත වීම මිශ්ර වූ කෘතියකි , මෙහි කාර්ය සාධනයක් වන ආකාරය පිළිබඳ උදාහරණයක් අපට ඇත දෙමුහුන් භාෂාව , එනම්, එය නාට්‍යමය අංග සහ කලාවේ අනෙකුත් අංග මිශ්ර කරයි.
සර්බියානු කලාකරුවා කලාත්මක ක්‍රමය පහත පරිදි නිර්වචනය කරයි:
කාර්ය සාධනය එය භෞතික හා මානසික ගොඩනැගීමකි. කලාකරුවා යම් කාලයක් සහ අවකාශයක් තුළ ප්‍රේක්ෂකයින් ඉදිරියේ රඟ දක්වන බව. එය ප්‍රේක්ෂකයින් සහ කලාකරුවන් එක්ව කාර්යය ගොඩනඟන ශක්තිය පිළිබඳ සංවාදයකි.
2. 4'33 (1952) - John Cage
4'33 යනු ඇමරිකානු විශාරද ජෝන් කේජ් විසින් 1952 දී සංකල්පනය කරන ලද කාර්ය සාධනයකි.
මෙම කාර්යයේ, සංගීතඥ ඩේවිඩ් ටියුඩර් විශාල ප්‍රේක්ෂක පිරිසක් සඳහා පියානෝවක් ඉදිරිපිට සිටගෙන කිසිවක් වාදනය නොකර මිනිත්තු හතරයි තත්පර තිස් තුනක් නිහඬව සිටියි.
David Tudor in performance 4 '33 , ජෝන් කේජ් විසින්
නිර්මාණය කරන ලද අපේක්ෂාව සහ අසහනය වැනි ප්‍රතිබිම්බ කිහිපයක් මෙම කෘතිය ගෙන එයි. ඊට අමතරව, එය නිහඬතාව, කුඩා ශබ්ද සහ සංකල්පය පිළිබඳ ප්රශ්න වැනි සංගීත පරිසරයට අයත් විෂයයන් ස්පර්ශ කරයි.සංගීතය.
මේ අනුව, විවිධ කලා ප්‍රභේද ගෙන එමින් ප්‍රසංගයේ මායිම් තනුක කර යන ආකාරය පිළිබඳ තවත් උදාහරණයක් අපට මෙහි නිරීක්ෂණය කළ හැක.
එය රඟදැක්වූ අවස්ථාවේදී. , මෙම ක්රියාව විවාදයට තුඩු දුන් අතර, මහජනතාවගෙන් කොටසක් එහි වටිනාකම හඳුනාගෙන කොටසක් එය සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කළේය.
3. වෙඩි තැබීම (1971) - ක්‍රිස් බර්ඩන්
සමකාලීන කලාවේ වඩාත්ම මතභේදයට තුඩු දුන් එක් රංගන ශිල්පියෙක් නිසැකවම ඇමරිකානු ක්‍රිස් බර්ඩන් (1946 - 2015) වේ.
ඔහුගේ කෘති විනිවිද යයි. ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ ප්රශ්න සහ ඒවායින් බොහොමයක් වලදී, කලාකරුවා තමාව සීමාකාරී තත්ත්වයන් තුළ තබා ගනී.
මාර්ගය වන විට, ප්‍රසංග කලාවේ පුනරාවර්තන ලක්ෂණවලින් එකක් වන්නේ නිශ්චිතවම විමර්ශන සංවේදකයයි. (සහ චිත්තවේගීය) එය කලාකරුවන්ගේ සීමාවන් විශ්ලේෂණය කරයි, මහජනයා සමඟ සම්බන්ධතාවයක් ඇති කර ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ වේදනාව සහ ඔවුන්ගේ ශරීරය පරීක්ෂා කරයි.
1971 දී පවත්වන ලද වෙඩි ප්‍රසංගයේදී , ක්‍රිස් බර්ඩන් ඔහුගේ දිශාවට ගිනි අවියකින් වෙඩි තබන ලෙස මිතුරෙකුගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. වෙඩි තැබීම ඔහුගේ අත උදුරා ගැනීම අරමුණ වූ අතර, ඔවුන් දෙදෙනා දින කිහිපයකට පෙර පවා පුහුණු වී ඇත. ජීවිතය අනපේක්ෂිත වූවා සේම, ක්‍රියාවද බලාපොරොත්තු වූ පරිදි සිදු නොවූ අතර උණ්ඩය බර්ඩන්ගේ අතේ වැදී ඔහුව සිදුරු කරමින් අවසන් විය.
සැබවින්ම ප්‍රේක්ෂකාගාරය කම්පනයට පත් වූ අතර කලාකරුවාට එම ස්ථානයෙන් ඉක්මන් ගමනක් යාමට සිදු විය.රෝහලකට.
බලන්න: සංස්කෘතික විසර්ජනය: එය කුමක්ද සහ සංකල්පය තේරුම් ගැනීමට උදාහරණ 6 ක්4. Cut piece (1965) - Yoko Ono
Yoko Ono යනු රංගන දර්ශනයේ වැදගත් කලාකරුවෙකි. ජපන් කාන්තාව Grupo Fluxus, හි කොටසක් වූ අතර එය 60 ගණන්වල ලොව පුරා සිටින කලාකරුවන් එක්රැස් කර කලාවේ දිශාව ගැන නැවත සිතා බැලුවාය.
ඇගේ කැපී පෙනෙන රංගනයන්ගෙන් එකකි කට් පීස් , එහි ඇය ප්‍රේක්ෂකයින් ඉදිරිපිට වාඩි වී සිටියාය., ඇගේ පැත්තේ කතුර සහිතව, මිනිසුන් ඔවුන්ගේ ඇඳුම්වල කොටස් ටිකෙන් ටික කපා ගැනීමට භාවිතා කළහ.
යෝකෝ ඔනෝ - 'කට් පීස්' (1965)ප්‍රේක්ෂකයන්ගේ සෘජු සම්බන්ධතා සහ මැදිහත් වීම මගින්, කට් පීස් මහජනතාවගේ කාර්ය සාධනයේ සිදුවීම , අංගයක් ලෙස සැලකේ. ක්‍රියාවෙහි නියෝජිතයා වේ , කාර්යය සිදුවීමට අත්‍යවශ්‍ය වේ.
මෙහිදී, කලාකරුවා නිෂ්ක්‍රීයව මිනිසුන්ට පෙනී සිටීමට ඉඩ සලසයි, අවදානම, නිහතමානිකම සහ කාන්තා ශරීරය වැනි ප්රශ්න මතු කරයි.
5. Tap and Touch Cinema (1968) - VALIE EXPORT
VALIE EXPORT (ඒ ආකාරයටම, ලොකු අකුරින් ලියා ඇත) යනු ඔස්ට්‍රියානු Waltraud Lehner ගේ කලාත්මක නාමයයි.
කලාකරුවාට ප්‍රබල කාර්ය සාධනයක් ඇත, එහිදී ඇය කාන්තා විශ්වයට අදාළ ප්රශ්න මතු කරයි, කාන්තා ශරීරය වෛෂයිකකරණය වැනි ප්‍රකෝප කිරීම් සහ ස්ත්‍රීවාදී විවේචන ගෙන එයි.
A performance/happenig Tap සහ ටච් සිනමා , 1968 සහ 1971 අතර යුරෝපීය නගර කිහිපයක වීදිවල ප්‍රදර්ශනය කරන ලද්දේ VALIE ක්‍රියාවකි.ඇය කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක් ඇගේ හිස් පපුවට උඩින් තිර රෙද්දක් සමඟ ඇවිද ගිය අතර, පෙට්ටිය තුළට දෑත් දමා ඇගේ පියයුරු ස්පර්ශ කරන ලෙස මගීන්ට ආරාධනා කළේය.
එය පිටතින් දුටු ඕනෑම කෙනෙකුට සිදුවන්නේ කුමක්දැයි දැන නොසිටි නමුත් කලාකරුවාගේ සහ සහභාගිවන්නාගේ ප්‍රකාශනයන් නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. ගැලරිය හෝ කෞතුකාගාරයේ පරිසරයෙන් පිටත සිදු වන අතර, කලාව සඳහා “නිල” ඉඩක් අවශ්‍ය නොවේ.
6. Passagem (1979) - Celeida Tostes
Carioca Celeida Tostes සෙරමික් සමඟ වැඩ කළ අතර ස්ත්‍රීත්වය, උපත සහ මරණය, සශ්‍රීකත්වය සහ ස්වභාවධර්මය සමඟ ඇති සම්බන්ධය වැනි තේමා ඇගේ කෘති තුළට ගෙන ආවා.
මෙලෙස, ඇයගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ දී ඇති මොහොතක, කලාකරුවා මැටි බඳුනක් සමඟ ඒකාබද්ධ වී ගර්භාෂයකින් නෙරපා හැරීමේ අත්දැකීම අනුකරණය කරයි. මෙම කාර්යය 1979 දී සිදු කරන ලද Passagem යන නම ලබා ගත්තේය. කාර්ය සාධන වැඩ වලදී සාමාන්‍ය පරිදි සහකාරයන් දෙදෙනෙකුගේ සහාය ඇතිව සාදන ලද සහ ඡායාරූප හරහා ලියාපදිංචි කර ඇත . ක්රියාව ගැන, කලාකරුවා පැහැදිලි කරයි:
මගේ කාර්යය උපතයි. ඔහු ඉපදුණේ මා ඉපදුණු ආකාරයටම - සම්බන්ධතාවයකින්. පෘථිවිය සමඟ සම්බන්ධතාවය, කාබනික, අකාබනික, සත්ව, එළවළු සමග. වඩාත්ම විවිධාකාර හා ප්රතිවිරුද්ධ ද්රව්ය මිශ්ර කරන්න. මම ලෙන්ගතුකමට ඇතුල් වුණාසෙරමික් ශරීර බවට පත් වූ මෙම ද්රව්ය වලින්.
බෝල පෙනෙන්නට පටන් ගත්තේය. සිදුරු සහිත, ඉරිතැලීම් සහිත, ඉරිතැලීම් සහිත බෝල මට යෝජනා කළ යෝනි, ඡේද. මගේ වැඩ ද්රව්ය සමඟ මිශ්ර වීමේ දැවැන්ත අවශ්‍යතාවය මට එවිට දැනුනි. මගේ ශරීරයේ ඇති මැටි දැනීම, එහි කොටසක් වීම, එහි ඇතුළත සිටීම.
7. නව පෙනුම (1956) - Flávio de Carvalho
Flávio de Carvalho යනු මෙම ශාඛාව මෙහි ඒකාබද්ධ කිරීමට බොහෝ කලකට පෙර බ්‍රසීලයේ ප්‍රසංග කලාව ගැන සිතමින් සිටි කලාකරුවෙකි.
O The Artist නූතනවාදී ව්‍යාපාරයේ කොටසක් වූ අතර 1956 දී රියෝ ද ජැනයිරෝ හි වීදිවල ඇවිදිමින් සිටියදී ඔහු පැළඳ සිටි සායක් සහ පිම්බුණු අත් සහිත බ්ලවුසයකින් සමන්විත නිවර්තන ඇඳුමක් නිර්මාණය කළේය.
Flávio de Carvalho in ඔහුගේ නව පෙනුම, 1956 දී රියෝ ද ජැනයිරෝ හි වීදිවල ඇවිදිමින්
මෙම ඇඳුම, ඒ කාලයේ සිරිත් විරිත් යටපත් කර නිදහස, අගෞරවය සහ වැනි ප්රශ්න මතු කළ බැවින්, එම ඇඳුම මගීන්ගේ කුතුහලය ඇති කළේය. උත්ප්රාසය. සෙලවීමට, ව්‍යාකූල කිරීමට සහ මතභේද ඇති කිරීමට ඇති මෙම විභවය ප්‍රසංග කිහිපයකදී පුනරාවර්තනය වන දෙයකි.
8. I Like America and America Likes Me (1974) - Joseph Beuys
German Joseph Beuys යනු 20 වන සියවසේ කලාවේ වැදගත් නාමයකි. ඔහු ස්ථාපනය, වීඩියෝ, පින්තාරු කිරීම සහ මූර්ති වැනි කාර්ය සාධන ක්‍රියාවන්ට අමතරව කලාත්මක භාෂා කිහිපයක් සමඟ කටයුතු කළේය.
බලන්න: ඩේවිඩ් බෝවීගේ වීරයන් (අර්ථය සහ ගීත රචනා විශ්ලේෂණය)ඔහුගේ එක් කලාත්මක ප්‍රසංගයක, I.America and America Likes Me වගේ Beuys එයාගේ රට දාලා USA යනවා. එහි පැමිණෙන විට, ඔහු ගුවන් යානයෙන් ස්ට්රෙචරයක් මත ගෙන ගොස් දැනෙන බ්ලැන්කට්ටුවකින් ආවරණය කර ඇත, ඔහුගේ අභිප්රාය වූයේ උතුරු ඇමරිකානු භූමිය මත පා තැබීම නොවේ.
ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ, කලාකරුවා කලාගාරයකට ගෙන යනු ලැබේ. ඔහු වල් කොයෝට් සමඟ සංවෘත අවකාශයක දින ගණනක් රැඳී සිටියි. Beuys හට දිනපතා පුවත්පත Wall Street ලැබුණු අතර බ්ලැන්කට්ටුවක්, අත්වැසුම් යුගලයක් සහ වේවැලක් පමණක් භාවිතා කරමින් පැය ගණනක් සත්වයා සමඟ ජීවත් විය.
Joseph Beuys in action I ඇමරිකාව සහ ඇමරිකාව මට කැමතියි
The ක්‍රියාවට දේශපාලනික සහ විවේචනාත්මක චරිතයක් මෙන්ම ඔහුගේ සියලු වැඩ කටයුතු ද තිබූ අතර එය උතුරු ඇමරිකානු ආකෘතියට එරෙහි විරෝධතා ආකාරයකි. ජීවිතය සහ ආර්ථිකය ඇමරිකානු.
