7 συγκλονιστικά ποιήματα του Ariano Suassuna

Ο Ariano Suassuna (1927- 2014) είναι μια λογοτεχνική ιδιοφυΐα που άφησε τη συμβολή του με τη μορφή ποίησης, μυθιστορήματος, δοκιμίου και θεατρικού έργου.

Πυκνοί, πολύπλοκοι και ερμητικοί, η επιλογή να ασχοληθεί κανείς με τους στίχους του βορειοανατολικού συγγραφέα αποτελεί πρόκληση για γενναίους αναγνώστες.

Γνωρίστε τώρα επτά από τα ανεπανάληπτα ποιήματά του και δείτε μια ανάλυση της ποιητικής του.

1. Παιδική ηλικία

Χωρίς νόμο ή βασιλιά, βρέθηκα πεταμένος

καλά αγόρι σε ένα πετρώδες οροπέδιο.

Παραπατώντας, τυφλός, στον ήλιο της τύχης,

Είδα τον κόσμο να βρυχάται. Ατακτούλη τίγρη.

Το τραγούδι του Sertão, Rifle pointed,

θα ερχόταν να κατασπαράξει το οργισμένο του Σώμα.

Ήταν ο Canto παράφρων, πνιγμένος,

βρυχάται στα Μονοπάτια χωρίς ανάπαυση.

Και το Όνειρο ήρθε: και γκρεμίστηκε!

Και τότε ήρθε το Αίμα: το φωτισμένο ορόσημο,

ο χαμένος αγώνας και η απεργία μου!

Όλα έδειχναν προς τον ήλιο! Εγώ έμεινα κάτω,

στη φυλακή όπου ήμουν και όπου είμαι τώρα,

Ονειρευόμενοι και τραγουδώντας, χωρίς νόμο και βασιλιά!

2. Γέννηση - Εξορία

Εδώ, το μπλε κοράκι της υποψίας

Σαπίλα σε βιολετί καρπούς,

Και Fever escusa, το τριαντάφυλλο της μόλυνσης,

Τραγουδήστε στις Τίγρεις με πράσινο και μαύρο πλεκτό.

Εκεί, στη χάλκινη γούνα του Alazon,

Η χρυσή κουβαρίστρα περιστρέφει κόκκινο μαλλί.

Ένα μεταλλικό Peep είναι ο Hawkeye

Και μαλακό είναι το ρύγχος του προβάτου.

Εδώ, η Λάσπη λερώνει τη γάτα Γκρίζλι:

Το πρασινωπό φεγγάρι βγαίνει από τα μαγκρόβια

Και σαπίζει, μέσα στο φόβο, η Αποτυχία.

Εκεί, είναι φωτιά και ρινίσματα το αραιό αστέρι:

Ο ήλιος του θανάτου φωτίζει τον ήλιο του Αίματος,

Αλλά η Μοναξιά μεγαλώνει και ο ερωδιός ονειρεύεται.

3. Θάνατος - Ο Ήλιος του Τρομερού

Αλλά θα αντιμετωπίσω τον θεϊκό ήλιο,

Το ιερό βλέμμα στο οποίο καίγεται ο Πάνθηρας.

Θα ξέρω γιατί ο ιστός της μοίρας

Δεν υπήρχε κανείς να κόψει ή να λύσει.

Δεν θα είμαι υπερήφανος ή δειλός,

ότι το αίμα επαναστατεί στον ήχο της καμπάνας.

Θα δω το Jaguapardo και το Afternoon Light,

Πέτρα του ονείρου και σκήπτρο του θείου.

Θα έρθει - Γυναίκα - ανοίγοντας τα φτερά της,

με το Ρόδι πρέπει, ύπνος, Σπίτι,

και ο Hawkeye θα σώσει την όρασή μου.

Αλλά ξέρω επίσης ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δω

το στέμμα της Φλόγας και του Θεού, του Βασιλιά μου,

καθισμένος στο θρόνο του στο Sertão.

3. Η γυναίκα και το βασίλειο

Με θέμα βραζιλιάνικο μπαρόκ

Ω! Ρόδι του οπωρώνα, σμαραγδένιο γρασίδι

μάτια χρυσά και μπλε, Alazã μου!

Άρια σε σχήμα ήλιου, ασημένιοι καρποί

η γη μου, το δαχτυλίδι μου, ο πρωινός ουρανός!

Ω ύπνος μου, αίμα μου, δώρο, θάρρος,

Πέτρινο νερό, τριαντάφυλλο και belvedere!

Η αναμμένη μου λάμπα του Mirage,

Ο μύθος μου και η δύναμή μου - η Γυναίκα μου!

Λέγεται ότι όλα περνούν και δύσκολα Χρόνος

όλα καταρρέουν: το Αίμα πρέπει να πεθάνει!

Αλλά όταν το φως μου λέει ότι αυτός ο αγνός χρυσός

καταλήγει να ξεθωριάζει και να διαφθείρεται,

Το αίμα μου βράζει ενάντια στη μάταιη Λογική

Και πάλλεται η αγάπη της στο σκοτάδι!

4. Εδώ ζούσε ένας βασιλιάς

Εδώ ζούσε ένας βασιλιάς όταν ήμουν μικρός

Φορούσε χρυσό και καφέ στο γίββωνα του,

Lucky Stone στο πεπρωμένο μου,

Πάλλεται δίπλα στη δική μου, η καρδιά του.

Για μένα, το τραγούδι του ήταν θεϊκό,

Πότε στον ήχο της κιθάρας και της ράβδου,

Τραγούδησε με βραχνή φωνή, Desatino,

Το αίμα, το γέλιο και οι θάνατοι του Sertão.

Αλλά σκότωσαν τον πατέρα μου. Από εκείνη τη μέρα

Είδα τον εαυτό μου, σαν τον τυφλό χωρίς τον οδηγό μου

Ο οποίος πήγε στον ήλιο, μεταμορφωμένος.

Το ομοίωμά σου με καίει. Εγώ είμαι το θήραμα.

Αυτός, η κάψα που οδηγεί στη φωτιά που καίει

Χρυσό σπαθί σε αιματοβαμμένο βοσκότοπο.

5. Ο κόσμος της ενδοχώρας

Μπροστά μου, τα κίτρινα μάτια

του κόσμου, ένα καφέ και ατρόμητο τζάγκουαρ.

Στο κόκκινο πεδίο, το μπλε άσθμα της ζωής

στο σταυρό του Μπλε, το Κακό διαλύεται.

Αλλά το ηλιόλουστο ασήμι αυτών των νομισμάτων

ενοχλεί τον Σταυρό και τα άσχημα χαμένα Τριαντάφυλλα,

και το αξέχαστο αριστερό μαύρο σημάδι

κόψτε το ασήμι από τα φύλλα και τις πόρπες.

Και ενώ η Φωτιά φωνάζει, η Πέτρα σκληραίνει,

ότι μέχρι το τέλος, θα είμαι μπερδεμένος,

ότι ακόμη και στο Πάρντο ο τυφλός απελπίζεται,

το καφέ άλογο, στο γείσο,

πρέπει να πετάξει με φτερά προς το Ιερό,

γάβγισμα ανάμεσα στις Σφίγγες και τον Πάνθηρα.

6. Ο δρόμος

Στο ρολόι του ουρανού, ο ηλιακός δείκτης

Η κατσίκα αιμορραγεί στον παράξενο μολυβένιο ουρανό.

Η Πέτρα διασπά τον ανελέητο Κόσμο,

Η φλόγα του τουφεκιού πληγώνει τον Aceiro.

Στις ακτίνες του ήλιου, μπλε του μπάρμπεκιου,

Ο κόκκινος και φλογερός ηλίανθος χαίρεται.

Πώς να πεθάνω στη σκιά της προσγείωσής μου;

Πώς να αντιμετωπίσετε τα βέλη αυτού του τοξότη;

Έξω, η φωτιά: το μοβ αμπαζούρ

των Macambiras rubras και auri-pardos

Διάβολοι-άγγελοι και θρόνοι που καίνε.

Φύσα τον άνεμο - το εμπρηστικό Sertão!

Υπάρχουν σκοτεινά τέρατα στο δρόμο

και, στο δρόμο, ανάμεσα σε αυτά τα τέρατα, περπατώ!

7. Ταφόπλακα

Όταν πεθάνω, μην αφήσεις το άλογό μου

Στις πέτρες του φλεγόμενου βοσκοτόπου μου:

μπουφέ την καυχημένη του πλάτη,

με το χρυσό σπιρούνι μέχρι να τον σκοτώσετε.

Ένας από τους γιους μου πρέπει να το οδηγήσει

σε μια πρασινωπή δερμάτινη σέλα,

που σέρνεται μέσα από το καφέ και πετρώδες έδαφος

χάλκινες πλάκες, καμπάνες και χτυπητήρια.

Έτσι, με Lightning και copper percussed,

τροχάδην οπλές, αίμα της καστανιάς,

ίσως ο ήχος του λιωμένου χρυσού να είναι ψεύτικος

που, μάταια - άσκοπα και αλήτικο αίμα -

Προσπάθησα να σφυρηλατήσω, στο παράξενο Τραγούδι μου,

στην επιδερμίδα του Κτήνους μου και του Ήλιου του Κόσμου!

Ανάλυση της ποίησης του Ariano Suassuna

Περιεχόμενο

Η ποιητική του συγγραφέα είναι γεμάτη συμβολισμούς και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε Βραζιλιάνικη λαϊκή παράδοση Αξίζει να θυμηθούμε ότι η παιδική ηλικία του Ariano Suassuna πέρασε εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό της Paraíba.

Βασισμένοι στην προφορική παράδοση, οι στίχοι επικεντρώνονται σε σκηνές που είναι βαθιά χωμένες στη μνήμη και αναμειγνύουν σκόπιμα το πραγματικό με το φανταστικό.

Τα θεμελιώδη θέματα του λυρικού έργου της Σουασούνα είναι η εξορία, ο πατέρας, η καταγωγή και το βασίλειο.

Παρακολουθήσαμε επίσης ένα ενδιαφέρον διασταύρωση μεταξύ δημοφιλών και πολυγραφότατων αναφορών Ο Αριάνο βρίσκεται, χωρίς αμφιβολία, στο πολυμαθές σύμπαν (θυμηθείτε ότι ο συγγραφέας ήταν επί δεκαετίες καθηγητής αισθητικής σε φημισμένο πανεπιστήμιο) την ίδια στιγμή που επιδιώκει να τραφεί από λαϊκά στοιχεία.

Στους στίχους του υπάρχουν πολύ έντονα τα ίχνη της βορειοανατολικής repente και της αγάπης για το sertão, τον τόπο καταγωγής του ποιητή. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος της ποίησης του Ariano είναι βιογραφικό , που σημαδεύεται από το ταξίδι της ζωής του ποιητή.

Ο Ι-λυρικιστής προσπαθεί να δει τη φωτεινή πλευρά της άγονης ενδοχώρας- δίνει λιγότερη έμφαση στην ξηρασία, τη στειρότητα, τη σκληρότητα και τονίζει περισσότερο τη στοργή, την κοινωνία, τις ηλιακές ιδιαιτερότητες αυτής της περιοχής της Βραζιλίας.

Έντυπο

Marked by upload στοιχεία του μπαρόκ Ο στίχος του Ariano αποτελείται από μια σύνθετη, ερμητική γραφή, όπου το απλό λεξιλόγιο συνδυάζεται με έναν απροσδόκητο και ασυνήθιστο τρόπο.

Πρόκειται για μια ποίηση που δεν μοιάζει κλειστή, αντίθετα, βρίσκεται πάντα σε κίνηση, σε εξέλιξη. Ένα ενδιαφέρον γεγονός που αποδεικνύει αυτό το γεγονός είναι τα αρχεία του Ariano Suassuna, έγγραφα με πολυάριθμες εκδοχές που μαρτυρούν τη διαρκή επανεγγραφή ορισμένων συνθέσεων.

Όσον αφορά τη μορφή, η ποιητική του δείχνει μια προτίμηση στη σταθερή μορφή (σονέτο ή ωδή).

Μάθετε ποιος ήταν ο Ariano Suassuna (1927- 2014)

Ο Ariano Vilar Suassuna, γνωστός στο ευρύ κοινό μόνο με το μικρό και το επώνυμό του, γεννήθηκε στη Nossa Senhora das Neves, στην Paraíba, στις 16 Ιουνίου 1927.

Γιος του κυβερνήτη της πολιτείας του, μεγάλωσε στα ορεινά της Paraíba μαζί με τα οκτώ αδέλφια του. Η ζωή στα ορεινά της βορειοανατολικής χώρας επηρέασε βαθιά τη λογοτεχνική του παραγωγή.

Πορτρέτο του Ariano Suassuna

Απόφοιτος νομικής, ο Σουασούνα άρχισε να γράφει το 1945, όταν δημοσίευσε το ποίημα Νύχτα στο Jornal do Comércio - ήταν δεκαοκτώ ετών τότε. Το πρώτο του έργο, Μια γυναίκα ντυμένη στον ήλιο γράφτηκε δύο χρόνια αργότερα.

Ο Ariano έγινε επίσης καθηγητής αισθητικής στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Pernambuco. Ο συγγραφέας συνέχισε να παράγει αχόρταγα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών.

Τα πιο γνωστά του έργα είναι ίσως Auto da Compadecida (θεατρικό έργο) και Το μυθιστόρημα Η πέτρα του βασιλείου .

Το 1990, ο συγγραφέας έγινε μέλος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων (ABL), καταλαμβάνοντας τη θέση 32.

Ο Ariano Suassuna ήταν παντρεμένος με τη Zélia de Andrade Lima και απέκτησε πέντε παιδιά.

Ο συγγραφέας απεβίωσε στις 23 Ιουλίου 2014 στο Ρεσίφε.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον συγγραφέα, τότε διαβάστε το άρθρο Ariano Suassuna: ζωή και έργο.

Γνωρίστε επίσης