فهرست مطالب
کاپوئرا یک بیان فرهنگی با اهمیت فراوان در برزیل است که با شکل گیری و تاریخ این کشور مرتبط است.
این ترکیبی از جلوه های فرهنگی مانند مبارزه، رقص و موسیقی را تشکیل می دهد.
ظهور Capoeira
Capoeira منشأ تا حدودی نامشخص دارد. در افسانه ها و اختلاف نظرها، نظریه های زیادی در مورد ایجاد این عمل بافته شده است، اما به دلیل عدم وجود اسناد قطعی قبل از قرن 19، یافتن منشأ دقیق آن دشوار است.
همچنین ببینید: 7 تواریخ کوتاه با تفسیراما، می‌دانیم که ریشه‌های آفریقایی دارد، احتمالاً از قوم بانتو ، که در سال‌های اول قرن نوزدهم توسط سیاه‌پوستان برده‌شده استفاده می‌شد. با گذشت زمان، نواختن آن توسط آزادگان، مزیتزوها، مردم بومی و سایر گروه‌های اجتماعی آغاز شد.
نقاشی روگنداس از سال 1835 که به نمایندگی از کاپوئرا است
واقعیتی که اغلب به آن توجه نمی‌شود. در مورد تاریخچه کاپوئرا، در قرن نوزدهم، کاپیتان های جنگل، ارتش، پرتغالی ها و حتی بخشی از نخبگان نیز از آن استفاده می کردند.
این چیزی از شخصیت آن کم نمی کند. مقاومت ، که در آن سیاه پوستان در جسمانی و در ضربات، مقابله با برده داری را یافتند. با این حال، عناصر متفاوت و پیچیده ای را در مسیر خود شامل می شود، مانند تاریخ خود برزیل.
به هر حال، این یک تجلی فرهنگی است که به وجود آمد و خود را تثبیت کرد.در طبقه کارگر، به طوری که محافل کاپوئرا در سراسر قرن نوزدهم ممنوع شد و تنها در سال 1937 قانونی شد.
منشأ نام "کاپوئرا"
یکی از پذیرفته‌شده‌ترین نظریه‌ها در مورد ریشه نام capoeira این است که به معنای "جنگل نازک" یا "جنگلی که بود" است، به مزارع باز که در آن کاپوئیریستاها جمع می شدند تا دایره ها را بسازند.
منشا احتمالی دیگر این نام به سبدها اشاره دارد. حصیری که در آن مردان و زنان سیاه‌پوست جوجه‌ها را حمل می‌کردند.
Capoeira angola و capoeira regional
Capoeira به دو نوع تقسیم می‌شود: capoeira angola و capoeira regional.
Who سبک منطقه ای Mestre Bimba بود که در دهه 1920 نام عمل Luta Regional Baiana را گذاشت.
Mestre Bimba شخصیتی از اهمیت زیادی برای انتشار کاپوئرا در برزیل و در جهان بود. او چابکی خاصی را برای کاپوئرا به ارمغان آورد، از جمله حرکات جدید و رقابتی‌تر کردن و شبیه‌تر کردن آن به یک مبارزه واقعی، و همچنین به کاهش حاشیه‌ای آن کمک کرد.
بیمبا یک مدرسه و یک روش آموزشی ایجاد کرد که در آن دانش‌آموزان تمرین‌کنندگان هستند. غسل تعمید و فارغ التحصیل شد. اما برخی از ویژگی‌های آیینی کاپوئیرای سنتی کنار گذاشته شد.
به همین دلیل، یکی دیگر از کاپوئیریستای بزرگ، Mestre Pastinha ، از قدردانی از سنت‌ها و سبک راسته‌یرو چیزی که به عنوان <شناخته می‌شود دفاع کرد. 4>کاپوئرا آنگولا .
پاستینها هممدرسه ای در باهیا ایجاد کرد، Centro Esportivo de Capoeira Angola، اولین مدرسه ای که سبک آنگولا را آموزش داد.
بسیاری از اساتید مهم کاپوئیرا بودند، اما این دو به عنوان چهره های ضروری برای این تمرین برای کسب احترام و احترام برجسته بودند. به خاطر ویژگی مبارزاتی و تجلی فرهنگی آن شناخته شد.
همچنین ارزش موسیقی را هم در کاپوئیرا آنگولا و هم در کاپوئیرای منطقه ای برجسته کرد. بریمبائو، آتاباک، آگوگو، کف دست و آواز بخشی ضروری از تمرین هستند که توسط سایر تمرین‌کنندگانی که در یک دایره مشغول تماشای نواختن کاپوئیرا هستند، انجام می‌شود.
بنابراین، علی‌رغم تفاوت‌های بین سبک‌ها، ما می تواند به عنوان ویژگی های کاپوئرا برجسته شود: وجود موسیقی، شکل گیری در یک دایره، حرکاتی مانند لگد، جارو زدن، آکروباتیک و ضربه سر. در آنگولا حرکات پایین تر و آهسته تر و در منطقه پویاتر و هوایی است.
کاپویرا امروز و آنچه که نشان دهنده آن است
از نیمه دوم قرن بیستم، کاپوئیرا به دست آمد وضعیت و امروزه در سراسر جهان به عنوان یک بیان فرهنگی آفریقایی- برزیلی شناخته می شود که به تمرینات ورزشی و مبارزه با هنر و سنت می پیوندد .
همچنین ببینید: Auto da Compadecida (خلاصه و تجزیه و تحلیل)
Roda de capoeira in باهیا عکس: shutterstock
کاپوئرا که در ده‌ها کشور اجرا می‌شود، در سال 2014 توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت اعلام شد.
برزیل نیز پذیرای افراد زیادی است.خارجی ها علاقه مند به یادگیری این هنر هستند که به نماد مقاومت سیاه پوستان در برابر ظلم و نژادپرستی تبدیل شده است.
