साहित्यातील 18 सर्वात रोमँटिक कविता

पोर्तुगीज ज्यांचे श्लोक त्यांच्या संवेदनशीलतेसाठी आणि निसर्ग आणि लोकप्रिय संस्कृतीच्या संदर्भासाठी लक्षात ठेवले जातात. वर सादर केलेल्या रचनेत, त्याच नावाच्या 1950 मध्ये प्रकाशित झालेल्या कामात, आम्ही आर्थिक परिस्थिती नसलेल्या जोडप्याचे दैनंदिन जीवन शोधतो.

जरी ते उघड्यावर दिसतात आणि मोठ्या अडचणींचा सामना करत आहेत, अशा थंडी आणि भूक म्हणून ते एकसंध आणि आशावादी राहतात . अशा प्रकारे, एक आदर्श दृष्टीकोनातून, प्रेमाची शक्ती कोणत्याही दुःखावर मात करण्यास सक्षम असे काहीतरी म्हणून सादर केले जाते.

Os Amores Sem Dinheiroदोन प्रेमींमध्ये निर्माण होणे. अचानक, ते एकमेकांचे भाग बनू लागतात, त्यांच्या कथा एकमेकांत गुंफल्या जातात, जणू ते भूतकाळ आणि भविष्य सामायिक करतात.

8. तुमच्यासोबत जगाचे वाळवंट पार करण्यासाठी, सोफिया डी मेलो ब्रेनर

तुझ्यासोबत जगाचे वाळवंट पार करण्यासाठी

मृत्यूच्या दहशतीला एकत्रितपणे तोंड देण्यासाठी

पाहण्यासाठी भीती गमावण्याचे सत्य

मी तुझ्या पावलांच्या शेजारी चाललो

तुझ्यासाठी मी माझे राज्य माझे रहस्य सोडले

माझी रात्र माझी शांतता

माझा गोल मोती आणि त्याची पूर्व

माझा आरसा, माझे जीवन, माझी प्रतिमा

आणि मी नंदनवनाची बाग सोडली

कठिण दिवसाच्या अनावरण प्रकाशात बाहेर

विना आरसे मी पाहिले की मी नग्न आहे

आणि मोकळ्या मैदानाला वेळ म्हणतात

म्हणूनच तुझ्या हावभावाने तू मला सजवलेस

आणि मी पूर्ण वाऱ्यावर जगायला शिकलो

सोफिया डी मेलो ब्रेनर अँड्रेसेन (1919 - 2004), कॅमेस पारितोषिक जिंकणारी पहिली महिला, एक महत्त्वाची पोर्तुगीज लेखिका होती, जी प्रामुख्याने तिच्या कविता आणि लघुकथांसाठी लक्षात ठेवली गेली.

चकाचक रचना Livro Sexto (1962) मध्ये प्रकाशित झाली आणि प्रेम संबंधांना एक महान आणि कठीण साहस म्हणून सादर केले.

वास्तव आणि त्याच्या असंख्य समस्यांना तोंड देत, या विषयाला भूतकाळातील भ्रमांचा त्याग करण्यास भाग पाडले जाते आणि आपल्या आवडत्या व्यक्तीसोबत राहण्यासाठी संघर्ष करावा लागतो.

तुझ्यासोबत वाळवंट पार करण्यासाठी...तिच्या कादंबऱ्यांसाठी आंतरराष्ट्रीय स्तरावर प्रसिद्ध. तथापि, लेखक 1980 पासून "Variação sobre a Palavra Dormir" ही कविता देखील लिहितो.

"प्रेम" या शब्दाचा कधीही उल्लेख न करताही, श्लोकांमध्ये असे दिसून येते की जो प्लॅटोनिकचे पालनपोषण करतो. उत्कटता आणि इतर व्यक्तीच्या उपस्थितीबद्दल दिवास्वप्न पाहणे. जवळीक साधण्याची इच्छा इतकी मोठी आहे की गीतकार स्वतःला प्रिय व्यक्तीच्या स्वप्नांवर आक्रमण करू इच्छितो, त्यांच्या फुफ्फुसातील हवा बनू इच्छितो.

कवितेची मूळ आवृत्ती पहा, इंग्रजीमध्ये:

शब्द स्लीप वर भिन्नता ~ मार्गारेट एटवुड

प्रेम हा कवितेतील मूलभूत विषयांपैकी एक आहे आणि त्याने शतकानुशतके जगाच्या चारही कोपऱ्यांमध्ये भव्य श्लोकांना प्रेरणा दिली आहे. वाचकांची मने जिंकणाऱ्या आणि शेअर करण्यास पात्र असलेल्या आमच्या रोमँटिक कवितांची निवड खाली शोधा:

1. मी तुझे हृदय माझ्याबरोबर ठेवतो, ई. ई. कमिंग्स

मी तुझे हृदय माझ्याबरोबर ठेवतो

मी ते माझ्या हृदयात ठेवतो

मी कधीही त्याशिवाय नाही

मी जिथे जाईन तिथे तू माझ्याबरोबर जातो

आणि जे काही मी एकटा करतो

मी तुझ्यासाठी करतो

मला माझ्या नशिबाची भीती वाटत नाही

तू माझे नशीब आहे, माझे गोड

जग कितीही सुंदर असले तरीही मला ते नको आहे

कारण तू माझे जग आहेस, माझे सत्य आहेस.

हे मोठे रहस्य आहे ते कोणालाच कळत नाही.

>हे आहे मुळाचे मूळ

कळ्याचा कळी आणि आकाशाचे आकाश

जीवन नावाच्या झाडाचे

आत्मा ज्याची आशा करू शकतो त्यापेक्षा जास्त वाढतो

किंवा मन लपवू शकते

आणि हेच आश्चर्य आहे जे

ताऱ्यांना दूर ठेवते.

मी तुझे हृदय माझ्यासोबत ठेवतो

मी त्याला माझ्या हृदयात ठेवतो.

एडवर्ड एस्‍लिन कमिंग्ज (1894 - 1962) हे प्रख्यात अमेरिकन अवंत-गार्डे कवी आणि नाटककार होते, त्‍यापैकी एक मानले जाते. 20 व्या शतकातील सर्वात प्रभावशाली लेखक. 1952 मध्ये प्रकाशित, ही सर्व काळातील सर्वात प्रसिद्ध प्रेम कवितांपैकी एक बनली, लोकप्रिय संस्कृतीत मोठ्या प्रमाणावर पुनरुत्पादित केली गेली.

ही कालातीत प्रेमाची घोषणा आहे, ज्यामध्ये गीतात्मक स्वार्थ व्यक्त होतोजवळ जा आणि आपली भीती दूर करा. प्रेमाच्या प्रतिज्ञा मध्ये, तो घोषित करतो की त्याचे हेतू सर्वोत्तम आहेत: त्याला इतरांची कदर करायची आहे, त्याच्या आयुष्यात हलकेपणा आणि स्वातंत्र्य आणायचे आहे.

12. प्रेम आणि त्याची वेळ, कार्लोस ड्रमंड डी अँड्रेड

प्रेम हा प्रौढांचा विशेषाधिकार आहे

सर्वात अरुंद पलंगावर पसरलेला,

जे सर्वात रुंद आणि सर्वात गवताळ बनते,<1

ब्रशिंग, प्रत्येक छिद्रात, शरीराचे आकाश.

तेच आहे, प्रेम: अनपेक्षित लाभ,

अधांतरी आणि चमकणारे बक्षीस,

एनक्रिप्टेड लाइटनिंगचे वाचन,

कोणते, उलगडलेले, दुसरे काहीही अस्तित्त्वात नाही

त्याची किंमत आणि स्थलीय किंमत,

घड्याळातील सोनेरी मिनिट वाचवा

लहान, संधिप्रकाशात कंप पावणारा.

प्रेम म्हणजे जे मर्यादेत शिकले जाते,

सर्व विज्ञान फाईल केल्यानंतर

वारसा मिळालेला, ऐकला. प्रेम उशिरा सुरू होते.

कार्लोस ड्रमंड डी अँड्राड (1902 - 1987), सर्व काळातील महान ब्राझिलियन कवींपैकी एक, त्यांनी मानव आणि त्यांच्या भावना यांच्यातील संबंधांबद्दल अतिशय प्रसिद्ध श्लोक रचले.

As Impurezas do Branco (1973) मध्ये प्रकाशित झालेल्या कवितेत, हा विषय प्रेम म्हणजे नेमकं काय आहे याची त्याची दृष्टी सादर करतो. तरुणपणात प्रकट होणाऱ्या तीव्र उत्कटतेच्या विपरीत, प्रेमाची खरी भावना नंतर प्रकट होते, जेव्हा आपल्याकडे आधीपासूनच ते जगण्याचा अनुभव आणि शहाणपणा असतो .

ड्रमंड लव्ह आणि त्याची वेळ

ते पहा कार्लोस ड्रमंड डी च्या प्रेम कविता देखीलअँड्रेड.

१३. एक पोर्तुगीज गुडबाय, अलेक्झांड्रे ओ'नील

या वक्र मध्ये इतका कोमल आणि त्रासदायक

कि तो तुमचा गायब होईल

मी निरोप देतो

आणि आवडले एक किशोरवयीन

मी तुझ्यासाठी कोमलतेने अडखळत आहे

.

अलेक्झांडर ओ'नील (1924 - 1986) हे पोर्तुगीज कवी आणि प्रचारक होते जे अतिवास्तववादी चळवळीचा भाग होते. लेखकाच्या श्लोकांनी हुकूमशाहीच्या सामाजिक-राजकीय संदर्भाचे अनेक संदर्भ दिले आहेत.

1958 मध्ये प्रकाशित, "Adeus Português" ही त्यांची सर्वात प्रसिद्ध कवितांपैकी एक आहे, ज्यातून आम्ही फक्त अंतिम उतारा निवडला आहे. फ्रेंच लेखिका नोरा मित्रानी यांना भेटल्यावर त्यांच्या चरित्रातील एका प्रसंगावरून ही रचना प्रेरित होती.

दोघांची क्षणभंगुर प्रेमकथा जगली, परंतु हुकूमशाही सरकारने त्यांना त्यांच्या जोडीदारासह देश सोडण्याची परवानगी दिली नाही. श्लोक हे दोन लोकांमधला गोड आणि उत्कट निरोप दर्शवतात ज्यांना वेगळे व्हायचे नाही.

एक पोर्तुगीज अलविदा, अलेक्झांड्रे ओ'नील

14. मला तुझी रूपी कौर

मला तुझी इच्छा नाही

माझे

रिक्त भाग भरण्यासाठी

मला हवे आहे एकटे राहा

मला इतके पूर्ण व्हायचे आहे

जे मी शहर उजळवू शकेन

आणि तेव्हाच

मला तुझी इच्छा आहे

कारण आम्ही दोघे मिळून

प्रत्येक गोष्टीत आग लावतो

रूपी कौर (1992) एक समकालीन स्त्रीवादी कवयित्री आणि कलाकार आहे, ज्यांचा जन्म भारतातील पंजाबमध्ये झाला आहे. तिच्या पहिल्या पुस्तकात, Leite e Mel (2014), लेखकाने अनेक प्रकाशित केलेप्रेम नातेसंबंधांबद्दलच्या संक्षिप्त कविता, जगण्याच्या आणि त्यावर मात करण्याच्या पद्धतींवर प्रतिबिंबित करतात.

रचनामध्ये, गीतेने स्वतः प्रिय व्यक्तीला संबोधित केले आहे, हे स्पष्ट करते की ते अवलंबित्वाचे संबंध शोधत नाही , तो "तुमचा अर्धा" असण्याची अपेक्षा करू नका. त्याउलट, ते आत्म्यांच्या भेटीच्या शोधात आहे जे परिपूर्णतेने जगतात आणि एकमेकांना सामर्थ्य देतात.

15. प्रेम ही एक कंपनी आहे, अल्बर्टो कैरो (फर्नांडो पेसोआ)

प्रेम ही एक कंपनी आहे.

मला आता एकटे कसे चालायचे हे माहित नाही,

कारण मी करू शकत नाही यापुढे एकटेच चालणे.

दृश्यमान विचार मला जलद चालायला लावतो

आणि कमी पाहतो, आणि त्याच वेळी सर्व काही पाहण्याचा आनंद घेतो.

तिची अनुपस्थिती देखील एक गोष्ट आहे ती म्हणजे माझ्यासोबत.

आणि मी तिच्यावर इतके प्रेम करतो की तिची इच्छा कशी करावी हे मला कळत नाही.

मी तिला पाहिले नाही, तर मी तिची कल्पना करतो आणि मी उंच म्हणून मजबूत आहे झाडे.

पण मी तिला पाहिले तर मी थरथर कापते, मला माहित नाही की तिच्या अनुपस्थितीत मला काय वाटते त्याचे काय होते.

मला सोडून देणारी शक्ती आहे.

सर्व वास्तव माझ्याकडे सूर्यफूलाप्रमाणे तिचा चेहरा मध्यभागी ठेवून पाहत आहे.

अल्बर्टो केइरो हे फर्नांडो पेसोआ (१८८८ - १९३५) यांच्या प्रमुख प्रतिशब्दांपैकी एक होते, ज्याला महान साहित्यिक मानले जाते. पोर्तुगीज लेखक. इतर भिन्नार्थी शब्दांचा मास्टर मानला जाणारा, कैरोने सवयीने त्याचे श्लोक निसर्गाच्या चमत्कारांवर केंद्रित केले,

वरील उतारा हा प्रसिद्ध ग्रंथातील उतारा आहे ओ पास्टर अमोरोसो. येथे, विषयहा एक माणूस आहे जो ब्युकोलिक सेटिंगमध्ये चालतो, परंतु त्याला हे समजते की सर्व काही वेगळे आहे . आता तो प्रेमात पडला आहे, प्रेयसी सर्वत्र उपस्थित असल्याचे दिसते.

फर्नांडो पेसोआच्या प्रेमकविता देखील पहा.

16. वर्ड स्लीपमधील फरक, मार्गारेट अॅटवुड

तुम्ही झोपत असताना मला तुम्हाला पाहायचे आहे,

काहीतरी जे घडणार नाही.

मला तुम्हाला पाहायचे आहे ,

तुम्ही झोपत असताना. मला

तुझ्यासोबत झोपायला आवडेल,

तुझ्या झोपेत मऊ, गडद लाट

माझ्या डोक्यावरून सरकत असताना

आणि चालायला आवडेल या तेजस्वी

आणि निळ्या-हिरव्या पानांच्या लहरी जंगलातून

मावळलेला सूर्य आणि तीन चंद्रांसह

तुम्हाला जिथे उतरायचे आहे त्या गुहेकडे,

तुमची सर्वात वाईट भीती येईपर्यंत

मी तुम्हाला चांदीची फांदी,

छोटे पांढरे फूल देऊ इच्छितो, हा एकमेव

शब्द जो तुमचे रक्षण करेल<1

तुमच्या स्वप्नातील दु:खापासून

गाभ्यामधील दु:खापासून

. मला तुमचे अनुसरण करायचे आहे

पुन्हा लांब

जिना आणि

ज्या बोटीने तुम्हाला परत आणले जाईल

काळजीपूर्वक, एक ज्योत

दोन कमानदार हातांनी

ज्या ठिकाणी तुमचे शरीर विश्रांती घेते

माझ्या बाजूला, ज्यामध्ये तुम्ही

श्वासाप्रमाणे सहज प्रवेश करता

>मला ती हवा व्हायला आवडेल

जी तुमच्यामध्ये क्षणभर राहते

. मला खूप लक्ष न दिला गेलेला राहायला आवडेल

आणि खूप आवश्यक आहे.

मार्गारेट अॅटवुड (१९३९) कॅनडामध्ये जन्मलेल्या लेखिका आहेत,कोणीतरी घरी आल्यासारखे. मी ढोंग करतो की

माझ्यासाठी ते काही नाही. विचलित होऊन, मी चालतो

इच्छेचा परिचित मार्ग,

छोट्या गोष्टींनी मला रोखून धरले,

कॅफेमध्ये दुपारी, एक पुस्तक. मी तुझ्यावर हळू हळू प्रेम करतो

आणि कधी पटकन,

माझ्या प्रिये, आणि कधी कधी मी करू नये अशा गोष्टी करतो,

मी हळू हळू तुझ्या घरी परततो,

मी एक पुस्तक विकत घेतो, मी

घरी प्रेम करतो.

मॅन्युएल अँटोनियो पिना (1943 - 2012) हे पोर्तुगीज पत्रकार आणि कवी होते ज्यांना 2011 मध्ये Camões पुरस्कार मिळाला होता. प्रकाशित 1974 मध्ये, श्लोक शांततापूर्ण प्रेमाचे वर्णन करतात, सुसंवाद आणि आरामाने परिपूर्ण.

त्यामध्ये, लहान दैनंदिन तपशिलांमधून, संबंधांची तुलना विषयाच्या घराशी केली जाते. शांतता मिळते.

सर्व प्रेमींना काय वाटले ते कुशलतेने. जेव्हा आपण एखाद्यावर प्रेम करतो, तेव्हा ती व्यक्ती आपल्या प्रत्येक छोट्याशा हावभावात सदैव हजर असते असे दिसते.

मूळ आवृत्ती पहा, इंग्रजीत, कवीने स्वतः पाठ केली आहे:

ई.ई. कमिंग्ज - आय कॅरी युअर हार्ट विथ माय (आय कॅरी इट इन माय हार्ट)

2. टोटल लव्ह सॉनेट, व्हिनिसियस डी मोरेस

माझं तुझ्यावर खूप प्रेम आहे, माझ्या प्रिय... गाऊ नकोस

अधिक सत्य असलेले मानवी हृदय...

मी तुझ्यावर प्रेम करतो मित्र आणि एक प्रियकर म्हणून

बदलत्या वास्तवात

मी तुझ्यावर सारखेच प्रेम करतो, शांत उपयुक्त प्रेमाने,

आणि मी तुझ्यावर प्रेम करतो, उत्कटतेने उपस्थित असतो.

मी तुझ्यावर प्रेम करतो, शेवटी, मोठ्या स्वातंत्र्यासह

अनंतकाळात आणि प्रत्येक क्षणी.

मी तुझ्यावर प्राण्यासारखे प्रेम करतो, सरळ,

गूढ आणि सद्गुण नसलेल्या प्रेमासह

मोठ्या आणि कायमस्वरूपी इच्छेसह.

आणि तुमच्यावर खूप आणि वारंवार प्रेम करणे,

एक दिवस अचानक एक शरीर

मी माझ्यापेक्षा जास्त प्रेम केल्याने मरेन.

व्हिनिसियस डी मोरेस (१९१३ - १९८०) हे बोसा नोव्हा लेखक आणि संगीतकार होते जे प्रेमाने "पोएतिन्हा" म्हणून ओळखले जाऊ लागले. भावनांवर लक्ष केंद्रित केलेल्या त्याच्या रचनांसाठी लक्षात ठेवलेल्या, लेखकाने आपल्या साहित्यातील काही सुंदर प्रेमकविता लिहिल्या आहेत.

त्यापैकी वर सादर केलेले सॉनेट आहे, जे 1951 मध्ये प्रकाशित झाले होते. त्यात, आम्हाला एक पूर्णपणे प्रेमात असलेला विषय , जो स्वतःला पूर्णपणे देतो. श्लोकांमध्ये,तो अशक्य करू पाहतो: त्याच्या प्रेमाचे विविध आयाम समजावून सांगा.

व्हिनिसियसच्या आवाजातील कविता ऐका:

संपूर्ण प्रेमाचे सॉनेट - व्हिनिशियस डी मोरेस

आमचे संपूर्ण विश्लेषण पहा सोनोटो ऑफ टोटल लव्ह.

3. कट्टरता, फ्लोरबेला एस्पांका

माझा आत्मा, तुझी स्वप्न पाहणारा, हरवला आहे.

तुला पाहण्यासाठी माझे डोळे आंधळे आहेत.

माझ्या जगण्याचे कारणही तू नाहीस

कारण तू आधीच माझे संपूर्ण आयुष्य आहेस!

मला असे वेडे होताना दिसत नाही...

मी जगात पाऊल टाकले, माझ्या प्रिय, वाचण्यासाठी

तुमच्या अस्तित्वाच्या रहस्यमय पुस्तकात

तीच कथा वारंवार वाचली जाते!...

"जगातील प्रत्येक गोष्ट नाजूक आहे, सर्व काही निघून जाते..."<1

जेव्हा ते मला हे सांगतात, तेव्हा सर्व कृपा

माझ्यावर दैवी मुखातून बोलते!

आणि, तुझ्याकडे डोळे लावून, मी पायवाटेवरून म्हणतो:

"अहो! जग उडू शकते, तारे मरू शकतात,

तुम्ही देवासारखे आहात: सुरुवात आणि शेवट!..."

फ्लोरबेला एस्पांका (1894 - 1930) ही एक पोर्तुगीज कवी होती आणि पत्रकार जो तुमच्या देशातील सर्वात उत्कृष्ट लेखकांपैकी एक बनला. त्यांची कविता तिच्या प्रेमळ, जिव्हाळ्याच्या श्लोकांसाठी ओळखली जाते जी स्त्री इच्छा व्यक्त करतात.

सोरर सौदाडे (1923) या ग्रंथात प्रकाशित, कविता स्व-गीताची भक्ती दर्शवते. प्रेमाला शरण गेले, ज्याने त्याचे जीवन त्याला समर्पित केले. मग, सर्व महत्त्वाचे आहे, प्रिय व्यक्ती, ज्याला एक प्रकारचा देव म्हणून पाहिले जाऊ लागते.

फॅगनरने संगीतबद्ध केलेली कविता पहा:

फॅनटिस्मो - फॅग्नर - फ्लोरबेला एस्पांका.wmv

4. सॉनेट इलेव्हन, पाब्लो नेरुदा

मला तुझे तोंड, तुझा आवाज, तुझ्या फरची भूक लागली आहे,

आणि मी स्वत:चे पोषण न करता रस्त्यावरून जातो, शांत,

मी भाकरी टिकवण्याची काळजी करू नका, पहाट मला असंतुलित करते,

मी दिवसभरात तुझ्या पायांचा तरल आवाज शोधतो.

मला तुझ्या क्षीण हास्याची भूक लागली आहे,

तुझ्या हातासाठी रागाच्या कोठाराचा रंग,

मला तुझ्या नखांच्या फिकट दगडाची भूक लागली आहे,

हे देखील पहा: काळानुसार नृत्याचा इतिहास

मला तुझी त्वचा अखंड बदामासारखी खायची आहे.

मला तुझ्या सौंदर्याचा जळलेला किरण खायचा आहे,

अभिमानी चेहऱ्याचे सार्वभौम नाक,

मला तुझ्या पापण्यांची क्षणभंगुर सावली खायची आहे

आणि भुकेने मी येतो आणि संधिप्रकाशाचा वास घेत जा

तुला शोधत, तुझे जळणारे हृदय शोधत

क्विट्राटूच्या एकांतात पुमासारखे.

पाब्लो नेरुदा (1904 - 1973), 1971 मध्ये साहित्यातील नोबेल पारितोषिक जिंकणारा चिलीचा कवी, त्याने आपल्या श्लोकांमध्ये मांडलेल्या उत्कटतेने अमर झाला.

Cien sonetos de amor (1959) <4 मध्ये प्रकाशित झालेली कविता>वर्णन करते उत्साह आणि वेदना ustia ज्याने आपल्या आवडत्या व्यक्तीला गमावले आहे.

जसे की उर्वरित जग यापुढे महत्त्वाचे नाही, विषय सर्व तपशील आठवतो आणि तिला शोधत राहतो, उदासीनता आणि इच्छा यामुळे.

स्पॅनिशमध्ये कवितेची मूळ आवृत्ती पहा:

सॉनेट इलेव्हन - पाब्लो नेरुदा (आवाज: ज्युलिओ हर्नांडेझ).

पाब्लो नेरुदाच्या मोहक प्रेम कविता देखील पहा.

5. मी दुरूनच तुझ्यावर प्रेम करेन, सेसिलिया मीरेलेस

दुरूनमी प्रेम करीन

- शांततापूर्ण अंतरापासून

जेथे प्रेम उत्कट आहे

आणि इच्छा स्थिरता आहे.

दैवी स्थानापासून

जेथे अस्तित्त्वाचे चांगले

अनंतकाळ असणे

आणि अनुपस्थितीसारखे दिसते.

कोणाला समजावून सांगायचे आहे

क्षण आणि सुगंध

रोझा,

कोणत्याही अहंकाराशिवाय?

आणि, समुद्राच्या तळाशी,

तारा, हिंसा न करता,

त्याच्या सत्याचे पालन करते,

पारदर्शकतेसाठी परकीय.

सेसिलिया मीरेलेस (१९०१ – १९६४), ब्राझिलियन लेखिका, कलाकार आणि शिक्षक, प्रामुख्याने कवितेच्या क्षेत्रात प्रसिद्ध होत्या. Canções (1956) मध्ये प्रकाशित झालेल्या रचनेत, प्रेम हे काहीतरी साधे आणि एकाच वेळी, वेळ आणि अंतरापेक्षा मोठे दिसते.

श्लोकांमध्ये, भावना काहीतरी असे वर्णन केले आहे. नैसर्गिक आणि शुद्ध अस्तित्वात असलेल्या गुलाबाप्रमाणे आणि त्याच्या अत्तराप्रमाणे मोहक, गर्विष्ठ न होता. त्याचप्रमाणे, हा गेय स्वत: ला बिनधास्तपणे आवडतो, जसे तारा मासा लाटांमध्ये राहतो, कारण ते तिथेच आहे.

6. आता तुम्ही तारे ऐकण्यासाठी म्हणाल, ओलावो बिलाक

“आता (तुम्ही म्हणाल) तारे ऐकायला! बरोबर

तुम्ही होश गमावले!” आणि मी तुम्हाला सांगेन, तथापि,

ते ऐकण्यासाठी, मी अनेकदा जागा होतो

आणि खिडक्या उघडल्या, आश्चर्याने फिकट गुलाबी…

आणि आम्ही रात्रभर बोललो , तर

मिल्की वे, खुल्या छत प्रमाणे,

चमकते. आणि जेव्हा सूर्य उगवतो, आतुरतेने आणि अश्रूंनी,

मी अजूनही त्यांना निर्जन आकाशात शोधतो.

तुम्ही आता म्हणाल:“वेडा मित्र!

त्यांच्याशी काय संभाषण? काय अर्थ आहे

ते जे बोलतात ते तुमच्या सोबत असतात तेव्हा ते करतात?”

आणि मी तुम्हाला म्हणेन: “त्यांना समजून घ्यायला आवडते!

फक्त त्यांच्यासाठी जे प्रेम करतात ऐकले असेल

तारे ऐकण्यास आणि समजण्यास सक्षम.”

ओलावो बिलाक (1865 - 1918) हे ब्राझिलियन कवी आणि पत्रकार होते जे पर्नाशियनवादाचा भाग होते आणि त्यांनी काही रोमँटिक शब्द लिहिले. आमचे साहित्य.

"Via Láctea" या नावाने प्रसिद्ध असलेल्या कवितेत, विषय मान्य करतो की तो ताऱ्यांशी बोलतो, जरी इतर लोक त्यावर विश्वास ठेवत नाहीत.

हे देखील पहा: Patativa do Assaré: 8 कवितांचे विश्लेषण

इतर लोकांच्या विरुद्ध मते, गीतात्मक स्वत: चे रहस्य स्पष्ट करते की हा विलक्षण मूळ आहे: तो एखाद्याच्या प्रेमात आहे. ही भावना प्रत्येक गोष्ट जादुई बनवते आणि, फक्त अस्तित्वात असताना, तुमचे जीवन नवीन शक्यतांनी भरते.

ओलावो बिलाक यांच्या ओरा तुम्ही म्हणता ते तारे (व्हाया लॅक्टेआ) या कवितेचे विश्लेषण देखील पहा .

7. कविता, मारिओ सेझरीनी

जसा मी पाळणामध्ये होतो तसा तू माझ्यात आहेस

त्याच्या कवचाखालच्या झाडासारखा

समुद्राच्या तळाशी असलेल्या जहाजासारखा

मारियो सेसारिनी (1923 - 2006) हे एक प्रसिद्ध पोर्तुगीज कवी आणि चित्रकार होते, जे त्यांच्या देशातील अतिवास्तववादाचे सर्वात मोठे नाव मानले जाते. पेना कॅपिटल (1957) मध्ये नेहमीच मूळ आणि सर्जनशील मार्गाने वैश्विक भावनांचे भाषांतर करणे ही त्यांची सर्वात सुंदर प्रेम कविता दिसते.

फक्त तीन श्लोकांसह, लेखक आरामाची आणि आपुलकीची भावना तीमुंडो डॉस पोएमास

9 यांनी कथन केले. नाईटवॉचर्स, मारिओ क्विंटाना

जे प्रेम करतात ते फक्त प्रेम करत नाहीत, ते जगाचे घड्याळ संपवत असतात.

"साध्या गोष्टींचा कवी" म्हणून ओळखले जाणारे मारियो क्विंटाना (1906) — 1994) एक ब्राझिलियन लेखक होता जे फार कमी शब्दांतून उत्तम संदेश पोहोचवण्यास सक्षम होते.

याचे उदाहरण म्हणजे काम करण्याची पद्धत म्हणून आळशीपणा (1987), एक काम ज्यामध्ये लेखक एकत्र आले. असंख्य लहान रचना आणि ज्ञानाने परिपूर्ण.

"नाईट वॉचर्स" मध्ये, प्रेमींना जगाचे इंजिन म्हणून पाहिले जाते. रोमँटिक दृष्टीकोनातून, भावना कृतीच्या केंद्रस्थानी ठेवली जाते, मानवतेचे पालनपोषण , जे तिला शक्ती देते.

10. मनीलेस लव्हर्स, युजेनियो डी आंद्राडे

येणाऱ्यांना खुले तोंड होते.

कथा आणि दंतकथा

आणि थंड मन होते.

होते ज्या बागेत चंद्र

पाण्यासोबत हातात हात घालून चालला होता

आणि भावासाठी दगडी देवदूत.

त्यांच्याकडे, इतरांप्रमाणेच,

प्रत्येक दिवसाचा चमत्कार

छतावरून टपकणारा;

आणि सोन्याचे डोळे

जिथे जंगली स्वप्ने जळतात

.

ते प्राण्यांसारखे भुकेले आणि तहानलेले होते,

आणि शांत

त्यांच्या पावलांवर.

पण त्यांनी केलेल्या प्रत्येक हावभावाने

त्यांच्यापासून एक पक्षी जन्माला आला. बोटांनी

आणि चकित होऊन त्याने मोकळ्या जागेत प्रवेश केला.

युजेनियो डी अँड्राड (1923 - 2005) हे कवी आणि अनुवादक होते