Powieść Iracema autorstwa José de Alencara: podsumowanie i analiza pracy

Iracema to dzieło literackie napisane przez José de Alencara i opublikowane w 1865 roku.

Jest częścią pierwszej fazy brazylijskiego romantyzmu, który stał się znany jako Indianizm w którym aspekty historyczne, nacjonalistyczne i rdzenne są wywyższone.

Powieść przedstawia związek między Portugalczykami a rdzenną ludnością w wyidealizowany sposób, a także łączy fikcję i fakty historyczne.

Podsumowanie pracy

W powieści główna bohaterka Iracema, Indianka, zakochuje się w Portugalczyku Martim, z którym ma syna Moacira, uważanego za pierwszego Brazylijczyka, owoc miłości skolonizowanej kobiety i kolonizatora.

Spotkanie Iracemy i Martima

Iracema to indiańska dziewczyna, córka szamana Araquéma, urodzona i wychowana w plemieniu na polach Tabajary. Młoda dziewczyna pilnowała lasów, aż pewnego dnia zaatakowała coś, co uważała za najeźdźcę.

Tym, który otrzymał strzałę, był Martim, portugalski poszukiwacz przygód.

Przed nią i wszystkimi, którzy ją kontemplują, stoi dziwny wojownik, jeśli jest wojownikiem, a nie jakimś złym duchem lasu. Jego policzki są białe jak piaski graniczące z morzem; jego oczy są smutnym błękitem głębokich wód. Ignorancka broń i haniebna tkanina pokrywają jego ciało. Gest Iracemy był szybki, podobnie jak jego spojrzenie. Strzała nasączona łukiem pękła. Krople krwi bulgotały na twarzy nieznajomego.

Winny pochopnego wystrzelenia strzały, Iracema natychmiast ratuje Martima i zabiera go do swojego plemienia, aby opatrzyć jego rany.

Martim zostaje przedstawiony plemieniu Iracemy

Gdy Martim oferuje Araquémowi, ojcu Iracemy, pomoc w obronie plemienia, obaj nawiązują bliską relację, a szaman proponuje, w zamian za ochronę, kobiety i zakwaterowanie.

Gdy wojownik skończył posiłek, stary szaman zgasił fajkę i przemówił:

- Przyszedłeś?

- Przyszedłem - odpowiedział nieznajomy.

- Cudzoziemiec jest panem chaty Araquéma. Tabajarowie mają tysiąc wojowników, by go bronić, i niezliczone kobiety, by mu służyć.

Martim nie akceptuje oferowanych mu kobiet, ponieważ ma oczy tylko dla Iracemy.

Teoretycznie nic nie stałoby na przeszkodzie, aby para składająca się z Indianki i Portugalczyka połączyła się, z wyjątkiem faktu, że Iracema posiada sekret Juremy, przez co musi pozostać dziewicą.

Namiętność między Iracemą i Martimem

Martim i Iracema zakochują się w sobie i zaczynają żyć zakazaną miłością, migrując do chaty z dala od plemienia. Rezultat tej miłości pojawia się po kilku miesiącach: Moacir rodzi się z dala od plemienia.

Młoda matka, dumna z tak wielkiego osiągnięcia, wzięła syna w ramiona i wrzuciła go do czystych wód rzeki. Następnie zawiesiła go na swoim delikatnym smoczku; jej oczy wypełniły go smutkiem i miłością.

- Jesteś Moacirem, zrodzonym z mojego cierpienia.

Romans między parą nie trwa jednak długo. Martim daje znaki, że tęskni za swoją ziemią, a Iracema zdaje sobie sprawę, że tęskni za swoim ludem.

Pod koniec powieści Iracema umiera, a Martim zabiera małego Moacira do Portugalii.

Iracema (1881), obraz José Marii de Medeirosa

Główne postacie i ich znaczenie

Iracema

Fizycznie Iracema jest opisywana jako "dziewica o miodowych ustach, której włosy były czarniejsze niż skrzydło Guajah i dłuższe niż pień jej palmy".

Nazwa Iracema jest anagramem nazwy Ameryka, co oznacza, że jest napisana tymi samymi literami co kontynent. Młoda dziewczyna symbolizuje tubylców, którzy żyli w Brazylii przed przybyciem kolonizatora.

Martim

Martim Soares Moreno to odważny portugalski poszukiwacz przygód, który przybywa do wciąż mało znanej Brazylii, zamieszkanej jedynie przez kilka rdzennych plemion.

Kiedy spotyka Indiankę Iracemę, natychmiast się w niej zakochuje. Imię nadane bohaterowi jest nawiązaniem do prawdziwej postaci historycznej, osoby, która byłaby odpowiedzialna za założenie stanu Ceará.

Martim symbolizuje Portugalczyków, którzy wyemigrowali do kolonii w celu zbadania regionu.

Moacir

Jest synem pary Iracemy i Martima. Iracema rodzi Moacira sama, podczas gdy Poti i Martim wyruszają na bitwę. Po śmierci matki, Iracemy, Moacir zostaje zabrany przez ojca do Portugalii.

Moacir oznacza genezę narodu brazylijskiego: owoc związku między tubylcem a Europejczykiem.

Poti

Wojownik Poti jest wiernym przyjacielem Martima. Przyjaźń między nimi jest tak silna, że Poti opuszcza plemię i przenosi się do odległej chaty, aby mieszkać z parą i pomagać przyjacielowi.

Tak więc Poti może również symbolizować podporządkowanie tubylców Europejczykom, podobnie jak Iracema.

Analiza książki Iracema

Idealizacja rdzennej ludności i wywyższenie ziemi

W arcydziele José de Alencara znajdujemy wysoce wyidealizowany bohater Iracema jest romantyczną przedstawicielką swojego ludu, dziewczyna jest opisywana jako odważna, uczciwa, hojna, dająca, urocza, piękna, czysta i czysta. Symbol miłości i macierzyństwa, Iracema nie widzi zła wokół siebie.

Ale nie tylko główna postać kobieca jest romantyczna. scenariusz jest wyidealizowany Stan, w którym rozgrywa się akcja, Ceará, jawi się jako rajska przestrzeń, idylliczna sceneria, która służy jako tło dla zakazanej i przytłaczającej namiętności.

Symbolika Moacira

Mały Moacir jest nie tylko symbolicznie pierwszym człowiekiem z Ceará, ale także pierwszy Brazylijczyk Jest on również uważany za pierwszy półkrwi pierwszy rdzenny i jednocześnie nie-rdzenny człowiek, owoc związku między Indianką a białym mężczyzną.

Produkt cierpienia, chłopiec jest symbol spotkania i tęsknoty za sobą Jest wynikiem przytłaczającej pasji, ale jest także reprezentacją przeznaczenia nieosiągalnej miłości.

Ważne jest, aby podkreślić, że w narracji, aby Moacir mógł żyć, jego matka musi umrzeć. Iracema traci życie wkrótce po porodzie, a małe dziecko zostaje zabrane na stary kontynent, gdzie będzie kształcone.

W kategoriach alegorycznych można powiedzieć, że to właśnie z (dobrowolnego) poświęcenia Indianina narodził się pierwszy Brazylijczyk. W ten sposób praca podkreśla rezygnację i podporządkowanie rdzennej ludności kolonizatorom To właśnie sugeruje intelektualista Alfredo Bosi:

W opowieściach o Peri i Iracemie poddanie się Indianina białemu człowiekowi jest bezwarunkowe, odbywa się ciałem i duszą, implikując poświęcenie i porzucenie przynależności do plemienia, z którego pochodzi. Odejście bez powrotu. O dziewicy o miodowych ustach Machado de Assis powiedział w artykule, który napisał zaraz po opublikowaniu powieści: "Nie opiera się, ani nie prosi: odkąd oczy Martima spotkały się z jej oczami, dziewczyna pochyliła głowędo tego słodkiego niewolnictwa".

Ryzyko cierpienia i śmierci jest akceptowane przez dzikusa bez wahania, tak jakby jego nabożna postawa wobec białego człowieka stanowiła spełnienie przeznaczenia, które Alencar przedstawia w heroicznych lub idyllicznych kategoriach.

Znaczenie publikacji

Iracema został opublikowany w 1865 roku i początkowo nosił podtytuł Legenda Ceará .

Dosłownie ważna dla całego kraju, prawda jest taka, że powieść była jeszcze bardziej niezwykła dla historii stanu Ceará. Aby dać wyobrażenie o znaczeniu publikacji, imię głównego bohatera posłużyło jako inspiracja dla szeregu zabytków w regionie, a także jako nazwa siedziby rządu i odcinka nabrzeża Fortaleza.

Literacka kreacja powstała w wyniku próby stworzenia przez autora fikcja założycielska . Iracema zamierza utkać konstrukcję tożsamości narodowej i jednocześnie rasowej.

José de Alencar, intelektualista zaangażowany w politykę kraju, odnalazł w powieści sposób na przyczynienie się do utworzenia mit pochodzenia Ten wyidealizowany mit wyklucza dominację, eksterminację i zniewolenie rdzennej ludności.

Nurt literacki: indianizm

Indianizm był jednym z etapów romantyzmu, którego celem był powrót do przeszłości, do genezy narodu brazylijskiego, przywołanie nacjonalizmu i wywyższenie naturalnego piękna naszego kraju.

Ruch romantyczny opowiadał się za ucieczką od rzeczywistości, uważanej za nudną i nieciekawą. W tym sensie było to interesujące rozwiązanie, które ruch znalazł: skierowanie wzroku na Indianina jako wyidealizowaną postać. W tym kontekście Indianin stał się rodzajem bohatera narodowego.

Iracema należy do tak zwanej trylogii indiańskiej José de Alencara, a pozostałe dwie powieści, które jej towarzyszą, to Guarani (1857) e Ubirajara (1874).

Iracema w kinie

Powieść José de Alencara została sfilmowana w 1979 roku przez Carlosa Coimbrę pod tytułem Iracema, dziewica o miodowych ustach .

W rolę Iracemy wcieliła się Helena Ramos, postrzegana jako symbol seksu lat 70. Produkcja jest oceniana na 16 lat.

Na podstawie utworu powstały inne produkcje filmowe. Jednym z filmów, który zapożyczył tytuł powieści, aby poruszyć kwestię rdzennej ludności, jest Iracema - amazoński trans z 1974 roku, który dotyczy prostytucji rdzennych dziewcząt, niewolniczej pracy i dewastacji lasów Amazonii.

O José de Alencar

Urodzony w stanie Ceará pisarz zainspirował się lokalną kulturą do napisania książki Iracema José Martiniano de Alencar urodził się w Mecejana, obszarze obecnie należącym do gminy Fortaleza, 1 maja 1829 r. Uczył się w Rio de Janeiro, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej, oraz w São Paulo, gdzie ukończył prawo.

Był prawnikiem, choć wyszedł poza mury prawa: był dziennikarzem, oratorem, krytykiem teatralnym, pisarzem i politykiem. Został członkiem parlamentu i ministrem sprawiedliwości.

Zajmował również stanowisko nr 23 w Brazylijskiej Akademii Literatury.

Zmarł młodo, w wieku czterdziestu ośmiu lat, na gruźlicę 12 grudnia 1877 roku.

Portret José de Alencara.

Chcesz wiedzieć Iracema ?

Powieść Iracema jest dostępna do pobrania za darmo w domenie publicznej.

Aby posłuchać książki, przejdź do audiobooka:

Odkryj także