10 helbestên herî baş ên Hilda Hilst bi analîz û şîrove

Yek ji mezintirîn nivîskarên wêjeya Brezîlyayê, Hilda Hilst (1930-2004) di van demên dawî de ji hêla xwendevanên li welatê xwe ve hat keşif kirin. Nivîskara provakatîf, nakokî, pirsiyar, nivîskara pexşan û helbestan, bi taybetî bi beytên xwe yên dilşewat dihat naskirin.

Me li vir deh helbestên wê yên evînî yên herî mezin hilbijart. Em ji we hemiyan xwendinek xweş dixwazin û van ayetên xweş bi hezkiriyên xwe re parve dikin!

1. Ez ji te hez dikim

Wek ku min te winda kir, ez çawa ji te hez dikim.

Mîna ku min tu nedîtî (fasûlya zêrîn

Di bin zerikê de) ew e çawa ez te ji nişka ve digirim

Nelivîn, û ez te bi tevayî nefesê didim

Rinboqeke hewayê di nav avên kûr de.

Wek ku her tiştê din destûrê bide min,

Ez xwe di deriyên hesinî de wêne dikim

Oxre, bilind, û xwe hûrkirî û hindik

Di bêbextiya her xatirxwestinê de.

Mîna ku min te di trênan de winda kir, li qereqolan

An jî çemberek avê diavêjin

Çûk radike, îcar ez tu me:

Tir û hesreta diherike.

Beytên jorîn beşa II ji rêze bîst helbestan di sala 1989 de bi sernavê Amavisse hatiye weşandin. Gotina evînê ya Hilda Hilst, ku heya wê demê ji hêla raya giştî ve hindik dihat zanîn, ji hêla labelê Massao Ohno ve hate weşandin. Paşê, di sala 2001-ê de, Amavisse bi berhemên din re hat berhevkirin û di antolojiya bi navê Ji xwestekê de bi dawî bû.

Navê helbesta jorîn.xwîn, yên din ji bo dewlemendiyê dixebitin) carinan jî me dike ku em bawer bikin ku jiyana helbestvan dijwartir e.

Lê belê, di dawiya helbestê de, em dibînin ku encam berevajî ye: dema ku helbest ji mirinê derbas dibe. hemû yên din ji aliyê demê ve têne fêhmkirin.

Hîlda Hilst kî bû?

Nivîskar Hilda Hilst di 21ê Avrêl, 1930 de li hundurê São Paulo (li Jaú) ji dayik bû. cotkar û rojnamevan (Apolônio de Almeida Prado Hilst) û jina malê, koçbera Portekîzî Bedecilda Vaz Cardoso.

Hîlda ji temenekî pir biçûk ve heyranê cîhana helbestê bû. Di sala 1950 de, di 20 saliya xwe de, wî pirtûka xwe ya yekem (bi navê Çapemenî ) çap kir. Berhema wî ya mezin bû wê wateyê ku, di sala pêş de, wî pirtûkek din, bi navê Balada de Alzira çap kir.

Hilst di hiqûqê de mezûn bû, her çend ew bi rastî hiqûqnasiyê nekiribû û ji Di sala 1954 de, wî dest pê kir ku xwe bi taybetî bi edebiyatê veqetîne. Piştî yanzdeh salan, di 1965 de, ew çû Casa do Sol, li Campinas, û li wir xwe di gerdûna peyvan de daqurtand.

Di xebata wî ya mezin de ne tenê helbest, lê şano, roman û heta wêjeya pornografîk jî hene.

Herwiha Helbestên herî xweş ên ku ji hêla nivîskarên Brezîlyayê ve hatine nivîsandin jî binihêrin.

Portreya Hilda Hilst.

Tamam berhemên Hilda Hilst keşf bikin :

• Omens (1950);
• Ballad ofAlzira (1951);
• Balada do Festival (1955);
• Roteiro do Silêncio (1959);
• Versions of Much Love for a Beloved Lord (1959);
• Odeya Parçeyî (1961);
• Heft Stranên Helbestvan ji Melekê re (1962);
• Flow – Floema (1970);
• Jubilation, Bîranîn, Novitiate of the Passion (1974);
• Fictions (1977);
• Tu Não Te Moves de Ti (1980);
• On Death, Minimal Odes (1980) );
• Cantares de Perda e Predileções (1980);
• Senhora D ya bêbext (1982);
• Poemas Malditos, Gozos e Devotos (1984);
• About Your Great Face (1986);
• The Pink Notebook of Lori Lamby (1990);
• Nameyên ji Seducer (1991);
• Bufólicas (1992 ) ;
• Of Desire (1992);
• Cacos e Carícias, kronîkên berhevkirî (1992-1995);
• Cantares do Sem Nome e de Partidas (1995);
• Being Being Hebûn (1997);
• Evîn (1999).

Pêksaziya Hilda Hilst pir erotîk e, tenê bala xwe bidin îfadeyên hestiyar ên wekî "Ez te bi hovîtî digirim" . "Ez bêhna te bi tevahî distînim". Zêdebûnek heye, tundî, xwestek xwedîderketin, anîna yê din ji bo girtina wî heye.

Cihê balkêş e ku di helbestê de sê hêmanên bingehîn hene: agir, hewa û av. Agir di ayeta "Fasûlyeyên zêrîn di bin tava zer de" de tê xwendin; hewa û av di beşê de "barîna hewayê di avên kûr de" têne dîtin.

Berga hejmara yekem a Amavisse, ji hêla Hilda Hilst.

2.Dîsa min biceribîne

Û çima tu giyanê min dixwazî

di nav nivînên xwe de?

Min got şil, dilşewat, zirav Peyv

Xemgîn, ji ber ku me wisa eciband.

Lê min kêfa kêfa lewitî derewand

Her jî min ji bîr nekiriye ku giyan wêdetir e, digere

Ew Yê Din. Û ez dubare dikim: çima hûn

giyana min di nav nivînên xwe de dixwazin?

Bi bîranîna hevjînê û kar û baran şa bibin.

An jî biceribînin dîsa min zorê bide min.

Helbesta jorîn jî di antolojiya Xwezî de hatiye berhevkirin û temaya wê jî evîna bedenî ye.Helbesta kurt bi pirsekê dest pê dike, ku dê dubare bibe. hema di dawiya pêkhatinê de.pirs ji kesekî re tê kirin - rasterast ji kesê hezkirî re - û gelek îmkanên xwendinê pêşkêşî dike.

Tê meraq e ku helbestek çawa ji kûr ve hestiyar e û bi kêfên bedenî ve girêdayî ye, di heman demê de li nirxên giyanî û derbasbûyî jî vedibêje. Hêjayî balkişandinê ye, bo nimûne, peyva ku xweya lîrîk di pirsa pirsê de bikar anîye; li şûna ku mirov bipirse gelo hezkirî dixwaze laşê wî di nav nivînan de be, îfadeya ku tê bikar anîn "giyan" e. Peyveke din a ku bi bilindahiyê ve girêdayî ye û di nîveka helbesteke bi vî rengî ya dinyayî de tê tevlihevkirin, "ciwan" e, ku bi gelemperî di çarçoveyên olî de tê bikar anîn.

Beyt bi îmzeya Hilda Hilstê hatine nivîsandin û bi wê re heram û provokatîf in. Helbest hema hema bi dijwariyek ku ji evîndar re tê gotin diqede. Bala xwe bidinê ku peyva "min biceribîne" ku di ayeta paşîn de hatî bikar anîn gelek şîroveyên gengaz hene. Hewldan dikare bibe provokasyon (ji bo ceribandinê) an jî wekî ceribandin (wek hîpotez, hewldanek) were xwendin, Hilst di dawiya helbestê de bi du wateyên peyvê dilîze.

3. Deh gazî hevalekî xwe kirin

Eger ez ji te re şev û bêkêmasî xuya bikim

Dîsa li min binêre. Ji ber ku îşev

Min li xwe nihêrî, mîna ku tu li min dinêrî.

Û mîna ku av

Xwesta

Ji xwe reviya mala ku çem e

Û tenê dizivire, ne jî destê xwe digihîne peravê.

Min li te nerî. Û ji bo demeke dirêj

Ez dibînimku ez erd im Ji bo demeke dirêj

Ez hêvî dikim

Bila bedena weya herî biratî ya avê

Li ser ya min dirêj bibe. Şivan û deryavan

Dîsa li min binêre. Bi kêm pozbilindî.

Û bêtir baldar.

Beytên jorîn ji pirtûka Júbilo, Memória, Novitiado da Passion , ku di sala 1974-an de hatî çap kirin, hatine girtin. : delal û delal. Hevdîtin û hêviyên li hember hev ji wan çêdibin.

Sernavê ku ji hevalê re tê gotin, stranên çivalî yên serdema navîn tîne bîra mirov ku jê hezkirî jî dihat gotin. Careke din em di berhema Hilda de girîngiya hêmanên bingehîn dibînin: xweya lîrîk bi axê re li hember avê, ya ku wê dixwest bibe, tê nasîn.

Ahenga ku di beytên beytê de serdest e yek e. ji hestiyariyê û daxwaziyê. Li vir ne evîna pak tê xwestin, lê xwesteka bedenî, ji aliyê erotîk ve daxwaza xwedîkirina yê din tê kirin.

4. Ariyên biçûk. Ji bo Mandolin

Berî ku dinya biqede, Túlio,

Razeve û tam bike

Ev kerameta çêjê

Çi bû di devê min de

Dema ku dinya diqîre

Bolicious. Û li kêleka min

Tu dibî Ereb, ez dibim îsraîlî

Û em hevdu bi maçan dikin

û bi kulîlkan

Li ber dinyayê diqede

Berî ku bi me biqede

Daxwaza me.

Di helbesta jorîn de xweya lîrîk xîtabî yekî hezkirî dike.ku navê xwe bi dest dixe, ev tevger di berhema Hilda de kêm xuya dike. Túlio mebesta xwestekê ye ku berê di beyta yekem de hatî pêşkêş kirin û hemî helbestan dihejîne.

Avakirina vê helbesta taybetî ji cotên dijber pêk tê: evîn li hember şerxwaziyê tê danîn, Erebî dijber e. ya Îsraêlî. Lêbelê, xuya ye ku hesta xwestek cûdahiyan çareser dike û zewacê nêzikî hev dike.

Xwezî her wekî dirûşmek navendî dimîne ku stranên evînê yên Hilda Hilst dihejîne. Di van beytên jorîn de em erotîzmeke hovane û provokatîf dibînin, ku ne tenê hevpeyivîn - Tûlio - lê di serî de, xwendevan jî dixwaze bixapîne.

5. Ew

Ew êşa ku ez bibim û nebûn kesekî din.

Bêzariya nebûnê, evînê, ew

Kê gelek keç dane te, keçikek zewicî

Û bi şev jî amade dike û texmîn dike

Tişta evînê, baldar û bedew.

Keşa nebûna girava mezin

Tê paşde digre û bêhêvî nabe. .

(Şev wek cenawir nêzîk dibe)

Ezabê avbûna li nîvê dinyayê

Û rûyekî teng û gerok.

0>Û ji yekî re tenê wextê pir û bêliv

Tu nizanî ka ew tune ye an li benda te ye.

Keşa hezkirina te te dihejîne.

Û av bûyîn, evîn, dixwaze bibe terra.

Helbesta ku bi tirsên ku di nav xweya lîrîk de şiyar bûne dema ku bi azweriyê tê kişandin ve mijûl dibe. Êşa ku di ayetan de hatiye nivîsandin bêhêvîtiyê nîşan didedema ku yekî bi tîra bêdawî ya kûpî tê bijartin.

Em dibînin ku xwesteka hevgirtinê bi yê din re, teslîmkirina laş û can ji azweriyê re, di heman demê de ji bilî kêfê, hestek tirsnak a bêewlehî û bêçaretiyê çêdike. .

Helbesta ku behsa dualîteya evînê dike: îradeya ku meriv bibe ya ku meriv jê hez dike û jê hêvî dike û di heman demê de meriv bi rastî ye. Di ayetan de bendewariya evîndar li hember tiştê ku di rastiya rasteqîniyê de heye tê axaftin.

6. Gera

Ji sirgûneke berê ya di navbera çiya û giravê de

Dîtina nebûna zinar û dirêjbûna peravê.

Li benda keştiyan a berdewam û keels

Vegerandina mirin û zayîna pêlan.

Destpêkirina tiştan bi hûrgulî û hêdî-hêdî

Û ne bi êş jî ji bo fêmkirina wan.

Ji bo fêmkirina tiştan. hespê li çiyê nas bike. Û veqetandek

Wergerandina pîvana asmanî ya milê wê.

Hezkirin mîna yê ku dimire çi bûye helbestvan

Û ewqas hindik laşê wê di bin kevir de fêm bike.

Û min rojekê zarokek pîr dît

Stiranek digot, bêhêvî bûm,

Ez bi xwe nizanim. Corpo de terra.

Di pirtûka Exercícios de hatiye weşandin, helbesta Passeio, bi rastî, gerokek e ku hem fîzîkî û hem jî hestyarî ye.

Em li seranserê beytan dibînin. gerandina I- lîrîk a ji dîmenek beton (di navbera çiya û giravê, zinar û peravê de)û her weha ji cihekî hestyarî ye.

Ev ayet in ku rêwîtiyek kesane, di nav xwe de vedigerînin û balkêş e ku piştî vê rêwîtiya dûr û dirêj ayeta dawîn wekî encama dawîn xuya dike û îtiraf "ew e. Ez bi xwe nizanim." Di heman demê de balkêş e ku meriv çawa di dawiya helbestê de hevoka paşîn dîmenê di nav kesan de ("Bedena Erdê") dihejîne.

7. Xwestin

Tu kî yî? Min xwestek pirsî.

Wê bersiv da: lava. Paşê toz. Paşê tu tişt.

Di kitêba Li ser Xwestinê de hatiye bicihkirin, helbesta pir kurt a li jor tenê di du beytan de gelek agahdarî berhev dike.

Di her du rêzan de em têdigihin ku diyalogeke xeyalî ya di navbera xweya lîrîk û muxatab, xwestek. Xwesiya lîrîk ji xwestekê dipirse ka ew kî ye, û di bersivê de peyamek dibihîze ku tê de gelek şîroveyên gengaz hene.

Lava behsa magmayê dike, pirbûna ku ji teqîna volkanan diherike. Piştî lehiya daxwazê, toz dimîne, bîranîna bûyeran. Tiştê ku piştî tozê diqewime tunebûn e, derbasbûna xwestekê nîşan dide.

8. XXXII

Çima ez bûm helbestvan?

Ji ber ku tu, mirin, xwişka min,

Di gavê de, li navenda

Ji her tiştî ez Binêre.

Ji bêkêmasî zêdetir

Ew nehat, di kêfê de

Di navbera min û yê din de asê ma.

Di xendeqê de

Di girêka girêdaneke samîmî de

Di westandinê de

Di nav agir de, di saeta xweya sar de.

Min xwe çêkirhelbestvan

Ji ber ku li dora min

Di ramana mirovî ya xwedê de ez nizanim

Tu, mirin, xwişka min,

Ez te dibînim.

Odên hindiktirîn , ku helbesta Da morte tê de hatiye danîn, ku jêdera jorîn jê hatiye girtin, di sala 1980 de hatiye çapkirin.

Di beytên XXXII de em hene. hewldanek ji bo têgihîştina mirinê bi hemû sira xwe. Xwesiya lîrîk dipirse ka çima ew li ser rêya helbestvanekî çûye û çima di her tiştê ku dibîne de mirinê dibîne.

Di tevaya risteya dawîn de em şahidiya bersiva pirsa ku di beyta yekem de hatiye pirsîn: xweya lîrîk ew tê. bi wê encamê ku ew bûye helbestvan ji ber ku belkî ew mirinê dihesibîne û karibe pêwendiyek nêzîk pê re deyne.

9. Ji ber ku xwestek di min de heye

Ji ber ku xwestek di min de heye, ew hemî çirûsk e.

Berê, jiyana rojane li ser bilindahiyan difikirî

Lêgera li wî Yê Dinên deqandî

Ker ji diziya min a mirovî re.

Çiç û ter, ji ber ku ew qet nehatine çêkirin.

Îro, goşt û xwîn, kedkar, laşê min

Tu laşê min distînî. Û tu çi bêhnvedanê bidî min

Piştî xwendinê. Min xewna zinaran dît

Dema ku bexçeyê kêleka derî hebû.

Min li hilkişînên ku şop lê tune bûn fikirîm.

Heyfxweş, ez bi te re hej dikim

Li şûna nalînê li ser do Nada.

Beytên li jor tîpên kilamên Hilst in: zêde, sehveker, dilxwaz, erotîk. Em di xweya lîrîk de heyînek ku ji xwestek û evîndariyê diherike dibînin.

Rasthatina evînê ye.bi tijebûna xwe tê pîroz kirin, ku mijar herî zêde kêf û zewqê jê distîne.

Xwendevan bi ezmûna bedenî xwestek dibîne ku bi hevjînê xwe re bibe yek, ew lêgerek berbiçav e ji bo yekbûnek tam bi riya têkiliya evînê. .

10. Helbest ji bo mêrên dema me

Dema ku ez beytê dinivîsim, bêguman tu dijî.

Tu dewlemendiya xwe dixebitî, ez jî bi xwînê dixebitî.

Tu ê bibêjî ku xwîn ne zêrê te ye

Û helbestvan ji te re dibêje: wextê xwe bikire.

Li jiyana xwe ya bezînê bifikire, guh bide zêrê xwe

Zêrê xwe ji hundir. Zeriyeke din e ku ez qala wê dikim.

Dema ku ez beytê dinivîsim, hûn ên ku min naxwînin

Bişirînin, eger kesek ji we re behsa ayeta min a şewitî bike.

Şair bûyîn tama xemilandinê, danûstendinan dike:

“Wextê min ê hêja bi helbestvanan re winda nabe”.

Birayê kêliya min: dema ez dimirim

An tişta bêdawî jî dimire. Zehmet e ku mirov bibêje:

EVÎNA HELBESTAREK DImire.

Û ew qas zêde ye ku zêrê te nikare bikire,

Û ewqas kêm e, ku herî kêm perçe ew qas fireh e

Ew di quncika min de cih nagire.

Júbilo, Memória, Novitiado da Paixão , ku helbesta jorîn xuya dike, bi wêrekî ji hêla Hilda ve hatî çap kirin. Hilst di nava dîktatoriya leşkerî de, di sala 1974-an de.

Di helbesta jorîn de em dijberiya zelal di navbera hunera helbestvan û ya zilamên din de dibînin. Xweya lîrîk ji mexlûqên din tê cudakirin (dema ku helbestvan kar dike