10 บทกวีที่ดีที่สุดโดย Hilda Hilst พร้อมบทวิเคราะห์และความคิดเห็น

ฮิลดา ฮิลส์ท (1930-2004) หนึ่งในนักเขียนวรรณกรรมบราซิลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพิ่งถูกค้นพบโดยผู้อ่านในประเทศของเธอ นักเขียนร้อยแก้วและกวีนิพนธ์ที่ยั่วยุ โต้เถียง ตั้งคำถาม นักเขียนเป็นที่รู้จักเป็นพิเศษจากบทกวีที่หลงใหลของเธอ

เราได้เลือกบทกวีรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ 10 บทมาไว้ที่นี่ เราขอให้คุณอ่านข้อความดีๆ และแบ่งปันข้อพระคัมภีร์ที่สวยงามเหล่านี้กับคนที่คุณรัก!

1. ฉันรักคุณ

ราวกับว่าฉันสูญเสียคุณ ฉันจึงรักคุณ

ราวกับว่าฉันไม่เห็นคุณ (ถั่วทอง

ภายใต้ก้อนสีเหลือง) นั่นคือ ฉันจับคุณได้อย่างไรอย่างกะทันหัน

เคลื่อนไหวไม่ได้ และฉันหายใจคุณทั้งตัว

สายรุ้งแห่งอากาศในน้ำลึก

ราวกับว่าทุกอย่างจะยอมให้ฉัน

ฉันถ่ายภาพตัวเองในประตูเหล็ก

Ochres สูง และตัวฉันเจือจางและน้อยที่สุด

ในความเสเพลของการอำลาทุกครั้ง

ราวกับว่าฉันสูญเสียคุณบนรถไฟ ในสถานีต่างๆ

หรือรอบวงกลมของน้ำ

เอานกออกไป ฉันจึงเป็นคุณ:

ท่วมท้นด้วยอวนและความโหยหา

โองการข้างต้นทำให้ ในตอนที่ 2 ของชุดบทกวี 20 บท ตีพิมพ์ในปี 1989 ภายใต้ชื่อ Amavisse เนื้อเพลงรักของ Hilda Hilst เผยแพร่โดยค่ายเพลง Massao Ohno จนกระทั่งตอนนั้นไม่ค่อยมีคนรู้จัก ต่อมา ในปี พ.ศ. 2544 อมาวิสเซ่ ถูกนำไปรวมกับงานอื่นๆ และลงเอยด้วยการตีพิมพ์เป็นกวีนิพนธ์ชื่อ จากความปรารถนา .

ชื่อบทกวีข้างต้นเลือด คนอื่นทำงานเพื่อความมั่งคั่ง) บางครั้งทำให้เราเชื่อว่าชีวิตของกวีนั้นยากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายของบทกวี เราเห็นว่าบทสรุปนั้นตรงกันข้าม: ในขณะที่บทกวีอยู่เหนือความตาย , ส่วนที่เหลือทั้งหมดถูกย่อยไปตามกาลเวลา

ฮิลดา ฮิลส์คือใคร

นักเขียนฮิลดา ฮิลส์เกิดในเซาเปาโล (ใน Jaú) เมื่อวันที่ 21 เมษายน 1930 ลูกสาวของ ชาวนาและนักหนังสือพิมพ์ (Apolônio de Almeida Prado Hilst) และแม่บ้าน เบเดซิลดา วาซ คาร์โดโซ ผู้อพยพชาวโปรตุเกส

ฮิลดาหลงใหลในโลกของกลอนตั้งแต่อายุยังน้อย ในปี 1950 อายุ 20 ปี เขาตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของเขา (ชื่อ Pressage ) ผลงานที่เพิ่มขึ้นของเขาหมายความว่าในปีต่อมาเขาได้ตีพิมพ์หนังสืออีกเล่มชื่อ Balada de Alzira .

ฮิลต์จบการศึกษาด้านกฎหมายแม้ว่าเขาจะไม่ได้ประกอบวิชาชีพกฎหมายก็ตาม และจาก 2497 เขาเริ่มอุทิศตนเพื่อวรรณกรรมโดยเฉพาะ สิบเอ็ดปีต่อมา ในปี 1965 เขาย้ายไปที่ Casa do Sol ในกัมปีนาส ที่ซึ่งเขาหมกมุ่นอยู่กับจักรวาลของคำศัพท์

ผลงานมากมายของเขาไม่เพียงแต่รวมถึงบทกวีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงบทละคร นวนิยาย และแม้แต่วรรณกรรมลามกอนาจารด้วย

ตรวจสอบบทกวีที่สวยที่สุดที่เขียนโดยนักเขียนชาวบราซิลด้วย

ภาพเหมือนของ Hilda Hilst

ค้นพบผลงานทั้งหมดของ Hilda Hilst :

• Omens (1950);
• เพลงบัลลาดของAlzira (1951);
• Balada do Festival (1955);
• Roteiro do Silêncio (1959);
• Versions of Much Love for a Beloved Lord (1959);
• Fragmentary Ode (1961);
• Seven Songs of the Poet to the Angel (1962);
• Flow – Floema (1970);
• ความรื่นเริง, Memory , Novitiate of the Passion (1974);
• Fictions (1977);
• Tu Não Te Moves de Ti (1980);
• On Death, Minimal Odes (1980) );
• Cantares de Perda e Predileções (1980);
• The Obscene Senhora D (1982);
• Poemas Malditos, Gozos e Devotos (1984);
• About Your Great Face (1986);
• สมุดบันทึกสีชมพูของ Lori Lamby (1990);
• จดหมายจาก Seducer (1991);
• Bufólicas (1992 ) ;
• Of Desire (1992);
• Cacos e Carícias, พงศาวดารที่รวบรวม (1992-1995);
• Cantares do Sem Nome e de Partidas (1995);
• Being Being Have Being (1997);
• จากความรัก (1999).

องค์ประกอบของ Hilda Hilst นั้นเร้าอารมณ์อย่างมาก เพียงแค่สังเกตการแสดงออกทางความรู้สึกที่ใช้เช่น "ฉันเข้าใจคุณอย่างหยาบคาย" , "ฉันหายใจคุณทั้งตัว" มีส่วนเกิน ความรุนแรง ความปรารถนาที่จะครอบครอง เพื่อดึงอีกฝ่ายมาจับตัวเขา

เป็นเรื่องน่าสนใจที่จะสังเกตว่าบทกวีประกอบด้วยองค์ประกอบสำคัญสามประการ ได้แก่ ไฟ อากาศ และน้ำ ไฟสามารถอ่านได้ในข้อ "ถั่วทองภายใต้ดวงอาทิตย์สีเหลือง" อากาศและน้ำพบได้ในข้อความ "รุ้งของอากาศในน้ำลึก"

ปกฉบับแรกโดย Amavisse โดย Hilda Hilst.

2.ลองฉันอีกครั้ง

แล้วทำไมคุณถึงต้องการวิญญาณของฉัน

บนเตียงของคุณ?

ฉันบอกว่าของเหลว สวยงาม หยาบ คำพูด

ลามกอนาจาร เพราะนั่นคือสิ่งที่เราชอบ

แต่ฉันไม่ได้โกหกความเพลิดเพลิน ความลามก

ฉันก็ไม่ได้ละเว้นว่าวิญญาณนั้นอยู่นอกเหนือการค้นหา

อีกนั่นแหละ และฉันขอย้ำว่า: ทำไมคุณถึง

ต้องการวิญญาณของฉันบนเตียงของคุณ?

ชื่นชมยินดีในความทรงจำของการมีเพศสัมพันธ์และเรื่องต่างๆ

หรือลอง ฉันอีกแล้ว บังคับฉัน

บทกวีข้างต้นยังรวบรวมไว้ในกวีนิพนธ์ แห่งความปรารถนา และยังมีความรักทางกามารมณ์เป็นแก่นเรื่อง บทกวีสั้น ๆ เริ่มต้นด้วยคำถาม ซึ่งจะกล่าวซ้ำ เกือบจะถึงจุดสิ้นสุดขององค์ประกอบการตั้งคำถามถูกส่งถึงใครบางคน - โดยตรงกับคนที่คุณรัก - และนำเสนอความเป็นไปได้ในการอ่านที่หลากหลาย

เป็นเรื่องน่าสงสัยว่าบทกวีนั้นมีความรู้สึกลึกซึ้งและเย้ายวนใจอย่างไร การเชื่อมต่อกับความสุขทางร่างกายยังหมายถึงคุณค่าทางจิตวิญญาณและเหนือธรรมชาติอีกด้วย เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การเน้นย้ำ เช่น คำที่ผู้แต่งโคลงสั้น ๆ ใช้ในคำถามที่ถาม แทนที่จะถามว่าคนที่รักอยากได้ร่างของเขาบนเตียงหรือไม่ สำนวนที่ใช้คือ "วิญญาณ" อีกคำหนึ่งที่เชื่อมโยงกับความประเสริฐที่ผสมอยู่ตรงกลางของบทกวีเกี่ยวกับโลกคือ "ความปีติยินดี" ซึ่งมักใช้ในบริบททางศาสนา

โองการนี้ลงนามโดย Hilda Hilst และสื่อถึงความลามกอนาจารและยั่วยุของเธอ บทกวีเกือบจะปิดด้วยความท้าทายที่ส่งถึงผู้เป็นที่รัก โปรดทราบว่าคำว่า "ล่อลวงฉัน" ที่ใช้ในข้อสุดท้ายมีการตีความที่เป็นไปได้หลายอย่าง การพยายามอาจเป็นการยั่วยุ (เพื่อนำไปสู่การล่อลวง) หรือสามารถอ่านได้ว่าเป็นการทดลอง (เป็นสมมติฐาน ความพยายาม) ในตอนท้ายของบทกวี Hilst เล่นกับความหมายทั้งสองของคำ

3. สิบโทรหาเพื่อน

ถ้าฉันดูเหมือนคุณเป็นคนกลางคืนและไม่สมบูรณ์

มองมาที่ฉันอีกครั้ง เพราะคืนนี้

ฉันมองตัวเอง ราวกับว่าคุณมองมาที่ฉัน

และราวกับว่าน้ำ

ต้องการ

ที่จะหนีจากมัน บ้านที่เป็นแม่น้ำ

และเพียงแค่ร่อน ไม่แม้แต่จะแตะฝั่ง

ฉันมองคุณ และเป็นเวลานาน

ฉันเข้าใจว่าฉันคือดิน นานเท่านาน

ฉันหวังว่า

ขอให้ร่างกายที่เป็นน้ำเป็นพี่น้องกันที่สุดของคุณ

เหยียดอยู่เหนือฉัน คนเลี้ยงแกะและกะลาสี

มองมาที่ฉันอีกครั้ง ด้วยความเย่อหยิ่งน้อยลง

และเอาใจใส่มากขึ้น

โองการข้างต้นนำมาจากหนังสือ Júbilo, Memória, Novitiado da Passion ตีพิมพ์ในปี 1974 หากตัวละครมีเพียงสองตัว : ผู้เป็นที่รักและผู้เป็นที่รัก. การเผชิญหน้าและความคาดหวังที่มีต่อกันจึงเกิดขึ้นจากพวกเขา

ชื่อเรื่องซึ่งส่งถึงเพื่อน ทำให้นึกถึงเพลงอัศวินในยุคกลางที่มีการเรียกคนรักด้วย เป็นอีกครั้งที่เราเห็นในงานของฮิลดาถึงความสำคัญขององค์ประกอบพื้นฐาน: ตัวตนที่เป็นโคลงสั้น ๆ นั้นถูกระบุด้วยดินแทนที่จะเป็นน้ำ ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอต้องการให้เป็น

น้ำเสียงที่เด่นชัดในโองการนี้คือหนึ่ง แห่งราคะและราคะ. ที่นี่ความรักที่บริสุทธิ์ไม่ได้ถูกเรียกร้อง แต่เป็นความปรารถนาทางกามารมณ์ ความปรารถนาที่จะครอบครองอีกฝ่ายจากมุมมองที่เร้าอารมณ์

4. อาเรียตัวเล็ก. สำหรับแมนโดลิน

ก่อนโลกจะแตก ทูลิโอ

นอนลงและลิ้มรส

ความมหัศจรรย์แห่งรสชาตินี้

เกิดอะไรขึ้นในปากของฉัน

ในขณะที่โลกกรีดร้อง

โหดร้าย และอยู่เคียงข้างฉัน

คุณกลายเป็นชาวอาหรับ ฉันกลายเป็นชาวอิสราเอล

และเราจูบกัน

และด้วยดอกไม้

ต่อหน้าโลก จบลง

ก่อนที่มันจะจบลงที่เรา

ความปรารถนาของเรา

ในบทกวีข้างต้น บทกวีพูดถึงตัวตนอันเป็นที่รักซึ่งได้รับชื่อของตัวเอง การเคลื่อนไหวนี้ไม่ค่อยปรากฏในงานของฮิลดา ตูลิโอเป็นเป้าหมายของความปรารถนาที่นำเสนอไปแล้วในท่อนแรกที่ทำให้กวีนิพนธ์เคลื่อนไหว

โครงสร้างของบทกวีเฉพาะนี้มีโครงสร้างจากคู่ตรงข้าม: ความรักถูกวางไว้ตรงกันข้ามกับเบลิโคส ภาษาอาหรับคือศัตรู ของชาวอิสราเอล อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าความรู้สึกของความปรารถนาจะช่วยขจัดความแตกต่างและทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น

ความปรารถนายังคงเป็นคติประจำใจที่ขับเคลื่อนเนื้อเพลงรักของ Hilda Hilst ในโองการข้างต้น เราพบการแสดงความรักแบบโจ่งแจ้งและยั่วยุ ซึ่งตั้งใจที่จะเกลี้ยกล่อมไม่เพียงแต่คู่สนทนา - ทูลิโอ - แต่ยังรวมถึงผู้อ่านเป็นหลักด้วย

5. นั่น

ความทุกข์ใจในการเป็นฉันและการไม่เป็นคนอื่น

ความทุกข์ใจของการไม่เป็นที่รัก

ใครให้ลูกสาวมากมายแก่คุณ แต่งงานกับสาวใช้

และในตอนกลางคืนเธอเตรียมตัวและคาดเดา

วัตถุแห่งความรัก เอาใจใส่ และสวยงาม

ความทุกข์ใจที่ไม่ได้เป็นเกาะใหญ่

ที่รั้งคุณไว้และไม่สิ้นหวัง .

(รัตติกาลใกล้เข้ามาดุจสัตว์เดรัจฉาน)

เป็นทุกข์เป็นน้ำกลางดิน

มีหน้าทุกข์ร้อนใจ

และเวลาเพียงชั่วพริบตาเดียว

ไม่รู้ว่าขาดหรือรอคุณอยู่

ความทุกข์ยากของการรักคุณทำให้คุณหวั่นไหว

และเป็นน้ำ รักอยากเป็นดิน

บทกวีที่เกี่ยวข้องกับความกลัวที่ตื่นขึ้นในตัวตนของบทเพลงเมื่อถูกสัมผัสด้วยความหลงใหล ความทุกข์ระทมที่ถ่ายทอดออกมาในโองการแสดงถึงความสิ้นหวังประสบการณ์เมื่อถูกเลือกโดยลูกศรที่ไม่หยุดยั้งของกามเทพ

เราเห็นว่าความปรารถนาที่จะผสานกับอีกสิ่งหนึ่ง ยอมจำนนร่างกายและจิตวิญญาณต่อความหลงใหล นอกเหนือไปจากความยินดี ยังก่อให้เกิดความรู้สึกไม่มั่นคงและสิ้นหวัง .

บทกวีที่เกี่ยวข้องกับความรักแบบทวิลักษณ์: ความตั้งใจที่จะเป็นในสิ่งที่คนที่รักปรารถนาและคาดหวัง และในขณะเดียวกันก็เป็นในสิ่งที่เราเป็นอย่างแท้จริง โองการพูดถึงความคาดหวังของผู้เป็นที่รักซึ่งตรงข้ามกับสิ่งที่มีอยู่จริงในความเป็นรูปธรรมของความเป็นจริง

6. ทัวร์

การเนรเทศในอดีตระหว่างภูเขาและเกาะ

ดูความไม่มีตัวตนของหินและการขยายของชายหาด

การรอเรืออย่างต่อเนื่อง และกระดูกงู

ทบทวนการตายและการกำเนิดของคลื่น

สัมผัสสิ่งต่าง ๆ อย่างพิถีพิถันและช้า ๆ

และไม่ต้องเจ็บปวดแม้แต่น้อยที่จะเข้าใจมัน

เพื่อ รู้จักม้าบนภูเขา และฤๅษี

แปลมิติทางอากาศของสีข้างของเธอ

รักเหมือนใครตายซึ่งกลายเป็นกวี

และเข้าใจร่างของเธอเพียงเล็กน้อยภายใต้หิน

และวันหนึ่งเห็นเด็กแก่ๆ

ร้องเพลงด้วยความสิ้นหวัง

ฉันไม่รู้เกี่ยวกับตัวเอง Corpo de terra.

ตีพิมพ์ในหนังสือ Exercícios บทกวี Passeio แท้จริงแล้วเป็นการพเนจรที่มีทั้งทางกายและทางใจ

เราเห็นได้ตลอดทั้งโองการ ฉันพเนจรพเนจรจากรูปธรรม (ระหว่างภูเขากับเกาะ โขดหินกับชายหาด)และจากพื้นที่ทางอารมณ์ด้วย

นี่คือโองการที่แปลการเดินทางของแต่ละคน การดำดิ่งสู่ตัวตนของตัวเอง และมันน่าแปลกที่หลังจากการเดินทางอันยาวนานนี้ ข้อสุดท้ายที่ปรากฏเป็นผลสุดท้ายคือคำสารภาพ "ก็คือว่า ฉันไม่รู้เกี่ยวกับตัวเอง" นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจที่จะสังเกตว่า ในตอนท้ายของบทกวี ประโยคสุดท้ายได้ย่อภูมิทัศน์ให้กลายเป็นแต่ละบุคคลได้อย่างไร ("ร่างกายของโลก")

7. ความปรารถนา

คุณเป็นใคร? ฉันถามความปรารถนา

มันตอบว่า: ลาวา จากนั้นทาแป้ง ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไร

แทรกอยู่ในหนังสือ On Desire บทกวีสั้น ๆ ด้านบนเน้นข้อมูลจำนวนมหาศาลในสองข้อ

ในทั้งสองบรรทัด เราตระหนักดีว่า บทสนทนาในจินตนาการระหว่างตัวตนที่เป็นโคลงสั้น ๆ และคู่สนทนา ความปรารถนา เนื้อเพลงร้องถามความปรารถนาว่าเป็นใคร และได้ยินข้อความตอบกลับที่ตีความได้หลากหลาย

ลาวากล่าวถึงหินหนืด ความอุดมสมบูรณ์ที่ล้นออกมาจากภูเขาไฟที่กำลังปะทุ หลังจากความปราถนาท่วมท้น ฝุ่นผงยังคงอยู่ ความทรงจำของเหตุการณ์ต่างๆ สิ่งที่เกิดขึ้นหลังฝุ่นคือความว่างเปล่า แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่ไม่จีรัง

8. XXXII

ทำไมฉันถึงเป็นกวี

เพราะคุณ ความตาย น้องสาวของฉัน

ในทันที ในใจกลาง

ของทุกสิ่งที่ฉัน ดู

ในความสมบูรณ์แบบมากกว่า

มันไม่ได้มาในความเพลิดเพลิน

ติดอยู่ระหว่างฉันกับคนอื่น

ในคูน้ำ

ในเงื่อนแห่งความผูกพันใกล้ชิด

ในความอ่อนล้า

ในกองไฟ ในชั่วโมงอันเหน็บหนาวของฉัน

ฉันสร้างตัวเองกวี

เพราะรอบตัวฉัน

ในความคิดของมนุษย์เกี่ยวกับพระเจ้า ฉันไม่รู้

เธอ ความตาย น้องสาวของฉัน

ฉัน แล้วพบกัน

บทกวีขั้นต่ำ ซึ่งมีการแทรกบทกวี Da morte ซึ่งนำข้อความที่ตัดตอนมาข้างต้น ตีพิมพ์ในปี 1980

ในข้อ XXXII เรามี ความพยายามที่จะเข้าใจความเป็นมรรตัยในความลึกลับทั้งหมดของมัน ตัวตนที่เป็นโคลงสั้น ๆ ถามว่าทำไมเขาถึงเดินตามเส้นทางของกวีและทำไมเขาถึงพบความตายในทุกสิ่งที่เขาเห็น

ตลอดบทสุดท้ายเราได้เห็นคำตอบของคำถามที่ถามในท่อนแรก: ตัวตนที่เป็นโคลงสั้น ๆ เขามา สรุปว่าเขากลายเป็นกวีเพราะบางทีเขาอาจรับรู้ความเป็นมรรตัยและสามารถสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับมันได้

9. เพราะมีความอยากในตัวฉัน

เพราะมีความอยากในตัวฉัน มันจึงเปล่งประกาย

เมื่อก่อน ชีวิตประจำวันคิดแต่เรื่องความสูง

ค้นหาสิ่งนั้น อื่นๆ

หูหนวกต่อการลักขโมยของมนุษย์

ตัวเหนียวเหนอะหนะ เพราะไม่เคยถูกสร้างมา

วันนี้ เนื้อและเลือด ลำบาก ใจร้อน

เจ้าเอาร่างกายของข้าไป และคุณให้ฉันพักผ่อนอะไรบ้าง

หลังจากอ่าน ฉันฝันถึงหน้าผา

เมื่อก่อนมีสวนอยู่ข้างๆ

ฉันนึกถึงการปีนเขาที่ไม่มีลู่วิ่ง

ปลาบปลื้ม ฉันสังหรณ์ใจจะขาดแล้ว

แทนที่จะคร่ำครวญถึงนาดา

เนื้อเพลงข้างต้นเป็นแบบฉบับของเนื้อเพลงของฮิลส์: เกินจริง เย้ายวน เร่าร้อน เร้าอารมณ์ เราเห็นตัวตนในบทเพลงที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาและตกหลุมรัก

การเผชิญหน้าของความรักคือเฉลิมฉลองอย่างเต็มที่ซึ่งเรื่องได้รับความสุขและความสุขสูงสุด

ผู้อ่านเห็นความปรารถนาที่จะรวมเข้ากับพันธมิตรผ่านประสบการณ์ทางกามารมณ์ มันเป็นการค้นหาการรวมที่สมบูรณ์ผ่านความสัมพันธ์รัก .

10. บทกวีสำหรับคนในยุคของเรา

ในขณะที่ฉันเขียนกลอนนี้ คุณมีชีวิตอยู่แน่นอน

คุณทำงานเพื่อความมั่งคั่งของคุณ ส่วนฉันทำงานด้วยเลือดเนื้อ

คุณจะพูดว่า เลือดไม่มีทองคำเป็นของคุณ

และกวีบอกคุณว่า: ซื้อเวลาของคุณ

พิจารณาชีวิตที่ดำเนินไปของคุณ ฟัง

ทองคำของคุณจากภายใน เป็นอีกสีเหลืองที่ฉันกำลังพูดถึง

ในขณะที่ฉันเขียนกลอนนี้ คุณที่ไม่อ่านฉัน

ยิ้ม ถ้ามีคนพูดถึงคุณเกี่ยวกับกลอนที่เร่าร้อนของฉัน

การเป็นกวีมีรสชาติเหมือนเครื่องประดับ การถอดความ:

"เวลาอันมีค่าของฉันไม่สามารถสูญเปล่าไปกับกวีได้"

น้องชายของฉัน: เมื่อฉันตาย

อัน สิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็ตายเช่นกัน มันยากที่จะพูดว่า:

ความรักของกวีต้องตาย

และนั่นก็มากมายจนทองคำของคุณไม่สามารถซื้อได้

และหายากมากเสียจน ชิ้นใหญ่เหลือเกิน

ไม่พอดีกับมุมของฉัน

Júbilo, Memória, Novitiado da Paixão ซึ่งเป็นบทกวีด้านบนนี้ได้รับการตีพิมพ์อย่างกล้าหาญโดย Hilda ท่ามกลางการปกครองแบบเผด็จการทหารในปี พ.ศ. 2517

ในบทกวีข้างต้น เราเห็นความขัดแย้งที่ชัดเจนระหว่างฝีมือของกวีกับฝีมือของผู้อื่น ตัวตนที่เป็นโคลงสั้น ๆ นั้นแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ (ในขณะที่กวีทำงาน