டிஜமிலா ரிபேரோ: 3 அடிப்படை புத்தகங்கள்

Djamila Ribeiro (1980) ஒரு பிரேசிலிய தத்துவவாதி, எழுத்தாளர், கல்வியாளர் மற்றும் சமூக ஆர்வலர், அவர் முக்கியமாக கருப்பின பெண்ணியத்தின் கோட்பாட்டாளராகவும் போராளியாகவும் பணிபுரிந்ததற்காக அறியப்படுகிறார்.

அவரது படைப்புகள் இனப் பிரச்சினைகளில் கவனம் செலுத்துகின்றன. நாம் வாழும் காலத்தில் பாலின பிரச்சனைகள் இன்றியமையாததாகிவிட்டன:

1. சிறிய இனவெறி எதிர்ப்பு கையேடு (2019)

பிளாக் பாந்தர்ஸின் உறுப்பினரும் மறக்க முடியாத வட அமெரிக்க ஆர்வலருமான ஏஞ்சலா டேவிஸ் ஒருமுறை கூறினார், "ஒரு இனவெறி சமூகத்தில், இனவெறி இல்லாமல் இருப்பது போதாது. அது அவசியம் இனவெறிக்கு எதிரானவராக இருங்கள்".

படைப்பு Pequeno Manual Antiracista , ஜபூதி பரிசை வென்றது, பிரேசிலிய சமூகத்தில் தொடர்ந்து வரும் கட்டமைப்பு இனவெறியைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு சுருக்கமான மற்றும் தாக்கமான வாசிப்பாகும். பல ஆதாரங்களை மேற்கோள் காட்டும் ஒரு சிறந்த ஆராய்ச்சியில் இருந்து தொடங்கி, ஆசிரியர் இனப் பாகுபாட்டை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு நடைமுறைக் குறிப்புகளின் வரிசையை விரிவுபடுத்தினார்.

அது என்ன என்பதை ஜமிலா விளக்குகிறார். இங்கே கவனம் செலுத்துவது தனிப்பட்ட அணுகுமுறைகள் அல்ல, மாறாக நமது சமூகம் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட வழிகளை நேரடியாக பாதிக்கும் பாரபட்சமான சமூக நடைமுறைகளின் தொகுப்பாகும்.

இருப்பினும், நாம் அனைவரும் எடுக்கக்கூடிய பல படிகள் உள்ளன குறைவான சமத்துவமற்ற உலகத்தை உருவாக்க:

கறுப்பின மக்களின் இயக்கங்கள் இனவெறியை சமூக உறவுகளின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பாக பல ஆண்டுகளாக விவாதித்து, ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் பள்ளங்களையும் உருவாக்குகின்றன. எனவே இனவாதம் என்பது ஒரு அமைப்புஉரிமைகளை மறுக்கும் அடக்குமுறை, ஒரு தனிநபரின் விருப்பத்தின் எளிய செயல் அல்ல. இனவாதத்தின் கட்டமைப்புத் தன்மையை அங்கீகரிப்பது முடங்கிப்போய்விடும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இவ்வளவு பெரிய அரக்கனை எப்படி எதிர்கொள்வது? இருப்பினும், நாம் பயப்படக்கூடாது. இனவெறி-எதிர்ப்பு நடைமுறை அவசரமானது மற்றும் அன்றாட மனப்பான்மையில் நடைபெறுகிறது.

தொடங்குவதற்கு, அடக்குமுறை பெரும்பாலும் மௌனமாக்கப்பட்டு, இயல்பாக்கப்படுவதால், நாம் நம்மை நாமே அறிந்துகொண்டு பிரச்சினையை அறிந்துகொள்ள வேண்டும். பிரேசிலின் வரலாற்றைப் புரிந்துகொள்வது இன்றியமையாதது என்று தத்துவஞானி சுட்டிக்காட்டுகிறார் மற்றும் காலனித்துவ காலத்தில் ஊக்குவிக்கப்பட்ட கறுப்பின நபர்களின் மனிதாபிமானமற்ற தன்மை.

அழித்த பிறகும், பல பாரபட்சமான நடத்தைகள் இருந்தன. நாடு: எடுத்துக்காட்டாக, ஆப்ரோ-பிரேசிலியர்கள் கல்விக்கான அணுகலைக் குறைவாகக் கொண்டுள்ளனர், மேலும் பல அதிகார இடங்களிலிருந்தும் விலக்கி வைக்கப்படுகிறார்கள்.

நம்மில் சிலருக்கு, சலுகைகளை அங்கீகரிப்பது அவசியம் இந்த அமைப்பில் நாங்கள் மகிழ்ச்சியடைகிறோம் மற்றும் பணியிடத்திலும் படிப்பிலும் அதிக பன்முகத்தன்மையைக் கோருகிறோம், உறுதியான நடவடிக்கைகளை ஆதரிக்கிறோம்.

மக்கள்தொகையில் பெரும்பான்மையானவர்கள் கறுப்பர்களாக இருக்கும் நாட்டில், காவல்துறையால் அதிகம் குறிவைக்கப்படுபவர்கள் இவர்கள்தான். வன்முறை மற்றும் நீதித்துறையின் தீவிரம், அவர்களே அதிகம் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு கொல்லப்படுபவர்கள்.

இந்தத் தகவல்கள் நம்மை கலாச்சாரத்தை நாம் நுகரும் கலாச்சாரம் மற்றும் தவறான இனம் பற்றிய காதல் கதைகளை கேள்விக்கு இட்டுச் செல்ல வேண்டும். மற்றும் பிரேசில் காலனித்துவம். அதற்காக, அது கருப்பு எழுத்தாளர்கள் மற்றும் சிந்தனையாளர்களை படிக்க பரிந்துரைக்கப்படுகிறது, அவர்களின் அறிவு பெரும்பாலும் நியதிகள் மற்றும் அகாடமியில் இருந்து அழிக்கப்பட்டது.

இனவெறியின் வழிகளைப் பற்றி அறிய இது ஒரு முக்கியமான கருவியாகும். நமது சமூகத்தில் வேரூன்றியிருக்கிறது மற்றும் அதைத் தூக்கி எறிய நாம் என்ன செய்ய முடியும்.

2. கருப்பு பெண்ணியத்திற்கு யார் பயப்படுகிறார்கள்? (2018)

ஆசிரியரின் சுயசரிதை பிரதிபலிப்பு மற்றும் பல நாளாகமங்களை ஒன்றிணைக்கும் படைப்பு ஒரு பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது மற்றும் பிரேசிலிய பனோரமாவிற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் அவரது படைப்புகளை பிரபலப்படுத்த உதவியது.

அவரை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஒரு ஆப்ரோ-பிரேசிலியப் பெண்ணாக அனுபவங்கள் மற்றும் அவதானிப்புகள், வட அமெரிக்க பெண்ணியவாதி கிம்பர்லே கிரென்ஷாவால் உருவாக்கப்பட்ட இன்டர்செக்ஷனலிட்டி என்ற கருத்தாக்கத்தால் புத்தகம் ஊடுருவியுள்ளது.

கருப்பினப் பெண்கள் உட்பட சில தனிநபர்களுக்கு அதிக சமூகப் பாதிப்பை உருவாக்கி, இன, வர்க்க மற்றும் பாலின ஒடுக்குமுறை ஒருவரையொருவர் தீவிரப்படுத்தும் வழிகளை இந்தக் கருத்து அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. நாம் ஒரு வன்முறை யதார்த்தத்தை எதிர்கொள்ள வேண்டும். போர்வீரனை உள்வாங்குவது, உண்மையில், இறப்பதற்கான மற்றொரு வழியாகும். பலவீனங்களை அங்கீகரிப்பது, வலி ​​மற்றும் உதவியை எவ்வாறு கேட்பது என்பதை அறிவது மறுக்கப்பட்ட மனிதநேயத்தை மீட்டெடுப்பதற்கான வழிகள். அடிபணிந்தவர் அல்லது இயற்கையான போர்வீரர் அல்ல: மனிதன். அகநிலைகளை அங்கீகரிப்பது என்பது உருமாற்றத்தின் ஒரு முக்கியமான செயல்முறையின் ஒரு பகுதியாகும் என்பதை நான் அறிந்தேன்.

ஒரு குடிமகனாகவும் ஆர்வலராகவும் தனது பயணத்தைப் பற்றிய ஒரு பின்னோக்கியில், டிஜமிலா மற்ற அனுபவங்கள் மற்றும் விவரிப்புகளைக் கருத்தில் கொள்ளாத ஒரு பிரதான வெள்ளை பெண்ணியத்துடன் தன்னை அடையாளம் காணவில்லை என்று கூறுகிறார்.

பெல் ஹூக்ஸ், ஆலிஸ் வாக்கர் மற்றும் டோனி போன்ற குறிப்புகள் மூலம் மோரிசன், ஆசிரியர் கருப்பு பெண்ணியத்தின் முன்னோக்குகளைக் கண்டுபிடித்தார். எனவே, இது உலகளாவிய (மற்றும் வெள்ளை) பார்வைக்கு மாறாக, பல சொற்பொழிவுகள் மற்றும் அறிவின் முக்கியத்துவத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

புத்தகத்தில் இருக்கும் நாளாகமம் இனவாத ஆணாதிக்கத்தின் பல வெளிப்பாடுகளை எதிர்த்துப் போராடுகிறது. பல சமகால நிகழ்வுகள் . அவர்கள் நகைச்சுவையை தாக்கும் ஸ்டீரியோடைப்கள், வசன இனவெறியின் கட்டுக்கதை மற்றும் ஆப்ரோ-பிரேசிலியப் பெண்களின் புறநிலைப்படுத்தல் போன்ற கருப்பொருள்களைக் குறிப்பிடுகின்றனர்.

வெளியீட்டின் தலைப்பில், போராளியின் கதையை மீட்டெடுக்கிறார். கறுப்பு பெண்ணியம் என்பது 1970களில் அமெரிக்காவில் தோன்றிய ஒரு இயக்கமாக.

19ஆம் நூற்றாண்டில் பெண்கள் மத்தியில் கூட அனுபவங்கள் முற்றிலும் மாறுபட்டதாக இருக்கும் என்று அடிக்கோடிட்டுக் காட்டிய Sojourner Truth போன்ற நபர்களையும் அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

டிஜமிலா ரிபேரோ சுருக்கமாக, முடிவின் மூலம்:

ஒரு பெண்ணாக இருப்பதில் பல பெண்கள் உள்ளனர் என்பதை ஒருமுறை புரிந்து கொள்வது அவசியம் மட்டும் விலக்குகிறது.

3. பேச்சு இடம் என்றால் என்ன? (2017)

பெண்ணியங்கள் தொகுப்பின் ஒரு பகுதிபன்மைகள் , Djamila Ribeiro ஆல் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது, வெளியீட்டு நிறுவனமான போலன், வெளியீடு ஆசிரியரின் பெயரை பிரேசிலிய மக்களால் நன்கு அறியப்பட்டது.

" கண்ணுக்குத் தெரியாத உருவப்படத்தைக் கண்டுபிடிப்பதன் மூலம் வேலை தொடங்குகிறது. கறுப்பினப் பெண் ஒரு அரசியல் வகையாக", அவர்களின் முன்னோக்குகள் மற்றும் சொற்பொழிவுகள் அழிக்கப்படுவதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

பின்னர், ஆசிரியர் "இடம்" என்ற கருத்தை விளக்குகிறார். பேச்சு" என்பது மிகவும் விரிவானது மற்றும் அதன் சூழலைப் பொறுத்து வெவ்வேறு அர்த்தங்கள் மற்றும் அர்த்தங்களை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.

மிகவும் சுருக்கமாக, உலகத்தை எதிர்கொள்ளும் நமது "தொடக்கப் புள்ளி" என்று நாம் புரிந்து கொள்ளலாம்: இடம் சமூக அமைப்பில் ஒவ்வொருவரும் இருக்கும் இடம்.

"சில குழுக்கள் ஆக்கிரமித்துள்ள சமூக இடம் எப்படி வாய்ப்புகளை கட்டுப்படுத்துகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதன்" அவசரத்தை டிஜமிலா சுட்டிக்காட்டுகிறார். யாருக்கு உள்ளது, அல்லது இல்லை, பேசும் ஆற்றல் (மற்றும் கேட்கப்படும்) என்பது ஃபூக்கோ காலத்திலிருந்து பரவலாக விவாதிக்கப்பட்ட ஒரு கேள்வி.

இனவெறி மற்றும் பாலின வெறியால் இன்னும் கட்டமைக்கப்பட்ட ஒரு சமூகத்தில் , ஒரு "ஒற்றை பார்வை", காலனித்துவம் மற்றும் வரம்புக்குட்பட்டது.

இந்தப் பார்வை சவாலுக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று போராளி வாதிடுகிறார், பலதரப்பட்ட பேச்சுகள் மற்றும் அகநிலைகளில் கவனம் செலுத்துதல்:

பல்வேறு குரல்களை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக விரும்புவது, அங்கீகரிக்கப்பட்ட மற்றும் தனித்துவமான சொற்பொழிவை முறித்துக் கொள்ள வேண்டும், இது உலகளாவியதாக இருக்க வேண்டும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இங்கு தேடப்படுவது, தர்க்கரீதியான அங்கீகார ஆட்சியை உடைக்க போராடுவதுதான்.

ஜமிலா யார்ரிபேரோ?

ஆகஸ்ட் 1, 1980 இல் பிறந்த டிஜமிலா ரிபேரோ சமூகப் போராட்டங்களால் குறிக்கப்பட்ட குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர். அவரது தந்தை, ஜோவாகிம் ஜோஸ் ரிபேரோ டோஸ் சாண்டோஸ், கறுப்பின இயக்கத்தில் ஒரு போராளி மற்றும் சாண்டோஸில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நிறுவனர்களில் ஒருவராக இருந்தார்.

18 வயதில், அவர் காசா டா கல்ச்சுரா டாவில் பணியாற்றத் தொடங்கினார். முல்ஹர் நெக்ரா, இன மற்றும் பாலின பாகுபாட்டிற்கு எதிரான போர்க்குணத்தில் தனது பாதையைத் தொடங்கினார்.

சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, அவர் சாவோ பாலோவின் ஃபெடரல் பல்கலைக்கழகத்தில் நுழைந்தார், அங்கு அவர் தத்துவத்தில் பட்டம் பெற்றார். பெண்ணியக் கோட்பாட்டை மையமாகக் கொண்டு, தத்துவ அரசியலில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்றார்.

அதிலிருந்து, டிஜமிலா பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியராகப் பணிபுரிந்தார் மற்றும் சாவோ பாலோவின் மனித உரிமைகள் மற்றும் குடியுரிமைச் செயலாளராகப் பதவி வகித்துள்ளார். கூடுதலாக, அவர் இலக்கியத் துறையில் தனித்து நிற்கிறார், எல்லே பிரேசில் மற்றும் ஃபோல்ஹா டி சாவோ பாலோ ஆகியவற்றிற்கான கட்டுரையாளராகவும் இருந்தார்.

சமூக வலைப்பின்னல்களில் அவரது இருப்பு மிகவும் வலிமையானது, செயல்பாட்டின் மற்றும் பொது விவாதத்தின் கருவியாகக் கருதப்படுகிறது. தற்போது, ​​சமகால சிந்தனையாளர் பிரேசிலில் வன்முறை மற்றும் சமத்துவமின்மையைக் கண்டிப்பதில் ஒரு முக்கியக் குரலாகக் கருதப்படுகிறார்.