Carpe Diem: betekenis en analyse van de uitdrukking

Carpe diem is een Latijnse uitdrukking die " Pluk de dag ".

In een gedicht uit het oude Rome benadrukt de zin de noodzaak om het beste uit het leven te halen, omdat we niet weten wat morgen zal brengen.

Dus dit is een advies voor mensen om het huidige moment waarderen zonder veel aandacht voor de toekomst of het verleden.

Horatius: de auteur van de uitdrukking Carpe Diem quam minimum credula postero

De uitdrukking Carpe Diem werd gecreëerd door de Romeinse dichter Horatius (65 BC-8 BC) in gedicht nummer 11 van het eerste boek van Odes.

Opgedragen aan haar vriendin Leucônoe, is het gedicht een advies waarvan het laatste couplet luidt carpe diem quam minimum credula postero, wat vertaald kan worden als " oogsten de dag en hebben weinig vertrouwen in morgen ".

Horatius was een filosoof en dichter die onder beschermheerschap stond van de Romeinse staat. Van zijn werk zijn de oden het meest opvallend, hetzij door hun formele kwaliteit, hetzij door de filosofische wijze waarop hij de thema's benadert.

Zijn beroemdste ode is juist die met de beroemde zin C arpe Diem.

Afbeelding van de Romeinse dichter Horatius, auteur van Carpe Diem

In het allereerste couplet zegt Horatius dat het zinloos is om te proberen te weten wat er na de dood gebeurt.

Het gedicht plaatst de dood als centraal thema die verband houdt met het idee zelf van "het moment aangrijpen", alsook met het concept van Memento Mori een andere uitdrukking die uit het Latijn komt en " Denk aan de dood. ".

Ode 11 uit Boek I van De Getijden

1 Tu ne quaesieris - scire nefas - quem mihi, quem tibi

2 endem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios

3 temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati,

4 seu plures hiemes, seu tribuit Iuppiter ultimam,

5 quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare

6 Tyrrhenum: sapias, vina liques, et spatio brevi

7 spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida

8 aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

Vertaling van het gedicht

Bekijk de vertaling van dit gedicht door Maria Helena da Rocha Pereira, onderzoeker en specialist in Griekse en Latijnse literatuur.

We konden niet weten, Leuconoe, wat het einde is...

die de goden aan jou of mij zullen geven,

noch de Babylonische berekeningen riskeren. Hoeveel beter is het om te lijden onder wat komt,

of het nu vele winters zijn die Jove ons geeft, of de laatste...

Deze, die nu de Tyrreense Zee tegen de rotsen werpt.

Wees verstandig, filter uw wijn en vorm hem tot een korte ruimte

een lange hoop. Terwijl we spreken, zal de jaloerse tijd gevlucht zijn.

Pluk de bloem van de dag, ongeacht wat er later gebeurt.

Epicurisme en de relatie met het concept van Carpe Diem

Het epicurisme was een filosofisch systeem, gecreëerd door de Griekse denker Epicurus. Het predikte genot en rust als een manier om maximaal geluk te bereiken.

Kennis was ook belangrijk voor dit systeem, dat geloofde dat onwetendheid een van de bronnen van menselijk lijden was.

Voor hen hield de zoektocht naar geluk in dat zij hun angsten onder controle moesten houden, dus het genieten van pleziertjes was een manier om dit te bereiken. Dit zou leiden tot een staat van rust die bekend staat als ataraxia.

Angst voor de dood zou kunnen worden beheerst door te geloven in de dood als een "niets". dus, voor het epicurisme "Pluk de dag" was wat er overbleef van de oude angst om te sterven.

Carpe diem "Pluk de dag" krijgt in dit systeem een brede betekenis, namelijk leven in het moment, genieten van het plezier dat het te bieden heeft en niet bezwijken voor angst voor het onbekende.

Carpe Diem in de literatuur

Na Horatius, Carpe diem werd een veel voorkomende figuur in de literatuur, die door het classicisme en arcadisme opnieuw werd bekeken. tops Epicuristen aanwezig in Horatius werden vaak gebruikt door de dichters van deze scholen.

In de moderniteit was het Fernando Pessoa met zijn heteroniem Ricardo Reis, die niet alleen de thema's maar ook de vorm van Horatius' poëzie overnam. Carpe Diem is zo aanwezig in zijn poëzie dat een van zijn beroemdste gedichten heet Oogst de dag, want jij bent hem.

Voortdurend stroomt het eindeloze uur

Die ons ongeldig verklaart. In dezelfde haust...

Waar we in leven, zullen we in sterven. Oogst.

De dag, omdat jij hem bent.

In Brazilië is de neoklassieke Tomás Antônio Gonzaga, in zijn boek Marília de Dirceu maakte hij veel gebruik van Horaceaanse thema's, zoals we hieronder kunnen zien.

Ah! Nee, mijn Marilia,

grijp de tijd, voordat je

de schade van het beroven van het lichaam van zijn kracht...

en aan het gelaat genade.

In de loop der jaren hebben verschillende dichters over dit onderwerp nagedacht en geschreven. Vanuit verschillende invalshoeken en benaderingen is "grijp de dag" een van de meest terugkerende.

Carpe Diem Horatius was een groot dichter die alle westerse poëzie heeft beïnvloed, en verschillende van zijn thema's zijn door andere schrijvers opnieuw behandeld.

Carpe Diem in de film Dead Poets Society

Dead Poets Society is een film uit 1989 waarin het idee van Carpe Diem is aanwezig in de hele plot.

Het vertelt het verhaal van literatuurleraar John Keating. Hij gebruikt alternatieve middelen om poëzie te onderwijzen op een eliteschool. Zijn methoden zijn erop gericht om niet alleen te onderwijzen wat in het curriculum staat, maar een andere manier van denken binnen een rigide systeem.

Dus, Carpe Diem Door hun sociale klasse en de verwachtingen die hun ouders hebben, leven jonge mensen bezorgd over hun toekomst. Om hen het leven op een andere manier te laten begrijpen, leert de leraar het concept van de dag plukken, plezier zoeken zonder zich zorgen te maken over morgen.

Neem een scène waarin de leraar de leerlingen kennis laat maken met het concept.