12 brazylijskich opowieści ludowych z komentarzem

1. lis i tukan

Pewnego razu lis zaprosił tukana na obiad. Jedzeniem była owsianka podana na kamieniu. Biedny tukan miał problemy z jedzeniem i zranił się w długi dziób.

W gniewie tukan chciał się zemścić, więc zaprosił lisa na posiłek do swojego domu. Powiedział:

- Przyjacielu lisie, skoro zaprosiłeś mnie na kolację tamtego dnia, teraz moja kolej na odwzajemnienie się. Przyjdź do mojego domu dziś w porze kolacji, a podam ci smaczny posiłek.

Lis szybko się ożywił i powiedział "tak".

Tukan przygotował pyszną owsiankę i podał ją w długim dzbanku. Lis, głodny, nie mógł zjeść owsianki, zlizując tylko odrobinę, która spadła na stół.

Tymczasem tukan rozkoszował się jedzeniem i powiedział:

- Fox, dostałeś to, na co zasłużyłeś, ponieważ zrobiłeś to samo mnie. Zrobiłem to, aby pokazać ci, że nie powinieneś chcieć być mądrzejszy od innych.

Lis i tukan to brazylijska baśń, która za pomocą postaci zwierząt ukazuje nam ludzkie zachowania.

Uczucia takie jak duma i gniew są rozpatrywane, jednocześnie pokazując nam nieprzyjemne postawy wobec naszych sąsiadów.

Lis, myśląc, że jest bardzo sprytny, zażartował sobie z tukana, ale nie spodziewał się, że on również przejdzie przez tę samą sytuację.

Jest to opowieść ku przestrodze: Nie rób drugiemu tego, czego nie chciałbyś, aby zrobiono tobie. .

2) Malazarte gotowanie bez ognia

Przybywając do miasta, Pedro Malazarte poszedł zabawić się na imprezach i w barach, wydając swoje oszczędności, ale zanim stał się biedny, kupił patelnię i trochę jedzenia i wyruszył w drogę.

W połowie drogi zobaczył opuszczony dom i zatrzymał się, aby odpocząć. Rozpalił ogień i włożył jedzenie do garnka, aby je podgrzać.

Zdając sobie sprawę z przybycia oddziału, Pedro szybko zgasił ogień. Jedzenie było już gorące i parujące. Mężczyźni przyglądali się z zaciekawieniem i pytali:

- Zabawne, czy gotujesz bez ognia?

Piotr natychmiast odpowiedział:

- Tak, ale to dlatego, że moja patelnia jest wyjątkowa, jest magiczna!

- I jak to jest, że nie potrzebujesz ognia, aby w nim gotować?

- Jak widać, myślę o jego sprzedaży. Chcesz go?

Mężczyźni byli zadowoleni i zapłacili dobrą kwotę.

Później, gdy poszli użyć patelni bez ognia, zdali sobie sprawę, że zostali oszukani, ale wtedy Pedro Malazarte był już daleko.

Pedro Malazarte jest bardzo popularną postacią w Brazylii i Portugalii. Postać ta jest bardzo sprytnym, podstępnym i cynicznym człowiekiem.

W tej opowieści przedstawiona jest sytuacja, w której udaje mu się zmylić grupę mężczyzn i sprzedać im przedmiot o znacznie wyższej wartości.

W rzeczywistości historia pokazuje przebiegłość i nieuczciwość Pedro, ale także podkreśla naiwność kilku osób.

3. jak Malazarte wstąpił do nieba

Kiedy Malazarte zmarł i dotarł do nieba, powiedział świętemu Piotrowi, że chce tam wejść.

Święty odpowiedział:

- Jesteś szalony! Masz odwagę chcieć wstąpić do nieba, po tym wszystkim, co zrobiłeś dla świata!

- Chcę, święty Piotrze, ponieważ niebo należy do skruszonych, a wszystko, co się dzieje, dzieje się z woli Boga.

- Ale twojego imienia nie ma w księdze sprawiedliwych i dlatego nie wejdziesz.

- Ale wtedy zapragnąłem porozmawiać z Ojcem Przedwiecznym.

Piotr rozgniewał się na tę propozycję i powiedział:

- Nie, aby porozmawiać z Naszym Panem, trzeba było wejść do nieba, a kto wchodzi do nieba, nie może go już opuścić.

Malazarte zaczął lamentować i poprosił świętego, aby przynajmniej pozwolił mu spojrzeć na niebo, tylko przez małe drzwi, aby mógł mieć pojęcie, czym jest niebo i opłakiwać to, co stracił z powodu swojej złej sztuki.

Piotr, już wgnieciony, otworzył szparę w drzwiach i Piotr wsunął przez nią głowę.

Nagle jednak krzyknął:

- Spójrz, święty Piotrze, nasz Panie, który przychodzisz do mnie mówić. Nie powiedziałbym ci!

Święty Piotr sumiennie zwrócił się ku niebu, aby oddać hołd Ojcu Przedwiecznemu, który, jak przypuszczał, tam przybył.

Następnie Pedro Malazarte skoczył w niebo.

Święty zobaczył, że został oszukany. Chciał wyrzucić Malazarte, ale ten odparł:

- Teraz jest już za późno! Święty Piotrze, pamiętaj, że powiedziałeś mi, że po wejściu do nieba nikt nie może go opuścić. To wieczność!

Święty Piotr nie miał innego wyjścia, jak pozwolić Malazarte tam zostać.

Zaczerpnięte z książki Wielkie opowieści ludowe świata autorstwa Flávio Moreira da Costa, to jedna z historii, w której pojawia się również kultowa postać Pedro Malazarte.

Jest to opowieść, która prowadzi nas do wyobrażenia sobie sceny i obserwowania sprytu Malazarte, któremu udaje się oszukać nawet świętych.

W ten sposób możliwe jest opracowanie empatia i identyfikacja z postacią, która pomimo oszust przedstawia humor i inteligencja godne podziwu.

4. złota miska i marimbondos

Bogacz i biedak zawsze płatali sobie nawzajem figle.

Pewnego dnia biedak poszedł do bogacza i poprosił go o kawałek ziemi, aby założyć plantację. Bogacz zaoferował mu bardzo zły kawałek ziemi.

Biedak porozmawiał ze swoją żoną i oboje poszli zobaczyć to miejsce. Kiedy dotarli na miejsce, biedak znalazł miskę złota. Biedak był uczciwy i powiedział bogaczowi, że na jego ziemi jest bogactwo.

Bogacz odesłał biedaka i poszedł ze swoją żoną zobaczyć to bogactwo, ale kiedy przybył na miejsce, zastał duży dom z marimbondami. Spakował dom do torby i poszedł do domu biedaka. Przybywając tam, krzyknął:

- Compadre, zamknij drzwi swojego domu i zostaw otwarte tylko jedno okno!

Biedak posłuchał, a bogacz wrzucił dom marimbondes do rudery. Zaraz potem powiedział krzycząc:

- Zamknij okno!

Gdy marimbondos weszły do domu, szybko zamieniły się w złote monety. Biedak i jego rodzina byli bardzo szczęśliwi i zaczęli gromadzić swój majątek.

Bogacz, wyczuwając euforię, krzyknął:

- Otwórz drzwi, towarzyszu!

Ale usłyszał to jako odpowiedź:

- Zostaw mnie tutaj, marimbondes mnie zabijają!

W ten sposób bogaci zostali zawstydzeni, a biedni się wzbogacili.

Opowieść łączy fantazję i rzeczywistość, aby poruszyć kwestie związane z uczciwość, duma i sprawiedliwość. Inną ważną kwestią są nierówności społeczne.

Bogacz, udając przyjaciela biedaka, daje mu najgorszą część ziemi, ale ponieważ biedak był dobrym człowiekiem, zostaje nagrodzony złotymi monetami.

W ten sposób opowieść sugeruje, że jeśli ktoś ma dobre serce i jest uczciwy, dobro nadejdzie.

5. małpa i królik

Królik i małpa umówili się w następujący sposób: małpa była odpowiedzialna za zabijanie motyli, a królik za zabijanie węży.

Kiedy królik spał, małpa zbliżyła się i pociągnęła go za uszy, mówiąc, że pomyliła je, myśląc, że to motyle.

Królikowi wcale się to nie spodobało i odwzajemnił żart.

Pewnego dnia, gdy małpka zasnęła, królik kopnął ją w tyłek.

Małpka obudziła się przestraszona i obolała, a królik powiedział jej:

- Teraz, na wszelki wypadek, muszę się chronić. Pod liśćmi będę żył.

Ta krótka historia również przedstawia zwierzęta jako bohaterów i pokazuje nieśmieszny żart między małpą a królikiem. W nim cechy fizyczne każdego z nich służą jako wymówka dla drugiego, aby być nieprzyjemnym i nielojalnym.

W ten sposób powstaje niekomfortowa sytuacja, w której zaufanie zostało złamane i oboje będą musieli mieć się na baczności, aby nikt im nie przeszkadzał.

6. żaba bojąca się wody

Pewnego słonecznego dnia dwójka przyjaciół postanowiła odpocząć nad laguną.

Zobaczyli śpiącą żabę i postanowili z nią porozrabiać. Trzymali ją i naśmiewali się z niej, nazywając ją niezdarną i obrzydliwą. Następnie postanowili zrobić więcej psot, zgadzając się wrzucić ją do mrowiska.

Żaba zadrżała ze strachu, ale powstrzymała się i uśmiechnęła. Zdając sobie sprawę, że zwierzę nie okazuje strachu, jeden z nich powiedział:

- O nie! Pokrójmy go na małe kawałki.

Chłopcy zobaczyli, że nic nie straszy żaby, więc jeden powiedział drugiemu, aby wspiął się na drzewo i zrzucił stamtąd zwierzę.

Drugi groził żabie grillowaniem, ale nic nie było w stanie odebrać jej spokoju.

Dopóki jeden z nich nie powiedział:

- Wrzućmy więc ten błąd do stawu.

Słysząc to, żaba rozpłakała się z rozpaczy:

- Nie! Proszę, zrób cokolwiek, ale nie wrzucaj mnie do stawu!

Chłopcy byli zadowoleni z pozostawienia zwierzęcia bez kontroli i powiedzieli:

- A więc to tak, wrzućmy żabę do wody, tak!

Żaba powiedziała, że nie umie pływać, ale chłopcy wrzucili ją do stawu i zaczęli się śmiać.

Chłopcy byli zawstydzeni, a żaba została uratowana!

Ta opowieść dobrze ilustruje zło i sadyzm, jak również spryt i spokój Żaba, nawet gdy jest zagrożona w najgorszy sposób, nie okazuje rozpaczy, pozostaje spokojna i ufa, że wydarzy się coś dobrego.

Chłopcy tak bardzo chcieli sprawić, by zwierzę cierpiało, że nie zdawali sobie sprawy, że w końcu je wypuszczają.

7. lis i człowiek

Lisica zatrzymała się, aby odpocząć na drodze, gdzie mężczyzna musiał przejść. Sprytnie, udawała martwą. Mężczyzna pojawił się i przemówił:

- Zrobili norę, zostawili lisa i odeszli.

Gdy mężczyzna minął go, lis ponownie uciekł, był szybszy od mężczyzny i położył się dalej wzdłuż ścieżki, udając martwego.

Gdy tylko mężczyzna to zobaczył, powiedział:

- Co za rzecz! Kolejny lis nie żyje!

Odepchnął więc robala i przykrył go liśćmi, idąc dalej.

Lis po raz kolejny zrobił to samo i udawał martwego na drodze.

Mężczyzna wszedł i powiedział:

- Czy ktoś zrobił to z tyloma lisami?

Mężczyzna odwrócił ją od drogi i poszedł za nią.

Lis ponownie odegrał tę samą sztuczkę na biednym człowieku, który przyszedł i widząc tę samą scenę, powiedział:

- Niech diabli wezmą tyle martwych lisów!

Złapał zwierzę za ogon i rzucił w krzaki.

Lis podsumowuje:

- Nie możemy wykorzystywać ludzi, którzy czynią dla nas dobro.

Krótka opowieść ludowa ukazuje sytuację, w której ktoś wielokrotnie cierpi z rąk innych, ale nie zdaje sobie sprawy ze złych intencji stojących za tym zachowaniem.

Tak więc dopiero po niezliczonych okazjach bycia głupcem, mężczyzna zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak. W końcu lis czuje, że nie należy wyśmiewać i wykorzystywać życzliwości innych. .

8. lis i pies

Pewnego deszczowego poranka, przemoczony i smutny ptak przysiadł na drodze. Nadleciał lis i złapał go za pysk, by zabrać do swoich piskląt.

Lisica była daleko od domu i zmęczona. Aż dotarła do wioski, gdzie niektórzy chłopcy zaczęli się z niej naśmiewać. Oto ptak mówi:

- Jak można akceptować takie obelgi? To skandal! Na moim miejscu nie siedziałbym cicho.

Lisica otwiera usta, by odpowiedzieć chłopcom, więc armata odlatuje, ląduje na gałęzi i pomaga chłopcom ją wygwizdać.

Opowieść, podobna do bajek Ezopa, pokazuje nam adaptację dla brazylijskich ziem.

W opowieści widzimy Po raz kolejny temat sprytu Aby pozbyć się śmierci, ptak przyjmuje spokojną postawę, dopóki nie będzie miał okazji do ucieczki, co robi w chwili nieostrożności i próżności ze strony lisa.

Dlaczego pies jest wrogiem kota, a kot wrogiem myszy?

Był czas, kiedy wszystkie zwierzęta były przyjaciółmi, a tym, który nimi rządził, był lew. Pewnego dnia Bóg nakazał lwu uwolnić zwierzęta, aby mogły wybrać, dokąd pójść. Wszyscy byli szczęśliwi.

Lew rozdał więc listy wolności najszybszym zwierzętom, by te przekazały je pozostałym.

Zostawił więc list od psa kotu, a kot uciekł i w połowie drogi znalazł mysz pijącą miód od pszczół.

Następnie mysz zapytała:

- Koci przyjacielu, dokąd się tak spieszysz?

- Dam list psu.

- Chwileczkę, chodź i napij się tego pysznego miodu.

Kot zgodził się z myszą, dostał wystarczająco dużo miodu i zasnął. Mysz, bardzo zaciekawiona, postanowiła przejrzeć rzeczy kota. Skończyło się na tym, że przegryzła wszystkie papiery, które miał przy sobie jego przyjaciel, ale zostawiła je w torbie. Widząc, co zrobił, postanowił uciec do lasu.

Kiedy się obudził, kot uciekł, aby dać list psu. Kiedy znalazł psa, kot dał mu list, cały zgniły. Nie mógł go przeczytać ani udowodnić człowiekowi, że pies był wolnym zwierzęciem.

Pies zaczął więc gonić kota, a kot z kolei, wiedząc, że to mysz, również zaczął go gonić.

Dlatego te trzy zwierzęta do dziś nie rozumieją się nawzajem.

Ta opowieść jest brazylijską wersją podobnych historii z Europy. opowieść etiologiczna Jest to definicja podawana, gdy historia stara się wyjaśnić pojawienie się, charakterystykę lub powód istnienia jakiegoś wydarzenia lub stworzenia.

W opowiadaniu, o którym mowa, to, co jest ustawione, to wrogość Podkreśla to również, że w przypadku zwierząt udomowienie psów przez człowieka.

10. caboclo i słońce

Rolnik i caboclo założyli się o to, kto pierwszy zobaczy wschód słońca. O świcie udali się na otwarte miejsce na farmie. Rolnik stał, patrząc w kierunku wschodzącego słońca, czekając.

Caboclo siedział na skale plecami do niego, patrząc w przeciwnym kierunku.

Rolnik uznał głupotę drugiego za zabawną, więc caboclo krzyknął:

Mój mistrzu, słońce! Słońce!

Zaciekawiony i zdumiony faktem, że caboclo zobaczył słońce wschodzące o zachodzie, farmer odwrócił się i właśnie wtedy w oddali rozbłysło światło, nadciągające ze wschodu ponad spiętrzonymi chmurami, górami. Był to pierwszy promień słońca i caboclo wygrał zakład.

Ta stara brazylijska opowieść została napisana tymi słowami przez Gustavo Barroso, krajowego folklorystę, i znajduje się w książce Tradycyjne opowieści z Brazylii przez Câmara Cascudo.

Opowiada o dowcip o prostym człowieku, któremu udaje się oszukać swojego szefa, farmera, który uważał się za bardzo sprytnego.

11. lenistwo

Ponieważ jej córka cierpiała z powodu bólu porodowego, leniwiec wyruszył na poszukiwanie położnej.

Siedemnaście lat później nadal podróżowała, gdy miała stłuczkę na drodze. Krzyknęła ze złością:

To diabeł pośpiechu...

W końcu, kiedy wróciła do domu z położną, zastała wnuki swojej córki bawiące się na podwórku.

Jest to również obecne w książce Tradycyjne opowieści z Brazylii Kompilacja historii autorstwa badacza Luísa da Câmara Cascudo.

W opowiadaniu mamy do czynienia z sytuacją, w której siedem grzechów głównych , a lenistwo jest wyświetlana poprzez postać zwierzęcia noszącego tę samą nazwę.

Tutaj lenistwo trwało tak długo, aby rozwiązać sytuację, że zanim pojawiło się "rozwiązanie", było już za późno.

12. małpa zgubiła swojego banana

Małpka jadła banana na gałęzi patyka, kiedy owoc wyślizgnął jej się z ręki i wpadł do dziupli w drzewie. Małpka zeszła na dół i poprosiła patyk, aby oddał jej banana:

- Pau, daj mi banana!

Małpa poszła do kowala i poprosiła go o siekierę do przecięcia kija.

- Kowalu, przynieś topór, aby przeciąć patyk, który został z banana!

Kowal nawet się tym nie przejął. Małpka poszła do żołnierza i poprosiła go o aresztowanie kowala. Żołnierz nie chciał. Małpka poszła do króla, aby poprosić żołnierza o aresztowanie kowala, aby mógł pójść z siekierą, aby wyciąć patyk, na którym był banan. Król nie zwrócił na to uwagi. Małpka zaapelowała do królowej. Królowa nie posłuchała. Małpka poszła do myszy, aby przeżuć ubranie królowej. Mysz odmówiła. Małpka zaapelowała do królowej, aby przeżuła ubranie królowej.Kota to nie obchodziło. Małpa poszła do psa, aby ugryźć kota. Pies odmówił. Małpa poszła do jaguara, aby zjeść psa. Jaguar nie chciał. Małpa poszła do myśliwego, aby zabić jaguara. Myśliwy odmówił. Małpa poszła do Śmierci.

Śmierć zlitowała się nad małpą i zagroziła myśliwemu, który szukał jaguara, który ścigał psa, który podążał za kotem, który biegał za myszą, która chciała gryźć ubrania królowej, która wysłała króla, który rozkazał żołnierzowi aresztować kowala, który przeciął kij swoim toporem, z którego małpa wzięła banana i zjadła go.

Jest to krótka historia również obecna w książce Tradycyjne opowieści z Brazylii, Câmara Cascudo.

Ten rodzaj opowieści jest dość powszechny w różnych częściach kontynentu amerykańskiego, nie tylko w Brazylii. Jest to " łączna historia ", to znaczy, w którym zdarzenie jest punktem wyjścia do rozwoju innych sytuacji.

W tym przypadku możemy zinterpretować to jako przykład "kaprysu". upór małpki, która robi wszystko, by zjeść swojego banana, którego sama upuściła z ręki.