Бразилийн 12 ардын үлгэрийг тайлбарлав

1. Үнэг ба тукан

Нэг удаа үнэг туканыг оройн хоолонд урьжээ. Хоол нь чулуун дээр тавьсан будаа байв. Хөөрхий тукан хоол идэхэд бэрх болж, урт хошуугаа шархлуулжээ.

Уурласандаа өшөө авахыг хүсэв. Тиймээс тэр үнэгийг гэртээ урьж, хоолонд оруулав. Тэр:

— Үнэгний найз, чи намайг урьд өдөр хоолонд урьсан тул хариу хэлэх ээлж ирлээ. Өнөөдөр оройн хоолны үеэр манай гэрт ирээрэй, би чамд сайхан хоол өгье.

Үнэг хурдан баярлаж, тийм гэж хэлэв.

Тэгээд тукан амттай будаа бэлдэж тавив. урт шидэгч. Өлсгөлөнд нэрвэгдсэн үнэг будаа идэж чадалгүй ширээн дээр унасан бага зэрэг долоож байв.

Энэ хооронд тукан хоол идээд:

— Үнэг, чи Түүнд зохих зүйл байсан, учир нь тэр надад ийм зүйл хийсэн. Би чамайг бусдаас илүү ухаантай байхыг хүсэхгүй гэдгийг харуулахын тулд үүнийг хийсэн.

Үнэг ба тукан хоёр бол амьтдын дүрсийг ашиглан хүний ​​зан чанарыг илчилсэн Бразилийн үлгэр юм.

Бахархал, уур уцаар гэх мэт мэдрэмжүүдийг эмчлэхийн зэрэгцээ бусдад таагүй ханддаг.

Үнэг өөрийгөө их ухаантай гэж бодоод тукантай "онигоо" хийсэн ч санасангүй. тэр хэтэрхий ухаантай байх байсан. ижил нөхцөл байдлыг туулах болно.

Энэ бол бидэнд анхааруулж буй түүх юм: Өөртөө хийхийг хүсэхгүй байгаа зүйлийг бусдад бүү хий.чөлөөт амьтан.

Тиймээс нохой муурыг хөөж эхлэв. Муур ч эргээд хулганы төөрөгдөл гэдгийг мэдээд түүнийг хөөж эхлэв.

Тиймээс л гурван амьтан бие биенээ ойлгоогүй хэвээр байгаа юм.

Энэ түүх бол Бразилийн хүн юм. Европ дахь ижил төстэй түүхүүдийн хувилбар. Энэ нь этиологийн үлгэр бөгөөд ямар нэгэн үйл явдал, амьтны үүсэх байдал, шинж чанар, шалтгааныг тайлбарлахыг эрэлхийлэх үед өгөгдсөн тодорхойлолт юм.

Тухайн үлгэрт юу өгүүлж байна вэ? амьтдын хоорондох дайсагнал юм. Үүнээс гадна нохойг хүмүүс тэжээж буйг харуулдаг.

10. Кабокло ба нар

Мандах нарны анхны туяаг хэн түрүүлж харна гэж тариачин ба кабокло мөрийцсөн. Тэд үүрээр фермийн задгай газар руу явав. Тариаланч зогсож, нар ургах зүг рүү харж, хүлээж байв.

Кабокло хадан дээр нуруугаа харуулан суугаад эсрэг зүг рүү харав.

Тариаланч үүнийг хөгжилтэйгээр харж байв. бусдын тэнэглэл. Дараа нь кабокло хашгирав:

Эзэн минь, нар! Нар!

Кабокло нар баруунаас мандахыг хараад гайхан гайхаж, тариачин эргэн тойрон эргэж, үүн шиг холоос тод гэрэлтэж, овоолсон үүлсийн дээгүүр зүүн зүгээс ирж байв. , уулс. Энэ бол нарны анхны туяа байсан бөгөөд кабокло бооцоогоо ялсан.

Бразилийн эртний үлгэрийг үндэсний ардын аман зохиол судлаач Густаво Баррозо эдгээр үгээр бичжээ.ном Contos Tradicionais do Brasil , Câmara Cascudo.

Энэ нь даргаа мэхэлж чадсан энгийн хүний ​​ ухаалаг ий тухай өгүүлдэг, өөрийг нь байсан гэж бодсон тариачин. маш ухаалаг

11. Залхуу

Охин нь төрөх гэж өвдөж байхад залхуу нь эх барихын эрэлд гарч одов.

Долоон жилийн дараа аян замд явж байсан ч бүдэрч унасан. Тэр маш их ууртай хашгирав:

Тэр чөтгөр яарч байна...

Эцэст нь эх баригчтай гэртээ ирээд хашаанд охиныхоо ач зээ нар тоглож байхыг олж харав.

Энэ тухай судлаач Луис да Камара Каскудогийн түүхээс эмхэтгэсэн Контос Традисионаис до Бразил номонд бас бий.

Богино өгүүллэгт бид нэг нөхцөл байдалтай байдаг. үхлийн долоон нүглийн , залхуурал нь ижил нэртэй амьтны дүрсээр харагдана.

Энд залхуурал нь нөхцөл байдлыг шийдвэрлэхэд маш их цаг зарцуулсан. , "шийдэл"-тэй гарч ирэхэд хэтэрхий оройтсон байсан.

12. Сармагчин гадилаа алдлаа

Сармагчин саваагаар гадилыг идэж байтал жимс нь гарнаас нь гулсаж модны хонхорт унасан байна. Сармагчин бууж ирээд саваагаа түүнд гадил өгөхийг хүсэв:

— Саваа, надад гадилыг өгөөч!

Саваа ажилласангүй. Сармагчин дархантай ярилцахаар очоод саваа зүсэхээр сүхтэй ирэхийг гуйв.

— Дархан аа, гадилтай үлдсэн савааг таслах сүхээ авчир!

Дархан ч тоосонгүйчухал байсан. Сармагчин дархныг баривчлахыг хүссэн цэргээ хайж байв. Цэрэг хүсээгүй. Сармагчин хаанд очиж, цэрэгт дархыг баривчлахыг тушааж, сүхээр явж, гадил жимсний модыг таслахыг зөвшөөрөв. Хаан анхаарал хандуулсангүй. Сармагчин хатанд хандав. Хатан хаан сонссонгүй. Сармагчин хатны хувцсыг хазахаар хулгана руу явав. Хулгана татгалзав. Сармагчин хулганыг идэхийн тулд муур руу хандав. Муур ч тоосонгүй. Сармагчин муурыг хазахаар нохой руу явав. Нохой татгалзав. Сармагчин нохойг идэхийн тулд ягуар хайж байв. Ягуар хүсээгүй. Сармагчин ягуарыг алахаар анчин руу явав. Анчин татгалзав. Сармагчин Үхэл рүү явав.

Үхэл сармагчинг өрөвдөж, анчныг айлгаж, тэр ягуарыг хайж, нохой хөөж, муур дагаж, хулгана хөөж, хувцсыг нь хазах гэсэн. Хааныг илгээсэн хатны тухай, дархыг баривчлахыг хүссэн цэрэгт тушаасан, тэр савааг сүхээр огтолж, сармагчин түүнээс гадилыг авч идэв.

Энэ бол бас түүх юм. Камара Каскудогийн Бразилийн уламжлалт үлгэрүүд номонд байдаг.

Ийм төрлийн үлгэр Бразилд төдийгүй Америк тивийн олон хэсэгт маш түгээмэл байдаг. Энэ бол “ хуримтлагдсан түүх ”, өөрөөр хэлбэл бусад нөхцөл байдлыг задлах эхлэлийн цэг болох үйл явдалтай.

Энэ тохиолдолд бид үүнийг “ whim”, нь сармагчингийн зөрүүд байдал, болгодогТэр өөрөө гараас нь унагасан гадилаа идэж чадахын тулд л.

2. Малазарте галгүй хоол хийж байна

Хотод ирсэн Педро Малазарте үдэшлэг, баар цэнгээний газруудад зугаацаж, хуримтлуулсан мөнгөө зарцуулжээ. Гэвч тэр бүр ядуурахаасаа өмнө тогоо худалдаж аваад хоол унд замдаа явав.

Замдаа нэгэн эзэнгүй байшинг хараад амарч зогсов. Тэр гал түлж, тогоондоо хоолоо хийж халаав.

Цэргүүд ирж байгааг анзаарсан Педро хурдан галыг унтраав. Хоол аль хэдийн халуун, ууртай байв. Эрчүүд сониучирхан хараад:

— Ямар инээдтэй юм бэ, чи галгүй хоол хийж байна уу?

Тэгээд Педро удалгүй хариулав:

— Тийм ээ, гэхдээ энэ нь миний тогоотой холбоотой юм. онцгой, энэ бол ид шид!

— Тэгээд яаж байна? Түүнд хоол хийхэд гал хэрэгтэй юм биш үү?

— За тэгж л харж байна. Ер нь зарах бодолтой байгаа. Чи үүнийг хүсч байна уу?

Эрчүүд сэтгэл хангалуун, сайн мөнгө төлсөн.

Хожим нь тэд тогоог галгүйгээр ашиглахаар очиход тэд хууртагдсанаа ойлгосон боловч тэр үед Педро Малазарте аль хэдийн хол байсан сайхан байсан.

Педро Малазарте бол Бразил, Португалийн маш түгээмэл дүр юм. Энэ дүр бол маш ухаантай, зальтай, эелдэг хүн юм.

Энэ үлгэрт тэрээр хэсэг бүлэг хүмүүсийг төөрөлдүүлж, тэдэнд эд зүйлээ хамаагүй өндөр үнээр зарж буй нөхцөл байдлыг харуулсан болно.

Үнэндээ энэ түүх Петрийн ухаантай, шударга бус байдлыг илчилдэг ч бас харуулж байна.Хэд хэдэн хүний ​​ гэнэн

3. Малазарте хэрхэн диваажинд орсон бэ

Малазарте нас барж, тэнгэрт хүрэхдээ Гэгээн Петрт орохыг хүсч байгаагаа хэлэв.

Гэгээнтэн:

— Чи галзуу юм! Тэгвэл чамд дэлхийн төлөө маш их зүйл хийснийхээ дараа диваажинд орохыг хүсэх зориг байна уу?!

— Гэгээн Петр минь, би тэгж байна, учир нь диваажин наманчлагчдад харьяалагддаг бөгөөд болж буй бүх зүйл нь Бурханы хүслээр.

— Гэвч чиний нэр зөв шударга хүмүүсийн номонд байхгүй тул та орохгүй.

— Гэхдээ дараа нь би Мөнхийн Эцэгтэй ярилцахыг хүссэн.

Гэгээн Петр энэ саналд уурлав. Тэгээд тэр:

— Үгүй ээ, бидний Эзэнтэй ярихын тулд та диваажинд орох хэрэгтэй байсан бөгөөд түүний диваажинд орсон хүн цаашид гарч чадахгүй.

Малазарте гашуудаж эхлэв. Гэгээнтэн ядаж л хаалганы цоорхойгоор тэнгэр лүү шагайхыг зөвшөөрч, тэнгэр гэж юу байдгийг ойлгож, муу урлагаас болж юу алдсандаа харамсах болно.

Гэгээнтэн. Петр аль хэдийн хурцалж, хаалгыг онгойлгож, Педро толгойгоо цухуйлгав.

Гэхдээ тэр гэнэт хашгирав:

— Хараач, Гэгээн Петр, бидний Эзэн ирж байна. надтай ярих. Би чамд хэлээгүй шүү дээ!

Гэгээн Петр тэнд ирсэн гэж таамаглаж буй Мөнхийн Эцэгт хүндэтгэл үзүүлэхийн тулд тэнгэрт хүндэтгэлтэй хандав.

Тэгээд Педро Малазарте үсрэн харайв. тэнгэрт.

Гэгээнтэн хууртагдсанаа харав. Би Малазартыг хөөх гэсэн боловч тэр эсэргүүцээд:

— Одоо хэтэрхий оройтсон байна!Гэгээн Петр ээ, та тэнгэрээс нэгэнт орвол хэн ч гарч чадахгүй гэж надад хэлснээ санаарай. Энэ бол үүрд мөнх!

Мөн Сан Педро Малазартег тэнд үлдээхээс өөр сонголт байсангүй.

Флавио Морейра дагийн Дэлхийн алдартай үлгэрүүд номноос авав. Коста, энэ бол Педро Малазартегийн гол дүрийн дүрийг харуулсан түүхүүдийн нэг юм.

Энэ бол биднийг дүр зургийг төсөөлж, гэгээнтнүүдийг хүртэл хуурч чаддаг Малазартегийн заль мэхийг ажиглахад хүргэдэг үлгэр юм.

Тиймээс хууран мэхэлсэн ч хөгжилтэй хөгжилтэй, ухаалаг байдлыг харуулдаг дүртэй өвөрчлөх, тодорхойлох боломжтой. .

4. Алтан аяга, соёо

Баян, ядуу хоёр бие биенээ хуурч байв.

Нэгэн өдөр ядуу хүн баян дээр очиж, түүнээс нэг зүсэм гуйв. тариалалт эхлүүлэх газар. Баян түүнд маш муу газар санал болгов.

Ядуу эр эхнэртэйгээ ярилцаж, тэр хоёр газар үзэхээр явав. Тэднийг очиход ядуу эр аяга алт олжээ. Ядуу үнэнч шударга байж баян хүнд газар дээр нь хөрөнгө байгаа гэж хэлээд

Баян нь ядуу залууг явуулж, эхнэртэйгээ хамт явж ийм баялгийг үзээд ирэхэд нь юу олж харав. эвэртэй том байшин байв. Тэр байшингаа уутанд хийгээд ядуугийн гэрт очив. Тэнд ирээд тэр хашгирав:

— Нөхөр минь, байшингийнхаа хаалгыг хаагаад ганц цонх үлдээ.онгойлгов!

Ядуу эр үгэнд орж, баян эр соногийн байшинг овоохойн дотор хаяжээ. Үүний дараахан тэр хашгирав:

— Цонхоо хаа!

Эвэртүүд байшинд ороход удалгүй алтан зоос болон хувирав. Ядуу эр гэрийнхэнтэйгээ маш их баярлаж, баялгаа хурааж эхэлжээ.

Баячууд баярлаж хөөрснөө мэдээд:

— Хаалгаа нээ, нөхөр минь!

Гэхдээ тэр хариултыг сонсоод:

— Намайг энд орхи, хошуунууд намайг алж байна!

Тэгээд ядуу хүн баяжиж байхад баян нь ингэж ичиж байсан юм.

Үлгэр нь шударга байдал, бардам зан, шударга ёстой холбоотой асуудлуудыг шийдвэрлэхийн тулд уран зөгнөл, бодит байдлыг хослуулсан байдаг. Өөр нэг онцлох зүйл бол нийгмийн тэгш бус байдал юм.

Баян хүн ядуусын найз мэт дүр эсгэж, өгдөг. түүнийг газар нутгийн хамгийн муу хэсэг байсан ч ядуу хүн сайн хүн байсан тул алтан зоосоор шагнагддаг.

Тиймээс хүн сайхан сэтгэлтэй, шударга хүн байвал сайн сайхан ирнэ гэж үлгэрт өгүүлдэг.

5. Сармагчин ба туулай

Туулай, сармагчин хоёр эрвээхэй алах, туулай могой алах үүрэг хүлээв

Туулай унтаж байх үед, сармагчин ойртож ирээд эрвээхэй гэж бодоод андуурчихлаа гэж чихээ татав.

Туулайн энэ нь огтхон ч таалагдаагүй тул онигоогоо хариулав.

Нэг өдөр сармагчин унтаад, туулай түүний сүүл рүү цохив.

Сармагчин айж, өвдөж сэрлээ. Болонтуулай түүнд:

— Одоо би өөрийгөө хамгаалах хэрэгтэй байна. Би навчис дор амьдарна.

Энэхүү богино өгүүллэгт мөн амьтдыг гол баатруудын дүрээр харуулсан бөгөөд сармагчин, туулай хоёрын уйтгартай тоглоомыг харуулсан. Үүнд тус бүрийн биеийн онцлог нь нөгөөдөө тааламжгүй, үнэнч бус байх шалтаг болдог.

Энэ нь итгэлцэл эвдрэх эвгүй нөхцөл байдлыг бий болгож, хоёулаа амьдрахаас өөр аргагүй болно. Саад болохоос болгоомжил.

6. Уснаас айдаг мэлхий

Нартай өдөр хоёр найз цөөрөмд амрахаар шийдэв.

Тэд мэлхий унтаж байхыг хараад түүнтэй заваарахыг хүсэв. Тэд амьтныг барьж, түүнийг болхи, жигшүүртэй гэж шоолж байв. Тиймээс тэд түүнийг шоргоолжны үүрэнд хаяхаар нийлж, илүү муу зүйл хийхээр шийдэв.

Мэлхий айсандаа чичирсэн ч тэр өөрийгөө барьж, инээмсэглэв. Амьтан айсангүйг мэдээд нэг нь:

— Өө, үгүй! Үүнийг жижиг хэсгүүдэд хуваая.

Мэлхий тайван байж, исгэрч эхлэв. Хөвгүүд мэлхийг юу ч айлгаагүйг хараад нэг нь нөгөөдөө модонд авирч, амьтныг дээрээс шид гэж хэлэв.

Нөгөө нь мэлхийтэй хамт шарсан мах иднэ гэж заналхийлэв. Гэвч амьтны амар амгаланг юу ч эвдэж чадсангүй.

Тэдний нэг нь:

— За тэгвэл энэ амьтныг цөөрөмд шидье.

Үүнийг сонсоод мэлхий хашгирав. цөхрөнгөө баран:

— Үгүй ээ! хийх үүЮу ч байсан, гэхдээ намайг цөөрөмд бүү хая! Ингээд л болоо, мэлхийг ус руу шидье!

Мэлхий түүнийг сэлж чадахгүй гэж хэлсэн ч хөвгүүд түүнийг цөөрөмд шидээд инээв.

Тэгээд амьтан усанд унасан. ус, Тэр сэлж, инээв. Хөвгүүд ичиж, мэлхий аврагдсан!

Энэ үлгэр нь муу ба садизм, мөн заль мэх, тайван байдлыг харуулсан. Мэлхий хамгийн муугаар заналхийлсэн ч цөхрөнгөө бардаггүй, тайван байж, ямар нэг сайн зүйл тохиолдох болно гэдэгт итгэдэг.

Тиймээс хөвгүүд амьтныг зовоох гэж маш их санаа зовсон. t тэд эцэст нь амьтныг чөлөөлдөг гэдгийг ойлгохгүй байна.

7. Үнэг ба хүн

Хүн өнгөрөх ёстой зам дээр үнэг амрах гэж зогсов. Ухаалаг, тэр үхсэн тоглосон. Тэр хүн гарч ирээд:

— Үнэг ямар харамсалтай! Тэд нүх гаргаж, үнэгийг орхиод явав.

Хүнийг өнгөрсний дараа үнэг дахин зугтаж, хүнээс хурдан байсан бөгөөд үхсэн дүр үзүүлэн зам дээр цааш хэвтэв.

Хүн үүнийг харангуутаа:

— Яасан юм бэ! Бас нэг үнэг үхсэн байна!

Тиймээс тэр үнэгийг түлхэж, дээр нь навч тавиад цааш явав.

Үнэг дахиад л тэгж, зам дээр үхсэн мэт дүр үзүүлэв.

Хүн ирээд:

—Хэн нэгэн ийм олон үнэгэнд ийм зүйл хийсэн юм болов уу?

Хүн түүнийг замаас татан араас нь даган явав.

Үнэг дахиад л нөгөө ядуу эр дээр тоглож, тэр ирж, мөнөөх дүр зургийг хараад:

— Чөтгөр ийм олон үхсэн үнэг аваасай!

Тэр амьтныг сүүлнээс нь барьж аваад бутны дунд шидэв.

. 2>Тэгээд үнэг дүгнэв:

— Бидэнд сайн зүйл хийдэг хүмүүсийг бид доромжилж болохгүй.

Хэн нэгэн хүний ​​гарт удаа дараа зовж шаналж байсан ч бусдын гарт зовдог байдлыг ардын богино үлгэрээр илчилдэг. үүний цаана байгаа муу санааг ухаар. зан үйл.

Тиймээс тоо томшгүй олон удаа тэр хүнийг тэнэг болгосны дараа л ямар нэг зүйл буруу болохыг ойлгодог. Эцэст нь үнэг Бусдын сайхан сэтгэлийг шоолж, далимдуулж болохгүй гэж боддог.

8. Үнэг, дуулагч шувуу

Бороотой өглөө дууч шувуу норж, зам дээр гунигтайгаар суув. Нэг үнэг ирээд амнаас нь бариад гөлөгнүүдэд хүргэж өгөв.

Үнэг гэрээсээ хол, ядарсан байв. Тэр нэгэн тосгонд хүрч иртэл зарим хөвгүүд түүнийг шоолж эхлэв. Харагтун, шувуу ярьж байна:

— Энэ доромжлолыг чи яаж чимээгүй хүлээж авах гэж байна? Энэ бол сорилт юм! Хэрвээ би байсан бол би чимээгүй байх байсан.

Тэгээд үнэг хөвгүүдэд хариулах гэж амаа ангайсан тул дуу нисэн одож, мөчир дээр бууж, хөвгүүдэд түүнийг гутаахад тусалдаг.

Эзопын үлгэрүүдтэй төстэй үлгэр нь бидэнд дасан зохицохыг харуулдагБразилийн нутаг руу.

Түүхээс бид ухаантай байдлын сэдвийг дахин харж байна . Шувуу үхэхээс зайлсхийхийн тулд зугтах боломж олдтол тайван байдалд ордог бөгөөд үүнийг үнэгний хайхрамжгүй, дэмий хоосон агшинд зохицуулдаг.

9. Яагаад нохой муурын дайсан, муур хулганы дайсан байдаг вэ?

Амьтад бүгд нөхөрлөж, тэднийг захирч байсан арслан байсан үе бий. Нэгэн өдөр Бурхан арсланд амьтдыг чөлөөлж, хаашаа явахаа сонгохыг тушаажээ. Бүгд л баярласан

Тиймээс арслан хурдан амьтдад эрх чөлөөний захидлыг гардуулж өгөөд бусаддаа хүргэж өгье.

Ингэж нохойны захидлыг мууранд үлдээв. . Муур зугтаж, замын дундуур хулгана зөгийөөс зөгийн бал ууж байхыг олж харав.

Хулгана:

— Найз муур аа, чи хаашаа яарч байгаа юм бэ?

— Би захиаг нохойд өгөх гэж байна.

— Жаахан хүлээгээрэй, бас ирж тэр амттай зөгийн балыг уугаарай.

Муур хулганыг зөвшөөрөв. , зөгийн балнаас залхаж, унтсан. Маш сониуч хулгана муурны зүйлд хүрэхээр шийдэв. Хамт ажилладаг хүнийхээ авч явсан бүх цаасыг үмхээд дуусгасан ч цүнхэндээ орхижээ. Тэр юу хийснийг нь хараад ой руу гүйхээр шийдэв.

Сэрсэн даруйдаа муур нохойд захидал хүргэхээр гүйв. Нохойг олж мэдээд муур нь ялзарсан захидлыг хүргэжээ. Унших боломжгүй, нохой гэдгийг нь нотлоогүй