هنر بیزانس: موزاییک، نقاشی، معماری و ویژگی ها

هنر بیزانسی هنری است که در امپراتوری روم شرقی ساخته شده است و اوج شکوفایی خود را در دوران حکومت امپراتور ژوستینیانوس بین سال‌های 527 تا 565 پس از میلاد داشته است.

این هنری است که عمیقاً با مسیحیت مرتبط است ، که در سال 311 بعد از میلاد به عنوان مذهب رسمی دولتی در نظر گرفته شد.

امپراتور کنستانتین مسئول این انتقال بود و همچنین بنیانگذار قسطنطنیه، پایتخت آن امپراتوری بود.

این این واقعه در سال 330 ق. در منطقه ای که مستعمره یونان باستان به نام بیزانس در آن قرار داشت. از این رو نام "هنر بیزانس" که فراتر از مرزهای امپراتوری بیزانس گسترش یافت.

بنابراین، کم کم کلیسا کنترل کامل بر تولیدات فرهنگی آن جامعه را در دست گرفت و در هنر راهی را دید که مردم را "آموزش" دهید و ایمان مسیحی را عمومی کنید.

موزاییک بیزانسی

موزاییک زبانی بود که در هنر بیزانس بیش از همه برجسته بود. از طریق تکنیکی ساخته می شود که در آن تصاویر از قطعات کوچک سنگ با رنگ های مختلف در کنار هم قرار می گیرند.

تکه ها در ملات ثابت می شوند و بعداً مخلوطی از آهک، ماسه و روغن دریافت می کنند. تا فضاهای بین آنها پر شود.

معجزه نان ها و ماهی ها (520میلادی) نمونه ای از موزاییک بیزانسی است

موزاییک توسط افراد مختلف استفاده شده است. مردم و فرهنگ ها، اما در امپراتوری بیزانس بود کهاین تجلی به اوج خود رسید.

برای نمایش شخصیت‌ها و قسمت‌های کتاب مقدس و همچنین خود امپراتورها، بر روی دیوارها و طاق‌های کلیساها اعمال می‌شد. رنگارنگی در داخل کلیساها ارائه می‌کند و هاله‌ای مجلل از شکوه و جلال را منتقل می‌کند.

نقاشی بیزانسی: نمادهای ساخته شده در تمپر

نقاشی بیزانسی با شدت کمتری انجام می‌شود.

این زبان در نمادهای راه جدیدی برای بیان خود دارد. کلمه نماد از یونانی گرفته شده و به معنای "تصویر" است. در این زمینه، آنها چهره هایی از قدیسان، انبیا، شهدا و دیگر شخصیت های مقدس مانند عیسی، مریم باکره و حواریون را تشکیل می دادند.

آنها ویژگی های مجللی دارند و با استفاده از خلق<3 ساخته شده اند> روش. در آن، رنگ با رنگدانه ها و پایه ای از تخم مرغ یا سایر مواد آلی تهیه می شد. بنابراین رنگ ها بهتر تثبیت می شدند و ماندگاری نقاشی بیشتر می شد و جلوه ای درخشان ایجاد می کرد.

یک ویژگی رایج در این نقاشی ها استفاده از رنگ طلایی بود. همچنین مرسوم بود که از جواهرات روی آثار استفاده می‌کردند، که به تصاویری که هم در کلیساها و هم در سخنرانی‌های خصوصی مورد احترام قرار می‌گرفتند، شکوه و عظمت بیشتری می‌بخشید.

نمادها به مناطق دیگر نیز گسترش یافت. به عنوان مثال، هنرمند روسی آندری روبلف، در اوایل قرن پانزدهم در منطقه به محبوبیت این هنر کمک کرد.از نوگورود، روسیه.

بانوی رحمت ما ، اثر آندری روبلف، نمونه ای از نماد بیزانسی است

معماری: کلیساهای بیزانسی

همانند سایر هنرها، معماری بیزانس نیز با شکوه توسعه یافت و خود را در بناهای مقدس نشان داد.

پیش از این، مؤمنان مسیحی با توجه به آزار و اذیتی که حتی متحمل می شدند، عبادت خود را در معابد متواضع و محتاطانه انجام می دادند.

اما به محض اینکه کلیسای کاتولیک قدرتمند شد و ابزاری برای تسلط یافتن شد، مکان‌های عبادت نیز دستخوش دگرگونی‌های عظیمی شدند. قدرت الهی همراه با قدرت سیاسی است.

جالب است بدانیم که قبلاً اصطلاح "بازیلیکا" برای تعیین "تالار سلطنتی" به کار می رفت. در یک لحظه، مادر امپراطور کنستانتین ساخت یکی از این تالارها را با هدف مذهبی تعیین کرد و به این ترتیب این بناهای بزرگ کاتولیک به عنوان کلیسایی شناخته شدند.

بخشی از کلیساها که محراب در آن قرار داشت. واقع شده از "کر" نامیده می شد. قسمت اصلی که مؤمنان در آن اقامت داشتند «شبستان» و بخش‌های فرعی «بخش» نامیده می‌شد.

اولین ساخت‌وسازها در طول سال‌ها دستخوش تغییراتی شدند، اما هنوز هم می‌توان این تصور را داشت که چگونه آنها بودند. به عنوان مثال کلیسای سن آپولیناره،در راونا، ایتالیا.

بازیلیکای سن آپولیناریو، در راونا، ایتالیا

سایر ساختمان هایی که نمونه هایی از هنر معماری آن زمان هستند عبارتند از: کلیسای سانتا سوفیا، در استانبول (532 و 537) و کلیسای عیسی مسیح در بیت لحم (327 و 333). این دومی دویست سال پس از ساختش سوخت.

ویژگی های هنر بیزانس

هنر بیزانسی ارتباط نزدیکی با دینداری کاتولیک دارد و با بزرگترین نیت گسترش احکام آن و بیان قدرت آن توسعه یافته است. امپراتوری که به عنوان اقتدار مطلق و «فرستاده از جانب خدا» تلقی می شود، حتی دارای قدرت های معنوی است. بنابراین، ویژگی بارز مجلل است.

بنابراین این نوع هنر مانند هنر مصری از عناصری برای رسیدن به اهداف خود استفاده می کند.

یکی از این مشخصات روانی ، که تعیین می کند که چهره ها فقط در مقابل مردم نمایش داده می شوند، که نشان دهنده یک رفتار محترمانه است. شخصیت ها نیز به سوژه های خود احترام می گذاشتند.

صحنه ها نیز ترکیب بندی سفت و سختی داشتند. همه شخصیت‌ها جایگاه مشخصی داشتند و ژست‌ها از قبل مشخص شده بودند.

شخصیت‌های رسمی مانند امپراتورها به گونه‌ای مقدس به تصویر کشیده می‌شدند که گویی آنها هم هستند.چهره های کتاب مقدس بنابراین اغلب هاله ها بر روی سر آنها قرار می گرفت و معمولاً در صحنه هایی با خود مریم مقدس یا عیسی مسیح حضور داشتند.