பைசண்டைன் கலை: மொசைக்ஸ், ஓவியங்கள், கட்டிடக்கலை மற்றும் அம்சங்கள்

பைசண்டைன் கலை என்பது கிழக்கு ரோமானியப் பேரரசில் உருவாக்கப்பட்ட கலையாகும், இது கி.பி 527 மற்றும் 565 க்கு இடையில் பேரரசர் ஜஸ்டினியன் ஆட்சியின் போது அதன் உச்சக்கட்டத்தைக் கொண்டிருந்தது.

இது கிறிஸ்துவத்துடன் ஆழமாக தொடர்புடைய ஒரு கலை , இது கி.பி 311 இல் அதிகாரப்பூர்வ அரசு மதமாக கருதப்பட்டது.

பேரரசர் கான்ஸ்டன்டைன் இந்த மாற்றத்திற்கு காரணமாக இருந்தார், மேலும் அந்த பேரரசின் தலைநகரான கான்ஸ்டான்டினோப்பிளின் நிறுவனரும் ஆவார்.

இது. கி.பி 330 இல் நடந்தது உண்மை. பைசான்டியம் என்று அழைக்கப்படும் பண்டைய கிரேக்க காலனி அமைந்துள்ள ஒரு பகுதியில். எனவே பைசண்டைன் பேரரசின் எல்லைகளுக்கு அப்பால் பரவிய "பைசண்டைன் கலை" என்று பெயர்.

இவ்வாறு, சிறிது சிறிதாக, அந்த சமுதாயத்தின் கலாச்சார உற்பத்தியின் மீது சர்ச் முழு கட்டுப்பாட்டையும் கொண்டு வந்தது மற்றும் கலையில் ஒரு வழியைக் கண்டது. மக்களுக்கு "அறிவுறுத்தல்" மற்றும் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை விளம்பரப்படுத்துதல்.

பைசண்டைன் மொசைக்

மொசைக் என்பது பைசண்டைன் கலையில் மிகவும் தனித்து நிற்கும் மொழியாகும். இது ஒரு நுட்பத்தின் மூலம் உருவாக்கப்படுகிறது, அதில் வெவ்வேறு வண்ணங்களைக் கொண்ட சிறிய கற்களிலிருந்து உருவங்கள் அருகருகே வைக்கப்படுகின்றன.

துண்டுகள் ஒரு சாந்தில் சரி செய்யப்பட்டு பின்னர் சுண்ணாம்பு, மணல் மற்றும் எண்ணெய் கலவையைப் பெறுகின்றன. அவற்றுக்கிடையே உள்ள இடைவெளிகளை நிரப்ப.

ரொட்டிகள் மற்றும் மீன்களின் அதிசயம் (520AD) பைசண்டைன் மொசைக்கின் ஒரு உதாரணம்

மொசைக் வெவ்வேறு நபர்களால் பயன்படுத்தப்பட்டது மக்கள் மற்றும் கலாச்சாரங்கள், ஆனால் அது பைசண்டைன் பேரரசில் இருந்ததுஇந்த வெளிப்பாடு அதன் உச்சத்தை அடைந்தது.

விவிலிய பாத்திரங்கள் மற்றும் பத்திகள் மற்றும் பேரரசர்களையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்காக தேவாலயங்களின் சுவர்கள் மற்றும் பெட்டகங்களுக்கு இது பயன்படுத்தப்பட்டது.

அத்தகைய படைப்புகள், உன்னிப்பாக கட்டப்பட்டுள்ளன, பசிலிக்காக்களுக்குள் ஒரு வண்ணமயமான செறிவை வழங்கவும், ஆடம்பரமான பிரம்மாண்டத்தை வெளிப்படுத்தும்>இந்த ஒரு மொழி ஐகான்களில் தன்னை வெளிப்படுத்தும் புதிய வழியைக் கொண்டுள்ளது. ஐகான் என்ற வார்த்தை கிரேக்க மொழியிலிருந்து வந்தது மற்றும் "படம்" என்று பொருள்படும். இந்த சூழலில், அவர்கள் புனிதர்கள், தீர்க்கதரிசிகள், தியாகிகள் மற்றும் இயேசு, கன்னி மேரி மற்றும் அப்போஸ்தலர்கள் போன்ற பிற புனித நபர்களின் உருவங்களை உருவாக்கினர்.

அவர்கள் ஆடம்பரமான குணாதிசயங்களைக் கொண்டுள்ளனர் மற்றும் கோபத்தை<3 பயன்படுத்தி உருவாக்கப்பட்டனர்> முறை. அதில், வண்ணப்பூச்சு நிறமிகள் மற்றும் முட்டைகள் அல்லது பிற கரிமப் பொருட்களின் அடித்தளத்துடன் தயாரிக்கப்பட்டது. இதனால், வண்ணங்கள் சிறப்பாக நிலைநிறுத்தப்பட்டு, ஓவியத்தின் ஆயுள் அதிகமாக இருந்தது, இது ஒரு அற்புதமான விளைவை உருவாக்குகிறது.

இந்த ஓவியங்களில் ஒரு பொதுவான பண்பு தங்க நிறத்தைப் பயன்படுத்துவதாகும். தேவாலயங்கள் மற்றும் தனிப்பட்ட சொற்பொழிவுகளில் போற்றப்படும் படங்களுக்கு இன்னும் கம்பீரத்தை அளித்த படைப்புகளுக்கு நகைகளைப் பயன்படுத்துவதும் வழக்கமாக இருந்தது.

சின்னங்கள் மற்ற பகுதிகளுக்கும் பரவியது. உதாரணமாக, ரஷ்ய கலைஞரான ஆண்ட்ரி ரூப்லெவ், 15 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இப்பகுதியில் இந்த கலையை பிரபலப்படுத்த உதவினார்.நோவ்கோரோட், ரஷ்யாவிலிருந்து 0>பிற கலைகளைப் போலவே, பைசண்டைன் கட்டிடக்கலையும் கம்பீரமாக வளர்ந்தது, புனிதமான கட்டிடங்களில் தன்னை வெளிப்படுத்தியது.

முன்பு, கிறிஸ்தவ விசுவாசிகள் தாங்கள் அனுபவித்த துன்புறுத்தலைக் கருத்தில் கொண்டு, தாழ்மையான மற்றும் விவேகமான கோயில்களில் தங்கள் பக்தியை கடைப்பிடித்தனர்.

ஆனால் கத்தோலிக்க திருச்சபை அதிகாரம் பெற்று ஆதிக்கக் கருவியாக மாறியவுடன், வழிபாட்டுத் தலங்களும் மகத்தான மாற்றங்களைச் சந்தித்தன.

எனவே, அவை அனைத்தையும் நிரூபிக்கும் வகையில் நினைவுச்சின்னமான பசிலிக்காக்கள் அமைக்கப்படத் தொடங்கின. தெய்வீக சக்தி அரசியல் அதிகாரத்துடன் இணைந்தது.

"பசிலிக்கா" என்ற சொல் முன்பு "அரச மண்டபத்தை" குறிக்க பயன்படுத்தப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஒரு குறிப்பிட்ட தருணத்தில், பேரரசர் கான்ஸ்டன்டைனின் தாயார் இந்த மண்டபங்களில் ஒன்றை மத நோக்கத்துடன் கட்ட தீர்மானித்தார், இதனால் இந்த பெரிய கத்தோலிக்க கட்டிடங்கள் பசிலிக்காக்கள் என அடையாளம் காணத் தொடங்கின.

பலிபீடம் இருந்த தேவாலயங்களின் பகுதி. இடம் "கோரஸ்" என்று அழைக்கப்பட்டது. விசுவாசிகள் தங்கியிருந்த முக்கிய பகுதி, "நேவ்" என்றும், பக்கவாட்டு பிரிவுகள் "வார்டு" என்றும் அழைக்கப்பட்டன.

முதல் கட்டுமானங்கள் பல ஆண்டுகளாக மாற்றங்களுக்கு உள்ளாகின, இருப்பினும் அது எப்படி என்பதைப் புரிந்துகொள்வது இன்னும் சாத்தியம். அவர்கள் இருந்தனர். சான் அப்பல்லினாரின் பசிலிக்கா ஒரு உதாரணம்,இத்தாலியின் ரவென்னாவில்.

இத்தாலியின் ரவென்னாவில் உள்ள சான் அபோலினாரியோவின் பசிலிக்கா

அக்கால கட்டிடக்கலைக்கு எடுத்துக்காட்டுகளாக இருக்கும் மற்ற கட்டிடங்கள்: இஸ்தான்புல்லில் உள்ள சாண்டா சோபியா தேவாலயம் (532 மற்றும் 537) மற்றும் பெத்லகேமில் உள்ள நேட்டிவிட்டியின் பசிலிக்கா (327 மற்றும் 333). பிந்தையது அதன் கட்டுமானத்திற்கு இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு எரிந்தது.

பைசண்டைன் கலையின் சிறப்பியல்புகள்

பைசண்டைன் கலை கத்தோலிக்க மதத்துடன் நெருங்கிய தொடர்புடையது மற்றும் அதன் கட்டளைகளை பரப்புவதற்கும் ஆற்றலை வெளிப்படுத்துவதற்கும் மிகப்பெரிய நோக்கத்துடன் உருவாக்கப்பட்டது. பேரரசர், முழுமையான அதிகாரமாகவும், "கடவுளிடமிருந்து அனுப்பப்பட்டவராகவும்" கருதப்படுகிறார், ஆன்மீக சக்திகளையும் கொண்டவர். எனவே, ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அம்சம் ஆடம்பரம் .

எனவே, எகிப்திய கலையைப் போலவே இந்த வகை கலை அதன் நோக்கங்களை அடைய சில கூறுகளைப் பயன்படுத்துகிறது.

இந்த விவரக்குறிப்புகளில் ஒன்று முன்னணி , இது மரியாதைக்குரிய நடத்தையைக் குறிக்கும் உருவங்கள் பொதுமக்களை எதிர்கொள்ளும் வகையில் மட்டுமே குறிப்பிடப்படுகின்றன என்பதை தீர்மானிக்கிறது.

இதனால், புனிதப் படங்களைப் பார்க்கும் மக்கள் வணக்க மனப்பான்மையைக் கொண்டிருந்தனர். ஆளுமைகளும் தங்கள் குடிமக்களுக்கு மரியாதை அளித்தனர்.

காட்சிகளும் ஒரு கடினமான அமைப்பைக் கொண்டிருந்தன. எல்லா கதாபாத்திரங்களுக்கும் ஒரு உறுதியான இடம் இருந்தது மற்றும் சைகைகள் முன்பே நிறுவப்பட்டன.

அதிகாரப்பூர்வ ஆளுமைகள், பேரரசர்களைப் போலவே, அவர்களும் அவர்களைப் போலவே புனிதமான முறையில் சித்தரிக்கப்பட்டனர்.விவிலிய உருவங்கள். இவ்வாறு, ஒளிவட்டங்கள் பெரும்பாலும் அவர்களின் தலையில் வைக்கப்படுகின்றன, மேலும் அவர்கள் கன்னி மேரி அல்லது இயேசு கிறிஸ்துவுடன் காட்சிகளில் இருப்பது பொதுவானது.