5 gedichten uitgelegd om Pablo Neruda te leren kennen

Een van de grootste namen in de Latijns-Amerikaanse poëzie van de 20e eeuw is Pablo Neruda (1905-1973).

De in Chili geboren schrijver had een literaire productie van meer dan 40 boeken, waarin hij uiteenlopende thema's behandelde, van politieke gedichten tot liefdesgedichten.

Hij kreeg tijdens zijn leven veel erkenning en ontving in 1971 de Nobelprijs voor Literatuur.

1. ballade van wanhoop

Mijn pupillen zijn al somber

van het niet zien van een bedrieglijk pad!

Om te denken dat de zon, als ik dood ben,

...zal uitkomen...! Waarom niet?

Ik ben een spons die niemand heeft ingedrukt,

en ik ben een wijn die niemand heeft gedronken.

Ballade van wanhoop integreert het werk De onzichtbare rivier, Een publicatie uit 1982 die Neruda's lyrische teksten uit zijn adolescentie en vroege jeugd bundelt.

Het gedicht is gemaakt met de afwezigheid van rijmen en laat al een kant van de schrijver zien die, nog jong, vertoont besef van zijn eindigheid en de "onbeduidendheid" van elk mens in vergelijking met de grootsheid van het universum.

Misschien komt zijn belangstelling voor het thema van de dood voort uit het feit dat de dichter zijn moeder verloor toen hij nog een baby was, en zijn jeugd met zijn vader doorbracht in Temuco, een stad in het zuiden van Chili.

Het was ook in die tijd, vóór zijn vijftiende, dat hij de naam Pablo Neruda aannam, als eerbetoon aan de Tsjechische schrijver Jan Neruda. Zijn doopnaam was Neftali Ricardo Reyes.

2. de vogel I

Mijn naam is Pablo Bird,

een eenvederige vogel,

vliegend in de heldere duisternis

en verwarde helderheid,

worden mijn vleugels niet gezien,

mijn oren suizen

als ik tussen de bomen doorkom

of onder de graven

wat een onheilspellende paraplu

of als een naakt zwaard,

uitgestrekt als een boog

of rond als een druif,

Ik vlieg en ik vlieg zonder het te weten,

gewond in de donkere nacht,

zij die op mij wachten,

die mijn hoek niet willen,

degenen die me dood willen hebben,

degenen die niet weten dat ik ben aangekomen

en ze zullen me niet komen slaan,

bloedt me, draait me

of kus mijn kleren rooster

door de sibilerende wind.

Dus ik kom terug en ga,

Ik vlieg maar niet, maar ik zing:

angry bird am

van de stille storm.

Neruda had een grote waardering voor vogels en de natuur in het algemeen, wat blijkt uit het gedicht in kwestie, gepubliceerd in het boek Vogel kunst (1966).

Door een zelfportret te schetsen in de vorm van een vogel schept de dichter een bijna mystiek beeld, die de menselijke figuur met de dierlijke laat samensmelten.

De vogel, symbool van vrijheid, is een gevonden metafoor om een deel van zijn persoonlijkheid weer te geven. Door te zeggen dat hij een "vogel van één veer" is, kunnen we hem begrijpen als een man wiens principes niet veranderen.

Wanneer hij verwijst naar degenen die "mij dood willen zien", verwijst Neruda wellicht naar de vervolging die hij onderging vanwege zijn politieke opvattingen, aangezien hij lid was van de Communistische Partij.

3. 4 september 1970

Laten we onthouden: eindelijk is er eenheid!

Lang leve Chili, Alleluia en Vreugde.

Lang leve koper en wijn en nitraat.

Mogen zij in eenheid en twist leven!

Ja, meneer. Chili heeft een kandidaat.

Veel ervan was een fantasie.

tot vandaag wordt de strijd begrepen.

Marcheer, marcheer als daglicht.

De president is Salvador Allende.

Elke overwinning veroorzaakt rillingen,

want als het volk wint is er een splinter

die in de snuit van de jaloerse komt.

(De ene gaat naar boven en de andere naar zijn gat

vluchtend voor tijd en geschiedenis).

Als Allende de overwinning behaalt

Baltra's gaan weg als vuile kakkerlakken.

In 1973 publiceerde Pablo Neruda Aanzetten tot Nixonicide en lof van de Chileense revolutie, die over politieke kwesties gaat, als eerbetoon aan de revolutie van het Chileense volk.

Het gedicht verwijst naar overwinning van Salvador Allende in de verkiezingen van 1970, na drie keer eerder kandidaat te zijn geweest.

Allende was de eerste president met een socialistische inslag die democratisch werd gekozen. Drie jaar later werd hij het slachtoffer van een harde staatsgreep die leidde tot de militaire dictatuur van Pinochet en duizenden mensen het leven kostte.

Neruda was een persoonlijke vriend van Allende en in dit gedicht uit al zijn bewondering, hoop op betere tijden en minachting voor zijn vijanden De schrijver werd door Allende ook benoemd tot ambassadeur van Chili in Parijs in 1971.

Over zijn geëngageerde poëzie zei Neruda ooit:

"Ik moet zeggen dat mijn politieke poëzie niet over leerstellingen of indoctrinaties gaat. Niemand heeft mij opgedragen of geïnstrueerd om te schrijven. Ik heb de tragedie van mijn volk beleefd.

Daarom schrijf ik politieke poëzie. Er is geen betere remedie in een land, op een continent waar alles ongedaan wordt gemaakt, dan de kant te kiezen van de vervolgden, de armen, de onderdrukten. Anders voelt een man zich geen man; en een dichter kan zich geen dichter voelen."

4. zelfportret

Van mijn kant,

Ik ben of geloof dat ik hardnekkig ben,

minimum aan ogen,

schaars haar op het hoofd,

groeiende buik,

lange benen,

breed van zolen,

geel van teint,

gul met liefde,

onmogelijk te berekenen,

wirwar van woorden,

handpak,

langzaam te lopen,

roestvrij staal uit het hart,

liefhebber van de sterren, getijden, vloedgolven,

kevermanager,

sandwalker,

instellingen,

eeuwig Chileens,

vriend van mijn vrienden,

stomme vijanden,

bemoeial onder de vogels,

ongemanierd thuis,

verlegen in de gangen,

berouw zonder object,

verschrikkelijke beheerder,

mondnavigator,

kruidendokter van de inkt,

discreet onder dieren,

gelukkig in de nuvarrons,

marktonderzoeker,

obscuur in bibliotheken,

melancholie in de bergketens,

onvermoeibaar in het bos,

van betwistingen,

die zich jaren later voordoet,

het hele jaar door,

stralend met mijn notitieboekje,

monumentale eetlust,

tijger om te slapen,

stil in vreugde,

inspecteur van de nachtelijke hemel,

onzichtbare werknemer,

wanordelijk, aanhoudend,

dapper door noodzaak,

Zondeloze lafaard,

slaperig door roeping,

vriendelijk voor vrouwen,

actief door lijden,

Dichter bij vloek en nar met ezelshoed.

Zelfportret Hier beschrijft Neruda zijn fysieke en emotionele gestalte en onthult hij passies - zoals in de verzen "dol op sterren, getijden, vloedgolven" en "beminnelijk met vrouwen", bijvoorbeeld.

Bovendien verklaart hij zichzelf "moedig door noodzaak", wat veel zegt over zijn politieke overtuigingen en zijn angsten met betrekking tot dit thema dat zo aanwezig is in zijn leven.

Neruda was een man die in contact kwam met verschillende culturen, landen, belangrijke mensen ontmoette en zo een persoonlijkheid opbouwde vol vertakkingen, die in het gedicht tot uiting komt.

We kunnen ook in de lyrische tekst waarnemen hoe de dichter opnieuw de natuurelementen als metafoor om vergelijkingen te maken met hun manier van zijn en handelen in de wereld.

5. altijd

Voor mij

Ik ben niet jaloers.

Komt met een man

achter je rug,

kom met honderd man tussen je haren,

kom met duizend man tussen je borst en je voeten,

komt als een rivier

vol met verdronken

die de woeste zee ontmoet,

het eeuwige schuim, tijd!

Breng ze allemaal

naar waar ik op je wacht:

zullen we altijd alleen zijn,

het zal altijd jij en ik zijn

alleen op aarde

om het leven te beginnen!

Een ander aspect van Pablo Neruda's poëzie heeft te maken met het thema liefde.

Een van hen is Altijd in het boek De verzen van de kapitein anoniem gepubliceerd in 1952.

In dit korte gedicht van Neruda, de vraag van jaloezie - of liever gezegd, de afwezigheid ervan - is verstandig geplaatst. Het personage begrijpt dat je geliefde heeft een traject, die in het verleden andere liefdes heeft gehad, maar niet geïntimideerd of onzeker is, omdat hij begrijpt dat het verhaal dat tussen hen ontstaat een nieuw hoofdstuk in hun leven is.

Misschien bent u ook geïnteresseerd in :