Zin Ik denk, dus ik besta (betekenis en analyse)

De zin Ik denk, daarom besta ik, bekend van zijn Latijnse vorm Cogito, ergo sum, is een uitdrukking van de Franse filosoof René Descartes.

De oorspronkelijke zin was geschreven in het Frans ( Je pense, donc je suis) en staat in het boek Vertoog over de methode, van 1637.

Betekenis van de zin Ik denk, daarom besta ik

Cogito, ergo sum wordt meestal vertaald als Ik denk, daarom besta ik maar de meest letterlijke vertaling zou zijn Ik denk, daarom ben ik Descartes' denken kwam voort uit absolute twijfel. De Franse filosoof wilde absolute kennis bereiken en daarvoor was het nodig om twijfelend aan alles wat er al was .

Het enige waaraan hij niet kon twijfelen was de twijfel zelf en dus zijn denken. Zo ontstond de stelregel van Ik denk, daarom besta ik . Als ik aan alles twijfel, bestaat mijn gedachte, en als het bestaat, besta ik ook... .

René Descartes

Descartes' Meditaties

Descartes' zin is de samenvatting van zijn filosofische gedachte en methode. Hij toont in zijn boek snel aan Verhandeling over de methode hoe hij tot het gebed kwam Ik denk, daarom besta ik. Voor de filosoof begint alles met hyperbolische twijfel, het twijfelen aan alles, geen absolute waarheid accepteren is de eerste stap.

Descartes' ambitie in zijn meditaties is het vinden van de waarheid en het vestigen van kennis op stevige fundamenten. Om dit te doen moet hij alles verwerpen wat ook maar de geringste twijfel oproept, dit leidt tot absolute twijfel over alles. Descartes legt bloot wat twijfel kan veroorzaken.

Wat aan de zintuigen wordt gepresenteerd kan twijfel opwekken, omdat de zintuigen bedriegen ons soms Ten slotte moet de wiskundige paradigma's, ondanks het feit dat zij een "exacte" wetenschap is, alles wat a priori als zeker wordt voorgesteld, ontkennen.

Door aan alles te twijfelen, kan Descartes niet ontkennen dat twijfel bestaat. Aangezien twijfel voortkwam uit zijn vragen, neemt hij aan dat de eerste waarheid is: "Ik denk, dus ik besta". Dit is de eerste uitspraak die door de filosoof als waar wordt beschouwd.

De cartesiaanse methode

In het midden van de 17e eeuw waren filosofie en wetenschap volledig met elkaar verweven. Er bestond geen wetenschappelijke methode als zodanig en het filosofisch denken dicteerde de regels voor het begrijpen van de wereld en haar verschijnselen.

Met elke nieuwe denkschool of filosofisch voorstel veranderde ook de manier van begrijpen van de wereld en de wetenschap zelf. Absolute waarheden werden vrij snel vervangen. Deze beweging zat Descartes dwars en een van zijn belangrijkste doelen was het bereiken van een absolute waarheid, die niet betwist kon worden.

Twijfel wordt de pijler van de Cartesiaanse methode Descartes' denken resulteerde in een breuk met de traditionele Aristotelische en middeleeuwse filosofie en maakte de weg vrij voor de wetenschappelijke methode en de moderne filosofie.

Ik denk, dus ik besta en de moderne filosofie

Descartes wordt beschouwd als de eerste moderne filosoof. In de Middeleeuwen was de filosofie nauw verbonden met de katholieke kerk en ondanks grote vooruitgang op dit gebied werd het denken ondergeschikt gemaakt aan het dogma van de kerk.

De Franse filosoof was een van de eerste grote denkers die de filosofie uitoefende buiten het milieu van de kerk. Dit maakte een revolutie mogelijk in de filosofische methoden, en de grote verdienste van Descartes was juist dat hij zijn eigen filosofische methode creëerde.

De zogenaamde Cartesiaanse methode werd later gebruikt en herzien door verschillende andere filosofen, zoals de Duitser Friedrich Nietzsche. Ze diende ook als basis voor de wetenschappelijke methode, die een revolutie betekende voor de toenmalige wetenschappen.

Maak ook kennis met