Tomás Antônio Gonzaga: mga gawa at pagsusuri

Arcade makata, abogado, ipinanganak at nagsanay sa Portugal, lumipat sa Brazil at namatay sa Mozambique, iyon ay si Tomás Antônio Gonzaga.

Ang pagsulat ng may-akda ng Marília de Dirceu at Ang das Cartas Chilenas ay napaka-interesante na nararapat sa isang mahaba at maasikasong hitsura. Ang kanyang teksto, na ginawa noong ika-18 siglo, ay puno ng mga katangiang autobiograpikal at ibinibigay din sa mambabasa bilang talaan ng panahon kung saan siya nabuhay.

Modacious, kritikal at mapangahas, ang kanyang liriko ay nakakuha sa kanya ng katanyagan ng isa sa pinakadakilang Brazilian neoclassical na makata.

Mga pangunahing tula

Ang unang akda na inilathala ni Gonzaga - isang volume ng tula - ay lumabas sa Lisbon noong 1792. Sa edad na 48, ang makata ay naghihintay na sumakay sa Africa nang ilathala niya ang kanyang Lyres .

Ang kanyang akdang pampanitikan ay kabilang sa Arcadism (o Neoclassicism), isang paaralang pampanitikan na humalili sa Baroque, at karaniwang pinag-isipan ang dalawang magkaibang akda.

Kilala na ng publiko, ang mga talata ng Marília de Dirceu at Cartas Chilenas ay isinulat ni Tomás Antônio Gonzaga.

Marília de Dirceu , 1792

Ang gawaing kilala natin ngayon bilang koleksyon na pinagbibidahan ng mga pastor na sina Marília at Dirceu ay orihinal na mayroong 118 na pahina na naglalaman ng 23 tula.

Si Tomás Antônio Gonzaga ayon sa teorya ay alam sana Maria Joaquina Dorotéia Seixas (sa tulang muling ginawa bilang Marília), saisang binatilyo noong panahong iyon, isang taon pagkatapos ng pagdating niya sa Brazil.

Kasunod ng pastoral na kombensiyon noong panahong iyon, inilipat ni Tomás Antônio Gonzaga ang kanyang pagmamahal sa dalagang nakilala niya sa Vila Rica sa panitikan. Ang mga makata tulad nina Virgílio at Teócrito ay nagsilbing inspirasyon para sa liriko.

Bukod sa deklarasyon ng pag-ibig sa kanyang pinakamamahal na si Marília, pinupuri ng mga taludtod ang buhay bucolic sa kanayunan habang pinupuna ang gawain sa lungsod.

Ang wikang ginamit ay simple at naa-access, ang mga taludtod ay maingat at hindi naglalaman ng detalyadong mga tula. Kapansin-pansin na si Marília, ang layon ng pag-ibig ni Dirceu, ay lubos na hinahangad sa mga taludtod kapwa sa pisikal at personalidad:

Sa kanyang mimosa na mukha,

Marília, sila ay pinaghalo

Mga lilang dahon ng rosas,

Mga puting jasmine na dahon.

Sa mga pinakamahahalagang rubi

Nabuo ang kanyang mga labi;

Ang kanyang maseselang ngipin

Ang mga ito ay mga piraso ng garing.

Marília de Dirceu, samakatuwid, higit sa lahat, isang papuri sa minamahal na ginawa sa isang pastoral na konteksto ng panliligaw.

Ang impresyon ng Ang unang edisyon ng mga tula ay ginawa ng Tipografia Nunesiana noong 1792. Pagkalipas ng pitong taon, ang parehong palalimbagan ay naglimbag ng bagong edisyon, sa pagkakataong ito na may pagdaragdag ng pangalawang bahagi. Noong 1800, lumitaw naman ang ikatlong edisyon, na naglalaman ng ikatlong bahagi.

Ang mga edisyon ay sumunod sa isa't isa sa Portugal hanggang 1833habang sa Brazil ang unang pag-imprenta ng Marília de Dirceu ay lumabas lamang noong 1802, sampung taon pagkatapos ng publikasyon ng unang edisyong Portuges.

Interesado ka ba sa lyrics ng pag-ibig ni Tomás Antônio Gonzaga? Matuto nang higit pa tungkol sa gawaing Marília de Dirceu .

Chilean Letters , 1863

Ang Chilean Letters ay hindi kilalang satirical verses na tumuligsa sa sistema ng katiwalian at kasiyahan sa panahon ng administrasyon ni Luís da Cunha de Menezes, gobernador ng kapitan ng Vila Rica sa pagitan ng 1783 at 1788.

Ang mga taludtod ay walang tula at nilagdaan ni Critilo, na malinaw na ginawa isang panunuya sa sitwasyon ng kapitan sa labintatlong liham na inilathala nang hindi nagpapakilala ng rehiyon.

Dahil mayroong malakas na panunupil at isang kakila-kilabot na takot sa censorship, ang pagpuna ay kailangang itago. Si Critilo, na nakatira sa Chile, ay nagpasya na magsulat ng labintatlong liham para sa kanyang kaibigan na si Doroteu, na nakatira sa Espanya, upang isalaysay ang mga desisyon ng malupit na Fanfarrão Minésio, isang tiwaling gobernador ng kolonya ng Espanya.

Kasama ang Sana ay magsilbing halimbawa si Minésio upang hindi na maulit ang ganitong sitwasyon sa Brazil, isang hindi kilalang tao na nakakuha ng mga liham ay nagpasyang isalin ang mga ito mula sa Espanyol sa Portuges upang ipalaganap ang mga ito sa paligid ng Vila Real.

Ang target ng ang pinakadakilang kritisismo na lumitaw sa mga titik na may pangalang Fanfarrão Minésio, ay talagang ang gobernador ng Vila Real, si Luís da Cunha de Menezes.

AngAng tatanggap ng mga liham, si Doroteu, ay si Cláudio Manuel da Costa, isang inconfidente mula sa Minas Gerais na malapit kay Tomás Antônio Gonzaga. Ang lungsod ng Vila Rica ay lumilitaw sa mga liham na para bang ito ay Santiago at Brazil, sa pamamagitan ng sulat, ay magiging Chile.

Ang pagpuna sa mga liham ay ibinibigay na may magandang kabalintunaan mula sa isang tiyak na hitsura na tumutuligsa sa mga kalokohang ginawa ng gobernador.

Sa kanyang mga taludtod, madalas na tinutuya ni Critilo ang diumano'y mga kakulangan at limitasyon ni Luís da Cunha de Menezes:

Sa ating Fanfarrão? Hindi mo ba siya nakita

Nakasuot ng kapa, sa korte na iyon?

At maaari, kaibigan ko, mula sa isang bastos

Biglang pumorma ng isang seryosong lalaki?

Walang ministro si Doroteu

– Mahirap na pag-aaral, isang libong pagsusulit,

At maaari siyang maging makapangyarihang amo

Sino ang hindi marunong magsulat ng nag-iisang panuntunan

Saan, hindi bababa sa, makakahanap ka ng tamang pangalan?

Ang Chilean Letters ay may napakalaking pampanitikan na halaga, ngunit pati na rin ang panlipunang halaga dahil inilalarawan nila ang buhay sa lipunan sa oras na. Inilalarawan nila kung paano pinakitunguhan ang mga tao at kung paano ipinatupad (o hindi ipinatupad) ng mga pinuno ang mga batas.

Ang mga talatang iniuugnay kay Tomás Antônio Gonzaga ay isang tunay na tala ng modus operandi ng pinakamahalagang kapitan sa Brazil sa pagtatapos ng ika-18 siglo.

Larawan mula sa unang edisyon ng Cartas Chilenas .

Basahin ang Cartas Chilenas nang buo.

Trabahokumpleto

Si Tomás Antônio Gonzaga ay hindi isang napakasalitang may-akda at ang kanyang bibliograpiya ay limitado sa ilang publikasyon. Ang mga ito ay:

• Treaty on Natural Law , 1768 .
• Marília de Dirceu (part 1) . Lisboa: Tipografia Nunesiana, 1792.
• Marília de Dirceu (bahagi 1 at 2). Lisboa: Tipografia Nunesiana, 2 vols., 1799.
• Marília de Dirceu (bahagi 1, 2 at 3). Lisbon: Joaquim Tomás de Aquino Bulhões, 1800.
• Mga Liham ng Chile . Rio de Janeiro: Laemmert, 1863.
• Complete Works (edited by M. Rodrigues Lapa). São Paulo: Companhia Editora Nacional, 1942.

Talambuhay

Anak ni João Bernardo Gonzaga, isang maharlika na isang hukom sa Montalegre, si Tomás Antônio Gonzaga ay sumunod sa landas ng kanyang angkan sa kung ano ang tungkol sa interes sa mga batas at liham. Ang kanyang lolo sa ama, naman, ay isa ring maimpluwensyang abogado mula sa Rio de Janeiro na nagngangalang Tomé de Souto Gonzaga.

Ang ama ni Tomás Antônio Gonzaga - João Bernardo - ay pumasok na sa kursong Law sa Unibersidad ng Coimbra noong Oktubre ng 1726. Siya ay sumunod sa mga yapak ng kanyang ama na, isang henerasyon na mas maaga, ay sumunod sa parehong landas.

Ang ina ng manunulat ay ang Portuges na si Tomásia Isabel Clark, isang maybahay na namatay noong si Tomás ay walong buwan pa lamang matanda na.. Sa unang limang taon ng kanyang buhay, ang manunulat ay inalagaan ng kanyang mga tiyuhin.

Isinilang si Tomás Antônio Gonzagasa Porto, noong Agosto 11, 1744, na naging ikapito at huling anak ng mag-asawa. Noong 1752, lumipat ang pamilya Gonzaga sa Brazil. Una, nanirahan siya sa Pernambuco, kung saan hinirang si João Bernardo bilang ombudsman ng kapitan. Sa Brazil, ang ama ni Tomás Antônio Gonzaga ay nagsilbi rin bilang auditor, corregidor, judge, county ombudsman at deputy.

Ginugol ni Tomás ang kanyang mga unang taon sa Brazil (sa Pernambuco), na kalaunan ay ipinadala upang mag-aral sa Bahia.

Sa edad na 17, noong 1762, siya at ang kanyang kapatid na si José Gomes (22 taong gulang noon) ay lumipat upang mag-aral sa Faculty of Laws sa Coimbra. Ito ang ikatlong henerasyon ng pamilya na gumawa ng parehong paglalakbay. Nasa Coimbra na, natapos ng manunulat ang kanyang kurso noong 1768 gamit ang gawaing Tratado de Direito Natural. Sa mga sumunod na taon, nagtapos siya bilang abogado sa Lisbon.

Ang unang trabaho sa mahistrado ni Tomás Antônio Gonzaga ay isang hukom sa Beja, may edad na 34.

Larawan ni Tomás Antônio Gonzaga.

Balik sa Brazil, noong 1782, siya ay naging mahistrado heneral ng Vila Rica ( Minas Gerais), ang pinakanaasam at pinakamayamang kapitan sa ibang bansa. Ang impormal na kuwento ay nagsasabi na siya ay mabait sa mga pinaka-prestihiyosong may utang at napakahigpit sa mga hindi masyadong maimpluwensyahan.

Pagkatapos mahatulan para sa kanyang paglahok sa Inconfidência Mineira, siya ay nakulong ng tatlong taon sa Rio de Janeiro (noong siya ay 45 taong gulang) at hinamaksa Isla ng Mozambique noong Hulyo 1, 1792.

Tungkol sa kanyang personal na buhay, nagkaroon si Tomás ng isang anak na lalaki sa Portugal na pinangalanang Luís Antônio Gonzaga, na pinalaki ng kanyang kapatid na babae. Sa Mozambique, pinakasalan niya si Juliana de Sousa Mascarenhas at nagkaroon ng dalawang anak sa kanya (Ana at Alexandre).

Namatay ang manunulat noong Enero 31, 1807. Si Tomás Antônio Gonzaga ang patron ng chair number 37 ng Academy Brasileira de Letras.

Inconfidência Mineira

Noong 1782, dumating si Tomás Antônio Gonzaga sa Brazil at, makalipas ang dalawang taon, nagsimulang magkaroon ng matinding hindi pagkakasundo kay Luís da Cunha Menezes, noo'y gobernador ng kapitan ng Minas Gerais.

Sa sumunod na dalawang taon, sumulat siya ng mga liham na naka-address kay D.Maria I, na nililinaw ang maling pag-uugali ng gobernador.

Noong panahong iyon, ang patakaran ng pagbabayad ng ikalima, iyon ay, ang minahan ng ginto na dumadaan sa mga pandayan, ang ikalimang bahagi ay diretso sa korona ng Portuges. Ang gobernador ang may pananagutan sa koleksyong ito at ginawa ito sa isang lubhang kaduda-dudang paraan.

Sa krisis sa produksyon ng ginto, kailangan ng kapitan na humanap ng mga bagong mapagkukunan. Sa layuning ito, nagpasya siyang ipagbawal ang paggawa ng ilang produkto, simula sa pag-import at pagbubuwis sa kung ano ang nanggaling sa ibang bansa na may mataas na buwis.

Galit sa sitwasyon, nagtipon ang ilang mamamayan sa mga pulong na itinuturing na separatista noong taong 1788. sa susunod na taon, si Joaquim SilvérioTinuligsa ni dos Reis ang sitwasyon sa Portugal at ang mga sangkot ay inaresto at nilitis. Si Tomás Antônio Gonzaga ay kabilang sa grupo at dapat na lumahok sa hindi bababa sa dalawang pagpupulong.

Nahatulan, nahatulan, ang manunulat ay inaresto at ipinatapon sa Mozambique kung saan siya ay mananatili nang hindi bababa sa sampung taon.

Gayunpaman, natapos niya ang pagtatatag ng kanyang buhay doon, na ikinasal kay Juliana de Sousa Mascarenhas, kung saan nagkaroon siya ng dalawang anak. Itinayo muli ni Tomás Antônio Gonzaga ang kanyang buhay sa Mozambique, humawak ng pampublikong katungkulan at naabot pa ang posisyon ng hukom sa customs.