Morte e Vida Severina: ανάλυση και ερμηνεία

Σοβαρός θάνατος και ζωή είναι ένα ποίημα του Βραζιλιάνου συγγραφέα João Cabral de Melo Neto.

Το έργο γράφτηκε μεταξύ 1954 και 1955 και αφηγείται την ιστορία του Severino, ενός συνταξιούχου μεταξύ πολλών άλλων.

Περίληψη

Σε αυτό το έργο, ο João Cabral de Melo Neto παρουσιάζει το ταξίδι ζωής και θανάτου του συνταξιούχου Severino.

Ο Severino είναι ένας από τους πολλούς άλλους Έχει το ίδιο όνομα, το ίδιο μεγάλο κεφάλι και την ίδια τραγική μοίρα με τον sertão: να πεθάνει από ενέδρα πριν από την ηλικία των είκοσι ετών, από γηρατειά πριν από τα τριάντα και από πείνα λίγο κάθε μέρα.

Ο Severino ταξιδεύει μέσα από το sertão αναζητώντας ένα καλύτερο προσδόκιμο ζωής στην ακτή. Το ποίημα μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη: το πρώτο με την πορεία του προς το Recife και το δεύτερο με την άφιξη και την παραμονή του στην πρωτεύουσα του Pernambuco.

Το ταξίδι του Severino λεπτομερώς

Η αρχή της τραγωδίας

Το πρώτο μέρος της αφήγησης χαρακτηρίζεται από την η συνεχής παρουσία του θανάτου μέσα στο σκληρό τοπίο και το σκληρό πέτρινο δάπεδο.

Ο θάνατος είναι επίσης σκληρός και σχετίζεται πάντα με τη φτώχεια και την εργασία. Είτε πρόκειται για θάνατο που σκοτώνεται σε ενέδρα, λόγω της σκληρής γης που πρέπει να δουλέψει, είτε πρόκειται για έναν άθλιο θάνατο, στον οποίο δεν απομένει κανένα περιουσιακό στοιχείο.

Πείτε ότι παίρνετε μόνο

όχι πράγματα:

πείνα, δίψα, στέρηση

Σε ένα μέρος όπου η εργασία οδηγεί στο θάνατο ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο έργο.

Μέσα στη μιζέρια του sertão, ο Severino συναντά μια κυρία σε ένα πιο καθαρό σπίτι και αποφασίζει να ζητήσει δουλειά, αλλά δεν υπάρχει δουλειά για όσους εργάζονται με τα πράγματα της γης.

Αφού υπάρχει τόσος πολύς θάνατος εδώ,

είναι δυνατόν να εργαστεί μόνο

σε εκείνα τα επαγγέλματα που κάνουν

της τέχνης του θανάτου ή του παζαριού.

Εικονογράφηση της έκδοσης κόμικς του Σοβαρός θάνατος και ζωή δείχνει πώς ο πρωταγωνιστής πρέπει να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες του sertão.

Η ανάγκη να φύγετε σε αναζήτηση νέων ευκαιριών

Καθώς ο Σεβερίνο πλησιάζει στην ακτή, η γη αρχίζει να μαλακώνει, αλλά ο θάνατος δεν επιβραδύνεται. Το έδαφος γίνεται πιο εύφορο και τα χωράφια με ζαχαροκάλαμο είναι μεγάλα, αλλά ακόμη και μέσα στην αφθονία, το τοπίο είναι άδειο από ανθρώπους.

Ο συνταξιούχος πιστεύει ότι ο λόγος που ο τόπος είναι τόσο άδειος είναι ότι η γη είναι τόσο πλούσια που δεν είναι απαραίτητο να εργάζεται κάθε μέρα. Πιστεύει ότι έχει φτάσει σε ένα μέρος όπου ο θάνατος επιβραδύνει και η ζωή δεν είναι σκληρή.

Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι εδώ

δεν γερνάει ποτέ στα τριάντα

ούτε γνωρίζει το θάνατο στη ζωή,

η ζωή στο θάνατο, Σεβερίνα,

και εκείνο το νεκροταφείο εκεί πέρα,

λευκό στον πράσινο λόφο

σίγουρα δεν λειτουργεί πολύ

και λίγοι λάκκοι aninha

Ακολουθεί η αφήγηση της κηδείας ενός εργάτη.

Ο Severino έκανε λάθος γιατί το μικρό νεκροταφείο δέχεται πολλούς νεκρούς. Είναι μικρό μόνο και μόνο επειδή οι τάφοι είναι ρηχοί και στενοί. Ο Severino ακούει τι λένε οι εργάτες στους νεκρούς.

Αυτός ο τάφος στον οποίο βρίσκεσαι,

με εύρος μέτρησης,

είναι το μικρότερο νομοσχέδιο

που πήρατε στη ζωή.

(...)

Δεν είναι μεγάλος τάφος,

είναι σοβαρό μέτρο,

είναι η γη που θέλατε

δείτε τη διάσπαση.

Ο κοινωνικός και πολιτικός χαρακτήρας στο απόσπασμα του ποιήματος είναι εντυπωσιακός. Η κηδεία ενός αγρότη είναι η κηδεία κάποιου που εργάστηκε όλη του τη ζωή στη γη κάποιου άλλου ζώντας μέσα στη μιζέρια και την εκμετάλλευση.

Ο εργάτης, ο οποίος ήθελε μόνο ένα κομμάτι γης για να δουλέψει, καταλήγει νεκρός. Η μόνη γη που έχει είναι η μικρή γη στον τάφο του.

Η ζωή στο Recife

Η άφιξη στην πρωτεύουσα του Pernambuco εξακολουθεί να σημαδεύεται από το θάνατο και τη δυστυχία, αλλά το σενάριο είναι εντελώς νέο. Αντί για τις ξηρές πέτρινες εκτάσεις, ο τόπος της φτώχειας και, κατά συνέπεια, του θανάτου, είναι τα μαγκρόβια. Οι πλημμυρισμένες εκτάσεις που κατοικούνται από retirantes.

Φεύγοντας από την ξηρασία, το θάνατο και τη γη της πέτρας, οι διάφοροι Σεβερίνο φτάνουν στο Ρεσίφε όπου συνεχίζουν περιθωριοποιημένο Προορισμένοι να ζουν στη μιζέρια, περιτριγυρισμένοι ακόμα από το θάνατο, αλλά σε διαφορετικά εδάφη, γεμάτα νερό.

Απελπισία

Οι retirantes συνεχίζουν να ζουν από τη γη, αλλά αντί να είναι καλυμμένοι με σκόνη από το όργωμα του ξηρού εδάφους, είναι καλυμμένοι με λάσπη από το κυνήγι καβουριών στα μαγγρόβια.

Αντιμέτωποι με το άθλιο σενάριο, η αυτοκτονία φαίνεται μια καλή επιλογή διακόπτοντας τη ζωή που είναι επίσης θάνατος.

Η λύση είναι να βιαστείτε

ο θάνατος θα αποφασιστεί

και ρωτήστε αυτό το ποτάμι,

που προέρχεται επίσης από ψηλά,

για να μου δώσει αυτή την κηδεία

που περιέγραψε ο νεκροθάφτης:

μαλακό λασπωμένο φέρετρο,

μαλακό και υγρό κάλυμμα

Όταν έφτασε στο τέλος του ροζάριο, της μετάνοιάς του, ήλπιζε να βρει λύτρωση, αλλά βρήκε πάλι τον θάνατο.

Απελπισμένος, ο Severino σκέφτεται να αυτοκτονήσει.

Τη στιγμή που ο Σεβερίνο βρίσκεται σε μια αποβάθρα και σκέφτεται να αυτοκτονήσει, συναντά τον Χοσέ, έναν κάτοικο των μαγκρόβια. Αυτό που λαμβάνει χώρα είναι ένας διάλογος για την μια μίζερη ζωή στο sertão Στη συνομιλία τους μιλούν για το θάνατο, ο οποίος, όσο κι αν ανακοινώνεται, φαίνεται να αναβάλλεται για να ζήσουν περισσότερες ημέρες πόνου.

Η συζήτηση διακόπτεται από την ανακοίνωση της γέννησης του γιου του Ιωσήφ, η οποία αποτελεί μια στιγμή επιφοίτησης στο ποίημα. Ο υπότιτλος του ποιήματος Χριστουγεννιάτικο τραγούδι και το όνομα του πατέρα Ιωσήφ αποτελούν σαφή αναφορά στη γέννηση του Ιησού.

Το χριστουγεννιάτικο αυτοκίνητο

Πρώτα καταφθάνουν οι γείτονες και δύο τσιγγάνοι. Οι άνθρωποι φέρνουν δώρα για το παιδί, όπως ακριβώς και οι τρεις μάγοι. Αλλά τα δώρα είναι απλά, αναμνηστικά των φτωχών ανθρώπων. Είναι δεκαέξι δώρα, και σχεδόν όλων προηγείται η φράση: "Η φτώχεια μου είναι τέτοια". .

Αφού παραδώσουν τα δώρα, οι δύο τσιγγάνοι προβλέπουν το μέλλον του αγοριού. Ο πρώτος τσιγγάνος προβλέπει δουλειά στα μαγκρόβια, την ίδια σκληρή δουλειά μέσα στη λάσπη. Ο δεύτερος κάνει μια άλλη πρόβλεψη, αυτή του βιομηχανικού εργάτη, καλυμμένου με μαύρο λίπος και όχι με λάσπη.

Οι δύο προϊδεάζουν για έναν απλό εργάτη, είτε στη μιζέρια των μαγκρόβια είτε σε ένα λιγότερο άθλιο εργοστάσιο, αλλά πάντως εργάτη. Στη συνέχεια, οι γείτονες περιγράφουν το νεογέννητο, ένα μικρό παιδί, ακόμα αδύναμο αλλά υγιές.

Ο Severino και ο José συνεχίζουν τον διάλογο και η επιφοίτηση ανακοινώνεται από το στόμα του νέου πατέρα.

Και δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση

από το θέαμα της ζωής:

βλέποντάς την να ξετυλίγει την κλωστή της,

που επίσης αποκαλεί ζωή,

να δει το ίδιο το εργοστάσιο,

κατασκευάζει πεισματικά τον εαυτό της,

βλέποντας το να φυτρώνει όπως πριν από λίγο

σε νέα εκρηγμένη ζωή,

ακόμη και όταν είναι τόσο μικρό

O Χριστουγεννιάτικο τραγούδι ολοκληρώνεται με τη γέννηση του παιδιού.

Το ταξίδι του Σεβερίνο, παρά το γεγονός ότι περιβάλλεται από το θάνατο, τελειώνει με η ζωή που επιμένει να ανθίζει εν μέσω τόσης δυστυχίας και θανάτου .

Ανάλυση των Σοβαρός θάνατος και ζωή

Παρουσίαση και μορφή

Σοβαρός θάνατος και ζωή είναι ένα τραγικό ποίημα που μας παρουσιάζει ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι της Περναμπούκας.

Ο ήρωας Severino είναι ένας συνταξιούχος που για να ξεφύγουν από την ξηρασία και την πείνα Μέχρι που γίνεται μάρτυρας της γέννησης ενός γιου από retirantes, severinos όπως ο ίδιος. Η γέννηση παρουσιάζεται με τη μορφή μιας φάτνης, με την άφιξη ανθρώπων για να παρουσιάσουν το νεογέννητο.

Σοβαρός θάνατος και ζωή υπογραμμίζει τη μοναξιά του πρωταγωνιστή.

Το αυτοκίνητο είναι ένα υποείδος της δραματικής λογοτεχνίας, το οποίο προέρχεται από τη μεσαιωνική Ισπανία. Στην πορτογαλική γλώσσα ο μεγαλύτερος εκπρόσωπός του ήταν ο Gil Vicente. Σοβαρός θάνατος και ζωή παρατηρούμε τους ίδιους πόρους που χρησιμοποιούνται στα μεσαιωνικά αυτοκίνητα.

Το έργο χωρίζεται σε 18 μέρη. Πριν από κάθε μέρος υπάρχει μια σύντομη παρουσίαση του τι θα συμβεί - το ίδιο που συναντάμε και στα μεσαιωνικά αυτόγραφα. Το ποίημα αρχίζει με την παρουσίαση του Σεβερίνο.

Ο ΣΥΝΤΑΞΙΟΎΧΟΣ ΕΞΗΓΕΊ ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΏΣΤΗ ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΎ ΠΗΓΑΊΝΕΙ

- Με λένε Σεβερίνο,

καθώς δεν έχω άλλο νεροχύτη.

Καθώς υπάρχουν πολλοί Severinos,

ο οποίος είναι ένας άγιος προσκυνητής,

τότε με κάλεσαν

Severino de Maria,

(...)

Είμαστε πολλοί Severinos

ίσοι σε όλα στη ζωή:

στο ίδιο μεγάλο κεφάλι

ότι το κόστος είναι αυτό που εξισορροπεί

Ο Σεβερίνο παρουσιάζεται ως ένας εν πολλοίς ("ο ίδιος σε όλα στη ζωή"). Η ατομικότητά του ακυρώνεται και το όνομά του γίνεται επίθετο ήδη από τον τίτλο του έργου. Κατά τη μόδα των μεσαιωνικών αυτοβιογραφιών, ο χαρακτήρας γίνεται αλληγορία, αναπαράσταση κάτι που είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτόν.

Εικονογράφηση από Σοβαρός θάνατος και ζωή υπογραμμίζει την ξηρασία και την ξηρασία του sertão.

Οι στίχοι του ποιήματος είναι σύντομοι και πολύ ηχηροί. Οι περισσότεροι έχουν επτά ποιητικές συλλαβές, γνωστές και ως ελάσσονες redondilla, ένα άλλο χαρακτηριστικό των autos.

Η σταθερά επανάληψη στίχων Εκτός από τη σημασιολογική ενίσχυση του θέματος, προωθεί την ομοφωνία και την επανάληψη των ήχων, που προσδίδουν μεγαλύτερη μουσικότητα στους στίχους.

- Ποιον μεταφέρετε,

αδελφοί των ψυχών,

τυλιγμένο σε αυτό το δίχτυ;

πες μου ότι ξέρω.

- Σε έναν νεκρό που δεν έχει τίποτα,

αδελφός των ψυχών,

A ηχηρότητα του ποιήματος Η ανάγνωσή του γίνεται σχεδόν τραγουδιστή, ένα συνηθισμένο εργαλείο όταν η γραφή δεν ήταν διαδεδομένη.

Αυτή η μορφή θυμίζει επίσης την ποίηση cordel. Είναι γνωστό ότι ο João Cabral de Melo Neto συνήθιζε να διαβάζει δυνατά στους εργάτες γης κάποια cordéis.

Χώρος και θέμα

Ο χώρος και το θέμα είναι στενά συνδεδεμένα σε αυτό το ποίημα. Το έργο πραγματεύεται το ταξίδι ενός συνταξιούχου από την ενδοχώρα του Περναμπούκο στο Ρεσίφε, όπου βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με το θάνατο .

Ο κύριος άξονας της διαδρομής είναι ο ποταμός Capiberibe, ο οποίος θα πρέπει να είναι η σωστή διαδρομή από το εσωτερικό προς την ακτή:

Σκέφτηκα ότι ακολουθώντας το ποτάμι

Δεν θα χάθηκα ποτέ:

είναι ο σωστός τρόπος,

ο καλύτερος οδηγός όλων.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ο Severino συναντά αρκετές φορές το θάνατο. Θάνατος από πείνα, από ενέδρα ή από γηρατειά πριν από τα τριάντα. Το sertão είναι ο χώρος και ο θάνατος είναι το θέμα, τα δύο πάνε μαζί κατά μήκος του ποταμού. Ακόμα και το ίδιο το ποτάμι πεθαίνει επίσης.

Αλλά πώς να το ακολουθήσετε τώρα

που διέκοψε την κάθοδο;

Βλέπω ότι το Capibaribe,

όπως τα ποτάμια παραπάνω,

είναι τόσο φτωχή που δεν είναι πάντα

μπορεί να εκπληρώσει το πεπρωμένο της

Η πορεία του ποταμού μπορεί να συγκριθεί με την πορεία της ζωής στο sertão, η οποία είναι τόσο εύθραυστη που συχνά διακόπτεται.

Ο Σεβερίνο έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο πολλές φορές. Την πρώτη φορά ο νεκρός μεταφέρεται σε ένα δίχτυ από άλλους άνδρες. Ο νεκρός βρήκε θανάσιμο θάνατο σε μια ενέδρα που προκλήθηκε από κάποιον που ήθελε να καταλάβει τη γη του.

Σοβαρός θάνατος και ζωή απεικονίζει τις κακουχίες του sertanejo.

Στη συνέχεια, ο Σεβερίνο συναντά έναν νεκρό άνδρα που πενθεί σε μια ταπεινή κατοικία. Στο δρόμο του, ενώ προσπαθεί να βρει δουλειά σε ένα μικρό χωριό, ο θάνατος εμφανίζεται ξανά, αλλά ως η μόνη πηγή εισοδήματος για όσους θέλουν να ζήσουν εκεί.

Πλησιάζοντας στην ακτή, ο Severino εκπλήσσεται από την πιο μαλακή γη, γεμάτη ζαχαροκάλαμο και πιστεύει ότι είναι ένα καλό μέρος για να εργαστεί εκεί. Ωστόσο, παρευρίσκεται στην κηδεία ενός αγρότη.

- Δεδομένου ότι αποσύρω

ο μόνος θάνατος που βλέπω ενεργό,

μόνο ο θάνατος ήρθε

και μερικές φορές ακόμη και εορταστικό,

μόνο ο θάνατος βρήκε

που πίστευε ότι θα έβρισκε τη ζωή,

Προσαρμογή της ιστορίας σε κόμικς

Ο σκιτσογράφος Miguel Falcão αποφάσισε να προσαρμόσει την ιστορία που αφηγείται ο João Cabral de Melo Neto στη γλώσσα του 3D animation σε ασπρόμαυρο χρώμα.

Το όμορφο αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας μπορείτε να το δείτε στο διαδίκτυο:

Πλαίσιο της συγγραφής του Σοβαρός θάνατος και ζωή Η 45η γενιά

Ο João Cabral de Melo Neto ήταν μέλος της Γενιά 45 Σε αυτή τη γενιά, ειδικά στην ποίηση, είναι δύσκολο να εντάξει κανείς τους συγγραφείς σε λογοτεχνικά ρεύματα. Σε ένα ευρύ φάσμα, είναι δυνατόν να πούμε ότι η ποίηση έπαψε να είναι τόσο οικεία και κινήθηκε προς έναν μεγαλύτερο φορμαλισμό.

Ο João Cabral de Melo Neto ανήκε στη γενιά του 1945.

Η ποίηση του João Cabral είναι υποδειγματική από αυτή την άποψη. Μηχανικός στην εκπαίδευση, ο ποιητής συναρμολόγησε τις λέξεις όπως ένας οικοδόμος τοποθετεί τούβλα. ξηρό συντακτικό και το σύντομοι στίχοι είναι εμβληματικά για τα ποιήματα του João Cabral.

Αν στην ποίηση τα θέματα είναι ποικίλα, στην πεζογραφία φαίνεται να συνυπάρχουν δύο σκέλη: ένα οικείο που επικεντρώνεται στην ροή της συνείδησης με μεγαλύτερη εκπρόσωπό της την Clarice Lispector- και ένα άλλο που εξετάζει θέματα τοπικιστικής πεζογραφίας της δεκαετίας του 1930, με μεγαλύτερο εκπρόσωπό της τον Guimarães Rosa.

Το τέλος της δικτατορίας του Γκετούλιο Βάργκας προώθησε ένα κοινωνικό άνοιγμα. Η γενιά του '45 ήταν επίσης ασχολούνται με κοινωνικά θέματα και με έντονη εμπλοκή στην πολιτική .

Γνωρίστε επίσης