මරණය සහ ජීවිතය සෙවරිනා: විශ්ලේෂණය සහ අර්ථ නිරූපණය

කතාව කොමික් වලට අනුවර්තනය වීම

Miguel Falcão නම් කාටූන් ශිල්පියා João Cabral de Melo Neto විසින් විස්තර කරන ලද කතාව කළු සහ සුදු ත්‍රිමාණ සජීවිකරණ භාෂාවට අනුවර්තනය කිරීමට තීරණය කළේය.

මෙම ව්‍යාපාරයේ සුන්දර ප්‍රතිඵලය මාර්ගගතව දැකිය හැක:

Morte e Vida Severina යනු බ්‍රසීලියානු ලේඛක João Cabral de Melo Neto ගේ කවියකි.

මෙම කෘතිය ලියා ඇත්තේ 1954 සහ 1955 අතර වන අතර එය සංක්‍රමණිකයෙකු වූ Severino ගේ කතාව කියයි. තවත් බොහෝ අය.

සංක්‍ෂිප්ත

මෙම කෘතියේ João Cabral de Melo Neto සංක්‍රමණික Severino ගේ මරණය සහ ජීවිතය යන ගමන ඉදිරිපත් කරයි.

Severino ඒ අතරින් එකකි. තවත් බොහෝ අය , එකම නම, එකම විශාල හිස සහ සර්ටෝට සමාන ඛේදජනක ඉරණමක් ඇත: වයස අවුරුදු විස්සට පෙර සැඟවී සිටීමෙන් මිය යාම, වයස අවුරුදු තිහට පෙර මහලු විය සහ කුසගින්න ටිකක් සෑම දිනකම.

Severino වෙරළ තීරයේ වඩා හොඳ ආයු අපේක්ෂාවක් සොයමින් sertão හරහා ගමන් කරයි. කවිය කොටස් දෙකකට බෙදිය හැකිය: පළමුවැන්න ඔහුගේ රිසීෆ් වෙත ගිය ගමන සහ දෙවැන්න ඔහුගේ පැමිණීම සහ පර්නාම්බුකෝ අගනුවරට පැමිණීම.

සෙවරිනෝගේ ගමන විස්තරාත්මකව

ඛේදවාචකයේ ආරම්භය

ආඛ්‍යානයෙහි පළමු කොටස සනිටුහන් වන්නේ වල් භූ දර්ශනය සහ තද ගල් තට්ටුව මධ්‍යයේ නිරන්තරයෙන් මරණය පැවතීම විසිනි.

මරණය ද දුෂ්කර ය. එය සෑම විටම දුප්පත්කම හා රැකියාව සමඟ සම්බන්ධ වේ. එක්කෝ හැංගි හැංගි හැංගි හැංගි හැංගි හැංගි හැංගි හැංගිච්ච පොළව නිසා මැරුණම, නැත්තං බඩු මුට්ටු ඉතුරු නැති කාලකන්නි මරණයක්.

කුසගින්න, පිපාසය, හිඟකම

වැඩ මරණයට මඟ පෙන්වන තැනක , මරණය නියතම රැකියාවයි.

දුක්ඛ මැද සර්ටාඕ හි, සෙවරිනෝ සොයා ගනී a සමාජ ප්‍රශ්න වල සහ දේශපාලනයට විශාල මැදිහත්වීමක් සමග .

මෙයද බලන්න

_ මරණය බොහෝමයක් මෙහි ඇති බැවින්,

එය කළ හැක්කේ එය පමණි වැඩ කිරීමට

මරණය වෙළඳාමක් හෝ කඩමණ්ඩියක් බවට පත් කරන එම වෘත්තීන්හි.

Morte e Vida Severina හි විකට අනුවාදයේ නිදර්ශනය ප්‍රධාන චරිතයට ඔහු සර්ටෝගේ විපත්තිවලට මුහුණ දෙන ආකාරය පෙන්වයි.

නව අවස්ථා සොයමින් පිටව යාමේ අවශ්‍යතාවය

සෙවරිනෝ වෙරළට ළඟා වන විට, භූමිය මෘදු වීමට පටන් ගනී, නමුත් මරණය මන්දගාමී නොවේ . පස වඩාත් සාරවත් වන අතර වේවැල් විශාල වේ, නමුත් බහුලත්වය මධ්‍යයේ වුවද, භූ දර්ශනය මිනිසුන්ගෙන් හිස් ය.

මෙතරම් හිස් වීමට හේතුව භූමිය එතරම්ම බව සංක්‍රමණිකයා විශ්වාස කරයි. ඔබ දිනපතා වැඩ කිරීමට අවශ්ය නැති බව පොහොසත්. මරණය මන්දගාමී වන සහ ජීවිතය දරුණු නොවන ස්ථානයකට ඔහු පැමිණ ඇති බව ඔහු විශ්වාස කරයි.

නිසැක වශයෙන්ම මෙහි මිනිසුන්

තිස් වසරට කිසිදා වයසට නොපැමිණෙන

ජීවිතයේ මරණය ගැන කිසිදා නොදනී. ,

ජීවිතය මරණය, දරුණු;

සහ අර සුසාන භූමිය,

කොල කඳුකරයේ සුදු

නිසැක වශයෙන්ම කුඩා වැඩ

සහ කැදලි සොහොන් කිහිපයක්

පහත දැක්වෙන්නේ කම්කරුවෙකුගේ අවමංගල්‍යයේ ආඛ්‍යානයයි.

සෙවරිනෝ වැරදියි මන්ද කුඩා සුසාන භූමියට බොහෝ මළවුන් ලැබෙන බැවිනි. වළවල් නොගැඹුරු හා පටු නිසා එය කුඩා වේ. සෙවරිනෝ කම්කරුවන් මියගිය මිනිසාට පවසන දේට සවන් දෙයි.

_ මෙම සොහොන තුළඔබ බව,

මනින ලද පරාසයක් ඇති,

ඔබ ජීවිතයේ ඇදගත් කුඩාම පබළු

ය.

(...)

_ එය විශාල සිදුරක් නොවේ,

එය මනින ලද සිදුරකි,

එය ඔබට අවශ්‍ය ඉඩම

බෙදී බලන්න.

ද කවියේ දිග හැරීමේ සමාජ හා දේශපාලන ස්වභාවය කැපී පෙනේ. ගොවියෙකුගේ අවමංගල්‍යය යනු තම ජීවිත කාලය පුරාම වෙනත් කෙනෙකුගේ ඉඩමක වැඩ කළ, දරිද්‍රතාවයේ සහ සූරාකෑමට ලක් වූ කෙනෙකුගේ භූමදානයකි.

තමන්ගේ ඉඩමෙන් වැඩ කිරීමට අවශ්‍ය වූ කම්කරුවා අවසානයේ මිය යයි. ඔහුට ඇති එකම ඉඩම ඔහුගේ සොහොනෙහි ඇති කුඩා ඉඩම පමණි.

Life in Recife

Pernambuco අගනුවරට පැමිණීම මරණයෙන් හා දුක්ඛිතභාවයෙන් දිගටම සනිටුහන් වේ, නමුත් දර්ශනය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් ය. නව. වියළි ගල් බිම් වෙනුවට දරිද්‍රතාවයේ සහ එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මරණයේ ස්ථානය කඩොලාන වේ. සංක්‍රමණිකයින් වාසය කරන ගංවතුරෙන් යට වූ ඉඩම්.

නියඟයෙන්, මරණයෙන් සහ ගල් දේශයෙන් පලා යමින්, විවිධ සෙවරිනෝවරු රෙසීෆ් වෙත පැමිණෙති, එහිදී ඔවුන් ආන්තික වී ඇත . දුක්ඛිතව ජීවත් වීමට නියම කර ඇත, තවමත් මරණයෙන් වට වී ඇත, නමුත් විවිධ පස් මත, ජලයෙන් පිරී ඇත.

බලාපොරොත්තු සුන්වීම

වික්‍රමණිකයින් දිගටම ගොඩබිමෙන් ජීවත් වේ, නමුත් දූවිලි වලින් වැසී යනවා වෙනුවට වියළි පස සීසෑමෙන්, ඔවුන් කඩොලානවල කකුළුවන් දඩයම් කිරීමෙන් මඩෙන් වැසී ඇත.

මෙම අශෝභන අවස්ථාවට මුහුණ දෙන විට, සියදිවි නසා ගැනීම හොඳ විකල්පයකි , එය ජීවිතයට බාධාවක් වන අතර එය දරුණු මරණයක් ද වේ.

විසඳුම ඉක්මන්

තීරණය කරන මරණය

සහමේ ගඟෙන් අහන්න,

එතනින් ද එන්නේ,

මට ඒ භූමදානය කිරීමට

මිනීවළ කරු විස්තර කළ බව:

මඩ සහිත මෘදු මිනී පෙට්ටියක් ,

මෘදු හා දියාරු වැස්ම

මේ මොහොතේ ගමන සහ ආඛ්‍යානය අවසන් වී ඇති බව පෙනේ. සෙවරිනෝ සර්ටාඕ හරහා දිව ගිය අතර එහිදී ඔහුට මරණය පමණක් හමු විය. ඔහු ජපමාලයේ අවසානයට ළඟා වූ විට, ඔහු මිදීමක් සොයා ගැනීමට අපේක්ෂා කළ නමුත්, ඔහු නැවත මරණය සොයා ගත්තේය. සෙවරිනෝ සිය දිවි නසා ගැනීමට සිතමින් තොටුපළක සිටින මොහොතේ, ඔහුට කඩොලාන වැසියෙකු වන හෝසේ මුණගැසෙනවා. සිදුවෙමින් පවතින්නේ සර්ටෝ සහ රෙසිෆ්හි කඩොලාන තුළ අත්විඳින දුක්ඛිත ජීවිතය පිළිබඳ සංවාදයකි. සංවාදය මරණය ගැන කතා කරයි, එය කොපමණ ප්‍රකාශ කළත්, දුක්විඳීමෙන් තවත් දිනක් ජීවත් වීමට කල් දමා ඇති බවක් පෙනේ.

ජෝසප්ගේ පුත්‍රයාගේ උපත නිවේදනය කිරීමෙන් සංවාදයට බාධා ඇති විය, එය මොහොතකි. කවියේ එපිෆනි. කවියේ උපසිරැසි Auto de Natal සහ පියා José ගේ නම යේසුස්ගේ උපත පිළිබඳ පැහැදිලි සඳහනකි.

The Auto de Natal

මුලින්ම අසල්වැසියන් පැමිණේ සහ ජිප්සීස් දෙදෙනෙක්. මිනිසුන් පිරිමි ළමයාට මෙන්ම බුද්ධිමත් මිනිසුන් තිදෙනාට තෑගි ගෙන එයි. නමුත් තෑගි සරලයි, දුප්පත් මිනිසුන්ගෙන් සිහිවටන. ත්‍යාග දහසයක් ඇත, සියල්ලටම පාහේ පෙර වාක්‍ය ඛණ්ඩය: "මගේ දරිද්‍රතාවය එබඳු ය" .

තෑගි ලබා දීමෙන් පසු, ජිප්සීස් දෙදෙනාපිරිමි ළමයාගේ අනාගතය අනුමාන කරන්න. පළමු ජිප්සීස් කඩොලානවල වැඩ අනාවැකි පළ කරයි, මඩ මැද එකම වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කරයි. දෙවැන්න තවත් පුරෝකථනයක් කරයි, කාර්මික සේවකයාගේ, කළු ග්‍රීස් වලින් වැසී ඇති, මඩෙන් නොවේ.

මෙම අනාවැකි දෙක මඩ වගුරේ දුක්ඛිත අවස්ථාවක හෝ අඩු කාලකණ්ණි කම්හලක, සරල කම්කරුවෙකුගේ පෙරනිමිති වේ. , නමුත් ඒ හා සමානව සේවකයෙක්. එවිට අසල්වැසියන් විස්තර කරන්නේ අලුත උපන් බිළිඳා, කුඩා දරුවෙකු, තවමත් දුර්වල, නමුත් නිරෝගීව සිටින බවයි.

සෙවරිනෝ සහ හෝසේ ඔවුන්ගේ සංවාදය නැවත ආරම්භ කරන අතර, නව පියාගේ මුඛයෙන් එපිෆනි නිවේදනය කරනු ලැබේ.

සහ ජීවිතයේ සංදර්ශනයට වඩා හොඳ පිළිතුරක් නැත

එයම,

මුරණ්ඩු ලෙස, තමා විසින්ම නිෂ්පාදනය කරයි,

ටික කලකට පෙර මෙන් දළුලනු දැකීමට

අලුත් පිපිරුණු ජීවිතයක;

එසේ වුවද කුඩා

ඔටෝ ඩි නටාල් පිරිමි ළමයාගේ උපතත් සමඟ සම්පූර්ණ වේ.

සෙවරිනෝගේ ගමන, ඔහු මරණයෙන් වට වී සිටියද, එමෙන් අවසන් වේ. බොහෝ දුක්ඛිත හා මරණය මධ්‍යයේ සශ්‍රීක වීමට අවධාරනය කරන ජීවිතය .

Morte e Vida Severina විශ්ලේෂණය

ඉදිරිපත් කිරීම සහ ආකෘතිය

Morte e Vida Severina යනු Pernambuco වෙතින් නත්තල් නාට්‍යයක් අපට ඉදිරිපත් කරන ඛේදනීය කාව්‍යයකි.

වීරයා වන සෙවරිනෝ නියඟයෙන් සහ කුසගින්නෙන් පලා යන සංක්‍රමණිකයෙකි , කෙසේ වෙතත්, පමණි. ඔහුගේ පියාසැරියේදී මරණය සොයා ගනී. ඔහු දරුවෙකුගේ උපත දකින තුරුපසුබැසීම, ඔහු වැනි දරුණු අය. අලුත උපන් බිළිඳා ඉදිරිපත් කිරීමට මිනිසුන් පැමිණීමත් සමඟ උපත තොටිල්ලක ස්වරූපයෙන් ඉදිරිපත් කෙරේ.

Morte e Vida Severina ප්‍රධාන චරිතයේ හුදකලාව අවධාරණය කරයි.

ඔටෝ යනු මධ්‍යකාලීන ස්පාඤ්ඤයේ මතු වූ නාට්‍ය සාහිත්‍යයේ උප ප්‍රභේදයකි. පෘතුගීසි භාෂාවෙන්, එහි ශ්‍රේෂ්ඨතම ප්‍රකාශකයා වූයේ Gil Vicente ය. Morte e Vida Severina හි මධ්‍යතන යුගයේ ඔටෝ වල භාවිතා කරන ලද සම්පත්ම අපි නිරීක්ෂණය කරමු.

වැඩ කොටස් 18 කට බෙදා ඇත. සෑම කොටසකටම පෙර සිදුවන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳ කෙටි ඉදිරිපත් කිරීමක් ඇත - මධ්‍යතන යුගයේ ඔටෝ වලද එයම සොයාගත හැකිය. කවිය ආරම්භ වන්නේ සෙවරිනෝගේ හැඳින්වීමෙනි.

ප්‍රතිසංවිධානය කරන්නා පාඨකයාට ඔහු කවුද සහ ඔහු යන්නේ කුමක් දැයි විස්තර කරයි

— මගේ නම සෙවරිනෝ,

මම වෙනත් නමක් නැත pia.

වන්දනා ශාන්තුවරයෙක් වන

සෙවරිනෝ බොහෝ දෙනෙක් සිටින නිසා

ඔවුන් මට කතා කිරීමට තීරණය කළා

Severino de Maria;

(...)

අපි බොහෝ සෙවරිනෝ

ජීවිතයේ සෑම දෙයකටම සමානයි:

එකම විශාල හිසෙහි

සමතුලිත කිරීමට අපහසු

සෙවරිනෝ තමා බොහෝ දෙනෙකුගෙන් එක් අයෙකු ලෙස පෙනී සිටියි ("ජීවිතයේ සෑම දෙයකම සමාන"). ඔහුගේ පෞද්ගලිකත්වය අවලංගු වන අතර ඔහුගේ නම කෘතියේ මාතෘකාවේ විශේෂණ පදයක් බවට පත්වේ. මධ්‍යතන යුගයේ නාට්‍යවල විලාසිතා තුළ, චරිතය උපමාවක් බවට පත්වේ, එය තමාට වඩා විශාල දෙයක් නිරූපණය කරයි.

Morte e Vida Severina නිදර්ශනය නියඟය සහ නියඟය ඉස්මතු කරයි. සර්ටෝවේ ශුෂ්ක බව.

පදකවිය කෙටි වන අතර ඉතා ඝෝෂාකාරී ය. බොහෝ අය සතුව කාව්‍යමය අක්ෂර හතක් ඇත, එය කුඩා රෙඩොන්ඩිල්හා ලෙසද හැඳින්වේ, එය වාර්තාවල තවත් අංගයකි.

නිතර පද්‍ය පුනරාවර්තනය යනු ජෝඕ කබ්රාල් විසින් බොහෝ විට භාවිතා කරන මෙවලමකි. තේමාව සඳහා අර්ථාන්විත ශක්තිමත් කිරීමක් ලෙස සේවය කිරීමට අමතරව, එය සමලිංගිකත්වය සහ ශබ්ද පුනරාවර්තනය ප්‍රවර්ධනය කරයි, එමඟින් පදවලට වැඩි සංගීත රසයක් ලබා දේ.

— ඔබ රැගෙන යන්නේ කාවද,

ආත්මයන්ගේ සහෝදරවරුනි,

ඒ දැලෙන් ඔතාද ?

මට දන්වන්න>පද්‍යයේ හඬක් මෙම කෘතියේ ඉතා වැදගත් අංගයකි. එහි කියවීම බොහෝ දුරට ගායනා වන අතර, ලිවීම බහුලව නොතිබූ විට පොදු මෙවලමක් විය.

පද්‍ය කටපාඩම් කිරීම පහසු කරවීමට සොනොරිටි ක්‍රමයක් විය. මෙම ආකෘතිය කෝඩල් කවිය ද සිහිපත් කරයි. João Cabral de Melo Neto ගොවිපළේ සේවකයින්ට ශබ්ද නඟා සමහර නූල් කියවීමට පුරුදුව සිටි බව දන්නා කරුණකි.

අවකාශය සහ තේමාව

අවකාශය සහ තේමාව මෙම කවියේ සමීපව බැඳී ඇත. පර්නාම්බුකෝ අභ්‍යන්තරයේ සිට Recife දක්වා සංක්‍රමණිකයෙකුගේ ගමන සම්බන්ධව මෙම කෘතිය කටයුතු කරයි, එහිදී ඔහු නිරන්තරයෙන් මරණයට මුහුණ දෙයි .

මාර්ගයේ පොදු නූල වන්නේ Capiberibe ගඟයි, එය විය යුතුය. අභ්‍යන්තරයේ සිට වෙරළට නිවැරදි මාර්ගය:

මම හිතුවා ගඟ දිගේ යනකොට

මම කවදාවත් අතරමං වෙන්නේ නැහැ කියලා:

ඒක තමයි ස්ථිරම මාර්ගය,

සියලු හොඳම මාර්ගෝපදේශකයන්ගෙන්.

Aoගමන පුරාවට සෙවරිනෝට කිහිප වතාවක්ම මරණය මුණගැසෙනවා. කුසගින්නෙන්, සැඟවී සිටීමෙන් හෝ තිහට පෙර මහලු වියෙන් මරණය. සර්ටෝ යනු අවකාශය වන අතර මරණය තේමාවයි, දෙදෙනා එක්ව ගඟ දිගේ ගමන් කරයි. ගංගාව පවා මිය යයි.

නමුත් දැන් එය අනුගමනය කරන්නේ කෙසේද

බැසීමට බාධාවක් වී ඇති බව?

මට පෙනෙන්නේ කැපිබරිබේ,

ඉහළ ගංගාවන් මෙන්,

ඔහු කොතරම් දුප්පත්ද යත්, ඔහුට සෑම විටම

ඔහුගේ ඉරණම ඉටුකර ගත නොහැක

ගංගාවේ ගමන් මග ජීවන ගමන් මග හා සැසඳිය හැක. sertão, එය ඉතා බිඳෙනසුලු වන අතර, ඔහු බොහෝ විට බාධා කරනු ලැබේ.

Severino බොහෝ විට මරණයට මුහුණ දෙයි. පළමු වතාවට මියගිය පුද්ගලයා වෙනත් මිනිසුන් විසින් කඩුල්ලක රැගෙන යයි. මියගිය පුද්ගලයා ඔහුගේ ඉඩම තබා ගැනීමට අවශ්‍ය කෙනෙකු විසින් ප්‍රකෝප කරන ලද සැඟවී සිටීමකින් මරණයට පත් විය.

Morte e Vida Severina sertanejo ගේ දුෂ්කරතා නිරූපණය කරයි.

ඉන්පසුව, නිහතමානී වාසස්ථානයක මළ සිරුරක් වැසීමට සෙවරිනෝ මුහුණ දෙයි. ඔහුගේ ගමන දිගටම කරගෙන යමින්, කුඩා ගමක රැකියාවක් සොයා ගැනීමට උත්සාහ කරන විට, මරණය නැවතත් දිස්වන නමුත් එහි ජීවත් වීමට කැමති අයගේ එකම ආදායම් මාර්ගය ලෙස මරණය පෙනේ.

වෙරළට ආසන්නව, සෙවරිනෝ මෘදු බව ගැන පුදුම වේ. ඉඩම, වේවැල් වලින් පිරී ඇති අතර එය එහි වැඩ කිරීමට හොඳ තැනක් යැයි සිතයි. කෙසේ වෙතත්, ඔහු ගොවියෙකුගේ අවමංගල්‍යයකට සහභාගී වේ.

— මම ඉවත් කරන නිසා

මට ක්‍රියාකාරීව පෙනෙන්නේ මරණය පමණයි,

මට හමුවී ඇත්තේ මරණය පමණයි

සහ සමහර විට උත්සව අවස්ථාවලදී පවා;

මරණය පමණක් සොයාගෙන ඇත

කවුද සිතුවේ