هنر مصری: هنر جذاب مصر باستان را درک کنید

ما به عنوان هنر مصر باستان تمام جلوه های هنری تولید شده توسط این قوم را بین سال های 3200 قبل از میلاد می دانیم. در حدود 30 سال قبل از میلاد.

یکی از مهم ترین و اصیل ترین تمدن های همه اعصار در کرانه های رود نیل که اساس رشد و تکامل آن است، متولد شد: مصر باستان.

هنر مصر عمدتاً شکل نقاشی، مجسمه سازی و معماری را به خود گرفت و پیوند نزدیکی با دین داشت ، محوری که کل نظام اجتماعی حول آن می چرخید. سپس بیان هنری کارکرد نزدیک‌تر کردن انسان‌ها و خدایان به یکدیگر را داشت که بازتاب احکام دینی مختلف بود.

همچنین در ایده مرگ به‌عنوان گذری به هواپیمای دیگری، جایی که فرعون (که قدرت‌هایی داشت) لنگر انداخت. با شخصیت الهی)، بستگان آنها و همچنین اشراف می توانستند به حیات خود ادامه دهند.

نقاب مرگ توت عنخ آمون، 1323 قبل از میلاد

به همین دلیل، لازم بود بدن آنها از طریق حفظ شود. مومیایی کردن و همچنین تولید اشیاء برای این واقعیت جدید که خواهد آمد. این گونه بود که هنر تشییع جنازه با مجسمه ها، گلدان ها و نقاشی هایی که مقبره ها را تزئین می کردند، پدیدار شد.

این آفرینش ها نشان دهنده خدایان و فراعنه بودند و قسمت های اساطیری، رویدادهای سیاسی و لحظات تاریخ را روایت می کردند. زندگی روزمره، در حالی که منعکس کننده سلسله مراتب و سازمان اجتماعی آن زمان است.

پیروی از مجموعه ای بسیار سفت و سختاز هنجارها و تکنیک های تولید که در میان آنها قانون جلوه گری در نقاشی برجسته بود، هنرمندان گمنام بودند و وظیفه ای را انجام می دادند که الهی تلقی می شد.

اگرچه این قواعد منجر به کار بزرگی شد. تداوم در طول قرن ها ، دوره های مختلف تاریخی تغییرات و نوآوری های کوچکی را در شیوه های خلقت مصریان به ارمغان آورد.

در امپراتوری قدیم (3200 قبل از میلاد تا 2200) قبل از میلاد)، معماری با تعهدات بزرگی مشخص شد که قصد داشتند قدرت فرعون را به نمایش بگذارند، مانند ابوالهول و اهرام جیزه. قبلاً در پادشاهی میانه (2000 قبل از میلاد تا 1750 قبل از میلاد)، نقاشی و مجسمه سازی در کانون توجه قرار داشت.

نقاشی روی مقبره نبامون که نوازندگان و رقصندگان را به تصویر می کشد

از یک طرف، آنها تصاویر ایده آلی از خانواده سلطنتی را نشان دادند. از سوی دیگر، آنها شروع به استفاده از چهره های مردمی (مانند کاتبان و صنعتگران) کردند که بیان و طبیعی بودن بیشتری از خود نشان دادند.

در امپراتوری جدید مقداری آزادی هنری تشدید شد ( 1580 قبل از میلاد تا 1085 قبل از میلاد))، به عنوان مثال، از طریق مجسمه های معروف با جمجمه های کشیده تر.

صاحبان جامعه و فرهنگ بسیار توسعه یافته، مصریان نیز موضوعات پیچیده مختلفی مانند ریاضیات و پزشکی را کشف کردند. حتی داشتن سیستم نوشتاری .

به لطف کاوش های باستان شناسی که در طول قرن نوزدهم انجام شد، اکنون ماقادر بودن به رمزگشایی هیروگلیف های آنها، چیزی که به ما امکان می دهد ارزش ها، شیوه های زندگی و مصنوعات آنها را بهتر درک کنیم.

به طور خلاصه، می توان گفت که مصر باستان میراث هنری و فرهنگی عظیمی از خود بر جای گذاشته است که همچنان به برانگیختن مردم ادامه می دهد. مجذوب تعداد بیشماری از بازدیدکنندگان و افراد کنجکاو از سراسر جهان است.

نقاشی مصر باستان

در نقاشی مصر، قراردادهای آفرینش بسیار قوی بود و نحوه اجرای آنها کیفیت نقاشی را تعیین می کرد. کار کردن یکی از قوانین اصلی قانون پیشانی بود که دستور می داد بدن ها را در دو زاویه مختلف رنگ آمیزی کرد.

تنه، چشم ها و شانه ها باید در حالت جلو ظاهر شوند، در حالی که سر و اندام در نیمرخ نشان داده شد. هدف پشت این موضع بسیار غیرعادی این بود که بر تفاوت‌های بین هنر و واقعیت تأکید شود.

دربار ازیریس، بخشی از کتاب مردگان

اغلب، نقاشی ها با هیروگلیف همراه بود. این چیزی است که در کتاب مردگان اتفاق می افتد، مجموعه ای از پاپیروس ها که در مقبره ها قرار داده شده اند. رنگ‌هایی که از مواد معدنی تولید می‌شدند، به مرور زمان فرسوده شدند.

این نقاشی‌ها با مجموعه‌ای از نمادهای حتی در رنگ‌های استفاده شده مشخص شدند. به عنوان مثال: سیاه نشان دهنده مرگ، قرمز به معنای انرژی و قدرت، زرد نماد ابدیت وآبی نیل را گرامی داشت.

مصریان با زندگی در یک سازمان اجتماعی با نقش ها و سلسله مراتب بسیار مشخص، نقاشی هایی خلق کردند که بیانگر این تقسیم بندی ها بود. بنابراین، اندازه چهره ارائه شده در تصاویر به چشم انداز بستگی ندارد، بلکه به اهمیت آنها در بافت اجتماعی، به قدرت آنها بستگی دارد.

نقاشی از مقبره نبامون که شکار فرعون را نشان می دهد

نقاشی که در تزیینات اشیاء و بناها وجود دارد عنصر مهمی در تزیین مقبره فراعنه بوده است. علاوه بر به تصویر کشیدن خدایان و اپیزودهای مذهبی، بر کسی که مرده بود نیز تمرکز داشت و صحنه های نبرد یا تصاویر روزمره مانند شکار و ماهیگیری را به تصویر می کشید.

همچنین مهم است که توجه داشته باشید که این پرتره ها دور از ذهن بودند. یک کپی وفادار بودن، در عوض یک شخصیت آرمانی ارائه می دهد. با این حال، در دوره پادشاهی جدید، نقاشی مصری با حرکت و جزئیات بیشتر شروع به نشان دادن نوآوری های بیشتری کرد.

مجسمه مصری

مجسمه های مصری در فرهنگ خود بسیار غنی و مهم بودند و به هنرمندان می بخشیدند. 2>فضای بیشتر برای خلاقیت و نوآوری.

مجسمه کلئوپاترا هفتم فیلوپاتور

با ابعاد یادبود یا کاهش یافته، به شکل نیم تنه یا فیگورهای تمام قد، ​​اینها آثار تنوع بسیار زیادی داشتند.

علاوه بر فراعنه و خانواده هایشان، آنها همچنین ازشهروندان معمولی مصر (مانند هنرمندان و کاتبان)، و همچنین حیوانات مختلف.

در برخی از دوره ها، مانند پادشاهی میانه، قوانین سختگیرانه تر، با بازنمایی های مشابه و ایده آل بود. با این حال، در طول مراحل دیگر، مجسمه نگاهی به جزئیات از کسی که به تصویر کشیده شده بود را حفظ کرد.

بنابراین، این نوع بیان هنری ویژگی‌ها و ویژگی‌های فیزیکی را بازتولید می‌کند، همچنین وضعیت اجتماعی هر یک را نشان می‌دهد.

کاتبان نشسته ، که در موزه لوور به نمایش گذاشته شده است، یک مورد قابل توجه است. مثال. در این قطعه، مردی میانسال را می یابیم که مشغول تجارت خود است، گویی منتظر متنی است که توسط فرعون یا یکی از نجیب زادگان دیکته می شود.

اما مجسمه های تشییع جنازه مصری ها مجلل ترین بودند و بنابراین در تصورات ما حضور بیشتری داشتند. این مورد تصاویر نمادینی مانند نقاب مرگ توت عنخ آمون و نیم تنه نفرتیتی است.

تنه نفرتیتی، خلق شده توسط مجسمه ساز توتمس، 1345 قبل از میلاد

نمونه دومی است. چگونه اصول مجسمه سازی در طول زمان تغییر کرد و لحظات بسیار بدیع وجود داشت.

نفرتیتی، همسر فرعون آخناتون، متعلق به دوره آمارنا بود، زمانی که خدای خورشید (آتون) بود. بافرهنگ ترین در آن زمان، به دلایلی که برای ما نامعلوم بود، خانواده سلطنتی بودندبا جمجمه های کشیده نشان داده شده است.

معماری مصر

به دلیل اقدامات عظیم و به یاد ماندنی آن، معماری مصر باستان همچنان میراث عظیم بشریت محسوب می شود.

در حالی که خانه‌ها و ساختمان‌های نظامی عملاً برای انجام وظایف خود ساخته می‌شدند، معابد، زیارتگاه‌ها و مقبره‌ها تصور می‌شد که تا ابد باقی می‌مانند. به همین دلیل است که آنها تا به امروز آثاری زمان بر، گران قیمت و مقاوم بودند.

اهرام جیزه، سایت میراث جهانی یونسکو

گیزا Necropolis با اهرام و ابوالهول بزرگ، بدون شک یکی از بزرگترین جاذبه های گردشگری بین المللی است. هرم بزرگ جیزه، یکی از عجایب هفتگانه جهان، بین سال 2580 قبل از میلاد ساخته شد. و 2560 قبل از میلاد، برای فرعون خئوپس.

قصد این بود که خانه ای ابدی، شایسته خانواده او، در آنجا بسازند که بتوانند این «زندگی دوم» را در آنجا بگذرانند. تکنیک های ساخت او مبتکرانه بود و حتی امروزه نیز علاقه و کنجکاوی بسیاری از مردم را برانگیخته است.

ابوله بزرگ جیزه

هنوز در جیزه، ما دارای ابوالهول بزرگ ، که 20 متر ارتفاع دارد و برای نشان دادن فرعون خفرع، در زمان سلطنت او (2558 قبل از میلاد - 2532 قبل از میلاد) ساخته شده است.

این شکل که دارای سر بود یک انسان و بدن یک شیر، بخشی از اساطیر مصر بوده و به آن مربوط می شودفرقه خدایان.

همچنین مراجعه کنید به