De spiegel, door Machado de Assis: samenvatting en over de publicatie

Het korte verhaal "De Spiegel", van de grootste Braziliaanse fictieschrijver Machado de Assis, werd oorspronkelijk gepubliceerd in de krant Gazeta de Notícias op 8 september 1882. De korte vertelling had als ondertitel de hoogdravende stelling: Esboço de uma nova teoria da alma humana.

Het verhaal won de perennial van de dagbladen en werd verzameld in de bloemlezing Enkele documenten gepubliceerd in hetzelfde jaar.

Samenvatting

De hoofdpersoon, Jacobina, ontmoet vier vrienden in een huis in de buurt van Santa Teresa. Het is avond en de heren discussiëren over filosofische vraagstukken. Ze zijn allemaal rond de veertig en vijftig jaar oud en debatteren uitbundig terwijl Jacobina de discussie weinig en punctueel gadeslaat.

Totdat de hoofdpersoon midden in de nacht het woord vraagt om een geval dat hem is overkomen te vertellen. Hij gebruikt zijn persoonlijke verhaal om de stelling dat de mens twee zielen heeft te illustreren en te verdedigen.

Elk menselijk wezen draagt twee zielen met zich mee: een die van binnen naar buiten kijkt, een die van buiten naar binnen kijkt... Wees verbaasd over jezelf, je kunt je mond opendoen, je schouders ophalen, alles; ik laat geen weerwoord toe.

Zo vertelt hij hoe hij op zijn vijfentwintigste als arme jongen erin slaagde vaandrig te worden bij de Nationale Garde. De dolgelukkige familie ziet Jacobina opgroeien in het leven en sterft van trots over de prestatie van de jongen. Wanneer ze het nieuws van het succes van haar neef ontvangen, nodigt Tia Marcolina hem uit voor een bezoek aan haar boerderij.

Daar aangekomen verwijdert de tante, die in een bescheiden gebouw woont, het meest waardevolle voorwerp in het huis - een historische spiegel die in de woonkamer stond - en plaatst hem in de kamer waar de vaandrig zou verblijven. De spiegel had een nobel verleden, hij had nog resten van goud en paarlemoer en kwam naar Brazilië in 1808, met het hof van koning João VI.

Marcolina bleef meer dan een maand in de watten gelegd door haar tante en haar slaven totdat ze, door een ongelukkige speling van het lot, op reis moest. Een van Marcolina's dochters, getrouwd met een boer, werd ernstig ziek. Bezorgd over haar gezondheid, pakte Marcolina haar koffers en ging op weg om te helpen.

De neef blijft thuis bij de slaven totdat deze de volgende ochtend weglopen, zelfs met de honden, en de vaandrig helemaal alleen achterlaten in de boerderij. Verstoord door de eenzaamheid kan Jacobina zichzelf niet meer in de spiegel bekijken. Het beeld dat het object teruggeeft is "een vage figuur, rokerig, diffuus, schaduw van schaduw".

Jacobina schrijft het gevoel toe aan het feit dat hij zijn uiterlijke ziel heeft teruggevonden, die hij zogenaamd verloren had. En het was op deze manier, met het dragen en uitkleden van het uniform van een vaandrig van de Nationale Garde, dat hij de volgende zes dagen van eenzaamheid wist te overleven.

Als hij klaar is met het verhaal, staat Jacobina op en vertrekt, de vier vrienden achterlatend in een spookachtige stilte in het huis van Santa Teresa.

Hoofdpersonen

Hoewel er andere figuren in de handeling aanwezig zijn, worden zij uiteindelijk slechts (bijna) stille gesprekspartners. Alleen Jacobina en haar tante krijgen enige bekendheid en complexiteit:

Jacobina

De hoofdpersoon wordt beschreven als provinciaal, van bescheiden afkomst, ongeveer vijfenveertig jaar oud, kapitalistisch, intelligent, opgeleid, slim en bijtend. Op zijn vijfentwintigste wordt hij vaandrig bij de Nationale Garde, een gebeurtenis van groot belang.

Tante Marcolina

Tante Marcolina, eigenares van een bescheiden boerderij, is apetrots op haar neef Jacobino, die bevorderd is tot vaandrig. De jongeman zal meer dan een maand in het huis van haar tante verblijven, waar hij dagelijks gevleid wordt. Wetend van de komst van de jongen, verplaatst de tante het meest waardevolle voorwerp in huis - een historische spiegel - naar de kamer waar haar neefje zou wonen.

Analyse en interpretatie van het korte verhaal van Machado

Zoals gebruikelijk in de korte verhalen van Machado de Assis is dit een korte vertelling die een kritisch portret van de samenleving schetst en zorgvuldig moet worden geanalyseerd, omdat er intelligente en tijdloze metaforen achter schuilgaan.

Tijd, ruimte en verhaal in het korte verhaal

De setting van het verhaal is een huis gelegen in de Santa Teresa heuvel De sfeer biedt een filosofisch gesprek tussen vijf vrienden dat een nacht duurt, dit is de tijd en ruimte van de huidige handeling.

Jacobina, een van de deelnemers, besluit een episode uit zijn verleden te vertellen, een nieuwe plot binnen de plot, die twintig jaar eerder plaatsvond. Deze herinneringen worden doorgegeven in Tante Marcolina's boerderij Het is een landelijk gebied, ver van alles.

Tijdens het verhaal van de hoofdpersoon is de vertelling in de eerste persoon, via zijn lange monoloog. In de overige passages van het verhaal is er een alwetende verteller die alles wat in die tertulia onder vrienden gebeurt, observeert en beschrijft.

De stelling van de twee zielen en de gevolgen ervan

Nadenken over de menselijke identiteit en de manieren waarop die gevormd wordt door contact met anderen, toont het filosofische verhaal aan in hoeverre externe factoren onze natuur kunnen veranderen.

In Jacobina's stelling hebben we allemaal twee zielen: de interne (wie we werkelijk zijn) en de externe (wat anderen van ons denken). Deze premisse maakt duidelijk dat er, levend in de maatschappij, een constante spanning is tussen wat we zijn en hoe we eruit zien .

Volgens hem kan de manier waarop anderen ons zien onze aard beïnvloeden en zelfs blijvend veranderen. Om zijn theorie te illustreren vertelt hij het verhaal van een moment dat zijn weg en zijn persoonlijkheid bepaalde: de tijd dat hij vaandrig werd en macht en status verwierf.

Toen hij nog jong was won Jacobina de titel en maakte zijn hele familie trots, vooral zijn tante bij wie hij een seizoen doorbracht. Vanaf dat moment werd hij alleen nog gezien door uniform dat hij droeg, zijn uiterlijke ziel die zijn ware identiteit overheerste: "het vaandel elimineerde de man".

Door zijn herinneringen kunnen we zien dat dit hem leidde tot een proces van geleidelijke transformatie. Dit gerespecteerde beeld, van autoriteit, overlapte met zijn innerlijke ziel, zijn natuur. Zo veranderde de visie van anderen zijn visioen dat hij van zichzelf had .

Maar als iedereen om haar heen verdwijnt, krijgt Jacobina een enorme identiteitscrisis, ze herkent zichzelf niet meer in de spiegel, ze weet niet meer wie ze is:

De realiteit van de natuurwetten staat ons niet toe te ontkennen dat de spiegel mij woordelijk weergaf, met dezelfde contouren en gelaatstrekken; zo had het moeten zijn. Maar dat was niet mijn gewaarwording. Toen werd ik bang; ik schreef het verschijnsel toe aan de nerveuze opwinding waarin ik liep; ik vreesde dat ik langer zou blijven en gek zou worden.

Satire en kritiek op de hedendaagse samenleving

Zelfs met een diepe en filosofische toon wordt Machado de Assis' verhaal doorkruist door passages vol ironie. Getekend door realisme, confronteert het de maatschappij met haar eigen spiegelbeeld en illustreert het een wereld die beweegt als functie van de macht.

Een gevoel van droefheid en teleurstelling is duidelijk bij mensen die zo denken en handelen en de uiterlijke ziel boven alles stellen. Jacobina wordt aangewezen als kapitalist: het verhaal spreekt over de gehechtheid aan materiële bezittingen die ons in zekere zin bepalen of identificeren ten opzichte van anderen.

O spiegel In deze vertelling is het het meest waardevolle object in het huis dat aan Jacobina wordt toegeschreven vanwege zijn "respectabele" beroep. Door dit object begint de hoofdpersoon zichzelf anders te zien, als een soort Narcissus die verliefd is op zichzelf.

Zo begint hij te leven om te behagen en gevalideerd worden door anderen Pas als hij zijn uniform weer aantrekt, herkent hij zichzelf en voelt hij zich lekker in zijn vel:

Ik keek in de spiegel, ging van de ene kant naar de andere, stapte terug, gebaarde, glimlachte en het glas drukte alles uit. Ik was geen automaat meer, ik was een bezield wezen. Vanaf dat moment was ik iemand anders.

We zien ook dat deze absolute behoefte aan goedkeuring zijn hele leven voortduurt, zozeer zelfs dat Jacobina slechts een toehoorder blijft van de discussies, zonder ooit uit te spreken wat hij denkt.

Zelfs wanneer hij besluit dit te doen en zijn opvattingen over de wereld en de menselijke ziel uit te leggen, doet hij vertrekt zodra het verhaal eindigt zonder zijn vrienden toe te staan het oneens te zijn of zijn ideeën in twijfel te trekken.

Over de publicatie van de bloemlezing Enkele documenten

Enkele documenten werd uitgebracht in 1882, het derde boek van Machado de Assis' realistische fase.

"De spiegel" was de tiende tekst die in de collectie werd gepubliceerd. Daarvoor kwamen "De alienist", "De medaillontheorie", "De Turkse pantoffel", "In de ark", "D. Benedicta", "Bonzo's geheim, Polycrates' ring", "De lening" en "De serenissima república".

Lees na het besproken verhaal alleen "Een bezoek van Alcibiades" en "Verba testamentaria".

Direct bij de presentatie van Losse papieren Machado verklaart:

De titel "Papéis Avulsos" (Afzonderlijke geschriften) lijkt het boek een zekere eenheid te ontzeggen; hij doet geloven dat de auteur verschillende geschriften van verschillende orde heeft verzameld om ze niet kwijt te raken. Dat is de waarheid, maar het is niet helemaal de waarheid. Ze zijn allemaal onregelmatig, maar ze zijn hier niet gekomen als passagiers, die overeenkomen dezelfde herberg binnen te gaan. Het zijn mensen uit één familie, die door de plicht van de vader aan dezelfde tafel zijn gaan zitten.

Eerste editie van het boek Papéis avulsos.

Lees het verhaal in zijn geheel

De spiegel is gratis te downloaden in PDF-formaat via het Public Domain.

Wil je liever naar het boek luisteren?

De spiegel is ook verkrijgbaar als luisterboek.

Maak ook kennis met